Πάσχα είναι, και στην Ελλάδα τα σοβαρά προβλήματα αρχίζουν να περνούν σε δεύτερη μοίρα. Κάποια χρήματα έχουν εξασφαλιστεί ώστε να γιορτάσει ο πολίτης το κοκορέτσι και την τραγανή αρνίσια πέτσα. Μερικοί θα αποδράσουν στο χωριό—ένα βήμα μακρύτερα από την πραγματικότητα της καθημερινότητας και της αβεβαιότητας.

Η γεωπολιτική, όμως, όπως και η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση, οι ανισότητες, δεν καταλαβαίνουν από τα τεχνητά όρια και τις παράδοξες ημερομηνίες των εορτασμών. Ο Μάιος προμηνύεται θερμός μήνας από κάθε πλευρά.

Η οικονομία ανοίγει. Οι καταναλωτές ξεχύνονται στα μαγαζιά και στα εστιατόρια.

Ερώτημα πρώτο, θα ευδοκιμήσουν οι προσδοκίες για την κατανάλωση των συσσωρευμένων καταθέσεων, όπως ελπίζει η κυβέρνηση ή μετά το πρώτο ξέσπασμα του καταναλωτισμού, ο κόσμος θα μαζευτεί, καθώς φοβάται για το αβέβαιο μέλλον; Πόσο θα αντέξουν στην πράξη οι θεωρητικές προβλέψεις των  λοιμωξιολόγων και οι βαθιές ευχές της κυβέρνησης ότι η εξάπλωση του κορωνοϊού θα αναχαιτιστεί και το σύστημα υγείας θα αντέξει; Θα έρθει ο σωτήρας τουρισμός ή η κατάσταση στις άλλες χώρες θα αναδείξει αναντιστοιχία πρόβλεψης και πραγματικότητας, θα μας πείσει  ότι ζούμε με φρούδες ελπίδες;

Ομαδικά βάλει η αξιωματική αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης. Ο Κοτζιάς για την εξωτερική πολιτική, ο Τσακαλώτος για την οικονομική, σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής την τρόικα Τσίπρα- Τζανετόπουλο- Αχτσιόγλου τις μεταρρυθμίσεις με την αιχμή του δόρατος να κατευθύνεται προς τον Κωστή Χατζηδάκη και τα εργασιακά.

Ερώτημα δεύτερο, θα μπορέσει να ξαναζήσει το ένδοξο (!)  2011-2013 με το πεζοδρόμιο να κυριαρχεί ή θα έχουμε την επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα τούτη τη φορά; Αν αποτύχει και πάλι να καρπωθεί ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ, τι θα απομείνει από την κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά και των πολιτικών που με τόσο πάθος υποστήριξε; Θα παραμείνει εγκλωβισμένη σ’ αυτές ή θα επιστρέψουν εκ νέου οι αξέχαστες ημέρες εσωστρέφειας, αποχωρήσεων και διασπάσεων; Έτσι, για να θυμηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ τις καταβολές του;

Ξεκινά στην Γενεύη η άτυπη διάσκεψη για το Κυπριακό. Πριν εκδηλωθεί το μπαϊράκι Δένδια στην Άγκυρα, πριν οι ΗΠΑ επιδεικτικά αναγνωρίσουν την γενοκτονία των Αρμενίων, πριν το Μπάιντεν τον αφήσει να περιμένει στο ακουστικό, ο Ερντογάν είχε σαφέστατα εκδηλώσει την προτίμηση του για ανεξάρτητο Τουρκικό κράτος στην Κύπρο.

Ερώτημα τρίτο, θα εμείνει στην θέση αυτή— ως τρόπο αντίδρασης στη στάση της Δύσης; Θα ανεβάσει και πάλι το θερμόμετρο στο Αιγαίο; Κι αν υποστηρίξει την ανεξαρτησία των κατεχόμενων εδαφών, δεν θα υπογράφει τότε την αποχώρηση του από την Ε.Ε.; Δεν θα διακηρύσσει την εκ μέρους του κατάφωρη αμφισβήτηση  του διεθνούς δικαίου; Δεν θα αναζητήσει με μεγαλύτερη επιθυμία στην  αγκαλιά της Ρωσικής αρκούδας; Τι επιπτώσεις θα έχει αυτή η στάση του στο ΝΑΤΟ;

Οι ΗΠΑ έχουν πλέον λάβει σαφή θέση υπέρ της Ελλάδος σε σύγκριση με την Τουρκία. Με λόγια και με πράξεις το αποδεικνύουν—από την Σούδα μέχρι  Αλεξανδρούπολη και  το Στεφανοβίκειο, από τα F-16 και την προοπτική των F-32 μέχρι τα ναυπηγεία και την άνετη προμήθεια πληθώρας πολεμικού υλικού.

Ερώτημα τέταρτο, θα υπάρξει πράγματι τόσο ριζική ανατροπή της πατροπαράδοτης Αμερικανικής πολιτικής; Θα αποτελέσει, όπως υποστηρίζεται, η Ελλάδα τη νέα γραμμή αμύνης του ΝΑΤΟ; Ή, ακόμη, το νέο σύνορο ανάμεσα στην Δύση και το Ισλάμ; Πως διαμορφώνονται τότε οι γεωπολιτικές ισορροπίες και τι σημαίνουν όλα αυτά για την Ελλάδα;

Η κυβέρνηση παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν φαινομενικά με δόση ψυχραιμίας που συνορεύει με την απάθεια. Στην πράξη, με έντονη ανησυχία. Δεν είναι πως δεν εμπιστεύεται την στρατηγική της και τις προβλέψεις της. Είναι ότι, πολύ σωστά, υποφέρει σε σημαντικό βαθμό από την αρρώστια του ρεαλισμού και αναγνωρίζει ότι οι νάρκες στον δρόμο της είναι πολλές.

Ερώτημα πέμπτο, θα αντέξει στην πίεση της Τουρκίας και του Κυπριακού; Θα ανταπεξέλθει στον διαφαινόμενο νέο γεωπολιτικό ρόλο της; Θα μπορέσει  με την αναβάθμιση της να συμπαρασύρει μία χειμάζουσα Ε.Ε., που δεν ανταποκρίνεται στις νέες παγκόσμιες προκλήσεις; Την επιστροφή του Ψυχρού Πολέμου στην Ευρώπη, τις νέες μεταναστευτικές ροές, τα ακραία καιρικά φαινόμενα που φέρνει η κλιματική αλλαγή; Θα υπάρξει νέα φωτισμένη και οραματική ευρωπαϊκή ηγεσία που να εξελίξει το πανευρωπαϊκό εγχείρημα, ώστε να αποκτήσει και η χώρα μας έναν αυξημένο βαθμό ασφάλειας;

Αυτή η εβδομάδα μπορεί να είναι η τελευταία της αγνότητας της άγνοιας. Τον Μάιο, οι μηχανές θα ξεκινήσουν και γρήγορα θα βρεθούν να δουλεύουν σε υψηλές ταχύτητες; Τον Μάιο θα φανούν και τα πρώτα από αυτά έκρυβαν η πανδημία, τα μέτρα στήριξης, ο ίδιος ο φόβος του ατόμου για το αύριο.

Ερώτημα έκτο, θα αντέξουμε την αλήθεια ή θα κρυφτούμε στην άμμο, επαναλαμβάνοντας τον στρουθοκαμηλισμό της εποχής των μνημονίων;