Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1515 του Αστικού Κώδικα «η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου, που γεννήθηκε και παραμένει χωρίς γάμο των γονέων του, ανήκει στη μητέρα του. Σε περίπτωση αναγνώρισης του, αποκτά γονική μέριμνα και ο πατέρας, που όμως την ασκεί αν έπαυσε η γονική μέριμνα της μητέρας, ή αν αυτή αδυνατεί να την ασκήσει για νομικούς ή πραγματικούς λόγους. Με αίτηση του πατέρα το δικαστήριο μπορεί, και σε κάθε άλλη περίπτωση και ιδίως αν συμφωνεί η μητέρα, να αναθέσει και σ` αυτόν την άσκηση της γονικής μέριμνας ή μέρους της, εφόσον αυτό επιβάλλεται από το συμφέρον του τέκνου…».

Από τη διάταξη αυτήν προκύπτει ότι η γονική μέριμνα ανηλίκου τέκνου, που γεννήθηκε και παραμένει εκτός γάμου των γονέων του, έχει δε αναγνωρισθεί εκουσίως από τον φυσικό του πατέρα, κατά τους όρους των άρθρων 1475 – 1476 του ΑΚ, ασκείται αποκλειστικά από τη μητέρα, ενώ στον εξ αναγνωρίσεως πατέρα επιφυλάσσεται ένας ρόλος αναπληρωματικός αλλά και η δυνατότητα, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να παραμερίσει δικαστικά το προνόμιο αυτό της μητέρας.

Περαιτέρω από τις διατάξεις, των άρθ. 1510 § 1, 1511 § 1, 1512,1518 § 1 ΑΚ, 25 ν. 344/1976 σε συνδυασμό και προς το ότι η ονοματοδοσία ανηλίκου τέκνου δεν είναι συστατικό στοιχείο του μυστηρίου του βαπτίσματος, που τελείται άπαξ (ΟλΑΠ 240/75, 99/85, ΑΠ 417/05, ΑΠ 1700/01 ΕλλΔνη 43.1619, Εφθεσ 2269/00 Αρμ ΝΕ. 210) όπως και η συναρτόμενη με αυτή επιλογή του προσώπου του αναδόχου του τέκνου, προκύπτει ότι το δικαίωμα ονοματοδοσίας αποτελεί περιεχόμενο του ευρύτερου λειτουργικού δικαιώματος της γονικής μέριμνας, είναι όμως ανεξάρτητο από το επιμέρους δικαίωμα της επιμέλειας, που αποτελεί επίσης περιεχόμενο της γονικής μέριμνας.

Η υπ.αρ. 5229/2010 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, (δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών του ΔΣΑ) έκρινε ότι το αίτημα της επιμελείας και της ονοματοδοσίας του ανηλίκου, είναι απορριπτέα για έλλειψη εννόμου συμφέροντος της αιτούσης (ΚΠολΔ 68), διότι, αφού, κατά τις παραδοχές της, ο ανήλικος υιός της, τον οποίο αφορά, είναι και παραμένει εκτός γάμου τέκνο της ιδίας και του εκουσίως αναγνωρίσαντος αυτόν καθού, η γονική γι’ αυτόν μέριμνα, στην οποία περιλαμβάνεται και η επιμέλεια (ΑΚ 1510 παρ. 1β, 1518), ανήκει, αλλά και ασκείται αποκλειστικά από την ίδια εκ του νόμου (ΑΚ 1515 παρ. 1α), ώστε να μην παρίσταται αναγκαία η προσφυγή της για το θέμα τούτο στο δικαστήριο, ενώ ο καθού, με την εκούσια αναγνώριση του ανηλίκου, απέκτησε μεν αυτοδικαίως και έγινε φορέας της γονικής γι` αυτόν μέριμνας και, επομένως και της επιμέλειας όχι όμως και της άσκησής τους, αφού, κατά τις παραδοχές της αιτούσας, ούτε έπαψε η γονική μέριμνα ή επιμέλεια της ιδίας, ούτε αδυνατεί αυτή να τις ασκήσει, οπότε ο καθού θα αποκτούσε αυτοδικαίως και την άσκησή τους (ΑΚ 1515 παρ. 1β), ούτε ανατέθηκε στον καθού με δικαστική απόφαση η, αποκλειστική ή από κοινού με την αιτούσα, άσκηση της γονικής μέριμνας ή μέρους αυτής (άρθρα 7 της κυρωθείσης με το ν. 1702/87 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως, 1515 παρ. 2 Α.), οπότε η αιτούσα θα είχε έννομο συμφέρον προσφυγής στο δικαστήριο, προκειμένου να ανατεθεί στην ίδια η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανωτέρω τέκνου της καθώς και να  καθορισθεί με παρέμβαση του Δικαστηρίου ηονοματοδοσία αυτού.

Στεφανία Σουλή
Δικηγόρος- Διαμεσολαβήτρια
www.atheativia.psichogios.gr – Law & Culture

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Ρύθμιση χρήσης της οικογενειακής στέγης σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Θέματα εμπιστοσύνης στις διαδικασίες διαζυγίου

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Δικαιούμαι διατροφή ως ανύπαντρη μητέρα;