Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο mononews: Χρέος του πολιτικού είναι να αλλάζει τα πράγματα, να αφήνει αποτύπωμα μεταρρυθμίσεων

«Ο πολιτικός πρέπει να αφήνει αποτύπωμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων», αναφέρει στο mononews.gr ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.

Στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο «Στον ίδιο δρόμο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας από τα παιδικά του χρόνια και φτάνει την αφήγησή του μέχρι το σήμερα.

«…Με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη μεταπολίτευση, ήθελα να προσθέσω και τη δική μου μαρτυρία για ό,τι συνέβη στη χώρα στην ιστορική αυτή περίοδο, από πλευράς πολιτικής, αλλά κυρίως στο πεδίο της κοινωνικής εξέλιξης..», μας αναφέρει ο ίδιος μεταξύ άλλων στη συνέντευξη που ακολουθεί, συμπληρώνοντας στη συνέχεια ότι μέσω του βιβλίου του δίνει και ένα μήνυμα στη νέα γενιά «ότι είναι δυνατόν πάντα να στοχεύεις τις κορυφές και να τις κατακτάς […] υπάρχουν δυνατότητες σε αυτή τη χώρα για νέους, για παιδιά, τα οποία προέρχονται από τη μεσαία τάξη και από τα χαμηλά στρώματα. Εξακολουθεί να υπάρχει αυτό το προνόμιο που έχει η Ελλάδα, της κοινωνικής κινητικότητας».

Έχοντας μία πορεία στην πολιτική που ξεπερνά τα τριάντα χρόνια ανελλιπούς παρουσίας στα κοινά, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ο μακροβιότερος Υπουργός, αρμόδιος για θέματα εσωτερικής ασφάλειας, με θητείες που σηματοδοτήθηκαν από σημαντικά προγράμματα εκσυγχρονισμού της δημόσιας ασφάλειας, την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, την αναμόρφωση της αντιτρομοκρατικής πολιτικής, την σύγχρονη οργάνωση των υπηρεσιών την ΕΛ.ΑΣ και την προστασία των συνόρων. Άλλωστε, όπως εξηγεί και ο ίδιος: «Αυτό είναι το χρέος του πολιτικού: να αλλάζει τα πράγματα».

Με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Στον ίδιο δρόμο», ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μιλά στο mononews.gr για το ταξίδι του στη συγγραφή, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, τους λόγους που τον οδήγησαν να αφήσει το ΠΑΣΟΚ και να πολιτευτεί με τη Νέα Δημοκρατία, όπως και τους επόμενους στόχους του για τον εκσυγχρονισμό της αστυνομίας.

-Τι σας ώθησε να κυκλοφορήσετε το βιβλίο «Στον ίδιο δρόμο» τη δεδομένη περίοδο;

Κυρία Παπαδοπούλου, δεν υπάρχει κάποια συγγραφική, εκδοτική ή πολιτική σκοπιμότητα πίσω από την έκδοση του βιβλίου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Απλώς, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, που συνέπεσε με τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης. Ως προς τα κίνητρα βεβαίως για την έκδοση ή αν θέλετε για τη συγγραφή και την έκδοση, ναι, χωρεί αρκετή συζήτηση και το πρώτο που θα μπορούσα να πω είναι ότι η εσωτερική ανάγκη να μιλήσω για πρόσωπα και γεγονότα που με σημάδεψαν στη ζωή μου ανταποκρινόταν και σε κάτι ευρύτερο. Ήθελα μέσα από τη διαδρομή μου να καταγραφούν δύο πράγματα.

Η πολιτική και κοινωνική εξέλιξη στη μεταπολιτευτική περίοδο, που προσπάθησα να αποτυπώσω με την κατάθεση βιωματικών αναφορών και περιστατικών της προσωπικής ιστορίας μου, είναι το ένα.

