Ένα κτηριακό συγκρότημα συνυφασμένο με τη ζωή της πόλης της Χαλκίδας η Δημοτική Αγορά της, πρόκειται σύντομα να ζωντανέψει εκ νέου μετά την αποκατάστασή της, για την οποία περιμένει εδώ και 30 χρόνια. Από τότε δηλαδή, που έκλεισαν και τα τελευταία καταστήματα που είχαν απομείνει ανοιχτά, καθώς η προϊούσα φθορά των κτηρίων και η γενικότερη απαξίωσή τους δεν επέτρεπαν τη χρήση τους.

Οι κάτοικοι εδώ και τρεις δεκαετίες ζουν έχοντας δίπλα τους ένα κατεστραμμένο μνημείο και έναν σκουπιδότοπο, όμως τώρα πλέον, το έργο, που αφορά τόσο στην αποκατάσταση της Αγοράς όσο και στην λειτουργική επανένταξή της στην πόλη, μαζί με την ανάπλαση μάλιστα της παρακείμενης πλατείας επιτέλους ξεκινά. Θα υλοποιηθεί από τον Δήμο Χαλκιδέων µε προϋπολογισμό 15 εκατομμύρια ευρώ και με χρηματοδότηση της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας και του δήμου αλλά με επίβλεψη του υπουργείου Πολιτισμού. Η υπογραφή της προγραμματικής σύμβασης μάλιστα έγινε  σήμερα, ανάμεσα στο ΥΠΠΟ, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και τον Δήμο Χαλκιδέων.

Εκτός από έργο πολιτισμού εξάλλου έχει αναμφισβήτητα και αναπτυξιακό χαρακτήρα με νέες θέσεις εργασίας και νέες προοπτικές για την πόλη της Χαλκίδας και τους κατοίκους της.

Το συγκρότημα είναι δημιούργημα δύο εποχών, αλλά και δύο διαφορετικών τάσεων της αρχιτεκτονικής. Πρώτα, το 1893 κτίσθηκε στη θέση του παλιού παζαριού ένα οικοδόμημα νεοκλασικού ρυθμού σε σχήμα «Π». Στη συνέχεια, στον Μεσοπόλεμο, το 1932 συγκεκριμένα ο αρχιτέκτονας Σόλων Κυδωνιάτης με τον συνεργάτη του Γαβριήλ Βαγιανό σχεδίασαν μία μοντερνιστική επέκταση, μία πτέρυγα κατ΄ουσίαν, η οποία «έκλεισε» το «Π» μετατρέποντάς το σε τετράγωνο. Το όλο εγχείρημα μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα για τον συνταίριασμα δύο διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών.

Η Δημοτική Αγορά της Χαλκίδας αμέσως μετά την κατασκευή της, τέλη 19ου –αρχές 20ού αιώνα

Έκτοτε και για πολλά χρόνια η Δημοτική Αγορά σε συνδυασμό με την πλατεία του παζαριού _σήμερα πλέον πλατεία Αγοράς_  αποτέλεσαν την καρδιά της πόλης της Χαλκίδας με όλη την κοινωνική, πολιτική, πολιτιστική αλλά και θρησκευτική δραστηριότητα να συγκεντρώνεται εκεί.

Όλα παρακμάζουν όμως, και έτσι η υποβάθμιση της Δημοτικής Αγοράς, που άρχισε σταδιακά από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 έφθασε στην ολοκλήρωση το 1990 με την πλήρη εγκατάλειψή της. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το 1985 ο δήμος αποφάσισε να την κατεδαφίσε,ι προκειμένου να κτίσει νέο συγκρότημα, κόστους για εκείνη την εποχή 500 εκατομμυρίων δραχμών.

Η Δημοτική Αγορά στην δεκαετία του ΄60 με την νέα της πρόσοψη

Η δημοτική αρχή επέμενε για χρόνια σ΄αυτή τη λύση, πόσο μάλιστα, που και το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων είχε αποφασίσει το 1990 πως το κτιριακό συγκρότημα δεν κρίνεται διατηρητέο. Δεν είναι υπερβολή έτσι να λεχθεί, ότι μόνον χάρις στην πρωτοβουλία και την προσπάθεια κατοίκων της Χαλκίδας, πολιτιστικών φορέων και της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ το συγκρότημα σώθηκε, αφού το 2006 το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων σε επανεξέταση του θέματος γνωμοδότησε υπέρ του χαρακτηρισμού του ως μνημείου.

Το κτηριακό συγκρότημα τα τελευταία χρόνια σε πλήρη απαξίωση

Σήμερα, όπως λέει η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανοίγει μία νέα σελίδα στην ιστορία της Χαλκίδας. Θυμίζοντας μάλιστα, ότι ένα ακόμη εμβληματικό κτήριο της πόλης, του βιομηχανικού κτηρίου της Αρέθουσας μετατρέπεται σε Διαχρονικό Μουσείο. Τα δύο αυτά έργα «προικοδοτούν την πόλη με δύο πολύ σημαντικούς πολιτιστικούς πόρους, αλλά και με δύο πολύ ισχυρούς πόλους ανάπτυξης», λέει η κυρία Μενδώνη.