Τα μοντέλα που καταρτίζουν οι ερευνητές για να κατανοήσουν την οικονομία τείνουν να αγνοούν τις φυλές και τα γένη, λες και οι μακροοικονομικές πολιτικές επηρεάζουν το ίδιο τους μαύρους και τους λευκούς ή τους άνδρες και τις γυναίκες. Ολοένα περισσότερο φαίνεται πως αυτός ο τρόπος είναι λανθασμένος.

Οι μακροοικονομολόγοι του ακαδημαϊκού κόσμου έχουν δεχτεί πολλές επικρίσεις για τη χρήση μοντέλων που υπεραπλουστεύουν τον κόσμο -για παράδειγμα, χρησιμοποιούν έναν “αντιπρόσωπο” για όλους τους καταναλωτές. Αυτό είναι αρκετά άδικο, γιατί μελετούν εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια μοντέλα στα οποία οι άνθρωποι διαφέρουν με σημαντικούς τρόπους. Αυτή η πολύτιμη ερευνητική ατζέντα έχει εξετάσει ζητήματα όπως η κατανομή του εισοδήματος, του πλούτου και της απασχόλησης, προσπαθώντας να κατανοήσει πως αυτά μεταβάλλονται με το χρόνο και μέσα στον επιχειρηματικό κύκλο.

Τούτου λεχθέντος, τα είδη της ετερογένειας που μελετούν οι οικονομολόγοι παραμένουν αρκετά περιορισμένα. Το φύλο έχει ληφθεί υπόψιν σε κάποιες εργασίες αλλά συνήθως αγνοείται. Εξ όσων γνωρίζω, καμία από τις εργασίες που περιλαμβάνονται σε αυτό το ερευνητικό έργο δεν επικεντρώνεται στη φυλή.

Δύο πρόσφατες εργασίες θέτουν υπό σοβαρή αμφισβήτηση την παραδοχή μιας κοινωνίας χωρίς διάκριση φυλών ή φύλων. Στη μία εξ αυτών, τρεις οικονομολόγοι –οι Margherita Borella, Mariacrist De Nardi και Fang Yang- καταγράφουν συστηματικές διαφορές στον τρόπο που οι Αμερικανοί άνδρες και γυναίκες συμμετέχουν στο εργατικό δυναμικό κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Χρησιμοποιούν αυτά τα στοιχεία για να παραθέσουν ένα πειστικό επιχείρημα: τα ποσοτικά οικονομικά μοντέλα που αγνοούν τέτοιου είδους διαφορές μπορεί να αποτελέσουν φτωχό οδηγό για την κατανόηση των επιπτώσεων των κυβερνητικών προγραμμάτων, όπως η Κοινωνική Ασφάλιση για την αποταμίευση και την απασχόληση.

Η δεύτερη εργασία, από μια ομάδα οικονομολόγων του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, καταγράφει μια σειρά από μεγάλες και επίμονες διαφορές στα αποτελέσματα στην αγορά εργασίας μεταξύ των μαύρων και των μη ισπανόφωνων λευκών στις ΗΠΑ. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι μαύροι -ειδικά οι μαύροι άνδρες- είναι πολύ πιο πιθανό να χάσουν τη δουλειά τους. Ο κίνδυνος απώλειας της εργασίας εμφανίζει υψηλή κυκλικότητα, γεγονός που εξηγεί γιατί οι μαύροι αντιμετωπίζουν τόσο χειρότερη κατάσταση σε σχέση με τους λευκούς στη διάρκεια των υφέσεων. Για παράδειγμα, το ποσοστό ανεργίας στους μαύρους έφτασε στο σχεδόν 17% μετά την Μεγάλη Ύφεση, σε σύγκριση με λίγο πάνω από 9% για τους λευκούς.

Επιπλέον, η έκθεση διαπιστώνει ότι η ηλικία και το μορφωτικό επίπεδο –παράγοντες που συνυπολογίζουν ένας αυξανόμενος αριθμός μακροοικονομικών μοντέλων- δεν εξηγούν πολλά για τη διαφορά ανάμεσα σε μαύρους και λευκούς.

Δουλειά της οικονομικής επιστήμης υποτίθεται ότι είναι να βρίσκει τι αυξάνει την ευημερία των ανθρώπων και πώς μπορούμε να έχουμε περισσότερη από αυτή. Για δεκαετίες, μακροοικονομολόγοι λειτουργούσαν με την (σε μεγάλο βαθμό σιωπηλή) υπόθεση ότι τα εν λόγω ζητήματα αντιμετωπίζονται καλύτερα με τη χρήση μοντέλων που αγνοούν τις διαφορές στη φυλή και το φύλο. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για αυτές τις διαφορές, τόσο πιο σαφές γίνεται ότι αυτή η προσέγγιση είναι λάθος. Τα μοντέλα πρέπει να αλλάξουν.

Πηγή: Bloomberg View

*O Kocherlakota είναι αρθρογράφος του BloombergView. Είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Rochester και πρώην διοικητής της Federal Reserve της Μινεάπολης από το 2009 έως το 2015.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Πέντε πράγματα που δεν πρέπει να πείτε στα παιδιά σας για τα χρήματα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δέκα tips για να γίνετε πλούσιοι

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Περιορίστε αυτά τα 3 έξοδα και εξοικονομήστε χιλιάδες ευρώ