Διάβασα στην κριτική που ασκείται στον ΕΟΔΥ από τοπικούς άρχοντες (τους δημάρχους Ανατολικής Σάμου Γ. Σπάντζου και Πάρου Μ. Κωβαίου), έμμεσα από την πρέσβειρα της Ολλανδίας Στέλλα Ρόνερ-Κρούμπασιτς και άμεσα από τον καθηγητή γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης Μανώλη Δερμιτζάκη. (Καθημερινή, 11/10). 

Μολονότι, στο ίδιο ρεπορτάζ, ο επικεφαλής του ΕΟΔΥ, Παναγιώτης Αρκουμανέας, κάνει μία γενναία προσπάθεια να υπερασπιστεί το έργο του, στην ουσία αποτυγχάνει. 

Δεν απαντά σε κανένα από τα θέματα που θέτουν οι κριτές και καταλήγει (κατά πάγια ελληνική τακτική) σε προσωπική επίθεση κατά του Καθ. Δερμιτζάκη!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. παρέλαβε έναν ΕΟΔΥ μπάχαλο. Όλοι πλην ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν. 

Αυτό, όμως, δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση, και ειδικά τον επικεφαλής στο Υπουργείο Υγείας Βασίλη Κικίλια, από την υποχρέωση να έχει πάρει όλα τα μέτρα για να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα του κορωνοϊού. Γνωρίζαμε τι θα συμβεί. Όλοι γνώριζαν. 

Την 1η Απριλίου 2020, σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε και στο mononews.gr, έγραφα ότι «…η ιατρική και οικονομική πραγματικότητα θα έρθουν σε σύγκρουση… μέχρι τον Ιούνιο. Από την πλευρά αυτή, η ευνοϊκή πορεία της πανδημίας στην Ελλάδα θα βοηθήσει στην σχεδόν υποχρεωτική μερική χαλάρωση των μέτρων. Στο θέμα αυτό η κυβέρνηση θα πληρώσει ακριβά την ολιγωρία της να παραγγείλει τα kit και να προχωρήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα τεστ σε όλο τον πληθυσμό. Ολιγωρία που συνεχίζεται ακόμη!».

Οι ειδικοί, όχι εγώ, προειδοποιούσαν. Και η ηγεσία του υπουργείου κώφευε. Το γεγονός ότι σήμερα απασχολούνται 450 νοσηλευτές σε κινητές μονάδες, ενώ πριν, επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν μόλις 5, δεν λέει απολύτως τίποτα. Ούτε και μπορεί αυτό να αποτελεί γραμμή αμύνης για την ανεπάρκεια του υπουργείου, όταν μόνο στην Σάμο απαιτούνται τουλάχιστον 4 μονάδες, τουτέστιν 20 άτομα. 

Ο κ. Αρκουμανέας θεωρεί ότι με 80 κινητές μονάδες και ένα ελικόπτερο καλύπτεται όλη η χώρα. Θαυμάζω τους υπολογισμούς του και την αισιοδοξία του. 

Ακόμη πιο ενοχλητικό βρίσκω το γεγονός ότι κανένας από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν βγήκε να αντικρούσει τον ισχυρισμό ότι το υπουργείο δεν απαντά στα τηλέφωνα. Κι όταν απαντά, μένει στα λόγια. 

Η καταγγελία της Ματίνας Παγώνη

Η καταγγελία της προέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθηνών-Πειραιώς Κας Ματίνας Παγώνη είναι σαφής: δεν προλαβαίνουμε, δεν υπάρχουν ούτε οι άνθρωποι, ούτε τα τεχνικά μέσα. 

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα ωραία, ο ιός εξακολουθεί την ανελέητη πορεία του μέσα από τις πλατείες, τις πλαζ (ακόμη), τα μπαρ, την έλλειψη επαρκών τεστ, τον πολιτικό δισταγμό να μην επιβληθεί η υποχρεωτική χρήση της μάσκας σε όλους τους δημόσιους χώρους. 

Για μέτρα ακούμε και μέτρα δεν βλέπουμε. Κι αυτά που γράφονται, αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, είναι περίπου αστεία: να κλείνουν τα εστιατόρια στις 22.00! 

Θα πρέπει η ηγεσία του υπουργείου να μας ενημερώσει ποιες είναι οι εστίες μετάδοσης – π.χ. είναι τελικά οι πλατείες; Αν ναι, τι κάνουν τελικά γι’ αυτό, πέρα από την επισήμανση; Αν είναι οι ανεξέλεγκτοι μετανάστες, τι κάνουν οι κκ. Κικίλιας και Μηταράκης; 

Επιπλέον, όταν η Αττική εμφανίζεται στο χάρτη της πανδημίας με βαθύ κεραμιδί, τι νόημα έχει η συνολική απεικόνισή της; 

Σημασία θα είχε να υπήρχαν τα στοιχεία για συγκεκριμένες περιοχές—π.χ. Κηφισιά, Περιστέρι, Νέα Ιωνία, Γλυφάδα, Αγ. Παρασκευή κοκ.  Αλλά, αυτό προϋποθέτει εκτεταμένο σύστημα ιχνηλάτησης -μετά τα εκτεταμένα τεστ- εφόσον γίνονται!

Η εκ των υστέρων αναζήτηση έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα. 

Πρόκειται για αμυντική τακτική ενώ ο ιός αυτός απαιτεί επιθετικές πολιτικές ως προς τις διαδικασίες και τα μέτρα ελέγχου του.  

Η Ευρώπη συγκλονίζεται από το 2^ο κύμα. Στην Ελλάδα, απλά παρατηρούμε την άνοδο των κρουσμάτων και βρίσκουμε παρηγοριά στον αριθμό των θανάτων και των διασωληνωμένων. Αλλά κι αυτά τα μεγέθη αρχίζουν να μην μας ευνοούν. 

Η κοινή λογική υπαγορεύει τα επόμενα βήματα: εκτεταμένα τεστ και εκτεταμένη ιχνηλάτηση, απαγόρευση συγκεντρώσεων σε κάθε δημόσιο χώρο, καθολική χρήση της μάσκας και τοπικά lockdown όταν απαιτείται – χωρίς καθυστερήσεις. 

Για να μην ζήσουμε μέσα στον Οκτώβριο αυτά που έζησαν οι Ιταλία και η Ισπανία την άνοιξη.