Αναφορά στο Μάθιου Γουονγκ, στον Arch της Αταλάντης Μαρτίνου

Θαρρείς ότι όλη η κληρονομιά της τέχνης συμπυκνώνεται στα έργα του αυτοδίδακτου δεξιοτέχνη της ζωγραφικής Μάθιου Γουονγκ που παρουσιάζει ο εκθεσιακός χώρος Arch και η Αταλάντη Μαρτίνου στην έκθεση Postcards.

Ο καναδός (κινεζικής καταγωγής) Μάθιου Γουονγκ απεβίωσε μόλις πέρυσι σε ηλικία 35 ετών και σύμφωνα με τους εκπροσώπους του (τη νεοϋορκέζικη γκαλερί Karma), ως αυτόχειρας, τη στιγμή που κατακτούσε τις κορυφογραμμές παγκοσμίου φήμης. Έπασχε από το σύνδρομο Τουρέτ στο φάσμα του αυτισμού και από χρόνια κατάθλιψη εξ απαλών ονύχων. Η μητέρα του δήλωσε για τον μοναχογιό της ότι κάθε φορά που έμπαινε στο δωμάτιό του, ανακάλυπτε και ένα καινούργιο έργο. «Παλεύω με τους δαίμονες», της είχε εκμυστηρευτεί.

Αυτός ο ιδιοφυής δημιουργός εμπλούτισε και κληροδότησε ένα σημαντικό αριθμό έργων στη σύγχρονη τέχνη στα οποία οικειοποιείται τα χνάρια των μεγάλων δασκάλων: από τον μετά-ιμπρεσιονισμό, τον Σουτίν, τον Βιγιάρ, ως τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ και τον Μίλτον Έιβερι μεταξύ άλλων. Αλλά δεν πρόκειται για αναμάσημα, επιρροή ή φόρο τιμής. Μοναχικός, περίκλειστος στους δαιδάλους του μυαλού του, αφομοίωσε και μετουσίωσε τα έργα τους με τον δικό του εκφραστικό τρόπο και το σφρίγος της εσωτερικής του φαντασίας έτσι ώστε στους πίνακές του να συνυπάρχει το δικό του ιδίωμα σε αρμονική χορογραφία παράλληλα με το παρελθόν.

«Το 2009 τράβηξα μία φωτογραφία του δωματίου του παππού μου με τo Nokia Ε87. Ήταν το πρώτο πράγμα που θυμάμαι να κάνω με δική μου βούληση», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του. Άρχισε σπουδές φωτογραφίας στο Χονγκ Κονγκ αλλά σύντομα θεώρησε στείρο αυτό το πεδίο και στράφηκε ενστικτωδώς προς τη ζωγραφική αρχικά πειραματιζόμενος με το μελάνι, ελπίζοντας πως θα προκύψει κάτι ενδιαφέρον. «Κατέφευγε σε βιβλιοθήκες και μελετούσε Πικάσο, Ματίς, Βαν Γκονγκ επί ώρες», επισήμανε η κυρία Γουόνγκ για τον πολυσυζητημένο ζωγράφο.

Η πρώτη του ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη πραγματοποιήθηκε στη γκαλερί Karma της οποίας ο διευθυντής ομολόγησε ότι ποτέ στο παρελθόν νέος καλλιτέχνης δεν είχε απολαύσει πανθομολογούμενους διθυράμβους από κριτική, συλλέκτες και κοινό. Ο Γουονγκ και η ίδια γκαλερί ετοίμαζαν τη δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο Blue η οποία τελικά παρουσιάστηκε εν τη απουσία του μόλις πέρυσι.

Κάθε έργο του Γουονγκ με τις πανοραμικές επιφάνειες στη φύση, τα ζεστά χρώματα και τις μοναχικές ανθρώπινες φιγούρες ως πεπερασμένες κουκκίδες στην αιωνιότητα, αναζητεί την αλήθεια κινητοποιώντας δραματικά το ζωντανό συναίσθημα και αποτελεί εσωτερική μαρτυρία, διαπιστώνοντας όμως ταυτόχρονα και τη σπαρακτική αδυναμία της τέχνης να αναπλάσει το ανείπωτο τραύμα.