Σήμερα πήγα στα ΕΛΤΑ του χωριού να πληρώσω τη ΔΕΗ της Αθήνας, φανερά χαρούμενος που από το συνολικό ποσό τα μισά λεφτάκια ήταν για την ΕΡΤ, αυτό τον θεόπνευστο φορέα ενημέρωσης που χρηματοδοτώ με το ζόρι για να αναπαράγει ως αληθινές ειδήσεις απ’ το Κουλούρι και να εξηγεί τι θα συμβεί τώρα που η Αγγλία θα γυρίσει στη στερλίνα. Μπαίνω, και τι να δω, ουρίτσα 20 ατόμων, γιαγιάδες, παιδάκια, ποδήλατα, μηχανάκια, -ναι, είχε παρκαρισμένο ένα μηχανάκι δίπλα στις θεσουλίνες αναμονής-, ένας σωστός χαμούλης.

Τέλεια λέω, στέκομαι στην ουρά, δύο τα γκισέ, μόνο το ένα δούλευε όμως. Λογικό, σκέφτομαι, καλοκαιράκι, διακοπούλες, τσιλάρισμα, χαλαρουίτα, αραλίκι, δώστε στον κοσμάκη άδειες που τον έχουν γονατίσει οι Μέρκελ και οι Τρόικες να πούμε – eleoc kapu – λίγη ανθρωπιά – κάτω οι νεοφιλελεύθερη αναλγησία – αθρώποι πάνω απ’ τους αριθμούς κλπ. Περιμένω περιμένω, η ουρά δεν μικραίνει, παρότι η μοναδική εργαζόμενη δουλεύει αδιάκοπα.

Κρυφοκοιτάω στο ανενεργό γκισέ, ένας κυριούλης κάθεται με ένα πακετούλι στα χεράκια του. Συνεχίζω να κοιτάω, ο κυριούλης εξακολουθεί να κρατάει το πακετάκι. Κοιτάζω κι άλλο, ο κυριούλης βγάζει μια κόλλα ούχου κι αρχίζει να κολλάει γραμματοσημάκια στο πακετάκι, αργά αργά, με προσοχή, δε μας βιάζει κανείς φυσικά, έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας, όποιος βιάζεται σκοντάφτει, βραδύτητα, Κούντερα, Ικαρία φορέβερ.

Περνάει ένα τέταρτο, ελάχιστα έχουν αλλάξει στην ουρά, η μοναδική ενεργή υπάλληλος βγάζει ατμούς απ’ τις μασχάλες, ο κόσμος αρχίζει να αγανακτεί, ο κυριούλης τώρα βγάζει τα γραμματοσημάκια που ’χει κολλήσει στο πακετάκι και βάζει άλλα -πάντα με την ίδια επιμέλεια και την ίδια κόλλα ούχου- γιατί προφανώς τα προηγούμενα τα ’χε βάλει άτσαλα και, οκ, στην τέχνη δεν κάνουμε εκπτώσεις, ο ηθοποιός παίζει και με σαράντα πυρετό, αν δε γεννηθείς αστέρι η ζωή πώς περιμένεις να σε ξέρει.

Ιδρώτες κυλάνε, μωρά κλαίνε, έχουμε κλείσει μισάωρο, κόσμος αρχίζει να πεινάει, οι Ολυμπιακοί κοντεύουν να τελειώσουν, ο κυριούλης στο ανενεργό γκισέ κρατάει ακόμα το πακετάκι και με ιδιαίτερη σπουδή πιέζει τώρα τα κολλημένα γραμματόσημα για να κολλήσουν κι άλλο πάνω στο πακετάκι – γούστο θα ’χει να μπουκάρει κάνα τεράστιο ρακούν στο φορτηγό, να μασήσει τα γραμματόσημα και να τρέχουμε μετά.

Το κοινό αρχίζει τώρα να τα παίρνει άγρια, οι γριές κρώζουν, τα μωρά θέλουν να θηλάσουν, επικίνδυνοι αστεροειδείς απειλούν να αφανίσουν τη Γη.

Μια γενναία κοπέλα παίρνει το θάρρος και απευθύνεται στον κυριούλη:
– Συγγνώμη, είναι δύσκολο να μας εξυπηρετήσετε κι εσείς;
– Όπως βλέπετε κάνω αυτό το πακέτο και πρέπει να προλάβω το φορτηγό
– Ντάξει, δεν σας βλέπω να βιάζεστε ιδιαίτερα, μάλλον το φορτηγό θα αργήσει
– Ναι ε; (την κοιτάζει ειρωνικά εννοείται)
– Ναι, θα λεγα ότι πρέπει να βοηθήσετε λίγο
– Μμμ, δεν θα το κρίνετε εσείς αυτό

Τοποθετεί το πακετάκι κάτω, σηκώνεται, πάει στην ακρούλα και βγάζει μία φωτοτυπία (επιδεικτικά, για να μας δείξει πόσο χέστηκε, πόσο δικό του είναι ρε το μαγαζί, άμανες θέλει του βάζει φωτιά και το καίει κι άντε γαμηθείτε). Επιστρέφω σπίτι εγώ, μπαίνω ίντερνετ, έξαλλοι οι Έλληνες με την κόρη του Ομπάμα που τολμάει να δουλεύει σε ρεστοράν, αφού αυτή είναι πλούσια να πούμε κι έχει και μπράβους – ποιόνανε κοροϊδεύει ρεεε αλλού αυτά ουστ κωλοαμερικάνοι.

O Άρης Αλεξανδρής είναι δημιουργός του thecurlysue.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

http://www.mononews.gr/house-cards-vima-o-k-s-psicharis/66528

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ 

http://www.mononews.gr/pente-idisis-gia-tin-ikonomia-ke-tis-agores-pou-prepi-na-gnorizete-15/66520