Ελβίρα Παναγιωτοπούλου: Οι γυάλινες οροφές είναι για να σπάνε

Η Ελβίρα Παναγιωτοπούλου είναι μια από τις σημαντικότερες shoe designers της γενιάς της σε παγκόσμιο επίπεδο. Και ξέρει πως οι σύγχρονες γυναίκες κερδίζουν μάχες ισορροπώντας εξίσου σε ψηλά όσο και σε χαμηλά τακούνια. Με την ίδια κομψότητα και το ίδιο πείσμα που ισορροπούν πάνω σε γυάλινες οροφές – πριν τις σπάσουν.

Οι γυάλινες οροφές είναι για να σπάνε και, όταν το κάνουν, συνήθως δεν γίνεται με κρότο, αλλά σιγανά. Αυτή η γυναίκα, το ξέρει καλά, γιατί ήταν τα τακούνια των δικών της παπουτσιών που φλέρταραν με το γυαλί από το 2008, οπότε και ολοκλήρωσε τις σπουδές της και συνεργάστηκε με οίκους και brands, όπως Bruno Frisoni, Diego Dolcini, Narciso Rodriguez, Madeleine Vionnet, Dolce & Gabbana και Balmain. Ανάμεσα σε επίπονα deadline, λίτρα καφέ και burn out. Που όμως δεν τη φρέναραν ποτέ.

Μιλώντας της καταλαβαίνει κανείς, πως για ένα δημιουργικό ταλέντο σημασία έχει η κάθε επόμενη δουλειά και το κάθε επόμενο milestone.

Με αυτό κατά νου, η Ελληνίδα σχεδιάστρια Ελβίρα Παναγιωτοπούλου, ασταμάτητη, είχε μια ακόμη εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά – άλλωστε, ανέλαβε τη θέση της Consultant Shoe Designer in Woman formal shoes στον οίκο Off-White, που ίδρυσε ο θρυλικός Virgil Abloh.

Έτσι, ενώ συνεχίζει τη συνεργασία της με τον οίκο Callista Crafts, αλλά και το προσωπικό της brand Di Gaia, πηγαινοέρχεται non stop στο Μιλάνο για τις συναντήσεις με την σχεδιαστική ομάδα του Off-White.

ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ

Υπάρχει κάποιο αντικείμενο που κρατάτε πεισματικά ανά τα χρόνια στην ντουλάπα σας και δεν μπορείτε να φανταστείτε να το αποχωρίζεστε;

Ναι, τις vintage πολυτελείς τσάντες της γιαγιάς μου και το Omega ρολόι χειρός του παππού μου.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σχεδιαστής υποδημάτων στον κόσμο;

Οπωσδήποτε ο θρυλικός Manolo Blahnik.

Με ποιον οίκο θα θέλατε μελλοντικά να συνεργαστείτε;

Fendi και Givenchy.

Σε προσωπικό επίπεδο, προτιμάτε τα flat ή τα ψηλοτάκουνα;

Τhe higher the better! Πάντα θα με γοητεύουν περισσότερο τα ψηλοτάκουνα.

Ποιο ήταν το τελευταίο αντικείμενο που αγοράσατε;

Ένα βραδινό φόρεμα του οίκου Vionnet.

Το αγαπημένο σας άρωμα;

Dosson της Diptique.

Σε ποια χρώματα παραμένετε πιστή ανά τα χρόνια;

Μαύρο, λευκό, μπεζ.

Υπάρχει κάποιο αντικείμενο που θέλετε οπωσδήποτε να αποκτήσετε άμεσα;

Μια τσάντα Trapeze της Celine.

Ποιο ύφασμα περιγράφει ουσιαστικά εσάς και το στυλ σας καλύτερα;

Το βαμβάκι και το μετάξι.

Ποια γυναίκα σας ενέπνευσε μεγαλώνοντας, εμπνέοντας σας να γίνετε η γυναίκα που είστε σήμερα;

Η μητέρα μου και η γιαγιά μου. Οι δυνατές γυναίκες της οικογένειας που έπλασαν τις ζωές και τους χαρακτήρες μας. Μου έδωσαν θάρρος, τόλμη και έναν κώδικα ηθικής που μέχρι σήμερα τιμώ κατά γράμμα. Και σε όρους αισθητικής όμως, ήταν δυο από τα πιο κομψά πλάσματα που γνώρισα στη ζωή μου.

Σε όρους αισθητικής, λοιπόν, ποιο θα ήταν το πρώτο μάθημα που θα δίδατε στην κόρη σας;

Από μικρή ηλικία, θεωρούσα πως η πιο αληθινά κομψή γυναίκα σε παγκόσμιο επίπεδο, ήταν και παραμένει η περίφημη Coco Chanel. Οπότε συμφωνώ και μαζί της – πως η κομψότητα κρύβεται πάντα στην απλότητα. Και αυτό από μόνο του είναι πολύπλοκο.

ΕΠΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ

Από που αντλείτε έμπνευση για τα σχέδια σας;

Κυρίως από τα χρώματα, την αρμονία και τη γεωμετρία της φύσης. Όσο και από την τέχνη, σε κάθε της μορφή.

