Behind bars: Από τον Φλώρο και τον Μηλιώνη στον Λαβίδα – Οι «άτρωτοι και ισχυροί» επιχειρηματίες που βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής

Στις 16 Ιανουαρίου του 2020, οι ένορκοι σε ένα δικαστήριο της Νέας Υόρκης αποφάσισαν ότι ο Έλληνας επιχειρηματίας Τηλέμαχος Λαβίδας είναι ένοχος για εγκλήματα περί εσωτερικής πληροφόρησης σε αγοραπωλησία συγκεκριμένης μετοχής.

Σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα των ΗΠΑ, τα εγκλήματα του επισείουν ποινές κάθειρξης έως και 8 χρόνια. Η οριστική απόφαση θα ανακοινωθεί από την δικαστή στα μέσα Απριλίου.

Ο Λαβίδας, ωστόσο, δεν είναι ο μοναδικός Έλληνας επιχειρηματίας που κρίνεται ένοχος για οικονομικά εγκλήματα.

Πριν από τον Τηλέμαχο Λαβίδα, δεκάδες Έλληνες επιχειρηματίες κατηγορήθηκαν για όχι και τόσο νόμιμες δραστηριότητες. Δικαίως η αδίκως αυτό το αποφασίζει η δικαιοσύνη. Άλλοι έμειναν στην φυλακή για κάποιο χρονικό διάστημα και στην συνέχεια αθωώθηκαν, ενώ άλλοι βρίσκονται ακόμα πίσω από της φυλακής τα σίδερα. Ή αλλιώς Behind Bars, όπως λένε και οι Αμερικανοί δικαστές. Ας τους θυμηθούμε:

 

Βίκτωρας Ρέστης 

Ο Βίκτωρ Ρέστης ήταν ένας από τους ισχυρότερους Έλληνες εφοπλιστές, με στόλο μεγαλύτερο των 200 καραβιών, ενώ υπήρξε και μέτοχος στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη,  στο «MEGA» και σε μια σειρά από άλλα κανάλια και ραδιόφωνα. Προ ετών, τραπεζίτης έλεγε ότι είχε μετρητά πάνω από 1 δισ. δολάρια.

Διετέλεσε επίσης τραπεζίτης, συμμετείχε σε αλλαντοβιομηχανία  και ήλεγχε ποσοστά σε δεκάδες άλλες μικρές και μεγάλες εταιρείες.

Παράλληλα, συμμετείχε μετοχικά στην κυπριακή «Sea Star», στην «ΑΝΕΚ» και στην «Hellenic Seaways», αγόρασε το κρουαζιερόπλοιο «Delphin Voyager», κατείχε το 51% της First Business Bank (FBB), το 20% της «Multirama», το 10% της «Imperio». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στο χώρο της Ναυτιλίας τον αποκαλούν «ο νέος Ωνάσης».

Ο κ. Ρέστης έχει προσχωρήσει και στις τουριστικές επιχειρήσεις, με κορυφαία επένδυση στην Ελλάδα στο Bella Vista της Ρόδου.

Σάλο είχε δημιουργήσει με μία παλιά του δήλωση στο «Bloomberg»: «Θα με φορολογήσεις; Ναι, σίγουρα. Βρες με πρώτα».

Το βράδυ της Παρασκευής, 26 Ιουλίου του 2013, με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, ο επιχειρηματίας Β. Ρέστης θεωρήθηκε ύποπτος φυγής, αλλά και τέλεσης αδικημάτων και κρίθηκε προφυλακιστέος.

Είχε προηγηθεί η περίπου τρίωρη απολογία του, σχετικά με τις κατηγορίες της υπεξαίρεσης και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος για την υπόθεση της τράπεζας FBB. Ο κ. Ρέστης αρνήθηκε τις κατηγόριες σε βάρος του, ενώ επέστρεψε τα 5,8 εκατομμύρια ευρώ για τα οποία κατηγορήθηκε.

Όμως, το 2018, μετά από πολύμηνη δίκη, ο εφοπλιστής αθωώθηκε για δάνεια που είχε χορηγήσει η τράπεζα FBB, συμφερόντων του εφοπλιστή σε ναυτιλιακές εταιρείες την περίοδο 2009-2011.

Το δικαστήριο, ομόφωνα και με σύμφωνη εισαγγελική πρόταση, προχώρησε στην αθώωση του εφοπλιστή και των συγκατηγορουμένων του που αντιμετώπιζαν κατά περίπτωση κατηγορίες για απιστία και ηθική αυτουργία στο αδίκημα αυτό, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.

Το δικαστήριο έκρινε ότι τα επίμαχα δάνεια, ύψους 61 εκ. δολαρίων, δόθηκαν με επαρκείς εξασφαλίσεις και δεν προέκυψαν ευθύνες για όσα στη συνέχεια προέκυψαν λόγω της οικονομικής κρίσης, το μέγεθος της οποίας δεν μπορούσε να προβλεφθεί.

Επίσης, σε μια άλλη υπόθεση, αυτή των ακινήτων, ο Βίκτωρ Ρέστης κατηγορείται ότι είχε στήσει με τον επιχειρηματία Γιάννη Καρούζο κύκλωμα φοροδιαφυγής, με αγοραπωλησίες ακινήτων σε εικονικές τιμές, μέσω αλλοδαπών και offshore εταιρειών.

Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στις 22 Μαρτίου του 2018 επέβαλε ποινή κάθειρξης 5 ετών στον κ. Ρέστη. Όμως, δεν οδηγήθηκε στην φυλακή, καθώς  δόθηκε αναστολή.

Σήμερα είναι ελεύθερος, αλλά οι business του στην Ναυτιλία έχουν περιοριστεί.

Λαυρέντης Λαυρεντιάδης

«Άτρωτος» και «πανίσχυρος» αισθανόταν ο 40χρονος επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης ως το απόγευμα κάποιας χειμωνιάτικης Πέμπτης, όταν αστυνομικοί εισέβαλαν στο σπίτι-«φρούριο» στη Βάρη και τον συνέλαβαν. Εκείνη την ημέρα, το ημερολόγιο έγραφε 16 Δεκεμβρίου 2012.

Το καλοκαίρι του 2014, το  Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε την αποφυλάκιση του επιχειρηματία με εγγύηση 500.000 ευρώ, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του.

Η αποφυλάκιση κρίθηκε επιβεβλημένη 19 μήνες μετά τη σύλληψη του επιχειρηματία για τη υπόθεση των επισφαλών δανείων της PROTON BANK. To βούλευμα του Συμβουλίου έκανε δεκτό το αίτημα του επιχειρηματία που στηριζόταν κυρίως στα σοβαρότατα προβλήματα υγείας τα οποία αντιμετωπίζει.

