Το γυμνό της Τζένιφερ Άνιστον και η πλάτη του Ομπάμα: Ο φωτογράφος των διασήμων αποκαλύπτει

«Η Τζένιφερ Άνιστον ήξερα από την πρώτη στιγμή, ότι θα γινόταν μεγάλο αστέρι. Ο Κηθ Ρίτσαρντς είναι ένας πραγματικός κύριος. Με τον Μπραντ Πιτ δούλεψα, όπως  ποτέ, με κανέναν άλλον. Κι όσο για τον Ομπάμα είχα τόσο τρακ, που οι φωτογραφίες βγήκαν …κουνημένες»!

Φωτογράφος των πλέον διάσημων καλλιτεχνών — και όχι μόνον — του κόσμου, από τον Λεονάρντο ντι Κάπριο ως τον Κερτ Κομπέιν, από τον Δαλάι Λάμα ως την Τζένιφερ Λόπεζ ή από Τομ Χανκς ως την Όπρα  Γουίνφρεϊ, ο Μαρκ Σέλιτζερ έχει κάτι να θυμηθεί από όλες αυτές τις προσωπικότητες, που έχει φωτογραφήσει στα 30 χρόνια της καριέρας του, συνεργαζόμενος με τα μεγαλύτερα πρακτορεία και περιοδικά της Αμερικής. Κι όσο για τον Μπάρακ Ομπάμα που αναφέρει ο ίδιος, παρ΄ όλα αυτά, από εκείνη τη φωτογράφηση είχε προέλθει η περίφημη εικόνα – πλάτη του Αμερικανού προέδρου.

 Πολλές όμως από αυτές τις φωτογραφίες του Σέλιτζερ, 25 συνολικά  προσφέρονται τώρα προς πώληση μέσω δημοπρασίας των Christie’s που θα γίνει από 28 Μαΐου ως 12 Ιουνίου, αποκλειστικά για την ενίσχυση των οργανισμών που δραστηριοποιούνται για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Πρόκειται για φωτογραφίες, που έχουν δημοσιευθεί στο Vanity Fair και στο GQ, στα Elle, Harper’s Bazaar,  Italian Vogue και αλλού. Κάθε πορτρέτο μάλιστα θα περιλαμβάνει επίσης, συνοδευτικά βίντεο και ιστορίες από τα παρασκήνια των φωτογραφίσεων, που δεν έχουν ξαναδεί το φως της δημοσιότητας.

Από το Αμαρίλο του Τέξας, με σπουδές στις παραστατικές τέχνες στο Κολέγιο του Χιούστον και στο Πανεπιστήμιο του East Texas πριν μετακομίσει στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1980, ο Σέλιτζερ ήταν ως το 1992 ο επικεφαλής φωτογράφος του περιοδικού Rolling Stone για το οποίο έκανε περισσότερα από 150 εξώφυλλα ταξιδεύοντας σ΄ όλο τον κόσμο. Σήμερα, και αρχίζοντας από το 2002, εξακολουθεί να συνεργάζεται με την εταιρεία Condé Nast και άλλωστε είναι υπεύθυνος για πολλές, αξέχαστες διαφημιστικές καμπάνιες για τις Apple, Dom Perignon, Levi Strauss, Netflix, Ralph Lauren, Ray-Ban και Rolex.

Όσον αφορά το μυστικό το για την συνεργασία με όλες αυτές τις δυσπρόσιτες διασημότητες είναι απλό: «Είναι θέμα εμπιστοσύνης», λέει. «Αν υπάρξει καλή επικοινωνία και τους ενημερώσεις για ό,τι πρόκειται να κάνεις, θα σε σεβαστούν».

Η τελευταία του δουλειά ωστόσο δεν έχει να κάνει με πρόσωπα αλλά με την ίδια την πόλη, αφού πρόσφατα φωτογράφησε τους άδειους δρόμους του Μανχάταν για το Vanity Fair. Μια εμπειρία, που όπως λέει ήταν μια ταπεινή υπενθύμιση για το πόσο εύθραυστη είναι η ζωή στις πόλεις. «Η τεκμηρίωση είναι δουλειά μου, οπότε ήταν πολύ καθαρτικό και πολύ σημαντικό για μένα αυτό που έκανα», όπως είπε.

