Γιατί ο σύγχρονος εργασιακός χώρος μας στοιχίζει σε χρόνο και χρήμα

Πολλοί από εμάς δουλεύουμε πραγματικά για έξι ή και πέντε ώρες κάθε μέρα, ενώ περνάμε οκτώ και πλέον ώρες «στη δουλειά», χωρίς να συνειδητοποιούμε την απώλεια χρόνου για την οικογένεια, για τα χόμπι, την άσκηση ή τη δραστηριότητα σε παράλληλα projects.

Αντί να καταφέρουμε να ολοκληρώσουμε μία δουλειά, χάνουμε παραγωγικό χρόνο με διακοπές από συναδέλφους, περιττά μίτινγκ, και ειδικά από τα τηλέφωνα που δε σταματούν να χτυπούν. Το αποτέλεσμα είναι η απογοήτευση, η κατάθλιψη και οι χαμένες ευκαιρίες για τους εργαζόμενους, και τα δισεκατομμύρια που χάνονται σε κέρδη για τους εργοδότες μας.

Σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα έκθεση που συντάχθηκε από την ηλεκτρονική πλατφόρμα εκμάθησης Udemy, ο χώρος εργασίας είναι γεμάτος με μη συγκεντρωμένους, συχνά απογοητευμένους υπαλλήλους που δεν αξιοποιούν τις δυνατότητές τους, είναι ταυτόχρονα θλιμμένοι γι ‘αυτό, αλλά δεν είναι σίγουροι τι πρέπει να κάνουν.

Ένα άλλο «ξυπνητήρι»: Κάθε φορά που απομακρύνεστε από μία δουλειά για να κοιτάξετε το τηλέφωνό σας ή το Twitter, χρειάζονται κατά μέσο όρο 1.395 δευτερόλεπτα (23+ λεπτά) για να ανακτήσετε τη συγκέντρωσή σας. Θα πούμε περισσότερα γι‘ αυτό αργότερα. Όταν αρχίσουμε να εξετάζουμε τα στατιστικά στοιχεία, τα εμπειρικά στοιχεία και την επιστήμη πίσω από αυτή την επιδημία της ψηφιακής απόσπασης της προσοχής, έχει λογική το πώς η παραγωγικότητα μας μειώνεται ενώ οι ώρες εργασίας μας (στο γραφείο ή όταν είμαστε διαθέσιμοι μονίμως στο τηλέφωνο ή στο e-mail) απλά συνεχίζουν να αυξάνονται.

Η επιστήμη πίσω από την έννοια του «ζωντανού-νεκρού»

Πόσο χρόνο περνάτε καθημερινά πραγματικά δουλεύοντας πολύ και κάνοντας πράγματα που έχουν σημασία και πόσο χαλάτε κολυμπώντας στα ρηχά; Ή, ακόμα χειρότερα, αποσυντονισμένοι από μηνύματα, e-mail και social media;

Αν είστε σαν τους περισσότερους από εμάς, ο χρόνος που χάνετε είναι συγκλονιστικός. Οι ώρες που αφιερώνετε εστιάζοντας πραγματικά στις δουλειές και τα καθήκοντα που όντως έχουν σημασία για εσάς είναι περιορισμένες. Ο χρόνος σας είναι ένας πολύτιμος πόρος που πιθανόν να μην απολμβάνετε με τον τρόπο που θα έπρεπε! Ως ψηφιακός ανθρωπολόγος που έχει μελετήσει τη διασταύρωση των επιχειρήσεων και της τεχνολογίας για δύο δεκαετίες, έχω μάθει ότι οι εγκέφαλοί μας ξεκινούν κάθε μέρα με μια καθορισμένη ποσότητα θρεπτικών ουσιών και, μόλις χρησιμοποιήσετε αυτά τα θρεπτικά συστατικά, έχετε εξαντλήσει το απόθεμά σας για τη μέρα. Το να είσαι «ζωντανός-νεκρός» είναι πραγματικότητα. Είναι ουσιαστικά μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου.

Η πλήρης αξιοποίηση του εγκεφάλου μας ήταν μια δύσκολη αναρρίχηση στην αναλογική εποχή. Στην ψηφιακή εποχή, είναι το Έβερεστ. Και κάνουμε την κατάσταση αυτή χειρότερη λόγω του multitasking ή της συνεχούς απόσπασης της προσοχής, γεγονός που σημαίνει ότι εξαντλούμε τους περιορισμένους πόρους του εγκεφάλου μας ακόμα γρηγορότερα, επειδή εργαζόμαστε σε κύκλους που είναι απίστευτα αναποτελεσματικοί, οδηγώντας όχι μόνο σε χαμηλότερη παραγωγικότητα, αλλά και σε περισσότερα λάθη και χαμηλότερη ποιότητα παραγωγής.