Όμως, ο Λαυρεντιάδης έχει νέα μπλεξίματα με την δικαιοσύνη. Ο επιχειρηματίας της «αμαρτωλής» ΕΛΦΕ, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός σε απάτη που αφορά στη μεταβίβαση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εταιρείας Λιπασμάτων ELFE στη Νέα Καρβάλη σε δύο άλλες εταιρείες, με αποτέλεσμα να μην εξοφλούνται δάνεια εκατομμυρίων που είχαν ληφθεί από την τράπεζα Alpha.

Η ποινική δίωξη που ασκήθηκε από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Στέφανο Μπαξεβάνη σε βάρος του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη είναι για ηθική αυτουργία σε απάτη κατ’ εξακολούθηση και κατ’ επάγγελμα, με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών Δημοσίου σε βάρος της Alpha Bank και του Ελληνικού Δημοσίου, καταδολίευση δανειστών κατ’ εξακολούθηση σε βάρος της τράπεζας και ψευδής υπεύθυνη δήλωση.

Η εισαγγελική έρευνα άρχισε μετά από μηνυτήρια αναφορά της Alpha Bank, το 2016.

Σύμφωνα με αυτή, η μεταβίβαση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της εταιρείας Λιπασμάτων ELFE στη Νέα Καρβάλη προς τις εταιρείες ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ ΑΕΒΕ και PFIC LTD συμφερόντων του κ. Λαυρεντιάδη, ήταν παράνομη και συμπαικτική μεθόδευση.

Η τράπεζα κατήγγειλε ότι στόχος της μεταβίβασης ήταν η ΕΛΦΕ να μείνει ουσιαστικά δίχως αντικείμενο, ώστε το Δημόσιο να κληθεί ως εγγυητής να καταβάλλει τα χρέη της στην τράπεζα.

Την ίδια ώρα, όμως, οι άλλες δυο εταιρείες, συμφερόντων Λαυρεντιάδη, που είχαν πλέον την επιχειρηματική δραστηριότητα, θα είχαν και τα κέρδη, χωρίς υποχρέωση καταβολής των χρεών.

Ο κ. Λαυρεντιάδης τώρα είναι ελεύθερος, αν και αυτή την εποχή δικάζεται στην περίφημη δίκη του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Σωτήρης Εμμανουήλ

Η υπόθεση των υποβρυχίων επί υπουργίας του Άκη Τσοχατζόπουλου έχει ταλαιπωρήσει για μεγάλο διάστημα τη δικαιοσύνη. Το δικαστήριο επέβαλε, τον Ιανουάριο του 2019, τη μεγαλύτερη ποινή στον πρώην επικεφαλής των Ναυπηγείων, Σωτήρη Εμμανουήλ, με καταδίκη 20 ετών, ορίζοντας επίσης ποσό 2,5 εκατομμυρίων ευρώ ως χρηματική εγγύηση για να παραμείνει ελεύθερος.

Στον άλλοτε πρόεδρο των Ναυπηγείων επιβλήθηκαν, επίσης, οι περιοριστικοί όροι της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της υποχρεωτικής εμφάνισης ανά τακτά διαστήματα σε αστυνομικό τμήμα.

Σύμφωνα με τη δικογραφία της υπόθεσης, για τη συγκεκριμένη ανάθεση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας φαίνεται να διακινήθηκαν συνολικά ποσά που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τα 60 εκατομμύρια ευρώ.

Κώστας Γιαννίκος

Η σύλληψη του Κώστα Γιαννίκου για χρέη προς το ελληνικό δημόσιο το 2011 δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στους κύκλους των ελληνικών ΜΜΕ, καθώς ήταν γνωστό για καιρό το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε.

Πριν φτάσει στο Alter και στην εκδοτική εταιρεία Modern Times για χρέη ΦΠΑ της οποίας συνελήφθη τον Νοέμβριο του 2011, o Κώστας Γιαννίκος θήτευσε στα μεγαλύτερα ελληνικά κανάλια, σε θέσεις κλειδιά, μαθαίνοντας τις λεπτομέρειες και τις ιδιαίτερες δυσκολίες της λειτουργίας τους σε κάθε τομέα, είτε τη διαμόρφωση του προγράμματος, είτε στη διαφήμιση, είτε στην ειδησεογραφία.

Παράλληλα, έχτισε, μέσα σε λίγα χρόνια, έναν οικονομικό κολοσσό, αφού βρέθηκε ιδιοκτήτης των σημαντικότερων δισκογραφικών εταιρειών της χώρας, ραδιοφωνικών σταθμών, πολλών θεάτρων της Αθήνας, μιας οικονομικής εφημερίδας, ενώ ήλεγχε και εκδοτική εταιρεία που εκδίδει γνωστά περιοδικά και βιβλία.

Η πρώτη σημαντική θέση του κ. Γιαννίκου σε ελληνικό κανάλι ήταν στο MEGA, όπου διετέλεσε διευθυντής προγράμματος. Από εκεί, μεταπήδησε στον ΣΚΑΙ ως γενικός διευθυντής και στη συνέχεια στο STAR με την ίδια θέση.

Στο Alter πήγε κατόπιν πρόσκλησης του Γιώργου Κουρή, όπου ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος, ενώ ταυτόχρονα απέκτησε και το 25% των μετοχών.

Παράλληλα με τις δραστηριότητές στους τηλεοπτικούς σταθμούς, ο κ. Γιαννίκος μπήκε στις εκδόσεις με την εταιρεία «Μοντέρνοι Καιροί» (Modern Times), ενώ ήταν και εκδότης της εφημερίδας «Ο Κόσμος του Επενδυτή».

Επιπλέον, ο μεγαλομέτοχος του Alter ασχολήθηκε και με τις θεατρικές επιχειρήσεις,

Τελικά, η πορεία του Κώστα Γιαννίκου κατέληξε στη σύλληψή του, με τον οικονομικό εισαγγελέα να παραγγέλνει το 2011 την σύλληψή του για χρέη ΦΠΑ ύψους 1,2 εκ. ευρώ της εκδοτικής εταιρείας Μοντέρνοι Καιροί. Σήμερα ο Γιαννίκος είναι ελεύθερος.

Άρης Φλώρος-Βασίλης Μηλιώνης

Τον Φεβρουάριο του 2017  το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, μετά από μία συνεδρίαση περίπου 14 ωρών, αποφάσισε να στείλει τον Άρη Φλώρο στη φυλακή για να εκτίσει  την ποινή του  για το σκάνδαλο της Energa-Hellas Power.  Εκτός από τις πολυετείς ποινές κάθειρξης, το δικαστήριο επέβαλε υψηλές χρηματικές ποινές σε όλους τους καταδικασθέντες πλην του Βασίλη Μηλιώνη.