Ας δούμε όμως τις αναμνήσεις του από μερικές φωτογραφίσεις:

Μπάρακ Ομπάμα

 «Η αποστολή μου ήταν να κάνω ένα πορτρέτο του Προέδρου Ομπάμα στο Rose Garden του Λευκού Οίκου. Είχα την ιδέα να κάνω ένα δίπτυχο, να φωτογραφίσω δηλαδή μια σιλουέτα της πλάτης και του μπροστινού μέρους του κεφαλιού του, γιατί είναι τόσο αναγνωρίσιμη. Αφού τελειώσαμε λοιπόν το εξώφυλλο, τον ρώτησα αν θα συμφωνούσε για ένα σύντομο καλλιτεχνικό πείραμα. «Βεβαίως» μου είπε, «Προχωρήστε, ποια είναι η ιδέα σας;». Έτσι εξήγησα τι ήθελα να κάνω και άρχισα να τον φωτογραφίζω. Κάποια στιγμή του ζήτησα να γυρίσει και όλοι άρχισαν να κοιτάζουν με δυσπιστία, γιατί φωτογράφιζα την πλάτη του προέδρου. Αυτή όμως ήταν η μόνη εικόνα, που ήταν έντονη. Οι άλλες ήταν λίγο εκτός εστίασης, επειδή ήμουν πολύ νευρικός».

Η φωτογράφιση του Ομπάμα έγινε το 2010 για το Rolling Stone αλλά δεν δημοσιεύθηκε ως την τελευταία του μέρα στο οβάλ γραφείο, τον Ιανουάριο του 2017.

Μπραντ Πιτ

  «Ο Μπραντ Πιτ ξέρει πάντα, πώς να βρει την κατάλληλη στιγμή», λέει για τον σταρ, που φωτογράφισε τον Νοέμβριο του 2014 για το περιοδικό Details. «Αυτό το πορτρέτο έγινε στο Εθνικό Πάρκο Redwood της Καλιφόρνιας. Πηγαίναμε πάνω κάτω στη Avenue of the Giants, οδηγώντας παράλληλα, με εμένα ξαπλωμένο επάνω σ΄ένα SUV κι εκείνον πάνω στη μηχανή του. Ήταν εξαντλητικό», θυμάται ο Σέλιτζερ. Διευκρινίζει επίσης, ότι δεν υπήρχε τίποτε το φανταχτερό σ΄ εκείνη τη φωτογράφιση, που γινόταν στο φως της μέρας. Απλώς ήθελε να βγει το αποτέλεσμα κινηματογραφικό.

«Το μυστικό γι΄αυτό το είδος της φωτογραφίας έχει να κάνει με την τοποθεσία, με τη στιγμή και βέβαια με το πρόσωπο που φωτογραφίζεις. Πρέπει να δέσουν όλα μαζί. Κι ο Μπραντ τα δίνει όλα στη δουλειά του και ξέρει πότε συμβαίνει αυτό», λέει.

Τζένιφερ Άνιστον

«Από την  πρώτη φορά που συνάντησα την Τζένιφερ Άνιστον, ήξερα, ότι επρόκειτο να γίνει μεγάλο αστέρι. Ήταν παράξενο αλλά είχα την αίσθηση σαν να την γνώριζα από πριν ή τουλάχιστον να επιθυμούσα να την γνωρίσω», θυμάται ο φωτογράφος.

Η συγκεκριμένη φωτογραφία, που έγινε εξώφυλλο για το περιοδικό Us τον Φεβρουάριο του 1996 ήταν στο πλαίσιο μιας φωτογράφισης για τα «Φιλαράκια». Κι η Τζένιφερ ποζάρει γυμνή αλλά σοβαρή και κλασική, όπως σε παλιές φωτογραφίες του ΄60. Όπως λέει ο Σέλιτζερ «Αμέσως μετά την πρότεινα και για εξώφυλλο του περιοδικού Rolling Stone, όπως και έγινε. Από τότε έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές και πάντα είναι απίστευτα συνεπής και ακόμα τόσο όμορφη, όσο την πρώτη φορά που τη γνώρισα».

Όπρα  Γουίνφρεϊ

Λος ΄Αντζελες 2015 και ο Σέλιτζερ έχει κληθεί να φωτογραφίσει το Oscars Party για το Vanity Fair. «Είναι μια πολύ έντονη διαδικασία, γιατί υπάρχει ελάχιστος χρόνος με τους σταρ, έτσι ποτέ δεν ξέρεις, ακριβώς τι να κάνεις», λέει.