Σε ένα θέμα που έχει συζητηθεί πολύ, και παλαιότερα, αλλά ιδιαίτερα με τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη μεταπολίτευση, ήθελα να προσθέσω και τη δική μου μαρτυρία για ό,τι συνέβη στη χώρα στην ιστορική αυτή περίοδο, από πλευράς πολιτικής, αλλά κυρίως στο πεδίο της κοινωνικής εξέλιξης. Πέρα από το ότι βίωσα έντονα τις μικρές και μεγάλες στιγμές της, ήμουν άλλωστε σε επιμέρους κεφάλαιά της εκ των πρωταγωνιστών.
Και να στείλω, αν θέλετε, ένα μήνυμα στη νέα γενιά ότι είναι δυνατόν πάντα να στοχεύεις τις κορυφές και να τις κατακτάς. Και όταν λέω τις κορυφές, δεν εννοώ απλώς τις επιτυχίες, αλλά τη δυνατότητα να μπορείς να στοχεύεις ψηλά για να είσαι χρήσιμος και ωφέλιμος στην κοινωνία και την Ελλάδα.

Η στόχευση λοιπόν ήταν διπλή. Το ένα ήταν η αποτύπωση της μεταπολίτευσης και το δεύτερο ήταν το μήνυμα προς τους νέους, ότι υπάρχουν δυνατότητες σε αυτή τη χώρα για νέους, για παιδιά, τα οποία προέρχονται από τη μεσαία τάξη και από τα χαμηλά στρώματα. Εξακολουθεί να υπάρχει αυτό το προνόμιο που έχει η Ελλάδα, της κοινωνικής κινητικότητας.

-Γράφετε στο βιβλίο σας ότι, ενώ μπήκατε στη νομική και ασκήσατε τη δικηγορία, δεν ήταν αυτό το όνειρό σας και πολύ νωρίς ξεκινήσατε να ασχολείστε με την πολιτική. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ασχοληθείτε με τα κοινά;

Η νομική ήταν το όνειρό μου, όχι η δικηγορία. Σπούδασα νομικά γιατί έβρισκα συναρπαστική τη νομική επιστήμη και σκέψη και με μεγάλη συνάφεια με τα κοινά, με τα πράγματα της δημόσιας σφαίρας στα οποία ήθελα να συμμετέχω και να προσφέρω. Η επιθυμία μου για κοινωνική προσφορά ήταν πολύ έντονη από νωρίς, από τα πρώιμα χρόνια της νεότητας μου. Από παιδί συμμετείχα άλλωστε σε ο,τιδήποτε βοηθούσε την τοπική κοινωνία. Στο βιβλίο περιγράφω τη δουλειά που κάναμε μαζί με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου για το καλό της κοινότητας, προσφέροντας προσωπική εργασία τρεις- τέσσερις μέρες το χρόνο, χωρίς αμοιβή.

Θυμάμαι που μεταφέραμε χαλίκι από τον Αλιάκμονα, δηλαδή μια απόσταση περίπου 10 – 15 χιλιόμετρα στο ποτάμι, για να στρώνουμε τους δρόμους, οι οποίοι ήταν λασπώδεις. Ήταν το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς που με ώθησε στον χώρο της πολιτικής.

-Καθ’ όλη την πορεία σας από τότε μέχρι και σήμερα, ποιοι άνθρωποι έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης σας;

Από μικρό παιδί οι γονείς μου και κυρίως ο πατέρας μου, ο οποίος ήταν ένας άνθρωπος εργασιομανής και, επίσης, είχε το στοιχείο της κοινωνικής προσφοράς στην καθημερινή δράση του. Ήταν αφοσιωμένος σε μια σειρά πραγμάτων, τα οποία είχε αναλάβει σε θεωρητική βάση στη μικρή μας κοινότητα και άρα ήταν ένα υπόδειγμα για μένα. Στη συνέχεια το πρότυπό μου ήταν σπουδαίοι άνθρωποι, που τους θαύμαζα για το μυαλό τους και τη δυνατότητά τους να επηρεάζουν τα πράγματα μέσα από τη δράση τους. Αυτούς προσπάθησα να τους μιμηθώ, προσπάθησα να διευρύνω τη γνώση μου και ταυτόχρονα έπαιρνα το αξιακό τους υπόβαθρο, προκειμένου να υπηρετώ κάθε φορά καινούριους στόχους. Αυτοί μου εμφύσησαν τις βασικές αξίες της πολιτικής που είναι η προσφορά, η ουσία των προβλημάτων που πρέπει να υπηρετούμε κάθε φορά και κυρίως, το πιο σημαντικό, ήταν ότι δεν έχει καμιά αξία να είναι κανείς αγαπητός ή δημοφιλής στους μηχανισμούς, αλλά να είναι δημοφιλής στους ανθρώπους, στη βάση της κοινωνίας . Και αυτό απαιτούσε πολύ μεγάλη προσπάθεια, πρέπει να πω.