Τότε ο Άρης Φλώρος απεύθυνε έκκληση στους δικαστές να μην τον φυλακίσουν: «Αν με φυλακίσετε θα συμβούν δυο πράγματα, η ψυχική και η επιχειρηματική μου εξόντωση. Η προφυλάκισή μου ήταν η πρώτη φορά. Πλέον δεν έχω τις δυνάμεις να συνεχίσω τον αγώνα μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ να μην έρθω μπροστά στη δικαιοσύνη. Δεν έχω σκοπό να εκθέσω το δικαστήριο. Σας δίνω το λόγο της τιμής μου ότι δεν θα το μετανιώσετε».

Οι Αρης Φλώρος και Βασίλης Μηλιώνης φέρονταν ως οι πρωταγωνιστές μιας μεγάλης υπόθεσης υπεξαίρεσης που, σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, ζημίωσε το Ελληνικό Δημόσιο με 256.521.323,96 ευρώ.  Το ίδιο βούλευμα εξηγούσε οτι ως εκπρόσωποι των δύο εταιρειών, ενώ εισέπρατταν από τους πελάτες τους τον ειδικό φόρο κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και το τέλος ακίνητης περιουσίας, γνωστό τότε ως ΕΕΤΗΔΕ, δεν κατέβαλαν τα χρήματα, ως όφειλαν, στα κρατικά ταμεία.

Τον Νοέμβριο του 2019 , ένα άλλο δικαστήριο της Αθήνας αποφασίζει ότι τα  72 εκατομμύρια ευρώ που υπεξαίρεσαν οι εταιρείες παροχής ηλεκτρικής ενέργειες Energa-Hellas Power έχουν επιστραφεί σε Δήμους και Δημόσιο, εδώ και χρόνια.

Και η Δικαιοσύνη, 8 χρόνια μετά, αποφάσισε ότι οι εμπλεκόμενοι αξίζουν της αναγνώρισης ελαφρυντικών και των ευεργετικών διατάξεων του νόμου. Ο επικεφαλής της Energa, Άρης Φλώρος και 5 συγκατηγορούμενοί του κρίθηκαν ένοχοι αλλά οι καταδίκες τους, από τα επαπειλούμενα ισόβια του προηγούμενου Ποινικού Κώικα, έγιναν φυλακίσεις με αναστολές.

Ο επικεφαλής της Hellas Power, Βασίλης Μηλιώνης, ο πατέρας Φλώρος και ακόμα 3 συγκατηγορούμενοι τους αθωώθηκαν από όλες τις κατηγορίες.

Τελικώς, απαιτήθηκαν οκτώ χρόνια για να κριθεί τελεσίδικα από τη Δικαιοσύνη ότι το αποκαλούμενο «σκάνδαλο» των εταιρειών Energa-Hellas Power, τελικά δεν ήταν σκάνδαλο. Το ποσό των 236 εκατομμυρίων ευρώ που αρχικά αποδιδόταν ως υπεξαίρεση από τις δύο εταιρείες, αποδείχθηκε ότι ήταν 72 εκατομμύρια.

Ο Βασίλης Μηλιώνης, λάτρης του ακριβού lifestyle, των κοσμοπολίτικων νησιών,  συνελήφθη το Σεπτέμβριο του 2012 και προφυλακίστηκε για δύο κακουργήματα: υπεξαίρεση με την επιβαρυντική διάταξη του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου και ξέπλυμα μαύρου χρήματος για το ίδιο σκάνδαλο. 

Αποφυλακίστηκε με βούλευμα οκτώ μήνες αργότερα,  με το σκεπτικό ότι «ήταν συνεπής στις απόψεις του από την ημέρα της σύλληψής τους και επέστρεψε από το εξωτερικό στην Ελλάδα για να προσέλθει αυθορμήτως ενώπιον του Ανακριτή όταν έμαθε ότι διενεργείται σε βάρος του η ανάκριση». 

Ο Μηλιώνης  πάντως εδώ και κάποιους μήνες έχει αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί στις business των ξενοδοχείων. Ήδη χτίζει μια μεγάλη μονάδα στην Κρήτη. 

Λάκης Γαβαλάς

Από τους ισχυρότερους εισαγωγείς επώνυμων ρούχων και υποδημάτων στην Ελλάδα. Ο εκκεντρικός επιχειρηματίας, έκανε τις δραστηριότητές του συνώνυμες με την τελευταία λέξη της μόδας, εκπροσωπώντας στην Ελλάδα πάνω από 60 λαμπερές μάρκες.

Ο Λάκης Γαβαλάς αποφάσισε να ασχοληθεί επιχειρηματικά µε τη µόδα, εκπροσωπώντας ξένους οίκους, σε µια εποχή όπου αυτό το σκεπτικό ήταν εντελώς άγνωστο στην ελληνική αγορά.

Πέρα από την αλυσίδα καταστημάτων «.LAK», η εταιρεία «Lakis Gavalas S.A.» διαχειριζόταν τα καταστήµατα «Lakis Gavalas», καθώς επίσης τα monobrands «Burberry».

Στα τέλη του 2010, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα στην επιχειρηματική δραστηριότητα του Λάκη Γαβαλά. Τόσο η κακή διαχείριση των οικονομικών θεμάτων από αρμόδια στελέχη της εταιρείας του κ. Γαβαλά, όσο και η μεγάλη κάμψη των λιανικών πωλήσεων ήταν δύο από τους βασικούς λόγους που έφεραν αυτή την αρνητική εξέλιξη.

Ο Λάης Γαβαλάς ζήτησε τελικά την προστασία του άρθρου 99, σαν μια προσπάθεια να διαχειριστεί τα οικονομικά του ομίλου, έχοντας προστασία από τους πιστωτές του.

Τον Ιανουάριο του 2012, ο σχεδιαστής διώχθηκε για συνολικές οφειλές προς το Δημόσιο που άγγιζαν τα 7,5 εκατ. ευρώ. Κρίθηκε προφυλακιστέος για το αδίκημα της μη απόδοσης Φ.Π.Α ύψους 145.000 ευρώ σε βαθμό κακουργήματος.

Οι προηγούμενες δυο συλλήψεις του ήταν για χρέη προς το δημόσιο, αδίκημα που τιμωρείται σε βαθμό πλημμελήματος και έτσι ο γνωστός σχεδιαστής αφήνονταν ελεύθερος.

Η τρίτη όμως σύλληψη του φαίνεται πως ήταν και η… φαρμακερή. Οι δικαστές αρχές έκριναν ότι πρέπει να προφυλακιστεί, καθώς το αδίκημα το οποίο αντιμετώπιζε ήταν σε βαθμό κακουργήματος διότι αφορά στη μη απόδοση ΦΠΑ.

Η οφειλή των 145.000 για την οποία ο σχεδιαστής οδηγήθηκε στην φυλακή προήλθε από την δεύτερη εταιρεία του, η οποία φέρεται να έχει χρέη ύψους 500.000 ευρώ. Σήμερα ο Γαβαλάς είναι ελεύθερος αν και η ΑΑΔΕ προ μηνών τον έβαλε στο στόχαστρο για μια υπόθεση ενός ακινήτου στην Μύκονο.

