Η Αλίκη Κωνσταντοπούλου-Περρωτή έχει ζήσει μια ζωή σαν μυθιστόρημα. Στην οποία εξέχουσα θέση έχει το τεράστιο φιλανθρωπικό της έργο. Ένα έργο που την  έχει αναγάγει σε συνώνυμο της εθνική ευεργεσίας.

Το περιτριγυρισμένο από κήπους πατρικό της σπίτι στην Κηφισιά κοσμείται από διάφορα αγάλματα (δια χειρός Ναταλίας Μελά),  σημαντικά έργα τέχνης (του Άντι Γουόρχολ), αλλά και πάρα πολλά παράσημα. Τα οποία έχουν προσφερθεί στην Αλίκη Περρωτή από τις ελληνικές ένοπλες  δυνάμεις ως ελάχιστη αναγνώριση για τις μεγάλες δωρεές που εκείνη έχει κάνει. Με πιο πρόσφατες τη χρηματοδότηση της αναμόρφωσης της πτέρυγας 4Ν του  Ναυτικού  Νοσοκομείου (που ονομάζεται πλέον «Αλίκη Περρωτή»), καθώς επίσης και την προσφορά της στη Σχολή Ευελπίδων, μέσω της οποίας δημιουργήθηκαν δύο υπερσύγχρονα και υψηλής  αισθητικής αμφιθέατρα.

Σε ηλικία άνω των 90 ετών σήμερα, η Αλίκη Περρωτή έχει αποκρυσταλλώσει τις απόψεις της για την φιλανθρωπία: Το διατυπώνει λιτά, μόνο με το «αγαπώ την Ελλάδα». Ποτέ άλλωστε δεν της αρέσει να περιαυτολογεί.

Στη διάρκεια της περυσινής χρονιάς, απέδειξε και πάλι την ετοιμότητά της, προχωρώντας σε μία από τις πιο σημαντικές  κοινωφελείς δράσεις στον τομέα της υγείας, στοχεύοντας στην υλικοτεχνική αναμόρφωση των μονάδων ΜΕΘ και ΤΕΠ (τμήμα έκτακτων περιστατικών) του Ευαγγελισμού. Στη προκειμένη περίπτωση, η Αλίκη Περρωτή συντάχθηκε με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και τον Θανάση Μαρτίνο. Με το συνολικό ύψος της δωρεάς να φτάνει τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ.

Στο όλο πλέγμα των δωρεών τη Αλίκης Περρωτή εντάσσεται και η Αμερικανική Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη, που έχει καταστεί, με τις διαδοχικές οικονομικές ενισχύσεις, ένα  αξιοζήλευτο ίδρυμα, αγγλοσαξονικού επιπέδου.

Η μεγάλη κυρία της φιλανθρωπίας δηλώνει, με την ταπεινοφροσύνη που τη χαρακτηρίζει, ότι απλώς συνεχίζει το ευαγές έργο του πατέρα της, Θεόδωρου Κωνσταντόπουλου. Επιτυχημένου επιχειρηματία, που ξεχώρισε ως πρωτοπόρος στην κοινωφελή δράση. Ενώ το Κωνσταντινοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1980 εις μνήμην των γονιών της.

Η Αλίκη Περρωτή  συνεχίζει το ευαγές έργο της, που επί της ουσίας ξεκίνησε από τότε που ήταν μικρή: στην περίοδο της Κατοχής έπαιρνε κρυφά από τα ντουλάπια της κουζίνας του σπιτιού της ζάχαρη και σοκολάτες, για να τα μοιράσει στους συμμαθητές της… Φιλάνθρωπος εξ απαλών ονύχων.