Το να διεισδύεις στην ψυχή, στη συνείδηση των ανθρώπων και να κερδίζεις το αίσθημά τους είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση και απαιτεί πάρα πολύ σκληρή δουλειά, η οποία δεν σχετίζεται με τη λάθος συζήτηση που γίνεται σήμερα περί δήθεν επικοινωνίας.

Η επικοινωνία είναι ένα «εξάρτημα» της πολιτικής, δεν είναι η πολιτική. Η πλατφόρμα είναι η πολιτική. Πάνω στην πολιτική βάζεις το κοινό καλό, πάνω στην πλατφόρμα βάζεις το κοινό καλό, την προσπάθεια για να το υπηρετήσεις. Μέσα εκεί είναι και η επικοινωνία. Αλλά η πλατφόρμα δεν είναι η επικοινωνία.

-Στο βιβλίο σας αναφέρετε επίσης ότι η περίοδος 1994-1999, που βρισκόσασταν σε συνεχή επαφή με την αγορά, υπήρξε καίρια για τη διαμόρφωση των πολιτικών σας απόψεων. Κατά ποιο τρόπο σας βοήθησε αυτή η περίοδος;

Ήρθα σε επαφή με όλους τους παράγοντες της αγοράς και της εποχής, λόγω της δουλειάς που έκανα για τη μείωση του πληθωρισμού. Αυτό με έφερνε σε επαφή καθημερινά με δεκάδες μεγάλους επιχειρηματίες, είτε Έλληνες, είτε εκπροσώπους πολυεθνικών. Με βοήθησε πάρα πολύ να δω το πραγματικό μέγεθος και την αξία της επιχειρηματικότητας. Στην αρχή ήμουν αρκετά επιφυλακτικός και δύσπιστος, αλλά στη συνέχεια διαπίστωσα πόσο σπουδαίους ανθρώπους είχε η επιχειρηματικότητα εκείνη την εποχή, άνθρωποι οι οποίοι πάλευαν για τις επιχειρήσεις τους.

Με εντυπωσίασε θετικά το ότι ενώ είχαν λυμένα τα οικονομικά και γενικότερα τα προβλήματά τους, συνέχιζαν να εργάζονται σκληρά για να μεγαλώσουν τις επιχειρήσεις τους και έβαζαν και τα παιδιά τους να δουλεύουν κι αυτά σκληρά. Πολλά από αυτά τα παιδιά είναι σήμερα σπουδαίοι επιχειρηματίες, οι συνεχιστές των επιχειρήσεων. Σημαντικοί θεσμοί, όπως ο νόμος για τον ανταγωνισμό, ο νόμος για την προστασία του καταναλωτή και μια σειρά από άλλες ρυθμίσεις που αποτέλεσαν τους θεμελιώδεις νόμους της λειτουργίας της ελεύθερης πλέον αγοράς, διότι η προηγούμενη ήταν ρυθμιζόμενη με αγορανομικές διατάξεις, ήταν έργο αυτής της περιόδου.

-Ένα ακόμα σημαντικό κεφάλαιο στην καριέρα σας είναι και το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και τώρα Προστασίας του Πολίτη. Η τρομοκρατία επίσης ήταν ένα σημαντικό ζήτημα. Ποιες προκλήσεις κληθήκατε να αντιμετωπίσετε σε αυτό το πλαίσιο; Δεδομένου ότι αντιμετωπίσατε υποθέσεις όπως η εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και άλλες πολλές ακόμα.

Η πρόκληση ήταν μεγάλη. Aφορούσε τη δημοκρατία και την ήττα, την οποία είχε υποστεί το κράτος στη μεταπολίτευση με τις συνεχείς δολοφονίες που πραγματοποιούσε η Οργάνωση 17 Νοέμβρη.

