Στην ευχέρεια του Υπουργού Οικονομικών πλέον ανήκει η απόφαση με την οποία θα προσδιοριστεί χρονικά η αποεπένδυση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).

Την ίδια στιγμή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) αποκτά πλήθος εργαλείων που του επιτρέπουν να διαμορφώσει επενδυτική στρατηγική.

Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου μπορεί να καταρτίστηκε προκειμένου να διευκολύνει τις διαδικασίες συμμετοχής σε αυξήσεις κεφαλαίου πιστωτικών ιδρυμάτων – εν προκειμένω στην Τράπεζα Πειραιώς κατ’ αρχήν- όμως θέτει και έναν σημαντικό στόχο: την αποεπένδυση και τον τρόπο με τον οποίον αυτή θα γίνει.

Φανερό το έλλειμμα της προηγούμενης διοίκησης 

Μέσα από αυτήν την διαδικασία έρχεται στην επιφάνεια και η περιορισμένη βελινεκούς αν όχι ανύπαρκτη εργασία που πραγματοποίησε το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα προς αυτήν την κατεύθυνση. 

Το Ταμείο δεν κατάφερε να παίξει ούτε αυτόν  τον ρόλο συμβούλου στις τράπεζες- βασική πρόβλεψη στο καταστατικό του –  αλλά ούτε κατάφερε να καταρτίσει ένα αξιόπιστο σχέδιο συνοδευόμενο από εναλλακτικές λύσεις  για την αποεπένδυση,  μολονότι ο χρόνος ζωής του ήταν γνωστό πως έληγε το 2022.

Ετσι φαίνεται να δικαιώνονται όλοι όσοι εκτιμούσαν πως το Ταμείο χωρίς ρόλο και χωρίς έργο ήθελε να συνεχίσει να κινείται στη βάση  μιας λογικής αδράνειας χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει τις σημαντικές λειτουργικές του δαπάνες.

Η παράταση ζωής του Ταμείου

Το νέο σχέδιο νόμου που διέπει το ΤΧΣ κατά το δεύτερο τμήμα του,   “Διατάξεις του Υπουργείου Οικονομικών για τη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σε αυξήσεις κεφαλαίου πιστωτικών ιδρυμάτων στο πλαίσιο της στρατηγικής αποεπένδυσης” επαναλαμβάνει όπως και στον προηγούμενο νόμο, πως με απόφαση του Ταμείου καθορίζεται ο τρόπος και η διαδικασία διάθεσης του συνόλου ή μέρους των μετοχών των τραπεζών που κατέχει το Ταμείο.

Η διάθεση μπορεί να γίνει τμηματικά ή άπαξ σύμφωνα με την κρίση του Ταμείου. 

Οπως αναφέρεται στο τρέχον νομοθέτημα  αυτό θα γίνει 5 χρόνια μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4340/2015.

Και επειδή το διάστημα όπως καθίσταται φανερό έχει ήδη λήξει- η πενταετία από το 2015,  το θεσμικό πλαίσιο καταλήγει πως υπάρχει δυνατότητα παράτασης του διαστήματος με την απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. 

Ετσι λοιπόν η ομπρέλλα του Υπουργείου Οικονομικών παραμένει ανοιχτή στον προσδιορισμό παράτασης των ημερομηνιών – κάτι τέτοιο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο- ώστε να καταρτιστεί ένα αξιόπιστο πλάνο αποεπένδυσης από την πλευρά του Ταμείου. 

Και εάν οι παρατάσεις δεν κριθούν επαρκείς, πάντα υπάρχει δρόμος διαφυγής που δεν είναι άλλος από τη μεταφορά των περιουσιακών αυτών στοιχείων σε άλλους φορείς εφόσον κάτι τέτοιο χρειαστεί.

Οι παροικούντες ωστόσο στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν καλά, πως με τα νέα δεδομένα όπως αυτά έχουν  προσμετρηθεί, και με τις καταγεγραμμένες ελλείψεις του παρελθόντος,  οι επιλογές στην διοίκηση του Ταμείου θα πρέπει να γίνουν με προσοχή. 

Τα προσόντα του investment banking ίσως να αποτελούν ένα από τα σημαντικά ζητούμενα στις νεές επιλογές.

Η διαδικασία δεν θα αργήσει να εξελιχθεί λένε πηγές με γνώση του θέματος αφού η προκύρηξη αναμένεται από μέρα σε μέρα.

To έργο έχει ανατεθεί στην Egon Zehnder Βρεττανίας και μετά οι επιλογές θα περάσουν από την βάσανο του καταρτισμένου selection panel.

Tι θα χει όμως να αντιμετωπίσει η διοίκηση του Ταμείου και πόσο δύσκολο θα είναι το έργο της αποεπένδυσης.

Εργαλεία ενεργητικής επένδυσης και αποεπένδυσης

Είναι προφανές πως το σχέδιο νόμου διευρύνει το σκοπό του Ταμείου.

Φέρνει το Ταμείο στην ίδια ευθεία με τους ιδιώτες επενδυτές ως προς τους όρους συμμετοχής σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου και ξεκαθαρίζει σε κάθε επίπεδο πως το Ταμείο δια της συμμετοχής στις αυξήσεις αυτές υπερασπίζεται την περιουσία του. 

Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που η όποια νέα συμμετοχή του Ταμείου στα κεφάλαια των τραπεζών δεν φέρει την απαγορευτική ετικέντα του state aid.

Για το νέο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας σχεδόν αυτοσκοπός λογίζεται η αποεπένδυση.

Η αποεπένδυση αυτή όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου πρέπει να γίνει και πάντως θα επιχειρηθεί να γίνει με όρους αγοράς.

Πώληση στο κοινό, ανοιχτός διαγωνισμός και πρόσκληση σε επενδυτές, με χρηματιστηριακές εντολές, με δημόσια προσφορά με book building.

Επίσης το Ταμείο θα μπορεί να παραιτείται από αυξήσεις κεφαλαίου μειώνοντας τη συμμετοχή του ενώ για τον προσδιορισμό των τιμών μα και για την κάλυψη της διοίκησης τουΤαμείου απαιτούνται δύο εκθέσεις ανεξάρτητων εκτιμητών.

Είναι φανερό πως το Ταμείο οφείλει να κινηθεί εντός του πλαισίου των οργανωμένων κεφαλαιαγορών και να επιχειρήσει να διατηρήσει ή και να επαυξήσει την αξία του χαρτοφυλακίου του.

Από την άλλη πλευρά σε ρόλο βασικού μετόχου του επιτρέπεται να συνάπτει συμφωνίες με τους άλλους ιδιώτες επενδυτές προκειμένου να παρατείνει τη συμμετοχή τους ή τη δική του στην επένδυση αν τούτο κρίνεται απαραίτητο.

Ετσι λοιπόν το Ταμείο μετατρέπεται σε μέτοχο, επενδυτή αλλά και ένας είδος επενδυτικού οίκου μιας και διαθέτει πια τα εργαλεία για ενεργή διαχείριση της επένδυσης αυτής.