Τώρα που θα σταματήσουν τα υποχρεωτικά μηνύματα μετακίνησης , βγείτε έξω και  αρχίστε να ρωτάτε όποιον βρείτε μπροστά σας  τι είναι το «Ελλάδα 2.0»;

Άραγε πόσοι θα σας  απαντήσουν πως πρόκειται για  την μεγαλύτερη ελπίδα  της γενιάς μας ;

Μάλλον ελάχιστοι. Ίσως και κανείς.

Οι περισσότεροι ίσως ρωτήσουν σε ποιο ποδοσφαιρικό ματς  αναφέρεστε…

Βέβαια έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που η Ελλάδα κέρδιζε 2-0 σε ποδοσφαιρικά παιχνίδια αλλά και πάλι η  συσχέτιση του Ελλάδα 2.0 με ποδοσφαιρικό σκορ θα είναι η πιο πιθανή απάντηση.

Η ονομασία  «Ελλάδα 2.0» παραπέμπει σε βελτιωμένες εκδόσεις λειτουργικού προγράμματος, και επιλέχθηκε λόγω της σχέσης που έχουν οι νέοι με την τεχνολογία και τις αναβαθμίσεις  προγραμμάτων.

Αν «1.0» είναι η πρώτη έκδοση του προγράμματος , το «2.0» είναι η δεύτερη βελτιωμένη έκδοση.

Άρα η «Ελλάδα 2.0» είναι η βελτιωμένη έκδοση της Ελλάδας.

Ξεχνάμε όμως  πως στις αναβαθμίσεις ο χρήστης όλο και λιγότερο εμπλέκεται –απλά συναινεί στην αναβάθμιση χωρίς να γνωρίζει καλά-καλά  ποια είναι τα  νέα χαρακτηριστικά της.

Η επωνυμία «Ελλάδα 2.0» είναι μια ενδιαφέρουσα έμπνευση. Φαίνεται πως επιλέχθηκε γιατί δεν σχετίζεται με πολιτικά συνθήματα- οπότε να μην κινδυνεύει να συσχετιστεί με  παλιότερες εποχές. Στην πράξη, όμως, αυτό  γίνεται αντιληπτό από λίγους , ενώ αυτά  που σηματοδοτεί απευθύνονται και αφορούν τους πολλούς.

Αφορούν όλους μας.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των σύγχρονων δημοκρατιών είναι η απόσταση μεταξύ αυτών που αποφασίζουν και αυτών για τους οποίους αποφασίζουν.

 Πως θα περάσει το μήνυμα, πως θα εμπνεύσει, πως θα παρακινήσει και θα συστρατεύσει, εάν δεν υπάρχει κοινό πεδίο συνεννόησης;

Πως θα πειστούμε ότι δεν είναι μόνο λόγια, προγράμματα, και σχέδια επί χάρτου αλλά πρόκειται για κάτι διαφορετικό, κάτι σπουδαίο και κάτι μοναδικό;

Φαντάζεστε έναν επικεφαλής στην μάχη να βροντοφωνάζει στους στρατιώτες του προστάγματα  που δεν καταλαβαίνουν;

Το «Ελλάδα 2.0» δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα ελιτίστικο πρόγραμμα για λίγους, για τα στελέχη και τους δημόσιους λειτουργούς  που θα διαβάσουν τις χιλιάδες σελίδες του προγράμματος και στο τέλος θα κληθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να το υλοποιήσουν.

Το «Ελλάδα 2.0» πρέπει να το καταλάβουμε , να το πιστέψουμε , να το ονειρευτούμε , ώστε πρώτοι από όλους  εμείς οι απλοί πολίτες να το παρακολουθούμε και να πιέζουμε για την υλοποίηση του.

Γιατί, είναι η μεγάλη ευκαιρία για όλους μας.

Είναι η ευκαιρία για τον «θρίαμβο» που  στην περίπτωση του Ελληνικού γένους ακολουθεί κάθε καταστροφή—και που στην συγκεκριμένη περίπτωση περιλάμβανε μια πανδημία.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε  ότι τούτη τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, ότι ο σχεδιασμός, οι διαδικασίες, η παρακολούθηση της εφαρμογής είναι διαφορετικά;

Καταρχάς τα μεγέθη είναι τόσο μεγάλα ώστε δύσκολα γίνονται αντιληπτά.

Δεύτερο, η δομή του προγράμματος  είναι διαφορετική, καθώς απαιτεί ένα συνδυασμό τραπεζικών δανείων, θεσμικών χαρτοφυλακίων και ιδιωτικών κεφαλαίων πριν το κράτος βάλει τα δικά του κεφάλαια.

Τρίτο, ο έλεγχος  των έργων θα είναι διαφορετικός καθώς θα γίνεται από ανεξάρτητες εταιρείες, που  θα είναι υπόλογες και στην Ε.Ε. για τυχόν αστοχίες,

Όμως το πιο σημαντικό και το πιο ελπιδοφόρο στο «Ελλάδα 2.0» είναι πως ο ρόλος του κράτους θα είναι διαφορετικός γιατί το κράτος δεν θα εμπλέκεται στην επιλογή του έργου για χρηματοδότηση!!