«Αν όμως λειτουργήσει το θέμα, τότε μπορεί να υπάρξουν μερικές όμορφες λήψεις, καθώς οι καλεσμένοι βγαίνουν από το κόκκινο χαλί και πριν επιστρέψουν στο πάρτι για ένα μαρτίνι». Μια τέτοια στιγμή της Όπρα  Γουίνφρεϊ συνέλαβε έτσι, ο φακός του, σε μια φωτογραφία, που ο ίδιος χαρακτηρίζει «υπέροχα αυθόρμητη». Κι αυτό, γιατί «Η Όπρα φαίνεται κομψή και όμορφη αλλά και λίγο αφηρημένη, κάτι ασυνήθιστο γι΄αυτήν», όπως λέει.

Κερτ Κομπέιν

Την πρώτη φορά που ο Σέλιτζερ συναντήθηκε με τον Κερτ Κομπέιν ήταν στην περιοδεία των Νιρβάνα «Nevermind» στην Αυστραλία και τα πράγματα δεν είχαν πάει και πολύ καλά. Εκείνος έφθασε στη φωτογράφιση φορώντας  μια μπλούζα με στάμπα που έβριζε τα περιοδικά (γενικώς) και επιπλέον δεν είχε διάθεση για συνεργασία.  Παρ΄όλα αυτά το Rolling Stone δημοσίευσε τη φωτογραφία με το τι –σερτ, κάτι που όπως φαίνεται λειτούργησε υπέρ της επικοινωνίας τους για όλες τις επόμενες φωτογραφίσεις. Και ήταν πολλές.

«Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε στο Καλαματζού στο Μίσιγκαν» λέει σήμερα ο φωτογράφος. «Είχα αυτά τα κεφαλάκια από βίντατζ κούκλες, που μου είχε στείλει η αδερφή μου, αγόρασα και μερικά τριαντάφυλλα και τ΄άφησα να ξεραθούν. Δεν είμαι σίγουρος από πού προήλθε αυτή η έμπνευση, αλλά υποθέτω ότι ήταν από το βίντεο των Nirvana που έβλεπα ενώ άκουγα τους στίχους των τραγουδιών τους και το σκοτάδι της φωνής του Κερτ.  Ήταν πολύ αυθόρμητος στη φωτογράφιση και υπήρχε κάτι πολύ όμορφο στο γαλάζιο των ματιών του. Δύο μήνες αργότερα λάβαμε τα θλιβερά νέα. Δεν κοίταξα αυτές τις εικόνες για πολύ καιρό μετά».

Λεονάρντο ντι Κάπριο

 «Δημιουργώ συχνά ιστορίες για τις φωτογραφίες μου, ειδικά αν πρόκειται για ηθοποιούς κι ο Λεονάρντο ήταν μια εξαιρετική περίπτωση. Βρήκαμε αυτό το παλιό και άσχημο ξενοδοχείο στο Downtown LA, όπου κάθε δωμάτιο ήταν πιο βρώμικο από το επόμενο και έπρεπε να πατήσουμε πάνω από νεκρά περιστέρια για να φτάσουμε στο σημείο της φωτογράφισης . Αλλά ο Λεονάρντο ήταν πραγματικά συνεργάσιμος και είχαμε μια πολύ ευχάριστη συνεργασία», θυμάται .

Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1999 και παρουσιάστηκε στο  Rolling Stone το 2000.

Κηθ Ρίτσαρντς

Η φωτογράφιση με τον Κηθ Ρίτσαρντς έγινε στην Νέα Υόρκη το 2011 για το GQ UK και ήταν μία από τις πολλές, που έχει κάνει ο Μαρκ Σέλιτζερ τόσο με τον ίδιο, όσο γενικά με τους Stones, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.

«Σε αντίθεση με τους ηθοποιούς, οι μουσικοί δεν χρειάζονται κάποιο χαρακτήρα για να ερμηνεύσουν. Είναι αυτοί που είναι, γι΄ αυτό συχνά αναζητώ έμπνευση στους στίχους τους ή στις δικές τους οπτικές αναφορές», λέει ο ίδιος. Όσο για τον Κηθ Ρίτσαρντς ειδικά, σημειώνει: «Είναι πραγματικός κύριος, έξυπνος, σοφός αλλά και αστείος και ειλικρινής. Η πρόκληση, φυσικά, ήταν  να κάνουμε κάτι πρωτότυπο, γιατί σχεδόν πάντα απεικονίζεται με ένα τσιγάρο. Τόσο, που κάποτε είπε, ότι οι φωτογράφοι προσπαθούμε να τον σκοτώσουμε, επειδή του ζητάμε πάντα να καπνίζει. Υπάρχει όμως πολλή ζωή στο πρόσωπό του, είναι τόσο εκφραστικό κι αυτό βγαίνει στις φωτογραφίες.