Αφορούσε τη δικαιοσύνη, γιατί μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για δεκάδες ατιμώρητα εγκλήματα που είχαν βυθίσει στον πόνο τις οικογένειες των θυμάτων. Αφορούσε τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας που είχε τραυματιστεί βαριά από τη μακρόχρονη τρομοκρατική δράση. Η αδυναμία του κράτους και των διωκτικών αρχών να βάλουν τέλος στην τρομοκρατία είχε οδηγήσει Έλληνες και ξένους σε τερατώδεις θεωρίες συνωμοσίας που δυσκόλευαν – αναπόφευκτα- ακόμη περισσότερο, τις προσπάθειες αντιμετώπισής της.

Η πρόκληση, λοιπόν, ήταν μεγάλη. Η χώρα δεν μπορούσε να αντέξει άλλο αυτόν τον αιματηρό εφιάλτη.

Πέρα από αυτό, και δεν το λέω για πρώτη φορά, αλλά το επαναλαμβάνω κι εδώ, εκείνο που υπήρξε πολύ βαρύ για εμένα ήταν η «ενοχοποίηση» των θυμάτων, κάτι που βίωναν οδυνηρά οι οικογένειές τους. Η διαφορά της εποχής μου με τους προηγούμενους ήταν ότι εγώ και οι συνεργάτες μου «πήγαμε και ακουμπήσαμε το αίμα». Δηλαδή, πήγαμε και σταθήκαμε δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων νιώσαμε τον πόνο τους και τελικώς μέσα από αυτήν την κατανόηση καταλάβαμε πόσο επείγον ήταν να τελειώσουμε με αυτήν την υπόθεση.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Michalis Chrisochoidis (@mchrisochoidis)

-Από την πολύχρονη θητεία σας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ποιες στιγμές ξεχωρίζετε που μένουν χαραγμένες στη μνήμη σας;

Eίναι πάρα πολλές oι στιγμές. Μία καθοριστική στιγμή θεωρώ πως ήταν η εξιχνίαση της 17 Νοέμβρη, που τη θεωρώ μία επική στιγμή για τη δημοκρατία μας και φυσικά ήταν και ένα προσωπικό μου βίωμα. Υπάρχουν πάρα πολλά ευτυχή και ταυτόχρονα δυσάρεστα γεγονότα, που έχω βιώσει εδώ μέσα, με κορυφαίο φυσικά δυσάρεστο γεγονός την άγρια δολοφονία του Γιώργου Βασιλάκη, εδώ δίπλα στο γραφείο μου στα πέντε μέτρα, την οποία βίωσα ζωντανά και με καθόρισε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτή η στιγμή καθόρισε τη ζωή μου, διότι ήταν ένα γεγονός που πραγματικά μόνο όποιος το ζήσει, μπορεί να νιώσει τη φρίκη του θανάτου, τη φρίκη της τρομοκρατίας και τελικώς, τα τραγικά αποτελέσματα της βίας. Αυτή ήταν για εμένα πραγματικά μια εμπειρία που με τραυμάτισε και για την οποία προσπάθησα πολύ καιρό να την υπερβώ για να συνεχίσω την προσπάθειά μου και ως άνθρωπος και ως πολιτικός.

Υπάρχουν, όμως και άλλα πολλά περιστατικά, πάρα πολλά βήματα που έγιναν μπροστά, για τα οποία η Ελλάδα βελτίωσε την ασφάλειά της. Για παράδειγμα, ένα από τα πιο πρόσφατα ήταν η απόπειρα εισβολής στον Έβρο, όπου είχα την ευθύνη της διαχείρισης αυτής της επιχείρησης. Εκεί καταφέραμε όχι μόνο να αποτρέψουμε την εισβολή, αλλά είχαμε και πολύ σημαντικά αποτελέσματα. Το πιο σημαντικό είναι ότι από τότε έχει γίνει ένα σπουδαίο έργο στα σύνορά μας στον Έβρο με την ενίσχυση του φράχτη, το σύστημα ηλεκτρονικής επιτήρησης, το προσωπικό που έχουμε προσλάβει και τελικώς η προσπάθεια που γίνεται εκεί, ώστε τα σύνορά μας να είναι απρόσβλητα και να ελέγχονται και να εποπτεύονται πλήρως.

