ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ένα βαρύ χρυσό δακτυλίδι με χαραγμένη πάνω του την εικόνα του «Καλού ποιμένα», σύμβολο γνωστό του Ιησού στην Παλαιοχριστιανική εποχή είναι ένα μόνον από τα πλούσια ευρήματα που ανέσυραν οι αρχαιολόγοι από τη θάλασσα της Καισαρείας στη μεσογειακή ακτή του Ισραήλ.
Γιατί δεν ήταν ένα, αλλά δύο τα ναυάγια, που εντόπισε δίπλα-δίπλα και σε βάθος μόλις τεσσάρων μέτρων η Μονάδα Ενάλιας Αρχαιολογίας της Ισραηλινής Αρχής Αρχαιοτήτων. Γύρω στο 300 μ.Χ. χρονολογείται το πρώτο, στην εποχή της Ρωμαϊκής κυριαρχίας δηλαδή και πολύ μεταγενέστερα, τον 14ο αιώνα, εποχή των Μαμελούκων το δεύτερο.
Τα πολύτιμα ευρήματα -νομίσματα, ειδώλια, διάφορα αντικείμενα- ήταν σκορπισμένα στον πυθμένα της θάλασσας κοντά στα υπολείμματα των σκαφών. Το δακτυλίδι ειδικά, θεωρείται ότι ανήκε σε κάποιον από το πλήρωμα του πλοίου, καθώς μάλιστα η Καισάρεια ήταν μία από τις πρώτες πόλεις που ασπάσθηκαν τον Χριστιανισμό, ο ναύτης προφανώς το φορούσε ως ένδειξη της πίστης του.
Το σχήμα του είναι οκταγωνικό και φέρει έναν πράσινο πολύτιμο λίθο, πάνω στον οποίο είναι χαραγμένη η εικόνα ενός βοσκού που κουβαλά ένα πρόβατο ή κριάρι στους ώμους του, ως συμβολισμό του Ιησού – «Καλού ποιμένα». Ένα ακόμη δακτυλίδι με κόκκινο πολύτιμο λίθο έχει χαραγμένη μία λύρα, το αρχαίο όργανο, που όπως αναφέρει η Βίβλος έπαιζε ο Δαβίδ για να καταπραΰνει τον βασιλιά Σαούλ.
Εκατοντάδες είναι όμως τα χρυσά, ασημένια και χάλκινα ρωμαϊκά νομίσματα, κοπών από τα μέσα του 3ου αιώνα, αλλά πλήθος και τα ασημένια των Μαμελούκων, τα ντιρχάμ όπως ονομάζονται.
Ένα χάλκινο ειδώλιο με τη μορφή αετού, που συμβολίζει τη ρωμαϊκή κυριαρχία, ένα ειδώλιο ρωμαϊκής παντομίμας με κωμική μάσκα και άλλα ακόμη ειδώλια, πολυάριθμες χάλκινες καμπάνες που προορίζονταν για να διώχνουν τα κακά πνεύματα και πολλά κεραμικά αγγεία ήταν ανάμεσα στα ευρήματα, που ήρθαν στο φως.
Επίσης όμως και αντικείμενα, που ήταν εξαρτήματα των πλοίων, όπως δεκάδες μεγάλα, χάλκινα καρφιά, μολύβδινοι σωλήνες από αντλία νερού, και μια μεγάλη σιδερένια άγκυρα σπασμένη σε κομμάτια. Όπως αναφέρουν μάλιστα οι αρχαιολόγοι πιθανότατα να έσπασε κατά τη διάρκεια καταιγίδας που βύθισε στο σκάφος.
Το γεγονός πάντως της βύθισής τους στο ίδιο ακριβώς σημείο, παρ’ ότι τα χώριζαν αιώνες, δεν είναι μυστήριο αφού οι ναυτικοί γνωρίζουν σε βάθος χρόνου πού είναι τα καλά αγκυροβόλια και εκεί καταφεύγουν. Στην ίδια περιοχή άλλωστε οι αρχαιολόγοι έχουν εντοπίσει κατά καιρούς και άλλα ναυάγια, πολλών διαφορετικών, ιστορικών εποχών.
Η Παράλιος Καισαρεία άλλωστε, ήταν γνωστή στην Ρωμαϊκή εποχή ως Caesarea Maritima και ήταν η πόλη – λιμάνι που είχε χτιστεί από Ηρώδη τον Μέγα (μεταξύ των ετών 25-13 π.Χ.).
Παλαιότερα η πόλη ονομαζόταν Πύργος του Στράτωνος, για να ακολουθήσει η μετονομασία της σε Δημητριάδα από τον Δημήτριο Α΄ τον Σωτήρα, ηγεμόνα της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών.
Τα κατάλοιπά της σήμερα βρίσκονται μεταξύ Τελ Αβίβ και Χάιφας.