Πόσο κακό θα μπορούσε να είναι; (ναι, είναι χειρότερο)

Όλοι οι αναλυτές που έχουν μελετήσει αυτό το πρόβλημα μέχρι τώρα έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα – είναι κακό. Πόσο εκτεταμένος είναι ο χρόνος και η παραγωγικότητα που χάνουμε από τη συνεχή απόσπαση της προσοχής; Σύμφωνα με την McKinsey & Co., οι εργαζόμενοι με υψηλές δεξιότητες ξοδεύουν το 28% των ωρών εργασίας τους διαβάζοντας και στη συνέχεια απαντώντας σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αυτό δεν αγγίζει ούτε καν τα ζητήματα της απόσπασης από τα social media.
Εν τω μεταξύ, μία έρευνα του Economist, όπως αναφέρεται στο Management Study Guide, αποκαλύπτει ότι «η είσοδος στα social media κοστίζει στην οικονομία των ΗΠΑ 650 δισεκατομμύρια δολάρια», το οποίο μεταφράζεται σε 4.500 δολάρια ανά εργαζόμενο κάθε χρόνο! Η Ομάδα Έρευνας για την Υπερπληροφόρηση διαπίστωσε ότι οι «εργάτες της γνώσης» χάνουν περίπου το 25% του χρόνου τους «ασχολούμενοι με την αδιάκοπη ροή δεδομένων», και πάλι κοστίζοντας εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην αμερικανική οικονομία κάθε χρόνο.

Η έρευνα του Udemy διαπίστωσε ότι πάνω από το ένα τρίτο των εργαζόμενων millennials και Gen Z που ερωτήθηκαν (36%) δηλώνουν ότι ξοδεύουν δύο ώρες ή περισσότερο για να ελέγξουν τα smartphones τους για προσωπικές δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας. Δηλαδή πάνω από 10 ώρες παραγωγικότητας που πηγαίνουν στα σκουπίδια κάθε εβδομάδα. Ξοδεύουμε περισσότερες ώρες στη δουλειά και κάνουμε λιγότερα πράγματα.

Ψυχαναγκαστική συμπεριφορά

Το Facebook, το Instagram, το Snapchat και άλλες δημοφιλείς εφαρμογές/παιχνίδια σχεδιάστηκαν σκόπιμα για να αλλάξουν τις συμπεριφορές μας (ονομάζεται πειστικός σχεδιασμός). Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι γινόμαστε παβλοφικοί με την ψυχαναγκαστική ανάγκη μας να απαντάμε σε e-mail/μηνύματα και να παρακολουθούμε τις ενημερώσεις στο Twitter και το Facebook. Ακόμα χειρότερα, έχουμε φθάσει σε ένα σημείο όπου η επιστροφή στον σωστό δρόμο απαιτεί αργή, προσεκτική καθημερινή πρακτική για να μάθουμε ξανά πώς να επικεντρώνουμε την προσοχή μας.

Είμαστε όλοι αποσυντονισμένοι, αλλά πολλοί από εμάς έχασαν εντελώς την ικανότητα εστίασης. Είναι κάτι που έζησα από πρώτο χέρι. Περιγράφω το ταξίδι της ανάκαμψής μου στο νέο μου βιβλίο.

Το στατιστικό στοιχείο των 1.395 δευτερολέπτων που αναφέρθηκε νωρίτερα είναι το αποτέλεσμα έρευνας της Gloria Mark, η οποία μελετά την ψηφιακή διάσπαση προσοχής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Έχει διαπιστώσει ότι οι διακοπές που προκαλούνται από τα διαλείμματα για να ελέγξουμε το e-mail, το Facebook, κλπ. σπαταλούν πολύ περισσότερο χρόνο από όσο νομίζουμε. Ενώ κατά μέσο όρο χρειάζεται περίπου μισή ώρα για να επιστρέψουμε στα αρχικά μας καθήκοντα μετά από μια απόσπαση, για πιο απαιτητικές δουλειές η ανάκτηση του ίδιου επιπέδου εστίασης και παραγωγικότητας διαρκεί ακόμα περισσότερο.

Έτσι, όταν λέμε ότι «ο χρόνος είναι πολύτιμος», να το πιστεύετε. Και την επόμενη φορά που θα επιτρέψετε στον εαυτό σας να τραβηχτεί για «μόνο ένα δευτερόλεπτο» για να τσεκάρετε το Twitter, συνειδητοποιήστε ότι χάνετε πολύ περισσότερο από μισό λεπτό.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο world economic forum.org και συγγραφέας είναι ο Brian Solis