Σκέτη «φούσκα» αποδεικνύονται οι προσδοκίες που καλλιεργούνται διαχρονικά για τα Roadshow του Λονδίνου. Οι ετήσιες συνάξεις που διοργανώνει κάθε φθινόπωρο το ελληνικό χρηματιστήριο στη βρετανική πρωτεύουσα, με τη συμμετοχή αρκετών εισηγμένων εταιρειών από το «πρώτο ράφι» της αγοράς, δεν φαίνεται να έχουν το ποθούμενο αντίκρισμα. Δηλαδή την έμπρακτη τόνωση του επενδυτικού ενδιαφέροντος, που μεταφράζεται στη συνακόλουθη ενίσχυση των τιμών των μετοχών.

Αν αφαιρέσει κάποιος το επικοινωνιακό επίχρισμα των θεσμοθετημένων παρουσιάσεων, τότε εκείνο που πραγματικά μένει, δεν απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί «αδειανό πουκάμισο». Διότι με την επενδυτική έννοια του όρου, τα συνέδρια που γίνονται στο Λονδίνο, δεν συντελούν στην ουσιαστική αναβάθμιση της ελληνικής αγοράς. Ή, τουλάχιστον, δεν μπορούν να λειτουργήσουν ξεκομμένα από τη γενικότερη στάση που, κατά καιρούς, έχουν ήδη διαμορφώσει οι ξένοι «παίκτες» για τις ελληνικές μετοχές.

Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2006, έληξε το διήμερο επενδυτικό event, το οποίο και οργανώθηκε για πρώτη φορά από τη Διοίκηση του χρηματιστηρίου της Αθήνας, με Πρόεδρο (τότε) τον Σπύρο Καπράλο. Την ημέρα εκείνη ο Γενικός Δείκτης είχε κλείσει στις 3.953,41 μονάδες. Χθες, όταν ολοκληρώθηκε το δέκατο τρίτο στη σειρά Roadshow στο Λονδίνο, ο βασικός και πιο αναγνωρίσιμος Δείκτης της ελληνικής αγοράς βρέθηκε στις 681,03 μονάδες. Καταγράφοντας γιγαντιαίες απώλειες… 82,77% στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων.

Αναμφίβολα βέβαια, για το μακροχρόνιο «κύκλο του αίματος» που στιγματίζει το ελληνικό χρηματιστήριο, δεν ευθύνονται αυτά καθ’ αυτά τα Roadshow.

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι λόγοι που έχουν κάνει τους πωλητές να κρατάνε σταθερά στα χέρια τους, τη σκυτάλη των εξελίξεων. Ειδικά μάλιστα, όταν στο διάστημα των τελευταίων ετών, η δημοσιονομική τραγωδία της χώρας και η καταστροφική επίπτωση της μεγάλης ύφεσης, ήρθαν να επιτείνουν το σαρωτικό κύμα της χρηματιστηριακής απαξίωσης. Με τις τραπεζικές μετοχές, οι οποίες ασκούν μεγάλη επίδραση στην καθημερινή διαμόρφωση της εικόνας του Γενικού Δείκτη, να έχουν «κάψει» τα περισσότερα επενδυτικά κεφάλαια στο «βωμό» των διαδοχικών ανακεφαλαιοποιήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, τα ετήσια συνέδρια στο Λονδίνο και οι πυκνές επαφές των ελληνικών εταιρειών με διεθνή Fund, δεν μεταφράζονται σε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Άλλωστε κάτω από το επικοινωνιακό χαλί που στρώνεται επιμελώς κάθε φορά, κρύβονται πολλά τα προβλήματα, που εντοπίζονται και θίγονται από τα διεθνή χαρτοφυλάκια. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι διαχειριστές των ξένων Fund, δεν περιμένουν τα Roadshow για να αποφασίσουν αν θα ενισχύσουν, ή θα μειώσουν τις θέσεις τους σε επιλεγμένες ελληνικές μετοχές. Η κάθε μία από τις οποίες έχει έτσι κι αλλιώς, το δικό της, ξεχωριστό «διαβατήριο».

