Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει ένας παιδισμός στον τρόπο που αντιδρά, που δεν έχει να κάνει με την αθωότητα. Στην αγωνία του να διαφοροποιηθεί, αναζητά πάντα την εκζήτηση η οποία καταλήγει σε πρόκληση – βασικό στοιχείο της στρατηγικής της Κουμουνδούρου, καθώς η  «επαναστατική» ψυχοσύσταση των στελεχών της τρέφεται με την σύγκρουση.

Σε καθημερινή βάση λοιπόν, αναζητούν την σύγκρουση και όταν δεν την βρίσκουν προκαλούν …συγκρούσεις μόνοι τους!

Προφανώς, στην εποχή μας, τις περισσότερες φορές  οι προκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγουν σε γραφικότητες. Παλαιοτέρα, όταν ο μύθος δεν είχε δεχτεί το «μαγικό άγγιγμα» του Αλέξη Τσίπρα, η γραφικότητα και η πολιτική επιπολαιότητα  περνούσαν ως πνευματική υπεροχή και αντίσταση στο κατεστημένο.

Η περίπτωση του Παύλου Πολάκη είναι χαρακτηριστική αυτής της στρατηγικής όπου η πολιτική ανωριμότητα μετατρέπεται σε διαρροϊκή επιθετική προκλητικότητα. Ας παρακολουθήσουμε υποθετικά την συμπεριφορά ενός μη «επαναστάτη» γιατρού -χειρουργού: μετά τα χειρουργεία του ή την όποια ιατρική του υπηρεσία, κουρασμένος και με την έξαρση της πανδημίας στο αποκορύφωμά της, θα λάμβανε ως γνώστης όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα (και με το παραπάνω, λόγω της θέσης του που λειτουργεί και ως παράδειγμα) για να βγει να «ξεσκάσει» με την οικογένεια του σύμφωνα με τις οδηγίες της πολιτείας, όπως ο υπόλοιπος πληθυσμός της χώρας, για φαγητό ή ό,τι άλλο, για τα οποίο δεν μας πέφτει λόγος.

Ο Πολάκης, όμως, εκτός από πολυπράγμων επιστήμων που προφανώς αφιερώνει τον αναγκαίο χρόνο για να παρακολουθήσει και να μελετήσει τις εξελίξεις της χειρουργικής επιστήμης που απαιτούν πολύωρη και συνεχή μελέτη, τον υπόλοιπο χρόνο του τον αφιερώνει στην πολιτική, καθώς είναι μαχόμενο και εξέχων στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκεται στις επάλξεις του δημόσιου συμφέροντος.

Έτσι, μετά τις ιατρικές και κοινοβουλευτικές του δραστηριότητες, μετά την συγγραφή επαναστατικών μανιφέστων στο fb κλπ, συγκρούεται και με τα … όργανα του νόμου και της τάξης εμποδίζοντας ελέγχους για την τήρηση των μέτρων, καθώς είναι ο ατρόμητος «επαναστάτης» γιος της κρητικής λεβέντικης γης κι ακόμη και στις ιδιωτικές εξόδους του θέλει να στέλνει …μήνυμα ανατροπής στην κοινωνία: «Είναι ντροπή και ξεφτίλα, ρεζιλίκια να ακολουθείτε τέτοιες εντολές!»

Άραγε ποιοι ήταν οι αποδέκτες της αγανάκτησής του; Η επιστημονική κοινότητα που πρότεινε τα μέτρα; Η πολιτική ηγεσία που τα εφαρμόζει; Ποιοι να ντρέπονται; Οι υπόλοιποι πολίτες που τηρούν ευλαβικά τα μέτρα; Οι αστυνομικοί που κάνουν τη δουλειά τους;

Ο Πολάκης ήθελε να προκαλέσει απλά γιατί αυτή είναι η ψυχοσύνθεσή του. Τρέφεται με το να γίνεται εριστικός. Πιθανόν να αισθάνεται Κολοκοτρώνης, τουλάχιστον όταν δέχεται επιθέσεις, ή να νιώθει Άρης Βελουχιώτης  όταν τον επιτιμούν.  Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο. «Σας έχω όλους», τον αναγκάζουμε να επαναλαμβάνει … γιατί … δεν τον καταλαβαίνουμε. Αυτή τη γκροτέσκο αντίληψη διαθέτει ο Πολάκης και οι υποστηρικτές του.

Ποιος ηγέτης Τσίπρας δεν θα πρότασσε υπερήφανος τα στήθη του να υπερασπιστεί από τις επιθέσεις της … «δεξιάς συντήρησης» έναν εξέχοντα αδάμαντα της επιστημονικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, έναν υποδειγματικό αγωνιστή της … Αριστεράς και της Προόδου, ένα πρότυπο του ήθους και ύφους στην εξουσία;

Διαβάστε επίσης

Οικονόμου: Το πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι ο Πολάκης

Τσίπρας: Η διαφθορά είναι σήμερα στη χώρα μας προστατευόμενο είδος

ΣΥΡΙΖΑ σε Οικονόμου: Πάει πολύ η κυβέρνηση που έστησε εξεταστική-παρωδία να μας καταγγέλλει για καθεστωτικές πρακτικές