Γιάννης Καρούζος – Ρεβέκκα Σκαφτούρα

Βαρύς έπεσε ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης, τον Μάρτιο του 2018, για τον πάλαι ποτέ μεγαλοκατασκευαστή Γιάννη Καρούζο και την πρώην σύζυγό του Ρεβέκκα Σκαφτούρα. Ομόφωνα κρίθηκαν ένοχοι για το αποκαλούμενο «Καρούζος gate» και καταδικάστηκαν σε ποινές κάθειρξης 16 και 14 ετών, αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τις κατηγορίες, ο όμιλος Καρούζου με χρήματα προερχόμενα από φοροδιαφυγή, προχωρούσε σε αγορές ακινήτων-φιλέτων, ενώ εξασφάλιζε δανεισμό από τράπεζες, έχοντας δημιουργήσει σχεδόν για κάθε ακίνητο μία εταιρία. Στη δικογραφία αναφέρεται ότι το ύψος των επισφαλών δανείων φτάνει τα 300.000.000 ευρώ, ενώ το ποσό της φοροδιαφυγής τα 30.000.000 ευρώ.

Από τους έξι κατηγορουμένους που βρέθηκαν στο εδώλιο, οι πέντε καταδικάστηκαν για τα κακουργήματα -κατά περίπτωση- της φοροδιαφυγής, της ηθικής αυτουργίας στη φοροδιαφυγή, της έκδοσης εικονικών τιμολογίων και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, το ζευγάρι αγόραζε πανάκριβα ακίνητα με χρήματα από φοροδιαφυγή, έχοντας διαμορφώσει προηγουμένως την κατάλληλη υποδομή, με την ίδρυση και τη χρησιμοποίηση μεγάλου αριθμού εταιριών, την κατάρτιση σειράς εικονικών συμβάσεων ώστε να δικαιολογεί τραπεζικές συναλλαγές με ιδιαιτέρως υψηλά χρηματικά ποσά, το άνοιγμα και τη διατήρηση πολλών λογαριασμών ατομικών και εταιρικών σε πιστωτικά ιδρύματα και την ίδρυση off shore εταιριών.

Κατά την κατηγορία, δύο ακίνητα που πωλήθηκαν στην εταιρεία ΦΑΝΤΟΜ είχαν πραγματικό τίμημα 20 εκατομμύρια ευρώ και εικονικό 5 εκατομμύρια ευρώ.

Ο επιχειρηματίας Γιάννης Καρούζος δεν έπεισε τους δικαστές ότι η τότε σύζυγος του, Ρεβέκκα Σκαφτούρα ήταν εκείνη που κρατούσε τα «ηνία» κι έπαιρνε τις αποφάσεις στον άλλοτε πανίσχυρο Όμιλο Καρούζου. Καταδικάστηκε με τη μεγαλύτερη των ποινών που «μοίρασε» το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων στους 5 που έκρινε ενόχους.

Χωρίς να αναγνωρίσει κανένα ελαφρυντικό στους κατηγορουμένους, το δικαστήριο επέβαλε σε όλους στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για 3 έτη και:

-Ποινή κάθειρξης 16 ετών και χρηματική ποινή 200.000 ευρώ στον Γιάννη Καρούζο. Επιπλέον, ο επιχειρηματίας καλείται να καταβάλει αποζημίωση για ηθική βλάβη στο ελληνικό Δημόσιο 100.000 ευρώ.

-Ποινή κάθειρξης 14 ετών και χρηματική ποινή 200.000 ευρώ στην Ρεβέκκα Σκαφτούρα. Αλλες 50.000 ευρώ πρέπει να καταβάλει ως αποζημίωση στο Δημόσιο.

-Ποινή 5 ετών στον εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη, συμφερόντων του οποίου φέρεται να ήταν η εταιρεία ΦΑΝΤΟΜ. Επιπλέον αποζημίωση 50.000 ευρώ στο Δημόσιο.

-Ποινές επτά και πέντε ετών αντίστοιχα, στους εκπροσώπους της ΦΑΝΤΟΜ Γιάννη Παναγιωτόπουλο και Χρήστο Ρεκούμη. Ο καθένας καλείται να πληρώσει από 50.000 ευρώ στο Δημόσιο.

Ο Γιάννης Καρούζος είναι ο μοναδικός από τους καταδικασθέντες που δεν κέρδισε αναστολή στην έφεσή του.

Γιώργος Πετζετάκις

Ο άνθρωπος που μαζί με την οικογένεια Αγγελόπουλου, τους Στασινόπουλος και τα μεγάλα βιομηχανικά τζάκια αποτελούσαν την ελίτ της χώρας, καταδικάστηκε σε φυλάκιση.

Το χρονικό των προβλημάτων της επιχείρησης Πετζετάκις ξεκινά το 2005. Μέχρι τότε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος ήταν ο Γιώργος Πετζετάκις. Μπροστά όμως στα ογκούμενα προβλήματα αισθάνθηκε την ανάγκη να δώσει τα ηνία σε κάποιον έμπειρο μάνατζερ που δεν ήταν άλλος από τον νυν επικεφαλής της STOIXIMAN Γιάννη Σπανουδάκη.

Ο τελευταίος διαχειρίστηκε τις τύχες της Πετζετάκις από το 2006 έως και το 2008. Μια σειρά ατυχών επενδύσεων σε όλο τον πλανήτη ανάγκασε τον Γιώργο Πετζετάκι να στραφεί στην διαδικασία εύρεσης χρηματοδότη αφού οι περισσότερες εξαγορές που έκανε ο όμιλος πραγματοποιήθηκαν με δανεισμό.

Η διεθνής κρίση του 2008 άλλαξε τη λογική παροχής ρευστού από τις τράπεζες. Τότε χτύπησε και το καμπανάκι για την Πετζετάκις. Αυτή ήταν και η ώρα που ο Γιώργος Πετζετάκις απευθύνθηκε στην ελβετική Javes. Οι Ελβετοί θέτοντας ως όρο την απομάκρυνση όλου του ελληνικού διοικητικού συμβουλίου και την τοποθέτηση δικών τους ανθρώπων για να βάλουν 300 εκατ. δολάρια έπεισαν τον Γιώργο να αποχωρήσει. Εκεί ξεκίνησε όμως το μεγάλο πρόβλημα.

Κάπως έτσι, τον Ιούλιο του 2010 η James, ενόψει της χρηματοδότησης, διόρισε δικό της διοικητικό συμβούλιο στην εταιρεία και ο μεγαλύτερος μέτοχος της εταιρείας με 24% και γιος του ιδρυτή του ομίλου κ. Γ. Πετζετάκις περιορίστηκε στο ρόλο του προέδρου με μη εκτελεστικές αρμοδιότητες.

