Αυτό το αυτοκίνητο οδηγούσαν ο Έλβις Πρίσλεϊ, η Ούρσουλα Άντρες, ο Αλέν Ντελόν και ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος

Πόσο πιάνουν στις δημοπρασίες τα «βασιλικά» αυτοκίνητα; Ακόμη κι αν είναι των τέως; Η BMW 507 πάντως, που ανήκε κάποτε στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο, πουλήθηκε σε δημοπρασία του οίκου Bonhams, στη «The Zoute Sale», στο Βέλγιο αντί 2.070.000 ευρώ. Ένα υπέρογκο ποσό για αυτοκίνητο του 1955 -ή μάλλον ειδικά γι’ αυτό- και καθόλου ασφαλώς εξ αιτίας του πρώτου κατόχου του…

Γιατί  αυτή η σπορ διθέσια, λευκή BMW με την μπλε κουκούλα είναι από τις λίγες, συγκεκριμένα μόνον 252, που παρήχθησαν τότε από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, άρα είναι κατ’ εξοχήν συλλεκτική. Ο Κωνσταντίνος την είχε αγοράσει το 1959 -το αυτοκίνητό του είχε τον αριθμό 36 της Σειράς II-  αλλά πολύ γρήγορα, το 1961, την πούλησε στην Αθήνα. Το 1989 το αυτοκίνητο ξαναπουλήθηκε και τελικά, μετά από 30 χρόνια, έφθασε στη δημοπρασία. Συνοδευόταν μάλιστα από όλο το ιστορικό του, φωτογραφικό υλικό -και από την αθηναϊκή του περίοδο-, τα στοιχεία της αποκατάστασής του, τιμολόγια, αλληλογραφία, τα ράλι στα οποία πήρε μέρος, ακόμη και ένα αντίγραφο της σύμβασης πώλησης μεταξύ του Κωνσταντίνου και του δεύτερου ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου.

Και στην εποχή της όμως, η BMW 507 ήταν εξαιρετικά ακριβή, παρ’ ότι θεωρήθηκε ευθύς εξ αρχής ως συνώνυμη του καλού γούστου. Ο Έλβις Πρίσλεϊ, ο Αλέν Ντελόν και η Ούρσουλα Άντρες, ο πρίγκιπας Ρενιέ του Μονακό, ο Αγά Χαν, ο παγκόσμιος πρωταθλητής αγώνων μοτοσικλέτας Τζον Σάρτις, ο πρωταθλητής σκι Τόνι Σέιλερ οδηγούσαν κι αυτοί το συγκεκριμένο μοντέλο, η παραγωγή του οποίου, όμως, σταμάτησε τον Δεκέμβριο του 1959. Αιτία; Η υψηλή τιμή της.

Όμορφο αλλά ακριβό

Η ιστορία της 507 ξεκίνησε το 1954, όταν ο αυστριακής καταγωγής επιχειρηματίας Μαξ Χόφμαν, που εκείνη την εποχή ήταν εισαγωγέας ευρωπαϊκών αυτοκινήτων στην Αμερική, έπεισε τη BMW ότι ένα σπορ αυτοκίνητο θα μπορούσε να ανταγωνιστεί με επιτυχία στην αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών την 300 SL της Mercedes-Benz. Ο Χόφμαν υπέδειξε και τον άνθρωπο που θα σχεδίαζε το αυτοκίνητο και που δεν ήταν άλλος από τον κόμη  Άλμπρεχτ φον Γκερτς, έναν ανεξάρτητο βιομηχανικό σχεδιαστή, που σχεδίαζε τα πάντα, από στυλό έως έπιπλα, αλλά δεν είχε ξανασχεδιάσει ποτέ ένα ολόκληρο αυτοκίνητο.

Το αυτοκίνητο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1955.  Με 150 ίππους, 200 χλμ /ώρα και βάρος στα 1.280 κιλά αλλά κυρίως με μοναδική κομψότητα θεωρήθηκε ότι πράγματι ήταν ένα επίτευγμα. Η υποδοχή του όμως στη Νέα Υόρκη ήταν απογοητευτική ενώ η αρχική τιμή πώλησης ορίστηκε στα 9.000 δολάρια, που ήταν υπερδιπλάσια από το κόστος ενός Ford Thunderbird ή μιας Chevrolet Corvette. Στην Αγγλία εξάλλου θα μπορούσε κανείς να αγοράσει δύο Jaguar XK150s στην τιμή ενός και μόνο 507. Ακόμη και το 300 SL Coupé της Mercedes-Benz ήταν φθηνότερο!

Η παραγωγή του 507 άρχισε το 1956 και ως τον Ιούνιο του 1957 είχε κατασκευαστεί η πρώτη σειρά, οπότε όμως το σχέδιό του αναθεωρήθηκε και βελτιώθηκε λεπτομερώς, κάτι που αύξησε κι άλλο την τιμή του. Το αυτοκίνητο του Κωνσταντίνου αυτής της σειράς ήταν εφοδιασμένο με τιμόνι Nardi και ραδιόφωνο Becker Mexico με αυτόματη κεραία.

Η χαμένη αίγλη

Όταν ο προηγούμενος ιδιοκτήτης της είχε αγοράσει την BMW στην Ελλάδα, το  αυτοκίνητο ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Με στόχο όμως την πλήρη αποκατάστασή του, το έστειλε στον «γκουρού» των BMW στο Μόναχο, ονόματι Μπρούμερ, ο οποίος ζήτησε -και έλαβε- 300.000 γερμανικά μάρκα για τη δουλειά του και επίσης, προθεσμία τριών ετών για να την ολοκληρώσει. Κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης, το χρώμα άλλαξε από σκούρο ασημί στο αρχικό χρώμα των 507, το λευκό, με σκούρο μπλε δερμάτινο σαλόνι και ομοιόχρωμη κουκούλα. Απέκτησε επίσης καινούργιο κινητήρα 160 ίππων. Τελικά ο ιδιοκτήτης του εκείνη την εποχή είχε πληρώσει το διπλάσιο της αξίας του αυτοκινήτου. Μ’ αυτή τη μορφή όμως η BMW του είχε συμμετάσχει σε πολλά ράλι και παρουσιάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Mille Miglia, Tour Auto, Trofeo Balenario, Eifel Klassik, Kitzbuhl Rally, Ennstal Klassik, 2000km Durch Deutschland, καθώς και σε εκθέσεις και εορτασμούς της  BMW 507.

Το αυτοκίνητο πάντως είχε ξαναβγεί σε δημοπρασία το 2018 στο Μονακό αλλά τότε δεν είχε πουληθεί. Ο σημερινός αγοραστής της πλειοδότησε μέσω τηλεφώνου και είναι άγνωστος, εκτός κι αν τον δει κάποιος να κυκλοφορεί στους δρόμους του κόσμου…