Δύο καλλιτέχνες από το Μπρούκλιν Ρόμπερτ Νάβα (Robert Nava) και Μάικλ Πολιμενί (Michael Polimeni -Bäst) διακτινίζονται στο μέγαρο Δεληγιώργη του Κολωνακίου, μεταξύ Κανάρη, Ακαδημίας και Πινδάρου, εκεί δηλαδή όπου στεγάζεται η γκαλερί Allouche Benias των Ερίκ Αλούς και Γιώργου Μπενία για να παρουσιάσουν τα νέα τους έργα στην έκθεση με τον χαρακτηριστικό τίτλο New Works.

Ο Ρόμπερτ και ο Μάικλ ως φίλοι καλλιτέχνες συναντιούνται χρόνια τώρα για να συζητήσουν τα της τέχνης τους, μία ζύμωση ιδεών αγαστή και ιδιαιτέρως παραγωγική. Για πρώτη φορά το νεοϋορκέζικο δίδυμο παρουσιάζει ζωγραφικά έργα σε αθηναϊκή γκαλερί. Η έκθεση είχε προγραμματιστεί από τον Φεβρουάριο αλλά η υγειονομική κρίση ανέκοψε τη λειτουργία της.

Ο Μάικλ Πολιμενί δημιουργεί έργα χρησιμοποιώντας εκρηκτικό και παιγνιώδη συνδυασμό εκφραστικών μέσων, με ύφος καταφανώς επηρεασμένο από το ρεύμα της ποπ και του εξπρεσιονισμού. Ενσωματώνει δηλαδή καθημερινά αντικείμενα (όπως υφάσματα με τυπωμένα μοτίβα και άλλα objets trouvés) με απρόσμενο, παιδικόμορφο τρόπο ώστε να δημιουργήσει «μεταλλαγμένους χαρακτήρες και σκηνές», όπως ο ίδιος διευκρινίζει. Τα έργα του έτσι αντικατοπτρίζουν μία κατακερματισμένη κοινωνία, όπου υπερτονισμένα πορτρέτα μέσα σε αφηρημένα αστικά τοπία με αδρές πινελιές και ζωηρά χρώματα, αναζητούν αληθινά συναισθήματα. Υπάρχει επίσης η επιθυμία από πλευράς του Πολιμενί, ο θεατής να διαπεράσει με το βλέμμα του το έργο, να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στην γκαλερί και τον σύγχρονο κόσμο.

Όχι πολύ μακριά από αυτό το αισθητικό σύμπαν, το έργο του Ρόμπερτ Νάβα βυθίζεται στα αρχέγονα, ζωώδη ένστικτα. Την τεχνική αρτιότητα στη ζωγραφική την απέκτησε σπουδάζοντας στο περίφημο πανεπιστήμιο Yale στην Αμερική αλλά σύντομα απεκδύθηκε αυτήν την ακαδημαϊκή παιδεία για να απελευθερωθεί στην αυτοματοποιημένη λειτουργία της αυθόρμητης σύνθεσης. Αυτό το πεδίο χωρίς περιορισμούς «τέλειο για τη δημιουργία» όπως ο ίδιος διαπιστώνει, προσφέρει άπλετες ευκαιρίες για ελεύθερο σχέδιο και άναρχη ζωγραφική που αναδεικνύει αντί να κάμπτει τον άκρατο εσωτερικό δυναμισμό του καλλιτέχνη.

Οι υπερφυσικές μορφές του αποκτούν διαστάσεις εξωπραγματικές που πόρρω απέχουν από τον κόσμο των ενηλίκων, ειδικά εφόσον διαπνέονται από παιδικό ενθουσιασμό. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει ή να λειτουργεί σε παράλληλο σύμπαν στην εξωτική περιπέτεια με άλογα τερατόμορφα, φαντάσματα που ξεπήδησαν μέσα από βιντεοπαιχνίδια, με εκρηκτικά χρώματα να οργιάζουν μπροστά από το ασαφές, εφιαλτικό φόντο.

 

Ο Ερίκ Αλούς διεύθυνε την ομώνυμη γκαλερί Allouche (82 Gansevoort St) στη Νέα Υόρκη ενώ ο ελληνοαμερικάνος Γιώργος Μπενίας (γεννήθηκε και μεγάλωσε στη μοναδική αυτή μητρόπολη) εργαζόταν ως επιμελητής και art dealer. Ο τελευταίος ταξίδευε συχνά στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία και πρότεινε στον συνεργάτη του να δραστηριοποιηθούν στην Αθήνα πριν από σχεδόν τρία χρόνια.

Εικόνα από την εναρκτήρια έκθεση της γκαλερί

Δεν τους σταμάτησε ούτε η οικονομική ύφεση (εξάλλου ο Μπενίας έχει σπουδάσει χρηματοοικονομικά και μπορούσε να εκτιμήσει το ορθόν οποιασδήποτε επένδυσης) ούτε και η γεωγραφική θέση αφού στον διεθνή χώρο της τέχνης δεν υπάρχουν σύνορα. Τους καλλιτέχνες και τα έργα τους μπορεί κανείς να γνωρίσει, με μία πρώτη επαφή, μέσα από το ίντερνετ. Και δεν διαψεύστηκαν, ειδικά την περίοδο της υγειονομικής κρίσης όπου διεθνείς οργανισμοί, φουάρ (Art Basel) και γκαλερί συνέχισαν απρόσκοπτα τη δράση τους στο διαδίκτυο πουλώντας ορισμένες φορές ακόμη περισσότερο στην παγκόσμια πλέον πελατεία τους. Το μέγαρο Δεληγιώργη, το οποίο ανήκει στο Μετοχικό ταμείο πολιτικών υπαλλήλων, είχε παραμείνει σε αχρηστία από το 1997. Τελευταίος ενοικιαστής υπήρξε η Ταινιοθήκη της Ελλάδος που μεταφέρθηκε στο τωρινό της κτίριο κοντά στην Ιερά οδό ύστερα από μια πυρκαγιά που κατέστρεψε τμήμα του κτιρίου την ίδια χρονιά. Το συμβόλαιο μεταξύ του Ταμείου και της γκαλερί υπεγράφη με ορίζοντα δεκαετίας.

Το 2018, η πρώτη τους έκθεση με τίτλο Allouche Benias Inaugural Show: Kenny Scharf Ross Bleckner Enoc Perez Donald Baechler, παρουσίασε τους Αμερικανούς Κένι Σαρφ, Ρος Μπλέκνερ, Ντόναλντ Μπάτσλερ που μεσουράνησαν τη δεκαετία του 1980 στο κίνημα της ποπ αρτ (ακολουθώντας τα χνάρια του Μπασκιά και του Κιθ Χάρινγκ). Κοντά τους και ο νεώτερος Πορτορικανός Ινόκ Πέρεζ (γεννήθηκε το 1967, ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ) ο οποίος εισχώρησε στους ίδιους υφολογικούς αρμούς των προκατόχων του. Το δίδυμο Αλούς Μπενίας έδωσε το πρώτο λόγο με καλλιτέχνες από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μελλοντικά θα αποκλείσουν την εγχώρια παραγωγή. Πέρυσι εξάλλου παρουσίασαν δύο Έλληνες καλλιτέχνες, τον Φίλιππο Καβάκα και την Ευγενία Βερελή. Τουναντίον, ο εκθεσιακός τους χώρος πρόκειται να εξελιχθεί σε ελληνική γκαλερί με διεθνές κοινό. Όπως επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση της τέχνης.