Χατζημιχάλη, Παπαλιός, Δοξιάδης: Η μεγάλη οικογένεια και η «Φιλοθέη» της

Η Μαίρη Χατζημιχάλη Παπαλιού «έσκισε» στην πρώτη διαδικτυακή προβολή της ταινίας της Φιλοθέη η Αγία των Αθηνών, που διοργάνωσε ο δήμος Φιλοθέης Ψυχικού όπου η ίδια κατοικεί χρόνια τώρα.

Την ημέρα μνήμης της Αγίας, οι θεατές ξεπέρασαν τους 65.000. Με απόφαση του δημάρχου του προαστίου Δημήτρη Γαλάνη, παρέμεινε στο YouTube λίγες ακόμη ημέρες.

Μετά την πρεμιέρα του στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το ντοκιμαντέρ «Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών» προβλήθηκε πρόπερσι στο 25ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και σε άλλες διοργανώσεις στην Ευρώπη και στην Αμερική. Τιμήθηκε με το βραβείο ειδικής μνείας για ταινία τεκμηρίωσης (Special Mention for Documentary) στο Ελληνοαγγλικό φεστιβάλ κινηματογράφου στο Λονδίνο (London Greek Film Festival) το 2019.

Εμπίπτει στο είδος του δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ, που σημαίνει ότι αναβιώνεται με ηθοποιούς και διαλόγους ένα πραγματικό γεγονός. Η έμπειρη και βραβευμένη ντοκιμενταρίστα εστίασε στην πλούσια ζωή και σπουδαία δράση της Αγίας Φιλοθέης επί τουρκορατίας τον 16ο αιώνα, που συνδέεται με την πόλη των Αθηνών. Η Χατζημιχάλη Παπαλιού έχει ήδη δημιουργήσει μία σειρά δραματοποιημένων βιογραφιών για την ΕΡΤ με τίτλο Δεν είσαι μόνος (2014). Προβλήθηκε πάλι στο TV5 και το Εθνικό Κανάλι του Καναδά.

Η βιβλιογραφία γύρω από την Αγία Φιλοθέη παραμένει ελλιπής. Δεν έχει απομείνει ούτε καν το μοναστήρι που είχε ιδρύσει κάτω από την Ακρόπολη. Στη θέση του ορθώθηκε το Αρχιεπισκοπικό μέγαρο. Αυτά τα κενά όμως δεν απέτρεψα τη δημιουργό από την εμβάθυνση της έρευνας στο πρόσωπό της. Με την ταινία Φιλοθέη, η Αγία των Αθηνών διαγράφεται μια μεγάλη μορφή: Για την υπερβατική πίστη και το ευρύτατο κοινωνικό της έργο.

Αγωνίστηκε για την ισοτιμία των ανθρώπων και των γυναικών σε μία ιδιαίτερα πρώιμη ιστορικά περίοδο και καταδιώχτηκε. Το εφιαλτικό τέλος της ήρθε όταν ανακάλυψαν ότι στο μοναστήρι έκρυβε φυγάδες: Τέσσερις Τουρκάλες και έναν αφρικανό σκλάβο.

«Η δράση της αποτελεί έμπνευση και ο αγώνας της για να αλλάξει ο κόσμος είναι αυτό που τη συνδέει με το σήμερα», σημειώνει η δημιουργός. Τα γυρίσματα της ταινίας της πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, τη Βενετία, την Αθήνα και σε πολλά νησιά.

Η Μαίρη Χατζημιχάλη Παπαλιού απέκτησε φήμη καταρχήν ως σκηνοθέτης κοινωνικό-πολιτικών ντοκιμαντέρ τη δεκαετία του 1970. Αργότερα ειδικεύτηκε στα ιστορικά θέματα (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών κ.ά.) και στο εξωτερικό (Βραβείο Henry Ford μεταξύ πολλών άλλων).

Η προσφορά της στο είδος των ταινιών τεκμηρίωσης αποδείχθηκε ποικιλοτρόπως. Υπήρξε για πέντε χρόνια δραστήρια και ικανή διευθύντρια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ για την Αναπηρία Emotion Pictures (2007-2011), που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του υπουργού Επικρατείας Θόδωρου Ρουσόπουλου. Εναντίον της κατάργησής του το 2011 τάχτηκαν σπουδαίοι καλλιτέχνες όπως ο Ντάνιελ Ντέιλ Λιούς που είχε παρευρεθεί σε παλιότερη εκδήλωσή του (ως γνωστόν έχει βραβευτεί με Όσκαρ για την ερμηνεία του ως ανθρώπου με ειδικές ανάγκες στο Αριστερό μου πόδι, 1989).

Ίσως από όλη τη φιλμογραφία της να ξεχωρίζει η ταινία Ο αγώνας των τυφλών (Βραβείο Καλύτερης Ταινίας 1977 FIPRESCI). Μέσα στο αγωνιστικό κλίμα της Μεταπολίτευσης, μια ομάδα τυφλών (πολλοί από τους οποίους ήταν επαίτες), εξεγείρονται ζητώντας Ψωμί, Παιδεία και όχι Επαιτεία. Με την κάμερα στο χέρι και επί δύο χρόνια η Χατζημιχάλη Παπαλιού παρακολούθησε την κινητοποίησή τους βήμα βήμα, συλλαμβάνοντας με ακρίβεια το πνεύμα τους.

«Η ταινία αυτή, μέσα απ’ τις σχέσεις που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια των γυρισμάτων, έγινε ένα μέρος αυτού του αγώνα, ένα όπλο στα χέρια των τυφλών. Απέναντί μας η Εκκλησία, το Κράτος και τα δικαστήρια, η Αστυνομία. Απ’ την άλλη πλευρά, όπου κι αν προβλήθηκε η ταινία, μεταξύ άλλων και σε φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αναδείχθηκε ο πολιτικός της χαρακτήρας», σημειώνει η ίδια.

Τα βαρύτιμα επώνυμα: Οινοποιία, ναυτιλία, κινηματογράφος

Η Μαίρη Χατζημιχάλη προέρχεται από την οικογένεια των Χατζημιχάλη, αδελφή του Δημήτρη Χατζημιχάλη, ιδρυτή της οινοποιίας Domaine Hatzimichalis, Κτήμα Χατζημιχάλη.

Η πατρική τους οικογένεια από τη Μικρά Ασία ακολούθησε δύο ενασχολήσεις: Η μια πλευρά ήταν αγροτική. Από τους ελαιώνες έστελναν στη Γαλλία το ελαιόλαδο και κυρίως τη μούργα για να φτιαχτεί το σαπούνι Μασσαλίας, όπως άλλωστε έκαναν και άλλοι στο Αϊβαλί, όπως έχει αφηγηθεί ο Χατζημιχάλης. Η άλλη πλευρά της γιαγιάς τους ήταν αστική και διέθετε κεντρικό κοσμηματοπωλείο στο Αϊβαλί. Ο πατέρας τους και ο θείος τους ασχολήθηκαν λοιπόν με την χρυσοχοΐα.

Πολλά μέλη της οικογένειάς τους όπως και ο πατέρας τους μετά τη μικρασιατική καταστροφή μετανάστευσαν στη Νότια Γαλλία επειδή διέθεταν πελάτες στη Μασσαλία. Παρότι αργότερα εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, δεν έπαψε να ταξιδεύει τακτικά στο εξωτερικό. Σε πολλά επαγγελματικά ταξίδια έπαιρνε μαζί του τον Δημήτρη. Από τότε εντυπωσιάστηκε με το γαλλικό κρασί… Τα δύο παιδιά απέκτησαν γαλλική παιδεία.

Η Μαίρη Χατζημιχάλη ύστερα παντρεύτηκε τον Γιώργο Παπαλιό. Ο πατέρας του καπετάν Νίκος Παπαλιός από τη Χίο, υπήρξε σημαντικός εφοπλιστής της γενιάς του Ωνάση. Έφτασε κάποτε να έχει εκατό πλοία αλλά γνώρισε άδοξο τέλος, έπεσε έξω.

Ο γιος του Γιώργος δεν ασχολήθηκε με τη ναυτιλία. Στράφηκε από νωρίς προς το σινεμά και απέκτησε μεγάλη φήμη ως πρωτοπόρος παραγωγός του ελληνικού κινηματογράφου. Χωρίς τον Γιώργο Παπαλιό δεν θα υπήρχε Θόδωρος Αγγελόπουλος. Σε ηλικία μόλις είκοσι ετών, χρηματοδότησε τις πρώτες ταινίες του.

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου με τίτλο Μέρες του ’36, αποτέλεσε το πρώτο μέρος της λεγόμενης Τριλογίας της Ιστορίας του. Αρχικά είχε κόστος μερικές εκατοντάδες χιλιάρικα. Ομως, έκοψε μόλις είκοσι χιλιάδες εισιτήρια και το κόστος έφτασε τα δύο εκατομμύρια. «Πανωλεθρία. Γιατί, αν και ο Φίνος μάς είχε υποσχεθεί βοήθεια, όταν είδε και διαφώνησε με την ταινία, μου ζήτησε εφτακόσιες χιλιάδες για τα μηχανήματα και τα εργαστήρια. Εβγαλα επιταγές και τα πλήρωσα», είχε εκμυστηρευτεί πριν χρόνια ο Γιώργος Παπαλιός στον Δημήτρη Δανίκα.

Ύστερα επένδυσε κάμποσα εκατομμύρια δραχμές στο τρίτο μέρος της τριλογίας του Αγγελόπουλου, τον Θίασο (1975). Η ταινία ακολουθεί ένα περιπλανόμενο μπουλούκι (θεατρικό θίασο) και επικεντρώνεται στα ιστορικά γεγονότα μεταξύ 1939-1952. Στις παραγωγές αυτές συμμετείχε ισότιμα και η Μαίρη.

Λόγω θέματος περίμεναν ότι δεν θα παιζόταν στην Ελλάδα. «Γυρίσουμε τις “αθώες” σκηνές σε δεκάδες τοποθεσίες ελληνικές, Καστοριά, Γιάννενα, Λάρισα και Πελοπόννησο, και τις “επιλήψιμες”, ας πούμε τις κομμουνιστικές με τις κόκκινες σημαίες, κάπου στο εξωτερικό. Φαντάσου ότι από το εξαντλητικό ρεπεράζ (επιλογή τοποθεσιών) μια πετρελαιοκίνητη Μερσεντές που έδωσα στον Αγγελόπουλο έκανε μέσα σε δύο εβδομάδες 2.500 χιλιόμετρα».

Ιστορικές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Παπαλιός πρωταγωνίστησε στην ανόρθωσή του. Ο Θίασος βραβεύτηκε στις Κάννες (με το περίζηλο Fipresci) και στη Βενετία. Χωρίς τον παραγωγό του, η διεθνής αναγνώριση του Αγγελόπουλου δεν θα είχε εξασφαλιστεί ίσως τόσο πρώιμα (παραμένει ο μοναδικός έλληνας σκηνοθέτης με Χρυσό Φοίνικα από το Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία Μία αιωνιότητα και μία μέρα, 1998, στην οποία δεν συμμετείχε ο Παπαλιός).

Οργάνωσαν την παραγωγή και για ταινίες που σχημάτισαν τη νέα γλώσσα του ελληνικού σινεμά όπως τα Χρώματα της Ίριδας (1974) του Νίκου Παναγιωτόπουλου.

Ανέλαβε κάποια στιγμή και τα ηνία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ). Από το 1981 ως το 1984 ήταν μέλος στο ΔΣ του ΕΚΚ, από το 2006 έως το 2011 διατέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ενώ από τον Ιούλιο του 2011 μέχρι το 2013, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΕΚΚ από όπου παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους.

Το ερωτευμένο ζευγάρι Μαίρη και Γιώργος, απέκτησαν δύο παιδιά, την Ντορίνα και αμέσως μετά τον Νικόλα (γεννήθηκε το 1973, όταν ο Θίασος βρισκόταν στα σκαριά), που πήρε το όνομα του περίφημου παππού του. Αποφοίτησαν από τη Σχολή Μωραΐτη στην καρδιά του Ψυχικού όπου και μεγάλωσαν.

Η συγγένεια με το enfant terrible Απόστολο Δοξιάδη

Η Ντορίνα παντρεύτηκε πολύ νέα τον συγγραφέα, σκηνοθέτη θεάτρου και κινηματογράφου (και κατά ορισμένους, homo universalis) Απόστολο Δοξιάδη. Είναι γιος του κορυφαίου πολεοδόμου Κωνσταντίνου Α. Δοξιάδη.

Ο Απόστολος εξ απαλών ονύχων θεωρήθηκε ξεχωριστός, χαρισματικό παιδί: Σε ηλικία 15 ετών έγινε δεκτός στο σπουδαίο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Εν συνεχεία σπούδασε Εφαρμοσμένα Μαθηματικά στην École Pratique des Hautes Études του Παρισιού.

Οι τέχνες στο μυαλό του συμβάδιζαν με τα ανώτερα μαθηματικά. Εκτός από τη (δεύτερη) αξιοσημείωτη κινηματογραφική ταινία Τεριρέμ (1986) έχει γράψει επιτυχημένες μυθοπλασίες: Ο θείος Πέτρος και η Εικασία του Γκόλντμαχ (εκδόσεις Καστανιώτη, 2010, επιστροφή στη μαθηματική του διάνοια αλλά με εκλαϊκευμένο τρόπο) σε δική του μετάφραση γνώρισε μεγάλη επιτυχία στον αγγλοσαξονικό κόσμο.

Το Logicomix (εκδ. Ίκαρος 2011) για την ιστορία των μαθηματικών με κόμικς δημιούργησε genre και αγαπήθηκε διεθνώς. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το Ερασιτέχνης επαναστάτης (εκδ. Ίκαρος, 2018) το αφήγημα της συναρπαστικής ζωής του.

Η σχέση του Απόστολου Δοξιάδη με την πολιτική επίσης φαίνεται διαχρονική, όχι μόνο μέσω της σημαντικής αρθρογραφίας του. Διετέλεσε σύμβουλος στο υπουργείο Πολιτισμού στις αρχές της δεκαετίας του 1990.

Προσφάτως (2019), εισηγήθηκε την πρωτοβουλία του σχεδίου «Κανένα παιδί μόνο του» για την προστασία και τη φροντίδα των ασυνόδευτων παιδιών που φτάνουν στην Ελλάδα μέσω των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών. Το πρόγραμμα τέθηκε υπό την επίβλεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του με εθνική συντονίστρια την ψυχολόγο Ειρήνη Αγαπηδάκη.

Πρόσφατα ξέσπασε ντόρος γύρω από το όνομά του (πάντοτε άναβε τα αίματα με τη δράση του…) σε σχέση με το #metoo , υποκινούμενος από ανάρτηση του Παύλου Πολάκη: «Αγαπηδακη το τρολακι της ΝΔ που έβριζε χυδαία εμένα και τον Τσίπρα!
Προστατευόμενη του Δοξιάδη και τη βάζουν με το Μητσοτακη υπεύθυνη για τα ασυνόδευτα ανήλικα!!!
Ο Δοξιάδης φιλος του Λιγνάδη που την πέφτει στη Μενδώνη γιατί κατήργησε το “τεκμήριο αθωότητας” του ΛΙΓΔΙΑΡΗ…. Αυτός ,ο Δοξιαδης,προτείνει και στο Μητσοτακη να πάρει υπό την ευθύνη του Μαξίμου τα ασυνόδευτα ανήλικα και το ΚΑΝΕΙ!!!..» ήταν η ανερυθρίαστη διατύπωσή του.

Η Νέα Δημοκρατία απάντησε: «Για όσους είχαν την παραμικρή αμφιβολία ποιος βρίσκεται πίσω από την χυδαιότητα #NΔ παιδεραστές, ήρθε ο κ.Πολάκης να βάλει τη σφραγίδα του. Επαναλαμβάνει τον χειρότερο εμετό του διαδικτύου, υιοθετώντας τον πλήρως. Μια μέρα πριν από τη συζήτηση στη Βουλή ο συνεργάτης του κ.Τσίπρα δείχνει ξανά το πραγματικό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ».

Ο Απόστολος Δοξιάδης επίσης απάντησε: «...Τους καταλαβαίνω: το σπουδαίο έργο ενοχλεί, ιδιαίτερα όταν αυτό γίνεται σε ένα ζήτημα καθαρά ανθρωπιστικό, και μάλιστα εκεί που επαίρονταν ότι αρίστευε η αντιπολίτευση, όταν κυβερνούσε, ενώ στην πραγματικότητα όχι απλώς δεν είχε κάνει το παραμικρό, αλλά είχε αφήσει τα ανυπεράσπιστα πλάσματα στην άθλια μοίρα τους.

Η εγκατάλειψη των ασυνόδευτων ανήλικων προσφυγόπουλων στη μοίρα τους ήταν μία από τις πιο ντροπιαστικές πράξεις της προηγούμενης κυβέρνησης. 2.000 ασυνόδευτα παιδιά βρίσκονταν στα κολαστήρια της Μόριας και της Σάμου, μέσα στη λάσπη, τη βρώμα, την αρρώστια και την εκμετάλλευση.

1.000 παιδιά ήταν αφημένα στην έρημο των πόλεων εκτεθειμένα στα κυκλώματα του υποκόσμου και της πορνείας.
Πάνω από 200 παιδιά “φιλοξενούνταν” στα κρατητήρια της αστυνομίας, ουσιαστικά φυλακισμένα χωρίς να έχουν διαπράξει το παραμικρό αδίκημα.

Γνωρίζοντας αυτή την κατάσταση από συζητήσεις με ανθρώπους που δούλευαν στον χώρο της προστασίας των αδυνάτων, στην καταπολέμηση του τράφικινγκ, και άλλους παρεμφερείς τομείς, το φθινόπωτο του 2019 συγκέντρωσα όσα στοιχεία μπορούσα και, ως ενεργός πολίτης, έγραψα για το ζήτημα και ενημέρωσα τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη για την υπάρχουσα, φρικτή κατάσταση.

Εκείνος ευαισθητοποιήθηκε αμέσως. Όρισε υπεύθυνη για τη χαρτογράφηση των προβλημάτων και την εκπόνηση σχεδίου άμεσης παρέμβασης τη διδάκτορα της ιατρικής σχολής Ειρήνη Αγαπηδάκη, γυναίκα με χρόνια πείρας σε θέματα δημόσιας υγείας, και ενεργή παρουσία στον δημόσιο λόγο, στη στήριξη των αδυνάτων.

Έκτοτε, η προστασία των ασυνόδευτων ανήλικων υπάγεται στο υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, όπου λειτουργεί ως Ειδική Γραμματεία, με την Ειρήνη Αγαπηδάκη επικεφαλής.

Η Ειδική Γραμματεία, τον περασμένο χρόνο: Πήρε τα 2.000 παιδιά από τα στρατόπεδα των νησιών και τα μετέφερε σε δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας στην ενδοχώρα.

Υλοποίησε μεγάλη επιχείρηση εντοπισμού όλων των άστεγων παιδιών που ήταν στα δίκτυα της πορνείας και της εκμετάλλευσης.

Κατάργησε την “φιλοξενία”-κράτηση στα αστυνομικά τμήματα και πήρε όλα τα παιδιά από τα κρατητήρια, τοποθετώντας τα σε δομές μακροχρόνιας φιλοξενίας.

Επιπλέον, ξεκίνησε και υλοποιεί το πρόγραμμα μετεγκατάστασης ασυνόδευτων προσφυγόπουλων σε κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως τώρα έχουν μετεγκατασταθεί 607 ασυνόδευτα ανήλικα σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, και την Ύπατη Αρμοστεία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες.

Είμαι προσωπικά ιδιαίτερα χαρούμενος που ο πρωθυπουργός ανέλαβε αυτή την πρωτοβουλία (…) Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για τον ρόλο μου στο ξεκίνημα της πρωτοβουλίας και ακόμα πιο περήφανος για το έργο της Ειρήνης Αγαπηδάκη, έργο σημειωτέον που έχει αναγνωρισθεί και επαινεθεί από όλους τους ευρωπαϊκούς συνεργαζόμενους φορείς.

Από εκεί και πέρα, κάθε συκοφαντική επίθεση κατά της πρωτοβουλίας για την προστασία των ασυνόδευτων ανήλικων, και κάθε υπαινιγμός που της αποδίδει κίνητρα άλλα από τον ανθρωπισμό και την προώθηση των αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είναι προϊόν διεστραμμένων εγκεφάλων ή και ανθρώπων που προσπαθούν μάταια να κάνουν αντιπολίτευση με το ψέμα και τη λάσπη. Το ψέμα και η λάσπη θα ξεχαστούν, όπως τους αξίζει. Το έργο της προστασίας των ασυνόδευτων θα μείνει, φωτεινό παράδειγμα ανθρωπισμού».

Παλιότερα: Με αφορμή συμπλήρωση ογδόντα χρόνων από την έναρξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου το 2019 τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενέκριναν με συντριπτική πλειοψηφία ψήφισμα με τον τίτλο «Η σημασία της Ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Το ψήφισμα χαρακτήρισε τη Σοβιετική Ένωση συνυπεύθυνη με τη ναζιστική Γερμανία για το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, παραπέμποντας στο σύμφωνο μη επίθεσης ως μια συμφωνία συμμαχίας. Ανάμεσα στους Ελληνες ευρωβουλευτές που επέλεξαν «λευκό» ήταν ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος.

Ο Απόστολος Δοξιάδης (24.09.2019) άσκησε κριτική σε όσους ευρωβουλευτές δεν υπερψήφισαν το ψήφισμα αποκαλώντας τους «δειλούς απόντες» ή «ασπόνδυλους του λευκού». Σε αυτούς και σε όσους το καταψήφισαν, «αξίζει ακέραια η ντροπή της στάσης τους. Αλλά ειδικά όσοι ανήκουν στη Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝΑΛ οφείλουν να εξηγήσουν την ψήφο τους (οι άλλοι, Σύριζα και ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή, είναι τουλάχιστον συνεπείς στην πίστη τους σε ολοκληρωτικά συστήματα)».

Η Ντορίνα σπούδασε Ιστορία στο Brown University των ΗΠΑ και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία στο κορυφαίο πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ στην Αγγλία. Το μυθιστόρημά της Το Απαραίτητο Φως (εκδ. Ίκαρος) βρέθηκε στην βραχεία λίστα για το European Union Price for Literature (EUPL) 2014 και στη μεγάλη λίστα για το Athens Prize for Literature 2014. Το πρώτο της μυθιστόρημα Γκάτερ (Κέδρος), κέρδισε το βραβείο καλύτερου νεανικού μυθιστορήματος IBBY 2008. Η εταιρία κινηματογραφικών παραγωγών Argonauts Productions S.A. έχει πάρει τα δικαιώματα για τη μεταφορά του Γκάτερ στον κινηματογράφο.

Έχει εκδώσει διηγήματα, μια μελέτη πάνω στην προφορική αφήγηση, Άκου μια Ιστορία: Η Παραδοσιακή Τέχνη της Προφορικής Αφήγησης και η Αναβίωσή της στις Μέρες μας (εκδ. Ακρίτας). Έπισης έχει διακριθεί στο απαιτητικό είδος των παιδικών εικονογραφημένων βιβλίων. Στη δουλειά της συμπεριλαμβάνεται και η πρώτη πλήρης ιστοσελίδα (www.greekshadows.com) για το θέατρο σκιών και την ιστορία του.

Η Ντορίνα, ο Απόστολος και τα παιδιά τους ζουν πλέον στην Οξφόρδη.

Ο αδελφός της Νικόλας Παπαλιός θεωρείται αναβιωτής της ναυτιλιακής πλευράς της οικογένειας. Ιδρυτής της Vantage Shipping Lines S.A., της Primal Shipmanagement Inc. και συνιδρυτής της Primal Marine Shipbrokers Ltd. Διαθέτει 25ετή και πλέον εμπειρία στο χώρο της ναυτιλίας.

Σπούδασε στο Λονδίνο και στις ΗΠΑ και ξεκίνησε την καριέρα του στη ναυτιλία με φορτηγά πλοία χύδην ξηρού φορτίου. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών από το 2000 και αναπληρωτής αντιπρόσωπος του νηολογίου της Τζαμάικας στην Ελλάδα.

Πριν από ένα χρόνο στο συνέδριο Slide2Open Shipping Finance 2020 παρατήρησε ότι «όλοι οραματιζόμαστε ένα “πράσινο” μέλλον, ωστόσο το κόστος της μετάβασης από τη μία κατάσταση στην άλλη δεν μπορεί να απορροφηθεί μόνο από τους πλοιοκτήτες και παράλληλα οι υπόλοιποι να κερδίζουν από αυτή την μετάβαση».

Έχει επίσης εκλεγεί μέλος του Ελληνικού Ναυτικού Επιμελητηρίου (2000-2005) και έχει διατελέσει μέλος του Επιχειρηματικού Συμβουλίου Ελλάδος-Αυστραλίας (2013-2017). Έχει αδυναμία στη Σύρο και είναι πατέρας δύο παιδιών.

