Σε άρθρο με τίτλο «Μεταρρυθμίστρια δοκιμασμένη σε κρίσεις», το οποίο δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, η Άννα Διαμαντοπούλου, υποψήφια της Ελλάδας για τη θέση του επόμενου Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, παραθέτει τις απόψεις της για το ρόλο που θα κληθεί να διαδραματίσει ο ΟΟΣΑ μετά την πανδημία.

Μερικά βασικά σημεία του άρθρου:

  1. Κατά την άποψη της Διαμαντοπούλου, πολλές χώρες θα πρέπει να προσαρμοστούν με μεταρρυθμίσεις σε νέες προκλήσεις όπως η ψηφιοποίηση, η παγκοσμιοποίηση και η κλιματική αλλαγή. «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, χώρες και κυβερνήσεις που δεν θα προχωρήσουν σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα βρεθούν σύντομα σε δύσκολη κατάσταση».
  2. Η Διαμαντοπούλου προτιμά να μιλά για το πώς θα πετύχει νέα αρχή με νέες προοπτικές για μια Οικονομία μετά από κρίση παρά να αναφερθεί σε αναλύσεις περί κρίσεων και χαμένων ευκαιριών του παρελθόντος. Ωστόσο, δηλώνει ότι «μέχρι τώρα έχω δει πολλές οικονομικές κρίσεις, και όχι μόνο στην Ελλάδα».
  3. «Ο ΟΟΣΑ έχει το κύρος να παρουσιάζει ιδέες στην κοινή γνώμη κατά τρόπο που να τις καθιστά πιο εύκολα αποδεκτές», δηλώνει. Ο ΟΟΣΑ με τους πολλούς του εμπειρογνώμονες και τις οικονομικές του μελέτες θα μπορούσε και να παρουσιάσει ορισμένα πράγματα με πιο κατανοητό τρόπο, προσθέτει η Διαμαντοπούλου. Ταυτόχρονα, όμως, είναι σε πολύ καλή θέση να προωθήσει τις συζητήσεις σε σχέση με την προσαρμογή της Οικονομίας στην κλιματική αλλαγή, αφενός με τους πολλούς του εμπειρογνώμονες, αφετέρου με τη μέθοδο «Peer Review», δηλαδή την αξιολόγηση μιας χώρας από εμπειρογνώμονες μίας άλλης. «Οι χώρες μπορούν να μάθουν πολλά η μία από την άλλη».
  4. Όσον αφορά το θέμα της κλιματικής αλλαγής, ο ΟΟΣΑ καλείται τώρα να αναπτύξει έναν κατανοητό δείκτη, ο οποίος θα αξιολογεί τη συμμόρφωση με τις υποχρεώσεις της Συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου.
  5. Ένας δεύτερος τομέας που ενδιαφέρει ιδιαίτερα την Διαμαντοπούλου είναι οι προκλήσεις στην αγορά εργασίας. Εκεί θα απαιτηθεί μελλοντικά η συνεργασία μεταξύ ιδιωτικών και δημοσίων οργανισμών για τη βελτίωση του επιπέδου κατάρτισης των εργαζομένων. «Έρχεται ένα μεγάλο κύμα νέων τεχνολογιών και δεν καταφέρνουν όλες οι χώρες να εκπαιδεύσουν ή να μετεκπαιδεύσουν τους εργαζομένους τους. Αυτό συμβαίνει και στην Ιταλία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες».
  6. Αρχικά, όμως, θα πρέπει ο ΟΟΣΑ να ασχοληθεί με τις διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μελλοντικής διεθνούς συναίνεσης ως προς τη φορολόγηση των επιχειρήσεων. Στο ζήτημα αυτό οι Ευρωπαίοι επιθυμούν, για παράδειγμα, πολύ χαμηλούς φόρους από αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας, αλλά υπάρχει ακόμα μεγάλη απόσταση από μία συμφωνία. «Εάν όλοι αποδεχτούμε ότι τα εταιρικά κέρδη θα φορολογούνται εκεί, όπου λαμβάνει χώρα η δημιουργία πλούτου, αυτό θα ήταν μεγάλη επιτυχία», δηλώνει η Διαμαντοπούλου. Με την εμπειρία της στην αντιμετώπιση των κυβερνήσεων διαφόρων χωρών, πρόσφατα και ως επικεφαλής μιας δεξαμενής σκέψης με το όνομα «Δίκτυο», δεν θα φοβηθεί να προωθήσει ζητήματα του μέλλοντος στον ΟΟΣΑ.