-Υπάρχει κάτι για το οποίο έχετε μετανιώσει και θα θέλετε να αλλάξετε;

Πολλά πράγματα. Τα λάθη και οι παραλείψεις είναι μέσα στη διαδρομή όλων των ανθρώπων και των πολιτικών φυσικά. Αυτό που θέλω να αλλάζω και να εφαρμόζω συνέχεια είναι ότι για ‘μένα ως πολιτικό προϊστάμενο του υπουργείου της Ασφάλειας δεν δικαιολογείται ούτε ένα λεπτό χαλάρωσης, ούτε ένα λεπτό επιπολαιότητας, ούτε ένα λεπτό εφησυχασμού. Πολλές φορές, όταν συνέβη αυτό, πραγματικά είχαμε απώλειες.

Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη είναι η αφοσίωση στο καθήκον, η διαρκής επιφυλακή και ο εχθρός της Ασφάλειας είναι να μπορεί κανείς να έχει την πολυτέλεια να χαλαρώνει ή να αγνοεί ή μάλλον να λησμονεί, έστω και για ένα λεπτό την αποστολή του. Και όποτε έγινε αυτό, δυστυχώς είχαμε τραγωδίες. Χρειάζεται λοιπόν μια διαρκής επαγρύπνηση, χρειάζεται διαρκώς να αλλάζει κανείς τα πράγματα.

Να σας πω ένα πρόσφατο παράδειγμα, πώς αλλάζεις τα πράγματα και γίνονται καλύτερα και έχεις αποτέλεσμα. Η δημιουργία της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος, του λεγόμενου ελληνικού FBI. Είναι μια υπηρεσία που την ιδρύσαμε πριν από πέντε μήνες. Είμαι περήφανος γιατί επί των ημερών μου ξανά ιδρύθηκε μια υπηρεσία και η Ελληνική Αστυνομία έκανε ένα βήμα μπροστά. Αυτή η υπηρεσία, πέντε μήνες τώρα, έχει πολύ μεγάλες επιτυχίες, που συμβάλλουν και στην ασφάλεια της Ελλάδας και στην ασφάλεια των πολιτών, αλλά και στην οικονομία του τόπου, μιας και οι συλλήψεις λαθρεμπόρων είτε τσιγάρων, είτε καυσίμων, σημαίνει περισσότερα έσοδα στο κράτος από τους φόρους που έχουν αυτά τα προϊόντα.

-Χαρακτηρίζετε τη δεκαετία των μνημονίων σκληρή. Τι σας δίδαξε εκείνη η περίοδος;

Θέλω να πιστεύω ότι η κρίση μας έκανε σοφότερους, γιατί αντιληφθήκαμε, με οδυνηρό τρόπο, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε συνεχώς για να κρατήσουμε τις κατακτήσεις. Οι δεκαετίες που προηγήθηκαν της κρίσης, η δεκαετία του 2000, η δεκαετία του 1990 ήταν ευτυχισμένα χρόνια, ήσυχα, χωρίς μεγάλες αντιπαραθέσεις, με κοινωνική ειρήνη.

Ξαφνικά τη δεκαετία του 2010 αντιληφθήκαμε ότι αυτό που πιστεύαμε από πλάνη ότι είναι δεδομένο, δηλαδή η κοινωνική ειρήνη και το κοινωνικό συμβόλαιο, δεν είναι. Δεν είναι δεδομένο το κοινωνικό συμβόλαιο. Δεν είναι δεδομένη η κοινωνική συμβίωση. Δεν είναι δεδομένη η δημοκρατία. Δεν είναι δεδομένη η ενότητα του λαού, της κοινωνίας. Και όλα αυτά πρέπει να αποτελούν διαρκές αντικείμενο αγώνα και προσπάθειας.

