Τρία συν ένα μεγάλα θέματα θα χαρακτηρίσουν το τελευταίο δίμηνο του 2021. Από την εξέλιξη τους θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η πορεία της χώρας στην επόμενη διετία τουλάχιστον.

Θέμα πρώτο το πολιτικό σκηνικό που πέρασε σε φάση ρευστότητας μετά την είσοδο του Γ.Α. Παπανδρέου στην κούρσα διαδοχής για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ. Σε αντίθεση με τους μέχρι σήμερα δύο επικρατέστερους υποψηφίους Ανδρέα Λοβέρδο και Νίκο Ανδρουλάκη που εξέφραζαν γνωστές πολιτικές θέσεις, η υποψηφιότητα Παπανδρέου ανοίγει άλλες προοπτικές.

Ειδικότερα, οι εκτιμήσεις είναι ότι μία πιθανή τελική επικράτηση του θα έχει τρεις επιπτώσεις. Θα απομακρύνει την επαναφορά της ταμπέλας «ΠΑΣΟΚ» με όποια πολιτική ισχύ μπορεί αυτή να έχει, θα στερήσει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα ανοίξει την περίπτωση συνεργασίας των λεγόμενων –κατά την αριστερά – «προοδευτικών δυνάμεων», γεγονός που με την σειρά του θα δημιουργήσει νέες αντιφάσεις και συγκρούσεις στο ΚΙΝΑΛ – ή σε όποια επωνυμία δοθεί στο σχήμα που θα προκύψει μετά τον μετασχηματισμό που θα επιχειρηθεί έτσι κι αλλιώς.

Το συμπέρασμα ότι η εκ νέου είσοδος του ΓΑΠ στην πολιτική ευνοεί τη Ν.Δ. κρίνεται ως μάλλον βιαστικό. Διότι ναι μεν στερεί ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς οι κεντρογεννείς που έχουν πάει στην κεντροδεξιά δεν θα ξαναγυρίσουν λόγω του Παπανδρέου, αλλά ταυτόχρονα αναβιώνει η προοπτική ενός έστω και προσωρινά ασταθούς πολιτικού σκηνικού αμέσως μετά τις επόμενες εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής.

Στη βάση αυτή υποστηρίζεται ότι η Ν.Δ. οφείλει τώρα να ενισχύσει τα ερείσματα της προς τα δεξιά, ώστε να ελαχιστοποιήσει αυτήν την προοπτική – η οποία έτσι κι αλλιώς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την συμμετοχή του ΚΚΕ, η οποία κάθε άλλο παρά δεδομένη μπορεί να θεωρείται. Αλλά, μία τέτοια πολιτική θα αποδυνάμωνε την σαφή τοποθέτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην κεντροδεξιά.

Θέμα δεύτερο, η πορεία των διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη σχετικά με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και η αντιμετώπιση του προβλήματος της Πολωνίας.

Τα γεράκια της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της πρωτοκαθεδρίας της νομισματικής πολιτικής έχουν βγάλει τα σπαθιά τους. Η σύγκρουση με τους υπέρμαχους της καθυστέρησης στην απόσυρση των μέτρων, τους υποστηρικτές της χαλάρωσης των αυστηρών μέτρων του ΣΣΑ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) που δείχνει να εμμένει στην πολιτική Ντράγκι και μάλιστα με την Λαγκάρντ να της δίνει ακόμη μεγαλύτερη έμφαση, είναι αναπόφευκτη αλλά η έκβαση της αβέβαια.

Ταυτόχρονα, η πολιτική να κρύβεται κάτω από το χαλί η αμφισβήτηση από την Πολωνία της ισχύος του κοινοτικού κεκτημένου, δημιουργεί διασπαστικές τάσεις και εμποδίζει την Ε.Ε. να προχωρήσει στην πιο συγκροτημένη στρατηγική ενοποίηση της, την στιγμή μάλιστα όπου η Ρωσία δείχνει τα εκβιαστικά δόντια της με αιχμή την ενέργεια.

Για την Ελλάδα, αν οι όροι του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν χαλαρώσουν, αν τα μέτρα στήριξης αποσυρθούν με ταχύτητα κι αν η ΕΚΤ δεν συνεχίσει την εξαίρεση στην αγορά των ελληνικών ομολόγων, τότε η οικονομική κατάσταση θα χειροτερέψει ορατά.

Επίσης, εφόσον το δίδυμο Ουγγαρία-Πολωνία αφεθεί να αποδυναμώσει την Ε.Ε. τότε θα υποβαθμιστεί και η κάλυψη που μπορεί να μας προσφέρει η Ευρώπη απέναντι στην Τουρκία—όποια κι αν είναι αυτή.

Το τρίτο θέμα είναι ακριβώς η Τουρκία. Σημείο ανάφλεξης θα είναι οι πιθανές γεωτρήσεις από την Mobil στην Κύπρο και οι έρευνες για το καλώδιο που μπορεί να συνδέσει την Αίγυπτο με την Ελλάδα και από εκεί με την Ευρώπη. Ο Ερντογκάν υιοθετεί ολοένα και πιο ακραίες θέσεις που τον απομακρύνουν έτι περισσότερο από την Ευρώπη. Αν η συνάντηση του με τον πρόεδρο Μπάιντεν στην Γλασκόβη καταλήξει – όπως αναμένεται—σε νέο αδιέξοδο (με την έννοια ότι οι ΗΠΑ δεν θα ικανοποιήσουν το αίτημα του για την αναβάθμιση και επέκταση της αεροπορίας του) τότε θα πρέπει να αναμένονται νέες προκλήσεις τόσο στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο όσο και στην Συρία και στην Λιβύη.

Η τραγική κατάσταση στην οποία τείνει να περιέλθει η Τουρκική οικονομία, ενισχύει εξάλλου την τάση του Σουλτάνου να δημιουργεί συγκρούσεις στο εξωτερικό ώστε να συσπειρώνει τους οπαδούς του στο εσωτερικό.

Μολονότι η χώρα μας έχει συνάψει τις αναγκαίες αμυντικές συμφωνίες, ένα θερμό επεισόδιο με την Τουρκία θα είναι σύντομης διάρκειας, θα ενέχει σημαντικές απώλειες και θα έχει την πιθανότητα να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα στην Μεσόγειο – θετικά ή αρνητικά για την Ελλάδα.

Το επόμενο δίμηνο θα είναι, λοιπό, καυτό. Αν μάλιστα προσθέσουμε και την πιθανότητα να έχουμε νέες αρνητικές εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας, τότε το 2022 δεν φαντάζει υποχρεωτικά τόσο λαμπερό όσο έχουμε την αυθόρμητα ανθρώπινη τάση να το βλέπουμε σήμερα. Και, δυστυχώς, τα νέα ως προς τον covid-19 δεν είναι όλα καλά: από τη μία φαίνεται να έρχονται νέα φάρμακα και από την άλλη εμφανίζονται νέες μεταλλάξεις καθώς το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού είναι ανεμβολίαστο και οι αρνητές του εμβολίου αποτελούν πλέον ένα ισχυρό και συμπαγές μέτωπο που ξεπερνά την ισχύ και τα όρια της λογικής.

Διαβάστε επίσης

Νίκος Δένδιας: Υπογράφεται τη Δευτέρα η διμερής συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Βρετανίας

Λοβέρδος: Δεν χαρίζω το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