Γιατί DI GAIA;

DI GAÏA, προφέρεται gà·ia στα Ιταλικά σημαίνει “από τη γη” και θυμίζει την αρχαία Ελληνίδα θεά Γαία. Ξυπνά μέσα μου τη δική μου γη, τις δικές μου ρίζες, το δικό μου DNA. Η φιλοσοφία πίσω από το brand είναι πως μέσα σε κάθε γυναίκα κρύβεται μια γήινη θεϊκή δύναμη – κατά το πνεύμα της Γαίας.

Ήταν όνειρο από παιδική ηλικία, η ενασχόληση με τον σχεδιασμό υποδημάτων;

Το πάθος μου για τον σχεδιασμό υποδημάτων εμφανίστηκε πρώτη φορά πριν είκοσι χρόνια, όταν άρχισαν να με σταματούν στο δρόμο και να με ρωτάνε από που αγόρασα το ζευγάρι σανδαλιών που φορούσα. Για την ιστορία, ήταν ένα απλό ζευγάρι σανδάλια που είχα πάρει από το Μοναστηράκι και είχα “πειράξει” η ίδια για τον εαυτό μου, διακοσμώντας το διαφορετικά. Τότε αποφάσισα να ξεκινήσω – με μια μικρή μονάδα κατασκευής χειροποίητων παπουτσιών στην Αθήνα. Αυτό συνεχίστηκε για έξι χρόνια, μέχρι που έφυγα για το Μιλάνο, όπου και τελικά έκανα το Master μου στον σχεδιασμό υποδημάτων – Sergio Rossi School San Mauro Mascoli, και στο Instituto Marangoni. Εκεί διδάχτηκα πως να μεταφράζω τη δημιουργικότητα μου, από τη σύλληψη μέχρι και την κατασκευή, σε κάτι απολύτως πρακτικό (και βολικό) αλλά και όμορφο.

Η Ελληνική σας ταυτότητα θα είναι εμφανής και στις επόμενες συλλογές σας; Και πως μεταφράζεται αυτή;

Επειδή ποτέ δεν με ενθουσίαζε το φολκλόρ και επιθυμώ να δημιουργώ κλασικά κομμάτια με άχρονη ταυτότητα, η Ελληνική μου ταυτότητα δεν είναι παρά απλώς ανεπαίσθητη. Είναι σαφέστατα εκεί, αλλά κρυμμένη μέσα στην επιλογή υλικών, στη φιλοσοφία του brand, στη γεωμετρία των σχημάτων. Ποτέ δεν κάνει θόρυβο, δε χρειάζεται.

Πότε μπορεί ένα ζευγάρι παπουτσιών να θεωρηθεί πολυτελές σήμερα; Αρκεί η ετικέτα;

Σαφέστατα όχι. Μόνο όταν η προσεκτική επιλογή άριστων πρώτων υλών, συναντά το δυνατό σχέδιο και την υψηλή κατασκευή, τότε μόνο μπορούμε να μιλήσουμε για είδος πολυτελείας. Το βλέπει κανείς στις λεπτομέρειες, που δεν είναι ποτέ απλώς λεπτομέρειες. Από τη σόλα, έως το κουτί αποθήκευσης και το τελικό φινίρισμα.

Μετά από χρόνια στα οποία σχεδιάζατε για μεγάλους οίκους του εξωτερικού, πάνω στο όραμα τρίτων, ποιο ήταν το μεγαλύτερο μάθημα που αποκομίσατε;

Πέραν της εμπειρίας, της διαχείρισης υψηλών ταχυτήτων και των τεχνικών, του γεγονότος πως έδωσαν σχήμα στη δημιουργικότητα μου, η συνεργασία μαζί τους με έκανε να βρω τη δική μου σχεδιαστική ταυτότητα. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά πασχίζοντας να συναντήσω το όραμα και την επιθυμία του εκάστοτε σχεδιαστή για την εκάστοτε collection του, βρήκα σιγά σιγά ακριβώς τι θέλω και τι δεν θέλω εγώ.

Παρίσι ή Μιλάνο; Ποια είναι η σχεδιαστική πρωτεύουσα των πιο exquisite υποδημάτων σήμερα;

Και οι δύο. Προσωπικά, θα επιλέγω πάντα ενδόμυχα το Μιλάνο – τα υποδήματα που γεννούνται εκεί είναι πιο θηλυκά, πιο κομψά, πιο σοφιστικέ.

Ποια είναι η γυναίκα πίσω από την DI GAIA κατά τη διάρκεια της δημιουργίας; Πώς σκέφτεται;

Είναι μια μοντέρνα σιλουέτα, με προσωπικό στιλ, δυνατή και δυναμική. Δεν υπακούει σε κανόνες, ξέρει πως τα όρια θεσπίστηκαν για να ξεπερνιούνται, μάχεται για τα όνειρα της και κάθε φορά που λαμβάνει μια υψηλή θέση στην εκάστοτε ιεραρχία, γνωρίζει πως την κατέκτησε, δεν της χαρίστηκε. Έτσι τη φαντάζομαι πάντα. Σαν μια θηλυκή και ευαίσθητη πολεμίστρια.

Πού βλέπετε εαυτόν ιδανικά σε – ας πούμε – είκοσι χρόνια από σήμερα;

Θα σας απαντήσω με τα λόγια μιας Ιταλίδας φίλης. “…Con l’ augurio che tu possa contribuire a vestire le gambe delle donne del XXI Secolo”. Δηλαδή, “εύχομαι μια μέρα να συνεισφέρεις στο να ντυθούν τα πόδια των γυναικών του 21ου αιώνα”.

Διαβάστε επίσης: