Σε φρενήρεις ρυθμούς, η επιστημονική κοινότητα παρέδωσε στην ανθρωπότητα ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια, τα οποία επίσης παρήχθησαν σε χρόνους πρωτοφανείς. Πρόκειται για επιστημονικό θαύμα το οποίο μόλις επετεύχθη, έσπευσε η παγκόσμια κοινότητα των αερόμυαλων να αμφισβητήσει. Με τόσο έντονο τρόπο μάλιστα, που η αμφισβήτηση εξελίχθηκε σε έναν γιγαντιαίων διαστάσεων λαϊκισμό που δια μέσου των μέσων επικοινωνίας ενέσπειρε τη σύγχυση, τον πανικό και εν τέλει συνέδραμε στη διάδοση της πανδημίας.
Και ενώ όλοι οι επιστήμονες προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο μεταλλάξεων του ιού και μας επισημαίναν ότι η πανδημία δε θα τελειώσει εύκολα, ένα σημαντικό κομμάτι του παγκόσμιου πληθυσμού, ακόμα και σήμερα που μπαίνουμε στον τρίτο βασανιστικό χρόνο της υγειονομικής κρίσης, η «Ο» επελαύνει και εντοπίστηκε νέα μετάλλαξη από το Καμερούν, αδυνατεί ή αρνείται να κατανοήσει το μέγεθος και τους κίνδυνους των επιπτώσεων και των τεράστιων αλλαγών που αυτή έχει επιφέρει.
Όταν η αδιανόητη αυτή περιπέτεια θα είναι πλέον παρελθόν και θα έχουν εμπεδωθεί οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μας, τότε θα αρχίσει να γίνεται αντιληπτό αυτό που συνέβη. Έτσι και αλλιώς, όλη αυτή η γιγαντιαία προσπάθεια της ανθρωπότητας με τεράστια επιτεύγματα, βρίσκει εμπόδια από την πανίσχυρη μειοψηφία των αερόμυαλων, η οποία μεγεθύνεται γεωμετρικά από την θηριώδη προβολή της στις μικρές οθόνες, πάντα προς χάριν της …ενημέρωσης!
Ταυτόχρονα αναδεικνύεται το βαθύ χάσμα που μας χωρίζει από τον Τρίτο Κόσμο.
Κάθε μέρα καθίσταται σαφές ότι για να σταματήσει η πανδημία, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως πανανθρώπινη απειλή, πράγμα που σημαίνει ότι ο προηγμένος κόσμος συστηματικά και όχι περιστασιακά, πρέπει να αναλάβει τον εμβολιασμό του Τρίτου Κόσμου. Πράγμα καθόλου εύκολο, αν σκεφτεί κανείς τις τεράστιες πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές διάφορες. Είναι προφανές ότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο σύγχρονος κόσμος καταφέρνει να εμβολιάσει επαρκώς τους πολίτες του, η πανδημία θα παραμείνει διάσπαρτη στον πλανήτη, σε όλες εκείνες τις χώρες-παρίες.
Με αφορμή λοιπόν την παγκόσμια διαχείριση της πανδημίας, επανέρχεται στο προσκήνιο το πάγιο αίτημα της μείωσης των χαωδών ανισοτήτων. Από τους 100 ανθρώπους στον πλανήτη, οι 71 έχουν πρόσβαση στο καθαρό νερό. Οι 29 δεν έχουν. Οι 89 έχουν αρκετό φαγητό στο τραπέζι τους. Οι 11 δεν έχουν. Οι 86 γνωρίζουν γραφή κι ανάγνωση. Οι 14 δεν ξέρουν την τύφλα τους. Οι 90 έχουν πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα. Οι 10 δεν έχουν. Οι 59 έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και οι 41 δεν έχουν – και ζουν εκτός σύγχρονου κόσμου, σε άλλον χρόνο, σε άλλη ζωή, σε άλλην εποχή. Κι αυτό είναι πρόβλημα.
Ας αρχίσουμε να τους σκεφτόμαστε δίνοντας τους εμβόλια, αναλαμβάνοντας τον εμβολιασμό τους, γιατί το δικό τους πρόβλημα είναι πλέον και δικό μας… Και εμείς θα είμαστε αυτοί που θα χάσουν πολύ περισσότερα!