Η αμετροέπεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης τείνει να παρασύρει την κυβέρνηση σε υπερβολές.

Ακολουθώντας την γνωστή τακτική που «δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει», ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί έναν ολισθηρό δρόμο. Ασκεί συλλήβδην κριτική, σε ότι θεωρεί ότι μπορεί ίσως να του προσφέρει κάποιο μικρό ή μεγάλο πλεονέκτημα. Δεν ενδιαφέρεται να ελέγξει την ακρίβεια της κριτικής – δεν τον ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά η εντύπωση.

Το γεγονός ότι συχνά-πυκνά κάνει λάθος, ότι συχνά-πυκνά γελοιοποιείται, δεν δείχνει να τον προβληματίζει.

Πρόσφατο παράδειγμα η στροφή 180 ο του Αλέξη Τσίπρα στο θέμα των εμβολιασμών με ταυτόχρονη έμμεση στήριξη του Πολάκη που μαίνεται κατά των εμβολίων.

Δεύτερο παράδειγμα, η επίθεση κατά του ελληνικού σχεδίου για την χρήση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Ο Θεόδωρος Σκυλακάκης προειδοποίησε «κοντός ψαλμός αλληλούια» και βγήκε σωστός – όπως αναμενόταν.

Ήταν επίθεση κυριολεκτικά «τραβηγμένη από τα μαλλιά» και έπεσε στο κενό. Πλην, όμως, τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση καλά πράττει και απαντά στην κάθε πρόκληση. Δεν είναι δύσκολο το έργο της, εξάλλου, αν ληφθεί υπόψη η ποιότητα της κριτικής που δέχεται. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι πρέπει να ζωγραφίζει τα πάντα με το χρώμα της σχεδόν άκρατης αισιοδοξίας.

Καταρχάς, η καθημερινή πραγματικότητα δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη για τον πολίτη – καθώς το ψυχολογικό κλίμα που επικρατεί είναι αρνητικό.

Κατά δεύτερο λόγο, η οικονομική πραγματικότητα παραμένει σκληρή. Η συνεχής αναφορά σε προβλέψεις για υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, οι καμπανοκρουσίες για την χαμηλότερη από τις προσδοκίες ύφεση του 2020, η υπερβολή για την σημασία των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, ενέχει κινδύνους για την κυβέρνηση.

Αν ο ρυθμός ανάπτυξης είναι 3% ή 4% ή 4,5% δεν λέει απολύτως τίποτα στον πολίτη. Σημασία έχει η τσέπη του, κι αυτή δυστυχώς θα συνεχίσει να είναι άδεια για κάποιο καιρό ακόμη.

Με απλά λόγια, η όποια ανάπτυξη, η όποια εντυπωσιακή επιχειρηματική δράση, εκ των πραγμάτων θα αργήσει να έχει επίπτωση στην οικονομική καθημερινότητα του πολίτη.

Κι αυτή, όταν θα έρθει, δεν θα είναι και τόσο μεγάλη.

Η δεκαετία που πέρασε και η πανδημία που ζούμε έχουν αφήσει ανεξίτηλα οικονομικά και ψυχολογικά ίχνη. Θα χρειαστεί χρόνος και προσπάθεια για να πιάσει τόπο η όποια διόρθωση.

Μέχρι τότε, η καλλιέργεια υπερβολικών προσδοκιών δεν ενδείκνυται. Η μη εκπλήρωση τους θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση—όχι μόνο λόγω της απογοήτευσης αλλά και επειδή θα έχει επιδείξει έλλειψη ενσυναίσθησης για την κατάσταση των πολιτών.

Έχουμε μπροστά μας δύσκολο χειμώνα – τώρα θα αρχίσουν να φαίνονται όλα τα αρνητικά της πανδημίας και της συνεχιζόμενης αβεβαιότητας. Τα όποια καλά θα φανούν μετά και θα έχουν οριακά θετικό αποτέλεσμα.

Η αποφυγή της υπερβολικής αισιοδοξίας και η διατύπωση της αλήθειας που ενέχει η σκληρή καθημερινή ζωή – οικονομικά και κοινωνικά—είναι η καλύτερη γραμμή άμυνας για την κυβέρνηση.

Ο Έλληνας πολίτης είναι πολιτικά ώριμος και οικονομικά ρεαλιστής. Ας τον αφουγκραστεί η κυβέρνηση – κερδισμένη θα βγει. Και θ’ ανακαλύψει ότι η υπερβολή της κάνει τόσο κακό όσο κάνει και στην αντιπολίτευση.

Διαβάστε ακόμη:

Εμβολιασμοί, ανισότητες και έλλειψη πυγμής

Να τελειώνουμε με τους εγωπαθείς αρνητές της λογικής

Τρεις αδύναμοι κρίκοι, τρεις τολμηρές κινήσεις

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση