Λίνα Μενδώνη: Στο στόχαστρο της αντιπολίτευσης και στην αρένα των επιθέσεων

Στις 9 Ιουλίου του 2019, όταν ορκιζόταν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, η Λίνα Μενδώνη αναλάμβανε ένα υπουργείο που το γνώριζε καλά.

Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα της στο ΥΠΠΟ ως γενική γραμματέας πριν την νέα χιλιετία, το 1999 συγκεκριμένα -διότι ως αρχαιολόγος είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα- για να παραμείνει στη θέση της στη συνέχεια και κάτω από διαφορετικούς υπουργούς για πολλά χρόνια, η δική της υπουργοποίηση ήταν, για όσους γνωρίζουν το χώρο, μια ανακούφιση, ότι επιτέλους το υπουργείο έπεφτε σε καλά χέρια.

Γιατί δεν χρειάζεται κανείς να απαριθμήσει ονόματα και πράξεις υπουργών της εποχής του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως μάλιστα αναφορικά -και δυστυχώς για το υπουργείο Πολιτισμού- με καθυστερήσεις, αναβολές και παλινωδίες, τροχοπέδη στην υλοποίηση μεγάλων έργων, ακραία κομματικοποίηση φορέων και άλλα.

Φαινόμενα, που η Λίνα Μενδώνη απέδειξε αμέσως ότι μπορεί να αντιμετωπίσει, καθώς την εργατικότητα και την αποτελεσματικότητά της, ούτε οι εχθροί της μπορούν να αρνηθούν, όπως και τις ικανότητες της στη διαχείριση. Μπορούν ακόμη να διαμαρτύρονται, όμως, γιατί… έλυσε την υπόθεση του Ελληνικού, δεδομένου ότι για την αντιπολίτευση οι επενδύσεις είναι κακό πράγμα, άρα έπρεπε να σύρεται στο διηνεκές.

Επίσης, μπορούν να μπλοκάρουν το μετρό της Θεσσαλονίκης, χωρίς να νοιάζονται που ταλαιπωρείται μια ολόκληρη πόλη, εμμένοντας στην άποψή τους για την μη μετακίνηση των αρχαίων, ώσπου να γίνει ο σταθμός Βενιζέλος. (Παρ’ ότι επί πέντε χρόνια δεν είχαν κατορθώσει να βρουν άλλη, αποδεκτή λύση).

Αλλά μπορούν και να έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο, γιατί, κατά τη γνώμη τους, η υπουργός Πολιτισμού εισάγει καινά δαιμόνια, όταν προσπαθεί να επιτύχει την μερική, έστω, ανεξαρτησία κάποιων φορέων, όπως ορισμένα μεγάλα κρατικά μουσεία, μετατρέποντάς τα σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου.

Ρωμαϊκή αρένα

Πέραν αυτών, φυσικά, δεν ήταν -και δεν είναι- όλοι ευτυχείς με μία υπουργό, που τους «τρέχει» νυχθημερόν, όταν ζητάει τα έργα να είναι έτοιμα «χθες» και βέβαια, όταν παίρνει αποφάσεις που διαταράσσουν την ησυχία τους, σκοπεύοντας να αλλάξει όλο τον αναχρονιστικό μηχανισμό λειτουργίας των υπηρεσιών του υπουργείου, που βρίσκεται πίσω αρκετές δεκαετίες.

Γιατί, ακόμη κι αν υπάρχουν αρκετοί που βλέπουν ως απαραίτητο τον εκσυγχρονισμό, άλλοι ωστόσο, συντεταγμένα και οργανωμένα σε βάση καθαρά κομματική και αντιπολιτευτική πέρασαν γρήγορα στην επίθεση με κάθε τρόπο και για κάθε λόγο. Το βαθύ δημοσιοϋπαλληλικό κράτος αυτά δεν τα σηκώνει… Και ο ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το κράτος στηρίζεται.

Είναι καλό να τα θυμηθεί κανείς όλα αυτά τώρα, που το κοινό της ρωμαϊκής αρένας ζητάει αίμα. Τι κι αν η επιλογή του Λιγνάδη για το Εθνικό Θέατρο είχε χαιρετισθεί από όλους με διθυράμβους. Πολλοί από αυτούς δηλώνουν τώρα χωρίς ντροπή ότι γνώριζαν για τις πράξεις του, αλλά δεν θεώρησαν σκόπιμο να τις καταγγείλουν ποτέ!

Με κάθε άνεση, όμως, δείχνουν με το δάχτυλο την υπουργό Πολιτισμού, αφού αυτή τον διόρισε, άρα αυτή είναι υπεύθυνη. Τα λαϊκά δικαστήρια που στήνονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα τηλεοπτικά παράθυρα, στις φυλλάδες, παντού όπου ο καθένας γίνεται κριτής, αλλά μη κρινόμενος, δεν δέχονται αντίρρηση.

Στην ακραία ανθρωποφαγική κατάσταση, όμως, που διαμορφώθηκε, το λευκό ποινικό μητρώο του Λιγνάδη -αφού κανείς ως τώρα δεν ήθελε, δεν τόλμησε, αποσιώπησε- δείχνει ότι είναι αρκετοί οι κοινωνικά συνυπεύθυνοι. Μόνο η δικαιοσύνη, ωστόσο, από την άλλη μεριά είναι αρμόδια για να κρίνει αν ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ένας «επικίνδυνος» άνθρωπος, όπως είπε η υπουργός.

Η αλήθεια και το ψέμα

Ο αγώνας εξόντωσης, όμως, της Λίνας Μενδώνη δεν είναι καινούργιος. Με εργαλείο πάντα το διαδίκτυο, εκεί, όπου όλοι έχουν άποψη για όλα, όπου κάποιοι καθοδηγούν και οι υπόλοιποι -συχνά εν αγνοία τους- ακολουθούν και όπου το ψέμα, η χυδαιολογία, οι θεωρίες συνωμοσίας, τα fake news είναι καθημερινή πρακτική, από εκεί άρχισε να παίζεται και το παιχνίδι εναντίον της υπουργού Πολιτισμού.

Φυσικά, ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος υπουργός είναι που δέχεται πυρά. Δεν μπορεί να μην επισημανθεί, όμως, η ιδιαίτερη στοχοποίησή της από την αντιπολίτευση, που για τους δικούς της λόγους -βλέπε χαμηλά ποσοστά, αδυναμία διατύπωσης θέσεων κλπ- και μέσα στη γενικότερη πολιτική της «διαμαρτυρίας» που έχει υιοθετήσει, την θεώρησε ως πλέον ευάλωτη.

Δήθεν «σκάνδαλα» άρχισαν, έτσι, να αναφύονται. Βοηθούντος του καλοκαιριού και του ανέμου, πριν κάποιους μήνες. Εκείνα τα ξερόχορτα των Μυκηνών που κάηκαν και τα «μαυρισμένα» υποτίθεται από τη φωτιά αρχαία έφεραν παραλήρημα στο διαδίκτυο… Ματαίως οι επιστήμονες διαβεβαίωναν ότι έτσι ήταν ανέκαθεν η Πύλη των Λεόντων, λόγω της φυσικής οξείδωσης των λίθων.

Για να ακολουθήσει το περίφημο «τσιμέντωμα» της Ακρόπολης, το οποίο ουδείς έχει δει, αλλά ο καθείς έχει άποψη, με τη βοήθεια, ασφαλώς, επιλεγμένων και «σοφά» τραβηγμένων φωτογραφιών. Ούτε πώς ήταν η Ακρόπολη στην αρχαιότητα, ούτε τι συμβαίνει εκεί πάνω λόγω ολισθηρότητας ή λόγω νεροποντής θέλει να ξέρει ο οπαδός κάθε λασπολογίας. Πολλώ μάλλον δεν νοιάζεται για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα, που θέλουν ν΄ ανεβούν στον ιερό βράχο και χρειάζεται ένας ανελκυστήρας γι’ αυτό, όπως κι ένα ασφαλές έδαφος για να πατήσουν.

Τα έργα

Από την άλλη, κανείς τους δεν θέλει να ακούει κουβέντα για τα έργα που έχουν γίνει και όσα έχουν δρομολογηθεί. Για παράδειγμα, η Εθνική Πινακοθήκη, που, αν δεν είχε επέμβει η Μενδώνη, δεν υπήρχε περίπτωση να είχε ολοκληρωθεί, πράγμα που θα συμβεί σε λίγες μέρες με τα εγκαίνιά της, ως μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις για τον εορτασμό της επετείου των 200 χρόνων της Ελληνικής Επανάστασης.

Για να μην αναφερθεί το Τατόι, όπου οι εξελίξεις είναι ταχύτατες κι από μία τεράστια έκταση που ρήμαζε, οι Αθηναίοι θα απολαμβάνουν σε μερικά χρόνια ένα εκπληκτικό πάρκο, ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Ή ακόμη τα θεματικά πάρκα που ετοιμάζονται στο Ελληνικό. Ή την «διάσωση» της Ελευσίνας, Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, ένα θεσμό που είχε αφεθεί εντελώς στην τύχη του, με όλα τα έργα υποδομής στον αέρα. Την επανεκκίνηση των έργων στην Αμφίπολη. Τα έργα του ΕΣΠΑ σε όλη την Ελλάδα, που η απορροφητικότητά τους έχει εκτιναχθεί, παρά τις δυσκολίες.

Η επιχείρηση αναβάθμισης των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της χώρας, εξάλλου, μέσα από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο, ένα πολυδιάστατο έργο, που περιλαμβάνει νέα πωλητήρια και αναψυκτήρια, ηλεκτρονικό εισιτήριο και άλλες παροχές, δεν ανεβάζει μόνον την εικόνα της χώρας διεθνώς, αλλά αυξάνει και τα έσοδα. Και αυτόν τον στόχο εξυπηρετεί ο νέος Οργανισμός Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων, που αξιοποιεί την ακίνητη περιουσία του υπουργείου, διαχειρίζεται τα έσοδα από τα εισιτήρια, τα πωλητήρια και τα καφέ των μουσείων και των αρχαιολογικών χώρων -εθνικούς πόρους δηλαδή- ενισχύει την Αρχαιολογική Υπηρεσία και προωθεί τα πολιτιστικά αγαθά.

Χορωδία αντίδρασης

Να σημειωθεί, εξάλλου, εδώ ότι το υπουργείο Πολιτισμού είναι κατά βάσιν ένα υπουργείο με αντικείμενο την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας και δευτερευόντως τον σύγχρονο πολιτισμό, καθώς η Αρχαιολογική Υπηρεσία καταλαμβάνει το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του.

Κάτι που επιχειρεί τώρα να αλλάξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, καθώς το έλλειμμα στο σύγχρονο πολιτισμό είναι πράγματι μεγάλο, όσο μεγάλη και χαοτική όμως είναι, από την άλλη μεριά η κατάσταση, που επικρατεί στο χώρο αυτό γενικότερα: «Ελεύθερες» εργασιακές σχέσεις, χωρίς υπογραφή συμβάσεων, απλήρωτες πρόβες, αμοιβή -ή και καθόλου αμοιβή- με ποσοστά στο τέλος της παράστασης, όπως γινόταν παλιά στο μπουλούκια και βέβαια «μαύρο» χρήμα. (Φυσικά, αυτά δεν ισχύουν για όλους).

Όταν η Μενδώνη είχε πει, λοιπόν, στη Βουλή ότι κάποιοι καλλιτέχνες κινούνται στο χώρο της «μαύρης οικονομίας», η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε για να τους υπερασπιστεί, επειδή η υπουργός, τους είχε δήθεν προσβάλλει και απαξιώσει. Την ίδια στιγμή, που εκείνοι έκαναν διαπραγματεύσεις μαζί της, πώς θα μπορέσουν να ενταχθούν στο σύστημα επιδότησης, λόγω της πανδημίας, παρ’ ότι δεν ήθελαν να δηλώνουν πάντα την εργασία τους…

Κι όταν άνοιξε το Μητρώο Καλλιτεχνών, ώστε να μπορεί επισήμως το κράτος να καταβάλει τις επιδοτήσεις, αρκετοί έμειναν εκτός, γιατί και πάλι θα φαίνονταν τα χρήματα που λάμβαναν… Η «χορωδία» πρωτοκλασάτων τραγουδιστών, που ωρύονταν για την δήθεν εγκατάλειψή τους από το υπουργείο Πολιτισμού, δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Όμως, ο σύγχρονος πολιτισμός, αναμφιβόλως βαριά πληγωμένος από τα περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας επιδοτήθηκε παρ’ όλα αυτά -οι καλλιτέχνες δηλαδή- με περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ το 2020, ενώ οι επιδοτήσεις συνεχίζονται.

Η αποτίμηση των πράξεων του καθενός εν τέλει, μόνον ευκαιριακή δεν μπορεί να είναι, υπό το κράτος και τη φόρτιση γεγονότων που μπορεί να θολώνουν την εικόνα προς όποια κατεύθυνση.

Διαβάστε ακόμη:

Υπέρ της Λίνας Μενδώνη οι εργαζόμενοι του υπουργείου Πολιτισμού

Αλέξης Κούγιας: Η μεγαλύτερη στεναχώρια του Λιγνάδη ήταν για αυτά που είπε η Μενδώνη για αυτόν (video)

Στην εισαγγελία διαβιβάζεται η δικογραφία και για δεύτερο γνωστό ηθοποιό – Ανήκει στο περιβάλλον Λιγνάδη

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση