Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει τα «πραγματικά» δόντια του: την πλήρη περιφρόνηση που έχει για την δημοκρατία και τους θεσμούς της. Τι να πρωτοθυμηθεί  κανείς; 

Την ξεδιάντροπη προσπάθεια χειραγώγησης των τηλεοπτικών αδειών; Το σκάνδαλο με τον οδικό άξονα Πάτρα-Πύργος; 

Την συνεχή προσπάθεια του Παπαγγελόπουλου να μετατρέψει την δικαιοσύνη σε όργανο του κόμματος; 

Την ανενδοίαστη πρόταση Πολλάκη να μπουν φυλακή μερικοί δεξιοί για να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές; ‘

Η την τόσο αντιπροσωπευτική για το κόμμα διαπίστωση «έχουμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία»; 

Κατά μία έννοια, λοιπόν, η ανάρτηση του Αντώνη Λιάκου δεν προξενεί κατάπληξη. 

Οπως υποστήριξε χθες “εαν βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα. Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες.” Βέβαια λίγες ώρες μετά υποστήριξε οτι άλλα είπε. 

Είναι απόλυτα συνεπής με την ιδεολογία του 3% του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα εξακολουθεί να διαφεντεύει τις εξελίξεις στον κόμμα. 

Ο Αντώνης Λιάκος θέλησε να επενδυθεί  τον μανδύα της ιερής αγανάκτησης, επιβεβαιώνοντας, με τον τρόπο αυτόν το ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς. Ή, έτσι νομίζει. 

Αναγνωρίζοντας ότι η ανθρώπινη φύση έχει όρια που αν ξεπεραστούν οδηγούν σε ακρότητες, θεώρησε ότι κερδίζει πολιτικούς ρούμπους. 

Δυστυχώς γι’ αυτόν, άλλο είναι η αναγνώριση των αιτίων που οδηγούν στα άκρα και άλλο η ανοχή στις επιπτώσεις των πράξεων που έχουν γίνει. 

Οι Ναζί και ο Λιάκος

Με την λογική του κ. Λιάκου, θα έπρεπε να όχι μόνο να κατανοήσουμε τις ακρότητες των Ναζί αλλά θα οφείλαμε κιόλας να το δηλώσουμε δημόσια. 

Στο κάτω-κάτω, και οι Ναζί πίστευαν πως είχαν το ηθικό πλεονέκτημα. 

Ακόμη χειρότερα, όμως, ο Αντώνης Λιάκος ξεχνά ποιος είναι υπεύθυνος για την δημιουργία της Μόριας. 

Βεβαίως η κυβέρνηση έχει την ευθύνη πως δεν φρόντισε από την πρώτη στιγμή να εξαλείψει αυτήν τη ντροπή. 

Βεβαίως η κυβέρνηση φέρει την ευθύνη που αρχικά υποβάθμισε το  προσφυγικό, στην συνέχεια διόρισε τον Νότη Μηταράκη για να το διαχειριστεί και κατέληξε να αντιμετωπίζει τον ασυγκράτητο και πολιτικά αλλοπρόσαλλο Κώστα Μουτζούρη. 

Αλλά, η Μόρια ιδρύθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ. 

Και για τρία χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ απλά αγνόησε το κάτεργο (για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια των κκ. Μπίστη και Φίλη που έσπευσαν να στηρίξουν τον κ. Λιάκο). 

Μάταια προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετουσιωθεί σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Μάταια, όσο έχει στις τάξεις του τους Πολλάκηδες και Λιάκους. 

Πιστό στις οδηγίες της 2^ης Διεθνής, το 3% του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την δημοκρατία ως ένα κάστρο που το αλώνεις από μέσα. 

Παίζεις το δημοκρατικό παιγνίδι για να πάρεις την κυβέρνηση, χρησιμοποιείς την κυβέρνηση για να κατακτήσεις την εξουσία και με την εξουσία στα χέρια νοθεύεις την δημοκρατία—ώστε να διαχειριστείς τα του κράτους με αυταρχισμό.  

Όλα τα παραδείγματα που αναφέρονται στην πρώτη παράγραφο αυτό αποδεικνύουν. 

Ας μην προσπαθούν οι όψιμοι υποστηρικτές του Αντώνη Λιάκου να καλύψουν τις πραγματικές σκέψεις και προθέσεις που εξέφρασε το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Δεν το έγραψε με αυτά ακριβώς τα λόγια αλλά αυτό ακριβώς εννοούσε: η βία δικαιολογείται. 

Θα το ακούει και ο Ερντογάν και θα χαίρεται! Ομόσταυλοι, θα σκέφτεται.