H E. Αγαπηδάκη γράφει ένα άρθρο που πρέπει να διαβάσουν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης: Πάει και ο Νίκος

Αν το μαυσωλείο που λέγεται «ελληνικό πανεπιστήμιο» μπορούσε να καταλάβει ότι είναι πολύ φυσικό να συμπράξει με τον ιδιωτικό τομέα (ναι, με τη βιομηχανία μπισκότων, με εταιρείες φυτοφαρμάκων, με βιοτεχνίες ζωοτροφών) ο κάθε Νίκος, θα τέλειωνε τη διατριβή του, θα δημιουργούσε τη θέση εργασίας του και θα χρειαζόταν και μερικούς ακόμη. Έτσι δημιουργούνται δουλειές, ανταγωνιστικότητα, ελπίδα. Και υπάρχουν αρκετοί σαν τον Νίκο.

Δεν είναι μόνο οι πολιτικοί που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Είναι και όσοι αποτελούν το δεκανίκι τους μέσα στα Πανεπιστήμια.
Εντάξει, φυσικά και πρέπει να απασχολεί την ακαδημαϊκή κοινότητα το τι θα γίνει με τα μεταπτυχιακά και όλα τα άλλα τα παράλογα που προωθεί η κυβέρνηση στην Παιδεία.
Με τα υπόλοιπα, που καίνε τη γενιά μας, τι θα γίνει;
Πώς το φαντάζεστε δηλαδή; Ότι θα εξακολουθήσει να υπάρχει το Αθάνατο Ελληνικό Πανεπιστήμιο χωρίς λεφτά; Για πόσο;

Σκεφτείτε το κι αλλιώς: έχετε συμφέρον να ανοίξετε την καγκελόπορτα του Πανεπιστημίου στην Αγορά, αν θέλετε να συνεχίσετε να υπάρχετε.
Για κάθε έναν που δεν παράγει τίποτα, χρειάζονται τρεις που να δουλεύουν και να γουστάρουν τη δουλειά.

Η Ειρήνη Αγαπηδάκη είναι αρθρογράφος