Domus Art Gallery: Εγκαίνια της έκθεσης «ΥΛΗ ΕΝ ΚΙΝΗΣΕΙ»

Η Domus Art Gallery καλεί το κοινό και τους λάτρεις της τέχνης στην «Ύλη εν Κινήσει» – μία ομαδική έκθεση που αποτελείται από τα έργα τεσσάρων καλλιτεχνών: Νίκος Μικρούλης, Vixoria Panunzi, Petr Shevchenko, Luisa Valeriani.

Η δουλειά τους επιλέχτηκε με γνώμονα το κοινό εννοιολογικό σκοπό του, ο οποίος έχει να κάνει με την κίνηση και το πώς η ύλη μεταμορφώνεται μέσα από κάθε διαφορετική και μοναδική αντίληψη. Η έκθεση τοποθετείται στην διεπαφή ανάμεσα στην στασιμότητα της φυσικής κινητικότητας κατά την διάρκεια της πανδημίας και την αδιάκοπη δημιουργική έρευνα/αναζήτηση, εξέλιξη και ανάπτυξη από τον κάθε καλλιτέχνη κατά την συγκεκριμένη αυτή περίοδο.

Όλα τα έργα αναφέρονται στην αδιάκοπη κίνηση που παρουσιάζεται στον υλικό κόσμο. Η Vixoria Panunzi και ο Petr Shevchenko προτείνουν μια προοδευτική εξέλιξη γεωμετρικών σχημάτων σε γραμμική και συνεχόμενη διάσταση, ενώ ο Νίκος Μικρούλης και η Luisa Valeriani εξερευνούν την διάσταση του χρόνου μέσω μιας σουρεαλιστικής αντίληψης της πραγματικότητας, ως μια συνεχόμενη μετατόπιση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Η δουλειά της Vixoria Panunzi εξερευνά μία ποικιλία από γήινα υλικά, όπως το ξύλο, το νερό και τις πέτρες, που δημιουργούν μία μινιμαλιστική πλατφόρμα η οποία μεταφέρει τα αισθήματα του θεατή σε μία άλλη διάσταση.

Ο Petr Shevchenko έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες της μωσαϊκής τεχνικής και καλεί τον θεατή να εμπλακεί σε ένα μεταφυσικό ταξίδι.

Η χρήση από τον καλλιτέχνη ενός φακοειδούς πρίσματος έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάζει το χρώμα και τον τόνο του μέσου του, ανάλογα με την γωνία από την οποία ο θεατής βλέπει το έργο.

Οι ξυλόγλυπτες κατασκευές του Νίκου Μικρούλη συνδυάζουν την ζεστασιά των οργανικών, φυσικών υλικών με τα μεταλλικά, μηχανικά συστήματα των ανθρωπογενών ρολογιών.

Τα κύρια στοιχεία, όπως εξηγεί ο καλλιτέχνης, είναι η πνευματικότητα και η λιτότητα, οι οικουμενικοί νόμοι της κίνησης και των μηχανών, τα οποία όλα καταλήγουν στην οικουμενική ερώτηση του χρόνου.

Η Luisa Valeriani δουλεύει με αναμνήσεις αποθηκευμένες στο φωτογραφικό αρχείο του κινητού της, τις οποίες τυπώνει σε παραδοσιακά τελάρα και στα οποία μετά επεμβαίνει με διακοσμητικά στοιχεία εμπνευσμένα από τις εντυπώσεις από αυτά τα στιγμιότυπα του παρελθόντος που έχει ζήσει.

Η έννοια της συνέχειας και του περάσματος του χρόνου είναι εμφανής.

Ο θεατής καλείται να εμπλακεί και να προβληματιστεί σχετικά με την εννοιολογική σύνδεση μεταξύ των κομματιών τέχνης καθαυτά, και του χώρου που κατέχουν μέσα στον άυλο κόσμο μας.

Διαβάστε επίσης: