Η Aegean μπήκε στην αγορά όταν ακόμη τα εναπομένοντα ερείπια της Ολυμπιακής δημιουργούσαν συνθήκες άνισου ανταγωνισμού. Σταδιακά, σταθερά, με υπολογισμένες επιχειρηματικές κινήσεις και χρηστή οικονομική διαχείριση η εταιρεία αναδείχθηκε σε κερδοφόρα αεροπορική εταιρεία με διεθνείς μάλιστα περγαμηνές – όπως αποδεικνύουν τα πολλά διεθνή βραβεία που έχει αποσπάσει.
Η ταχεία ανάπτυξη της έφερε και μερικά προβλήματα: μία κάποια έπαρση στην συμπεριφορά μέρος του προσωπικού –που θεώρησε ότι ο πελάτης είναι εκεί για να υπηρετεί την εταιρεία, και όχι το αντίθετο. Μία μάλλον σκληρή τιμολογιακή πολιτική. Ένα υψηλό κόστος στις αλλαγές σχεδίων των πολιτών, μία ακαμψία στις συνεννοήσεις μαζί τους.
Σε σημαντικό βαθμό, όμως, αυτά δικαιολογούνται ως ωδίνες τοκετού και δεν αφαιρούν από την επιτυχία του εγχειρήματος. Η Aegean είναι, ίσως, η μόνη αεροπορική εταιρεία που λειτουργεί ως εθνικός αερομεταφορέας, είναι ασφαλής, κερδοφόρα και έχει την εκτίμηση πολλών καταναλωτών.
Η πανδημία την βρήκε σε ευάλωτη θέση, καθώς είχε μόλις υπογράψει ένα τεράστιο συμβόλαιο προμήθειας σύγχρονων αεροσκαφών. Η καθυστέρηση στην εκτέλεση της παραγγελίας απλά δίνει χώρο ανάσας.
Όταν ξέσπασε η υγειονομική κρίση είχα υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση όφειλε να βοηθήσει την εταιρεία –κατά παρέκκλιση των ευρωπαϊκών διατάξεων για κρατικές ενισχύσεις. Τότε, στο 1ο κύμα, δεν έγινε τίποτα. Στην Ελλάδα.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι κυβερνήσεις έσπευδαν να προσφέρουν κρατική ενίσχυση.
Με καθυστέρηση που ξεπερνά το εξάμηνο κινήθηκε τώρα η κυβέρνηση.
Δεν ξέρω αν διαβάζω σωστά αλλά δημοσιογραφικά υποστηρίζεται ότι η βοήθεια παρέχεται με τους εξής όρους: (α) την υποχρεωτική συμμετοχή των μετόχων σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που να ανέρχεται στο 50% της βοήθειας, και (β) στην απόκτηση από πλευράς του δημοσίου, του δικαιώματος (warrants) να αγοράσει τις μετοχές αυτές, στο μέλλον, σε μία περίοδο από 2 έως 5 χρόνια και σε τιμή κατώτερη της τότε χρηματιστηριακής.
Μιλάμε δηλαδή για κρατικοποίηση από την πίσω πόρτα;
Θεωρώ, αν οι πληροφορίες είναι ορθές, ότι αυτά αποτελούν υπολείμματα της νοοτροπίας του κρατικού παρεμβατισμού που ακόμη επικρατεί σε μέλη της Ν.Δ. Ή, ακόμη, απομεινάρια ενοχικής νοοτροπίας απέναντι στην αριστερά. Είναι σαν οι εμπνευστές του σχεδίου να φοβούνται την βέβαιη κατηγορία του ΣΥΡΙΖΑ ότι συμπαραστέκονται στον καπιταλισμό, και τα warrants αποτελούν τον φερετζέ της δεξιάς.
Επιπλέον, τα 120 εκατ. ευρώ που αναφέρονται είναι πολύ λίγα για μία αεροπορική εταιρεία που βλέπει να έχει εξαφανιστεί το πτητικό της έργο—χωρίς να φέρει ίχνος ευθύνης.
Επομένως, μία καθαρή λύση θα ήταν η ακόλουθη: (α) το δημόσιο να προσφέρει την βοήθειά του, συμμετέχοντας το ίδιο στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου.
Η διοίκηση της Aegean ας διαπραγματευτεί με το δημόσιο και τις τράπεζες ποια θα πρέπει να είναι η δική της συμμετοχή – αν και εφόσον οι σημερινοί μέτοχοι έχουν τους πόρους.
Και, (β) μετά από την πάροδο μίας πενταετίας το δημόσιο θα είναι υποχρεωμένο να πουλήσει τις μετοχές του, στην τότε τιμή της αγοράς, δίνοντας στους σημερινούς μετόχους το δικαίωμα της πρώτης άρνησης. Η πενταετία διασφαλίζει ότι η κρίση θα έχει περάσει και ο κίνδυνος για το δημόσιο να χάσει χρήματα θα έχει ελαχιστοποιηθεί.
Ο βασικός στόχος δεν είναι να αρχίσει πάλι, με την ευκαιρία της πανδημίας, να διεισδύει το κράτος στον ιδιωτικό τομέα. Το αντίθετο: το κράτος βοηθά τώρα που ο ιδιωτικός τομέας δεν ευθύνεται για τις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις και φεύγει μόλις η αποστολή του ολοκληρωθεί.
Ας σημειωθεί ότι με την υποχρέωση της πώλησης, το δημόσιο θα έχει κάθε συμφέρον να μην εμπλακεί στον δαίδαλο των πελατειακών σχέσεων. Θα έχει κάθε συμφέρον να είναι η εταιρεία κερδοφόρα και υγιής για να μοσχοπουλήσει τις μετοχές του.
Διαβάστε ακόμα:
Aegean: Κρατική στήριξη 120 εκατ. ευρώ -Τι προβλέπει το σχέδιο της κυβέρνησης
Aegean: Είμαστε στο τελικό στάδιο των συζητήσεων με τις ελληνικές αρχές για τη συμφωνία πακέτο
Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