Οι Ελβετοί ουδέποτε έβαλαν ούτε ένα ευρώ στην εταιρεία, ροκανίζοντας το χρόνο. Μάλιστα άφησαν τεράστιες εκκρεμότητες ως προς τις πληρωμές του προσωπικού παρά τις πιέσεις του κ. Πετζετάκι. Η επίμαχη λοιπόν οφειλή προς το Δημόσιο ήταν το ντόμινο αυτής της περιόδου. Ένα ντόμινο όμως για το οποίο ο κ. Πετζετάκις όντας μη εκτελεστικό μέλος δεν φέρει ευθύνη» τονίζεται από πρώην συνεργάτη του επιχειρηματία.

Μετά την έξωση του δ.σ. των Ελβετών πάντως η Πετζετάκις με όλα τα ομολογιακά της δάνεια ληξιπρόθεσμα (το κοινό εξασφαλισμένο ομολογιακό δάνειο ύψους 80.336.323 καθώς και το ομολογιακό δάνειο κεφαλαίου 24.077.800 ευρώ), συνολικό δανεισμό 121 εκατ. ευρώ, τους εργαζόμενους να έχουν κάνει επίσχεση εργασίας και στην περίπτωση της ΒΙΠΕ Σίνδου να απειλούν μέχρι και με απεργίες πείνας, τα εργοστάσια να υπολειτουργούν, εμφάνισε ζημίες 43,3 εκατ. ευρώ το 2010 και η διαπραγμάτευση της μετοχής σταμάτησε να διαπραγματεύεται στο Χρηματιστήριο.

Μάλιστα οι εργαζόμενοι εκτός από την επίσχεση εργασίας και τις καταλήψεις στα εργοστάσια υπέβαλαν και μήνυση επειδή δεν τους έχει καταβληθεί το δώρο του Πάσχα.

Τελικά, τον Σεπτέμβριο του 2009, το Β’ Αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο καταδίκασε τον επιχειρηματία σε 10ετή φυλάκιση χωρίς αναστολή. Ο κ. Πετζετάκις έχει εξαφανιστεί από την Ελλάδα.

Αντώνης Γλου

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, διαβλέποντας την ανερχόμενη καταναλωτική μανία των Ελλήνων για τα ρούχα, η οικογένεια Γλου δημιουργεί την εταιρεία Glou, με φθηνά ανδρικά κοστούμια. Η εταιρεία εξαπλώνεται και στις αρχές του ’90 τα δύο αδέλφια γίνονται κυρίαρχοι, σε μια ελληνική αγορά που ξεχειλίζει από αφθονία.

Αρχίζει και για τα αδέλφια η καλή ζωή. Στην Καστέλα του Πειραιά χτίζουν τα δικά τους σπίτια, που ο τοπικός Τύπος αποκαλεί «κάστρα». Οι τοπικές εφημερίδες αναφέρονται στο πάθος της οικογενείας Γλου με την αγορά των ακινήτων- η μονοκατοικία του Αντώνη Γλου στην Καστέλα αποτελεί σημείο αναφοράς στους επιχειρηματικούς κύκλους της πόλης, όπως και οι τρεις-τέσσερις άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας που βρίσκονται κάθε βράδυ στην εξώπορτα του κτιρίου.

Η Puma απογειώνει τα Glou

Όταν τα καταστήματα Glou κατορθώνουν να πάρουν την αντιπροσωπεία της «Puma», απογειώνονται. Ο Γιώργος Γλου αναλαμβάνει μέλος στο Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός και μετέπειτα γίνεται πρόεδρος στον Ερασιτέχνη Ολυμπιακό. Το 2007 ο όμιλος Γλου διέθετε 59 καταστήματα στην Ελλάδα (από τα οποία 23 λειτουργούσαν με τη μέθοδο franchise) και ένα κατάστημα στα Τίρανα.

Το δίκτυο μεγάλωσε με δύο νέα καταστήματα «Quicksilver» και επεκτάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στη Μύκονο και στο Ηράκλειο Κρήτης. Ακολούθησε η Κύπρος -Λευκωσία και Λεμεσός- και αμέσως μετά ήρθε και η Ρουμανία, ενώ τα σχέδια για την εκτός συνόρων ανάπτυξη έδιναν κι έπαιρναν.

Το 2008 η εταιρεία Glou είχε τζίρο 80 εκατ. ευρώ και κέρδη 1,7 εκατ. ευρώ. O Γιώργος Γλου προσφέρει περί το 1,5 εκατ. ευρώ στις διάφορες δραστηριότητες της πειραϊκής ομάδας.

Υπεξαίρεση 130 εκατ. ευρώ από την Puma

Η οικονομική κρίση όμως, ιδιαίτερα μετά το 2008, ανέτρεψε την πορεία αυτή. Από το Μόναχο της Βαυαρίας ο γερμανικός γίγαντας αθλητικών ειδών Puma (ανήκει κατά 62% στον ακόμη μεγαλύτερο γαλλικό όμιλο PPR ο οποίος πουλάει φίρμες όπως Gucci, Yves Saint Laurent κ.ά.), απευθύνει βαρύτατες κατηγορίες κατά των αδελφών Γλου.

Οι τελευταίοι κατέχουν στην Ελλάδα το 30% της μητρικής Puma και διακινούν τα προϊόντα της μέσω των 42 καταστημάτων τους με την επωνυμία Glou. Η εταιρεία Puma τους απειλεί ότι θα κινηθεί δικαστικά εναντίον τους απαιτώντας 130 εκατ. ευρώ, όσα δηλαδή η εταιρεία θεωρεί ότι συστηματικά υπεξαίρεσαν και καταχράστηκαν τα δύο αδέλφια, έπειτα από έρευνα της Deloitte, από το 2008 ως και το 2010.

Σύµφωνα µε τη διοίκηση της Puma Hellas, η επιδείνωση των οικονοµικών της εταιρείας οφείλεται «σε ποινικά κολάσιµες πράξεις υπεξαίρεσης, πλαστογραφίας και απιστίας που προκύπτει ότι διαπράχθηκαν από µετόχους της µειοψηφίας και από τρία πρώην µέλη του διοικητικού συµβουλίου. Ειδικότερα οι παράνοµες αυτές ενέργειες που αποκαλύφθηκαν τον Οκτώβριο του 2010 προκάλεσαν σηµαντικό πρόβληµα ρευστότητας, κλόνισαν το ταµειακό διαθέσιµο της εταιρείας και της προκάλεσαν τεράστια περιουσιακή βλάβη.

Η εταιρεία έχει υποβάλει µήνυση κατά των φεροµένων ως υπευθύνων τον Απρίλιο του 2011. Εξελέγη αµέσως νέα διοίκηση, που έχει ήδη αναλάβει την αναδιοργάνωση της εταιρείας, µε στόχο την οριστική εξυγίανσή της, κρίσιµο βήµα για την οποία αποτελεί και η υποβληθείσα αίτηση».

Ο Λαυρεντιάδης και ο Τσίλερ

Η εταιρεία μπαίνει στον «Τειρεσία» αφού «σκάνε» δεκάδες ακάλυπτες επιταγές και όχι μόνο (απλήρωτα ενοίκια, απλήρωτοι προμηθευτές κτλ.). Τα προβλήματα ρευστότητας γίνονται τεράστια και η εταιρεία βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Οι τράπεζες με τις οποίες συναλλασσόταν επί σειρά ετών αρνούνται την επαναδιαπραγμάτευση των δανείων της- η εταιρεία έχει σημαντική ακίνητη περιουσία αλλά είναι προσημειωμένη.

Το 2009 ήταν καταστροφικό για την οικογένεια Γλου. Οι πωλήσεις της εταιρείας συρρικνώθηκαν στα 66,7 εκατ. ευρώ έναντι 79,5 εκατ. ευρώ το 2008 και κατέγραψε ζημιές ύψους 15,7 εκατ. ευρώ. Το σύνολο των υποχρεώσεων (προς τράπεζες, προμηθευτές, ασφαλιστικά ταμεία και Δημόσιο) ανήλθε στα 117,3 εκατ. ευρώ.
Την τελευταία στιγμή όμως τους αδελφούς Γλου έσωσε ο επίσης Πειραιώτης φίλος τους, επιχειρηματίας αλλά και τραπεζίτης Λαυρέντης Λαυρεντιάδης.

Η Ρrobank εξασφάλισε στους Γλου δάνειο περίπου 12 εκατ. ευρώ- κατ΄ άλλους 18 εκατ. ευρώ-, προσημειώνοντας ένα από τα σημαντικότερα ακίνητα της οικογενειακής τους περιουσίας, ένα παλιό αρχοντικό, ανακαινισμένο το οποίο σχεδίασε ο Τσίλερ και απ΄ ό,τι λέγεται ανήκε στη μητέρα τους (;).

Aρθρο 99

Σύντομα η εταιρεία κάνει αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99. Οι αρμόδιες Αρχές κρίνουν αρχικά πως το business plan των αδελφών Ακη και Γιώργου Γλου είναι βιώσιμο (;), ενώ δεν έλαβαν υπόψη τους τις αντιδράσεις του μοναδικού προμηθευτή που δεν ήθελε την υπαγωγή, της γερμανικής εταιρείας Puma, με την οποία η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε σύγκρουση.

Ο Αντώνης και Γιώργος Γλου κατορθώνουν να ανακάμψουν εν μέρει, κλείνουν μαγαζιά, περιορίζουν ζημιογόνες δραστηριότητες, μειώνουν αποθέματα, ενώ ταυτόχρονα στράφηκαν και σε άλλες δραστηριότητες. Συγκεκριμένα ανοίγουν αλυσίδα με πίτσες στον Πειραιά.

Αναφέρεται ότι οι συνολικές υποχρεώσεις του ομίλου κυμαίνονται άνω των 100 εκατ. ευρώ, εξ αυτών ληξιπρόθεσμες έχουν καταστεί περίπου 40-45 εκατ. ευρώ, ενώ ο τραπεζικός δανεισμός κυμαίνεται στα 15 εκατ. ευρώ.

Σε τοπικό Μέσο του Πειραιά ο Αντώνης Γλου δηλώνει προ ετών:

«Είχες γράψει πριν από καιρό για τα σπίτια μας στην Καστέλα. Τα χαρακτήρισες μάλιστα και ως κάστρα. Ναι. Έχουμε επιλέξει να ζούμε στην πόλη που αγαπάμε. Εμείς δεν… πουλήσαμε τον Πειραιά όπως έκαναν πολλοί άλλοι όταν έπιασαν κάποια καλά λεφτά. Όμως, ακόμα και αυτά τα σπίτια, αν χρειαστεί, θα τα θυσιάζαμε για την εταιρεία μας. Είμαστε νέοι ακόμα για να πάμε στα σπίτια μας. Τη μάχη θα τη δώσουμε γιατί πιστεύουμε πως ο όμιλος που με κόπο δημιουργήσαμε έχει μέλλον. Δεν έχουμε βγάλει λεφτά σε κρυφούς λογαριασμούς».

Το Μέσο σημειώνει πως ο Γιώργος Γλου, έχοντας ήδη δύο παιδιά, περιμένει και δίδυμα. Από τη μεριά του, ο Αντώνης Γλου με τη σύζυγο του Μελίνα (Μελάνα) Τουμανίδου έχουν τη 19χρονη κόρη τους Σταματίνα, η οποία φαίνεται πως θα ακολουθήσει τα χνάρια των δικών της στην ένδυση. «Έχουμε συνέχεια», ξεκαθαρίζει ο Αντώνης Γλου.

Τον Απρίλιο του 2018, ο Άκης Γλου, σύμφωνα με νομικές πηγές,  καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5 ετών, χωρίς αναστολή, για την μη πληρωμή χρέους ΦΠΑ ύψους 250.000€. Ο ίδιος, παρόλο που είχαν περάσει πολλά εκατομμύρια ευρώ από τα χέρια του, δήλωσε ότι δεν είχε την δυνατότητα να πληρώσει το ποσό, επειδή η εταιρία του είχε πτωχεύσει. Γι’ αυτό και οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό. Σήμερα δεν έχει γίνει γνωστό εάν έχει αποφυλακιστεί.

Τηλέμαχος Λαβίδας

Πάγωσε το χαμόγελο στα χείλη της μητέρας, των αδελφών, των συγγενών και των συνηγόρων του Τηλέμαχου Λαβίδα όταν η δικαστής Denice L. Cote ανακοίνωσε την ετυμηγορία της Επιτροπής των Ενόρκων για την ενοχή του κατηγορουμένου και για την εμπλοκή του στο σκάνδαλο «Insider Trading».

Η Επιτροπή των Ενόρκων, η οποία αποτελούνταν από επτά γυναίκες και πέντε άνδρες μετά από μια ολοήμερη συνεδρίαση την Τρίτη και μια δίωρη περίπου συνεδρίαση το μεσημέρι της Τετάρτης, 15 Ιανουαρίου 2020 παρέδωσε στη Δικαστή τον πορτοκαλί φάκελο με την ετυμηγορία για την ενοχή του Τηλεμάχου Λαβίδα για όλες τις κατηγορίες που σχετίζονταν με τη διαρροή στον επιχειρηματία Γεώργιο Νίκα των απόρρητων πληροφοριών σχετικά με την εταιρεία «Ariad Pharmaceuticals» στο ΔΣ της οποίας ήταν μέλος ο πατέρας, Αθανάσιος Λαβίδας.