Η διαδικασία αυτή μετατίθεται στις τράπεζες και τους θεσμικούς επενδυτές που θα κάνουν την επιλογή και την αξιολόγηση και είτε θα δανειοδοτούν εάν είναι τράπεζες είτε θα συμμετέχουν εάν είναι θεσμικοί επενδυτές.

Τί θαυμάσια ιδέα!! Το κράτος θα συμμετέχει αυτόματα εάν πληρούνται οι όροι και εφόσον το επενδυτικό πρόγραμμα περιλαμβάνεται στις εγκεκριμένες δράσεις που έχουν συμφωνηθεί με την Ε.Ε. .

Ο ρόλος των τραπεζών είναι κομβικός αφού πρώτα θα αξιολογούν , θα εγκρίνουν και θα δανειοδοτούν το επενδυτικό σχέδιο.

Μα θα σκεφτούν κάποιοι πως οι τράπεζες είναι δυσκίνητες, γραφειοκρατικές– ίσως και ανεπαρκείς.

Οι παραπάνω αιτιάσεις μπορεί να ήταν βάσιμες στο παρελθόν. Οι τράπεζες, όμως,  εξυγιαίνονται  με προσπάθειες των διοικήσεων και των εργαζομένων τους  και την οικονομική στήριξη του ελληνικού λαού,  μετασχηματίζονται ψηφιακά και οργανωτικά και έχουν καταστεί αρκετά   πιο ευέλικτες και πιο αποτελεσματικές.

Εξάλλου, εάν δεν ήταν οι τράπεζες ποιος θα μπορούσε να είναι? Δυσκίνητοι δημόσιοι οργανισμοί? Ανεξάρτητες αρχές; Γραφειοκρατικές υπηρεσίες; Το Συμβούλιο της Επικράτειας; Το Ελεγκτικό Συνέδριο;

Όσον αφορά το σχέδιο αυτό καθαυτό, η ουσία του και οι δράσεις που περιλαμβάνει  μπορεί να παρομοιαστεί με μια οικογένεια που έχει πάει για πρώτη φορά σε ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο πολυκατάστημα, και της δίνεται η ευκαιρία της επιλογής με ευνοϊκούς όρους – από δώρα για χάρισμα μέχρι αγορές με μακρόχρονες και μικρές δόσεις: επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη, επαγγελματική κατάρτιση και κοινωνική συνοχή, υποδομές, καινοτομία , ψηφιακό κράτος, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια υγεία.

Εάν λοιπόν το πρόγραμμα είναι καλοσχεδιασμένο , είναι πλήρες και έχουμε αποφασίσει  και τον ιδανικό τρόπο επιλογής και αξιολόγησης, τότε μπορούμε να αρχίζουμε να πανηγυρίζουμε, σαν να έχουμε κερδίσει 2-0;

Δυστυχώς όχι γιατί αυτό που λείπει είναι η ικανότητα υλοποίησης, η ποιότητα και η ταχύτητα.

Αυτές είναι αρετές που βρίσκονται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα , σε εξειδικευμένες εταιρείες που με την κατάλληλη στοχοθεσία και κίνητρα μπορούν να κάνουν τα σχέδια πράξεις.

Η ωριμότητα του δημοσίου τομέα να αποδεχτεί την μείωση του συντονιστικού του ρόλου  όσον αφορά στην μεθοδικότητα , στον προγραμματισμό και κυρίως στην ταχύτητα λήψης των αποφάσεων θα είναι καθοριστική στην επιτυχία του «Ελλάδα 2.0».

Ας συντονίσουμε όλοι τις φωνές μας και τις πράξεις μας για την επιτυχία του «Ελλάδα 2.0»  ώστε να το αναγάγουμε σε φανερή ελπίδα μας, στον κοινό τόπο συνεννόησης, στο όραμα όλων μας –και όχι μόνο όσων γνωρίζουν πως το 2.0 δεν είναι ποδοσφαιρικό σκορ.

Για όλους τους Έλληνες , αλλά και για όσους θα θελήσουν  να έρθουν να ζήσουν μαζί μας στην καλύτερη Ελλάδα, στην Ελλάδα που μας αξίζει, στην Ελλάδα που επιθυμούμε ή απλά στην Ελλάδα.

Οι προϋποθέσεις για κάτι καλύτερο υπάρχουν. Η συγκυρία είναι ευνοϊκή – και σημαδιακή – τα 200 χρόνια από την Εθνική Επανάσταση. Περισσότερο απ’ όλα, όμως, γιατί ως κοινωνία δεν ανεχόμαστε άλλο την μιζέρια μας.

*Ο Κωνσταντίνος Ζανετόπουλος είναι σύμβουλος επιχειρήσεων