-Το 2010 είχατε αναλάβει το υπουργείο Ανάπτυξης ξανά και έπειτα από το 2019 είστε στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Τι σας ώθησε να αλλάξετε κόμμα και να αφήσετε το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο πολιτευτήκατε για αρκετά χρόνια, και να μεταβείτε στη Νέα Δημοκρατία;

Δυστυχώς, μετά την κρίση, το ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκε σε μια τεράστια συρρίκνωση. Αλλά για μένα δεν ήταν αυτό το πρόβλημα, ότι ένα μεγάλο κόμμα έγινε πολύ μικρό και έφτασε το 4%. Για εμένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό να συνδράμω, ως κεντρώος πολιτικός, στην προσπάθεια ανασύνταξης της χώρας που ξεκίνησε το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν εξελέγη Πρωθυπουργός. Στην πρόσκληση για συστράτευση των κεντρώων δυνάμεων, που απηύθυνε, τέθηκα στη διάθεσή του και συμπορευθήκαμε στον μεγάλο στόχο για την αναγέννηση της χώρας, όπως και έγινε. Το 2023 εκλέχθηκα πρώτος βουλευτής στη Δυτική Αθήνα με τη Ν.Δ και πλέον είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας και τώρα συνεχίζω εδώ στο Υπουργείο.

-Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας στοίχημα σε αυτή τη νέα θητεία;

Το ένα είναι να βελτιώσω τις συνθήκες ασφάλειας στη χώρα, να καταπολεμήσουμε την εγκληματικότητα και τη μικροεγκληματικότητα, να είναι οι άνθρωποι ασφαλείς στις πόλεις και στις γειτονιές, να αισθάνονται ότι το κράτος είναι δίπλα τους μέσα από τις υπηρεσίες, δηλαδή την αστυνομία και να καταπολεμήσουμε το οργανωμένο έγκλημα. Γι’ αυτό ίδρυσα και τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Οργανωμένου Εγκλήματος.

Ταυτόχρονα, η τελευταία προσπάθεια που έγινε για τον εκσυγχρονισμό της αστυνομίας έγινε πριν από περίπου 20 χρόνια, πάλι επί των ημερών μου, όταν ήρθα για πρώτη φορά σε αυτό το Υπουργείο. Τότε ήμουν πολύ νέος και έκανα μεγάλες αλλαγές. Εγκαθίδρυσα την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, ίδρυσα το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, δημιουργήσαμε όλες τις δομές για μια σύγχρονη Αστυνομία και μετά οργανώσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Το 2010 δημιούργησα τη ΔΙ.ΑΣ, την Οικονομική Αστυνομία και τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Είμαι περήφανος, γιατί όλες οι μεγάλες αλλαγές και όλες οι μεγάλες θεσμικές και οργανωτικές επιλογές που έγιναν στην Αστυνομία, έγιναν επί των ημερών μου. Αυτό είναι το χρέος του πολιτικού: να αλλάζει τα πράγματα.

Γι’ αυτό, λοιπόν, ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είμαι εδώ είναι, για να αλλάξουμε ξανά την Αστυνομία μετά από περίπου 24 χρόνια, να την κάνουμε σύγχρονη στο επίπεδο της οργάνωσης, της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης, ταυτόχρονα με τη δια βίου εκπαίδευση.

Όλα αυτά, λοιπόν, περιλαμβάνονται σε ένα νομοσχέδιο 230 άρθρων, το οποίο ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή και θα γίνει πραγματικότητα. Θα ξεκινήσει και πάλι μια νέα εποχή για την Αστυνομία. Αυτές είναι οι δύο φιλοδοξίες μου.

-Πώς θέλετε να σας θυμάται ο κόσμος;

Πιστεύω ότι ο πολιτικός πρέπει να αφήνει αποτύπωμα αλλαγών, μεταρρυθμίσεων και να είναι χρήσιμος στην κοινωνία.

 

Διαβάστε επίσης:

Νίκος Χαρδαλιάς: Επενδύσεις άνω των 180 εκατ. ευρώ για το «The Greater Athens Region»

Υπουργείο Εσωτερικών: Αυτές είναι οι δεξιότητες που θα έπρεπε να βελτιώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι

Οικογένεια Παπαδημητρίου: Η σύλληψη του εφοπλιστή από το «ελληνικό FBI», η αρχαιοκαπηλία και η υπόθεση της Σχοινούσας