Ο κύκλος των χαμένων αποδόσεων

Όπως πιστοποιείται από την «ψυχρή γλώσσα των αριθμών» σε οκτώ από τα Roadshow, ο Γενικός Δείκτης ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά όπου βρισκόταν προ 12μηνου, όταν είχε λάβει χώρα, η αμέσως προηγούμενη επενδυτική συνάντηση στο Λονδίνο. Μόνο σε τέσσερις περιπτώσεις, η ελληνική αγορά είχε ακολουθήσει ανοδική τροχιά.

Υπάρχουν όμως και οι επιμέρους μετρήσιμες επιδόσεις που καταγράφει η ελληνική αγορά στον απόηχο των Roadshow.

Σε χρονικό ορίζοντα ενός μήνα από την ολοκλήρωση των επενδυτικών event στην βρετανική πρωτεύουσα, ο Γενικός Δείκτης του χρηματιστηρίου έχει σημειώσει 7 φορές άνοδο και 5 πτώση. Όμως, επειδή τα πτωτικά «κύματα» είχαν μεγαλύτερη ένταση, το τελικό συνολικό αποτέλεσμα είναι αρνητικό. Αν λοιπόν κάποιος ξεκινώντας από το 2006, αγόραζε την ημέρα της ολοκλήρωσης του Roadshow και πούλαγε ένα μήνα μετά, θα είχε φορτωθεί ζημιές 27,61%, μέχρι πέρσι. Επανεπενδύοντας κάθε φορά το εναπομείναν κεφάλαιό του και με την προϋπόθεση ότι οι αγοραπωλησίες μετοχών, θα εξέφραζαν πιστά την πορεία του Γενικού Δείκτη.

Τα αποτελέσματα όμως είναι ακόμη πιο δυσμενή, αν εξεταστούν από την πορεία του χρηματιστηρίου, σε διάστημα τριών μηνών από τις συνάξεις στο Λονδίνο. Στην περίπτωση αυτή 8 φορές ο Γενικός Δείκτης έχει ακολουθήσει καθοδική τροχιά και μόνο τέσσερις ανοδική. Αν λοιπόν κάποιος έμπαινε κι έβγαινε στην ελληνική αγορά, τρεις μήνες μετά από κάθε Roadshow, τότε θα είχε χάσει το… 56, 44% του αρχικού του κεφαλαίου.

Οι πλέον τραυματικές καταστάσεις που βίωσε η ελληνική αγορά, ήταν αυτές μετά από το Roadshow του 2008. Αυτές όμως είχαν ως κεντρική αιτία, τη μεγάλη αναταραχή που έπληξε τις διεθνείς αγορές, στον απόηχο της κατάρρευσης της Lehman Brothers.

Επίσης, οι μεγάλες πιέσεις που δέχθηκε η ελληνική αγορά το 2011 συσχετίζονται με την αστάθεια στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό που οδήγησε στη συμμαχική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου (μετά από την «αποκαθήλωση» του Γιώργου Παπανδρέου). Μέσα σε ένα αποπνικτικό περιβάλλον για την οικονομία και με την κοινωνική ένταση να έχει χτυπήσει «κόκκινο», μορφοποιημένη και από τις αντιδράσεις του «κινήματος των αγανακτισμένων.

Οι επίσης σφοδρές πιέσεις στις μετοχές, το 2014, ανάγονται και πάλι στο «εκρηκτικό» μείγμα οικονομίας και πολιτικής, καθώς η κυβέρνηση Σαμαρά είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα, εν μέσω πυκνών προβλημάτων.

Σε ό,τι αφορά τις ισχυρές ανόδους του 2012 και του 2013, αυτές πιστώνονται η μεν πρώτη στην αποκλιμάκωση του κινδύνου του GREXIT, η δε δεύτερη στις τάσεις ομαλοποίησης που τότε είχαν φανεί τότε στη χώρα, χωρίς όμως η συνέχεια να ήταν η αναμενόμενη. Ο ρόλος που έπαιξαν τα Roadshow απέναντι σε αυτά, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί καθοριστικός για την πορεία των ελληνικών μετοχών. Μάλλον… φιλολογική και μόνον ήταν η δική τους επίδραση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Άγριο σφυροκόπημα για τις ελληνικές τράπεζες στο roadshow του Λονδίνου: Τα «τι» και τα «πώς» των επενδυτών