H υπόθεση Μπογδάνου ενδέχεται να έχει σοβαρές προεκτάσεις και άρα πολιτικό ενδιαφέρον, αν τη δεις ως ψηφίδα σε μία συζήτηση που αποκτά όλο και μεγαλύτερη ένταση.
Θα μπορούσε, αλήθεια, να δημιουργηθεί ένα κόμμα στα δεξιά της ΝΔ; Ένα κόμμα που θα εγκαλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη επειδή παίρνει αποστάσεις από τα ιερά και τα όσια της παράταξης, τοποθετώντας «προστάτες» των κομμουνιστών και κεντροαριστερούς στα υπουργεία; Με το τρίπτυχο «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» στην παραδοσιακή εκδοχή του. Και ατζέντα που χωράει αρκετό κόσμο. Ας πούμε, τους ανησυχούντες για την αλλοίωση του πολιτισμού μας από τους μετανάστες, αλλά και εκείνους που, για λόγους πίστης, αρνούνται να εμβολιαστούν και οφείλουμε να τους σεβαστούμε.
Άνθρωποι υπάρχουν. Όπως και δύο εφημερίδες που θα στήριζαν μια αντίστοιχη πρωτοβουλία. Και είναι αυτονόητο ότι η απλή αναλογική ανοίγει την όρεξη. Κάποιοι από αυτούς μπορεί να ονειρεύονται πρόσβαση στην εξουσία, κάποιοι άλλοι ανταλλάγματα προκειμένου να μην κατέβουν στο εκλογικό γήπεδο.
Το ερώτημα είναι ποιοί μπορούν να χωρέσουν κάτω από μια αντικομμουνιστική, «πατριωτική» ομπρέλα που θα επιτρέπει και στα σταγονίδια του «ψεκασμού» να διαπερνούν την επιφάνειά της. Ποιοι θα συμφωνούσαν σε κοινή στέγη και ηγεσία; Ο Μπογδάνος ένας, οι άλλοι; Ο Θάνος Τζήμερος και ο Φαήλος Κρανιδιώτης, όπως, ξαφνικά, ακούγεται έντονα;
Η «Νέα Δεξιά», το κόμμα των δύο προαναφερθέντων εμφανίζεται σε συγκεκριμένες δημοσκοπήσεις να λαμβάνει ακόμα και πάνω από το 2%, δείχνοντας ότι διαθέτει τις προϋποθέσεις ακόμα και να μπει στη Βουλή, ενώ ο διαγραφείς βουλευτής Μπογδάνος διατηρεί ήδη δίαυλο επικοινωνίας με τον Φαήλο Κρανιδιώτη, με τον οποίο και τα είπαν στο Βίτσι, κατά τη γνωστή εκδήλωση με την κατάθεση στεφανιού, όπου συμμετείχε και η Χρυσή Αυγή!
Να σημειωθεί δε πως την Τρίτη που έγινε η διαγραφή, ο Θάνος Τζήμερος στήριξε με παρέμβασή του στο διαδίκτυο τον διαγραφέντα βουλευτή. Το θέμα ίσως έχει δρόμο. Και φυσικά θα έχει και ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τι θα κάνει ο Κωσταντίνος Μπογδάνος από εδώ και στο εξής. Όχι τόσο για την προσωπική του διαδρομή, όσο για τις ζυμώσεις που γίνονται στα δεξιά της ΝΔ.
Προφανώς, το πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι μεγαλύτερο από όσο δείχνει. Όσο και αν αυτός δηλώνει την πρόθεση, ή περιγράφει τον ευσεβή του πόθο για μετεξέλιξη της ΝΔ σε ένα κεντρώο συντηρητικό κόμμα που σέβεται τις καταβολές του, ένα κομμάτι στελεχών και ψηφοφόρων γκρινιάζει, τραβάει το λουρί προς τα δεξιά. Αυτές οι φωνές δεν δυναμώνουν, καθώς η εξουσία και το δημοσκοπικό προβάδισμα λειτουργούν συγκολλητικά.
Ωστόσο είναι βέβαιο ότι όταν μεγαλώσει η φθορά που προκαλεί η διακυβέρνηση, θα εμφανίζονται διάφοροι για να υπενθυμίζουν ότι το κόμμα απομακρύνθηκε από τη βάση του και τον μέσο ψηφοφόρο που επιθυμεί ησυχία, τάξη και ασφάλεια, καθώς ανησυχεί για την αλλοίωση της εθνικής μας ταυτότητας. Αν σε όλα αυτά προσθέσετε και την κινητικότητα στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας, είναι εύκολο να αντιληφθείτε γιατί το Μαξίμου άργησε να διαγράψει τον Μπογδάνο.
Αν πράγματι υπάρξει αποκόλληση ενός –μικρού κατά τη γνώμη μας-τμήματος της ακροδεξιάς που βρίσκεται ενώπιον της ΝΔ, η κυβερνητική παράταξη θα χάσει ψηφοφόρους. Θα χάσουν κι άλλες παρατάξεις, αλλά τη μεγαλύτερη «ζημιά» θα την υποστεί η ΝΔ. Γι’ αυτό και τα «κεντροαριστερά» ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη περιέχουν ρίσκο. Το ερώτημα είναι αν θα το εκτιμήσουν αυτό οι ψηφοφόροι του Κέντρου.