Ο 39χρονος επιχειρηματίας Τηλέμαχος Λαβίδας,  συνελήφθη στις 18 Οκτωβρίου 2019 και όλες οι προηγούμενες προσπάθειες των συνηγόρων για την αποφυλάκισή του με εγγύηση, απέβησαν άκαρπες. Εάν δεν υπάρξει κάποια νέα προσπάθεια απελευθέρωσης με εγγύηση τότε θα παραμείνει στη φυλακή μέχρι και την 17^η Απριλίου 2020 που η δικαστής Denice L. Cote θα ανακοινώσει την ποινή.  Οι κατηγορίες για τις οποίες κρίθηκε ένοχος ο Λαβίδας επισύρουν ποινή φυλάκισης (η κάθε μία) από ένα έως οκτώ έτη.

Ο Γιώργος Νίκας, βάσει των εγγράφων που προσκόμισαν οι Αρχές στο Δικαστήριο φέρεται να κέρδισε 6,5  εκατομμύρια δολάρια, εκμεταλλευόμενος τις εκ των έσω πληροφοριών για την πορεία της «Ariad Pharmaceuticals».

Ο Γιώργος Νίκας είναι συγκατηγορούμενος του Λαβίδα και την ώρα που οι αρχές έλαβαν το ένταλμα σύλληψής του βρισκόταν στην Ελλάδα.  Ο Νίκας δεν είναι Αμερικανός πολίτης και η εισαγγελία κρατά κλειστά τα χαρτιά της σχετικά με το ενδεχόμενο σύλληψης στην Ελλάδα και της έκδοσης του, κι αυτό διότι μεταξύ των δύο χωρών δεν υπάρχουν παρόμοιες συμφωνίες που υπάρχουν με την Αγγλία και τη Σερβία όπου έγιναν οι συλλήψεις δύο μελών του κυκλώματος και τα οποία έχουν ήδη εκδοθεί στις ΗΠΑ.

Οι εισαγγελείς κατηγόρησαν τον Λαβίδα, ότι παρείχε στον Γιώργο Νίκα τις εκ των έσω πληροφορίες που λάμβανε από τον πατέρα του Δρ. Αθανάσιο Λαβίδα  για την «Ariad Pharmaceuticals» προκειμένου να εξασφαλίσει χρηματοδοτήσεις για την νεοφυή εταιρεία παραγωγής σνακ – μπαρ «Mediterra Inc.» από την Μιράντα Πατέρα σύζυγο του Γιώργου Νίκα.

Θωμάς Λιακουνάκος

«Οσο πιο ψηλά ανεβαίνει κανείς τόσο πιο μεγάλη είναι η πτώση του», λέγεται συχνά και ταιριάζει ίσως καλύτερα σε περιπτώσεις όπως αυτή του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκου, ο οποίος μεσουρανούσε στους κλάδους των αμυντικών εξοπλισμών και της υγείας για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες πριν αρχίσει η καταστροφή. Μια καταστροφή που περιλαμβάνει μυθιστορηματικού τύπου γεγονότα, αφού συνδυάζει δικαστικές παραπομπές και καταδίκες, κατηγορίες για συμμετοχή σε πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα, διαρρήξεις στην κατοικία του επιχειρηματία με λεία πανάκριβα κοσμήματα και ρολόγια, χρέη της τάξης του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ, λαμπερές κοινωνικές εμφανίσεις υψηλού προφίλ που για κάποιους ήταν προκλητικές και μια αεροπορική εταιρεία που έκλεισε το 2002.

Επειδή όμως τις επιχειρηματικές καταστροφές δεν τις προκαλούν ούτε οι κακές οι γλώσσες ούτε το κακό το μάτι, είναι σημαντικό ίσως να γίνει αντιληπτό πως στην περίπτωση του ομίλου Λιακουνάκου, που περιελάμβανε δύο εισηγμένες με συνολικές υποχρεώσεις της τάξης των 600 εκατομμυρίων ευρώ, την καταστροφή έφεραν «δύο θανάσιμα πλήγματα» και «δύο θανάσιμες αμαρτίες». Έτσι το θέτει πρώην διοικητής συστημικής τράπεζας με ενδελεχή γνώση της υπόθεσης.

Τα δύο πλήγματα

Τα δύο «θανάσιμα πλήγματα» ήρθαν από τον υποδιπλασιασμό σχεδόν των δαπανών για την υγεία –από τις οποίες αιμοδοτήθηκε επί χρόνια η αλυσίδα κλινικών και διαγνωστικών κέντρων Eurοmedica– και τον μηδενισμό πρακτικά των εξοπλιστικών δαπανών της χώρας, από τις οποίες όντας αντιπρόσωπος ξένων οπλικών συστημάτων ελάμβανε γενναίες προμήθειες.

Με τους δύο άξονες δραστηριότητας του ομίλου να επικεντρώνονται ακριβώς σε αυτούς τους δύο κλάδους, η εξέλιξη ήταν μονόδρομος δεδομένης της υψηλής μόχλευσης των ισολογισμών του ομίλου ήδη πριν χτυπήσει την πόρτα του η κρίση το 2009.

Και κάπου εδώ ξεκινούν τα δύο «θανάσιμα αμαρτήματα»: το ένα, όπως εξηγεί ο τραπεζίτης, ήταν η κακοδιαχείριση και η επί μακρόν έλλειψη επαγγελματικού management. «Ενα τόσο μεγάλο επιχειρηματικό σύμπλεγμα και μάλιστα με δύο εισηγμένες, δεν είναι δυνατόν να μην έχει σύγχρονες εταιρικές δομές, με εσωτερική νομική υποστήριξη, στελέχη και σοβαρό εσωτερικό έλεγχο», αναφέρει.

Ψιλά γράμματα, απαντούν με θυμηδία όσοι θυμούνται πώς ανδρώθηκε ο όμιλος.

Το άλλο «θανάσιμο αμάρτημα» ήταν η εμπλοκή του επιχειρηματία σε όλη την παθογένεια του μεταπολιτευτικού, κρατικοδίαιτου, πολιτικοοικονομικού συμπλέγματος συναλλαγής, όπως συνάγουν πολλοί από τις κατηγορίες που του απευθύνθηκαν και τις ποινές που του επιδικάστηκαν.

Ηταν πριν χρόνια όταν το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας επέβαλε κάθειρξη 16 ετών στον Θωμά Λιακουνάκο αλλά και σε άλλους 16 κατηγορουμένους, μεταξύ των οποίων πρώην στελέχη του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, που κρίθηκαν ένοχοι για την υπόθεση της προμήθειας του ηλεκτρονικού συστήματος Sonak στον στρατό ξηράς.