Η Αγία Φιλοθέη

Η Αγία Φιλοθέη ή κατά κόσμον Ρηγούλα ή Ρεβούλα (από το Παρασκευούλα) καταγόταν από την αθηναϊκή αρχοντική οικογένεια των γαιοκτημόνων Μπενιζέλων. Κόρη του Αγγέλου Μπενιζέλου και της Σηρίγης Παλαιολογίνας, γόνου της ιστορικής βυζαντινής οικογένειας. Καθώς η Ρηγούλα μεγάλωνε, διακρινόταν για το ήθος και την ευφυΐα της. Το πατρικό σπίτι της Ρεβούλας βρισκόταν εκεί όπου σήμερα υψώνεται το μέγαρο Aρχιεπισκοπής Αθηνών εξού και ο δρόμος ονομάζεται οδός Αγία Φιλοθέη.

Σε ηλικία 14 ετών οι παντρεύτηκε τον κατά πολύ μεγαλύτερό της Ανδρέα Χειλά, ο οποίος ανήκε σε αρχοντική οικογένεια της Αθήνας. Στα 17 της χρόνια ήταν όμορφη, πάμπλουτη αλλά χήρα. Παρά τις πιέσεις της οικογένειάς της να παντρευτεί, εκείνη αποφάσισε να ακολουθήσει ασκητική ζωή. Δέκα χρόνια μετά το θάνατο των γονιών της εκάρη μοναχή με το όνομα Φιλοθέη.

Ανακαίνισε το ναΐσκο του Αγίου Ανδρέα στον περίβολο του πατρικού της αρχοντικού μετατρέποντάς τον σε κοινόβιο περί το 1571. Το Καθολικό του Αγίου Ανδρέα και το πηγάδι της μονής της σώζονται μέχρι σήμερα στον περίβολο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Στο κοινόβιο αυτό εισήλθε πρώτη ως Ηγουμένη μαζί με άλλες μοναχές, κόρες επιφανών οικογενειών της Αθήνας, εκχριστιανισμένες μουσουλμάνες, αλλά και Κύπριους σκλάβους μετά την πτώση της Κύπρου στους Τούρκους την ίδια περίοδο.

Αφιέρωσε την πατρική και προσωπική της περιουσία. Ίδρυσε σχολεία, βιοτεχνικά και χειροτεχνικά εργαστήρια, νοσοκομεία, ξενοδοχεία, ορφανοτροφεία… Προσφέρει μεγάλα ποσά στην απελευθέρωση αιχμαλώτων και τη φυγάδευση γυναικών από τούρκικα χαρέμια. Μεταξύ πολλών άλλων, ίδρυσε το πρώτο σχολείο γυναικών στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Τις προετοίμαζε ώστε να μπορέσουν να σταθούν αυτόνομες. Εκπαίδευσε περισσότερες από δύο χιλιάδες μαθητευόμενες. Προσέφερε καταφύγιο σε γυναίκες κακοποιημένες ή έγκυες, έκθετες στον λιθοβολισμό, φυγαδεύοντάς τες στα νησιά μέσα από τα υπόγεια αρχαία περάσματα της Αθήνας. Ταυτόχρονα, προσέφερε δωρεάν νοσηλεία σε Έλληνες, Τούρκους και Φράγκους.

Ίδρυσε παραρτήματα του κοινοβίου στο Χαλάνδρι, τα Πατήσια, το Ψυχικό, την Καλογρέζα. Στο Ψυχικό άνοιξε πηγάδι για να ξεκουράζονται οι αγρότες που δούλευαν ώρες κάτω από το φως του αττικού ήλιου. Λέγεται ότι από το ψυχικό αυτό της μοναχής Φιλοθέης πήρε το προάστιο το όνομά του.

Αδιαφιλονίκητη ιστορική επιβεβαίωση για το έργο αυτό παρέχει η αλληλογραφία της Φιλοθέης με τη Γερουσία της Βενετίας (1583), από την οποία ζητούσε οικονομική βοήθεια.

Τη νύχτα της 2ας προς 3ης Οκτωβρίου 1588, κατά τη διάρκεια ιερής ολονυχτίας στο εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, οι Τούρκοι εισέβαλαν και άρπαξαν τη Φιλοθέη. Ύστερα από φρικτά βασανιστήρια, θανατώνεται μαρτυρικά το 1589.

Πληροφορίες

Για περισσότερες πληροφορίες: mariapapaliou.com και στο κανάλι YouTube του δήμου Φιλοθέης Ψυχικού

https://www.youtube.com/watch?v=6luAGHoL2i4