Το δικαστήριο επιδίκασε παράλληλα στο Δημόσιο υλική ζημία της τάξης των 48.408.000 ευρώ από την υπόθεση. Δεν είναι η μόνη. Ο επιχειρηματίας είχε εμπλακεί και σε άλλες δύο υποθέσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η μία αφορά την προμήθεια των αρμάτων Leopard και η άλλη το εξοπλιστικό πρόγραμμα που έγινε γνωστό ως «ηλεκτρονικός πόλεμος».

Η καταδίκη

Της καταδίκης του Θωμά Λιακουνάκου, ο οποίος προφανώς είχε ασκήσει ένδικα μέσα κατά της απόφασης και έτσι δόθηκε αναστολή στην εκτέλεση της ποινής, είχε προηγηθεί προφυλάκιση που μετατράπηκε σε «βραχιολάκι» εντοπισμού, που αργότερα αντικαταστάθηκε από απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και υποχρέωση εμφάνισης στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής που διαμένει, ενώ ορίστηκε και χρηματική εγγύηση ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ.

Κωνσταντίνος Δαφέρμος

Ο επιχειρηματίας Κωνσταντίνος Δαφέρμος, ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους οπλικών συστημάτων που μεσουρανούσε για πολλά χρόνια στον κλάδο του, έφυγε προ μηνών απο τη ζωή σε ηλικία 75 ετών. Ο Κωνσταντίνος Δαφέρμος είχε κατηγορηθεί για εμπόριο όπλων στην Γιουγκοσλαβία την περίοδο του εμφυλίου, λαθρεμπόριο κ.α. Είχε συλληφθεί και είχε κλειστεί για τρεις μήνες σε φυλακή της Τουρκίας. Είχε ανακηρυχτεί “Άρχων του Πατριαρχείου” το 2001.

Ο επιχειρηματίας διαδραμάτισε στο παρελθόν κομβικό ρόλο στο εμπόριο οπλικών συστημάτων, με γραφεία σε Βιέννη, Αθήνα, Μαδρίτη και Μόσχα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα οικονομικά του ήταν σε άσχημη κατάσταση, ως απόρροια των δικαστικών υποθέσεών του.

Χαρακτηριστικό είναι ότι τα πολυτελή γραφεία της «Scorpion» επί της Πανεπιστημίου, αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ κατασχέθηκαν από ιδιώτη. Επίσης το «ανάκτορο» του Δαφερμού στην οδό Βασιλέως Γεωργίου στο κέντρο της πρωτεύουσας έχει και αυτό κατασχεθεί από την τράπεζα Πειραιώς. Είναι ίσως το πιο ακριβό  ακίνητο στο κέντρο της Αθήνας η αξία του οποίου υπερβαίνει τα 30 εκατ. ευρώ.

Ο Κωνσταντίνος Δαφέρμος είχε προφυλακιστεί το 2016 καθώς είχε κατηγορηθεί για μίζα 3 εκατ. δολ. προς τον πρώην αναπληρωτή διευθυντή εξοπλισμών, Αντώνη Κάντα που αφορούσαν στην προμήθεια των αντιαρματικών Cornet.

Πέθανε ενα χειμωνιάτικο βράδυ του Νοεμβρίου του 2019, στο νοσοκομείο “Ελπίς” όπου νοσηλευόταν με σοβαρά προβλήματα υγείας.

Γιώργος Κοσκωτάς

Ορόσημο στην ιστορία των πολιτικών «οργίων» διαφθοράς αποτελεί η παρουσία του Γιώργου Κοσκωτά, η οποία οδήγησε στο ομώνυμο σκάνδαλο ή, κατά πολλούς, στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης».

Ο Κοσκωτάς, ύστερα από την πολυετή παραμονή του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και τα διάφορα προβλήματά του με το νόμο της ομοσπονδιακής χώρας, όπως κατά καιρούς φημολογείται, επέστρεψε στην Ελλάδα. Εν συνεχεία, το 1979 ξεκίνησε να εργάζεται ως τραπεζικός υπάλληλος στην Τράπεζα Κρήτης.  Ωστόσο, πέντε χρόνια αργότερα κατάφερε να αγοράσει την τράπεζα, καθώς και να δημιουργήσει τη δημοσιογραφική-εκδοτική εταιρεία «μαμούθ», “Γραμμή“.

Η τελευταία αποτελούταν από τρεις εφημερίδες, οι δύο εκ των οποίων ήταν η «Καθημερινή» και η «Βραδυνή», το διπλάσιο αριθμό περιοδικών, καθώς και έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Το 1987 οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες υπεισέρχονταν, πλέον, και στον αθλητικό τομέα, με την αγορά του ΠΑΕ Ολυμπιακού.  Δεν προκαλεί, επομένως, έκπληξη το γεγονός πως η ραγδαία αυτή ανοικοδόμηση της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας του Κοσκωτά γέννησε εύλογα ερωτήματα στην κοινή γνώμη. Φοβούμενος την δικαιοσύνη, προχώρησε σε μια κίνηση αποσιώπησης η οποία μεταφράστηκε στην πίστωση του ύψους των 1.200.000 δολαρίων σε ελβετική τράπεζα στο όνομα του Μένιου Κουτσόγιωργα, τότε Υπουργού Δικαιοσύνης.

Εκείνη την περίοδο πυροδοτήθηκε το περιβόητο «σκάνδαλο Κοσκωτά», με τον τελευταίο να κατηγορείται -ήδη από την εποχή που εργαζόταν ως απλός υπάλληλος στην Τράπεζα Κρήτης- για την υπεξαίρεση του αστρονομικού ποσού των 33.5 δισεκατομμυρίων δραχμών. Το σκάνδαλο έλαβε κολοσσιαίες διαστάσεις, εμπλέκοντας -μεταξύ άλλων- τον απερχόμενο τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, για «ηθική αυτουργία και παθητική δωροδοκία».

Γνωστή μέχρι και σήμερα παραμένει η «Υπόθεση Πάμπερς», κατά την οποία ο Κοσκωτάς φέρεται οτι, δωροδοκούσε τον Παπανδρέου με χρήματα που μεταφέρονταν μέσω κουτιών για πάνες. Ο Κοσκωτάς, ο οποίος κατάφερε να διαφύγει στις ΗΠΑ, τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το 1992, με ποινή κάθειρξης 25 ετών.

Ωστόσο, στις 16 Μαρτίου 2001 αποφυλακίστηκε, καθότι το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων μείωσε την ποινή κάθειρξης, αναγνωρίζοντάς του το ελαφρυντικό της ειλικρινούς μεταμέλειας.

Χαρακτηριστικό, μάλιστα, του πολιτικού σεισμού που επέφερε το σκάνδαλο είναι πως απότοκο του τελευταίου αποτέλεσε ο χαρακτηρισμός του έτους ως το «βρώμικο ’89». Σήμερα ο Κοσκωτάς λέγεται οτι ζει στην Αθήνα.