Ο πρόεδρος Ερντογάν μπορεί να γίνει πολύ σαφής – σαφέστερος δεν γίνεται – όταν μιλά για το πόσο την πάτησε η Ελλάδα με την «συμφωνία» που έκανε ο ίδιος με τον φύλαρχο της Τρίπολης της Λιβύης.

Χθες το βράδυ μας το είπε καθαρά – ότι η Ελλάδα θα πληρώσει που απέλασε τον πρεσβευτή του φύλαρχου, ότι η κυβέρνησή μας έχει τρελαθεί από τη «συμφωνία» του με τον τουρκικής καταγωγής «πρωθυπουργό» της Λιβύης και όλα τα σχετικά.

Πρόκειται για κλασικό Ερντογάν – πιο κλασικός δεν γίνεται: Η «συμφωνία» είναι ένα χαρτί που προορίζεται να πάει κάποια στιγμή στον κάλαθο των αχρήστων , αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τον πρόεδρο της Τουρκίας.

Αυτό που ενδιαφέρει την Άγκυρα, είναι να συνεχίσει την «ενεργητική στρατηγική» της: Το είπε χθες στην τουρκική Βουλή ο Φουάτ Οκτάι, ο αντιπρόεδρος του Ερντογάν, ο οποίος ερμηνεύει αυθεντικά τον πρόεδρό του. Μίλησε για πέντε γεωτρήσεις μέσα στο 2020 – για έρευνες και όλα τα σχετικά.

Και αυτό είναι το δικό πρόβλημα: Μέχρις στιγμής έχουμε σταθεί στον «φιλέλληνα Λίβυο ναύαρχο», που θα γκρεμίσει τον φύλαρχο από την κυβέρνηση και θα πετάξει την συμφωνία στην τουαλέτα – της Ιστορίας, προφανώς. Μπορεί και να συμβεί – αλλά μικρή σημασία έχει και αυτό για την τουρκική ηγεσία.

Αυτό που έχει σημασία για εμάς πάντως, είναι το γεγονός ότι η τουρκική πολιτική ηγεσία, επί Ερντογάν, προαναγγέλλει πάντοτε με μεγάλη ακρίβεια τις επόμενες κινήσεις της. Και αυτή τη φορά είναι ιδιαίτερα αναλυτικοί στο τι πρόκειται να κάνουν – και μάλιστα σύντομα, στην λογική ότι «στην βράση κολλάει το σίδερο».

Ποια είναι τα μηνύματα που είχε ο Ερντογάν πριν από την εισβολή στη Συρία; Όλα αρνητικά – πλην της δήλωσης Τραμπ ότι οι Κούρδοι δεν βοήθησαν τις ΗΠΑ στην απόβαση της Νορμανδίας. Αλλά ακόμα και να μην είχε γίνει η δήλωση του πλανητάρχη, η τουρκική ηγεσία θα είχε αποτολμήσει την στρατιωτική εμπλοκή.

Ποια είναι τα μηνύματα που παίρνει τώρα ο Ερντογάν; Όλα αρνητικά – από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Ο πλανητάρχης δεν έχει πάρει θέση – αλλά είτε πάρει, είτε δεν πάρει, δεν αλλάζει η γραμμή του προέδρου της Τουρκίας.

Και στο βάθος, πλοίο: ένα σκάφος που θα επιχειρήσει έρευνα μέσα στα όρια του χάρτη που έχει παρουσιάσει από το περασμένο καλοκαίρι η τουρκική ηγεσία – πρόκειται για τον χάρτη που δείχνει τα όρια της θαλάσσιας ζώνης της Τουρκίας να ακουμπούν πρακτικά τις ανατολικές ακτές της Κρήτης.

Και κάπου εκεί, αρχίζουν τα στοιχήματα για την ελληνική πλευρά: Ποια θα είναι η απάντηση σε αυτό το ενδεχόμενο, που φαντάζει κάθε ημέρα που περνά και πιο πιθανό; Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι εκδοχές είναι – τουλάχιστον – δύο: Στην πρώτη, η κυβέρνηση μένει στα νομικά , ελπίζοντας ότι η Άγκυρα δεν θα κάνει το βήμα. Στην άλλη , στέλνει το μήνυμα ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει ο,τιδήποτε σε περιοχή για την οποία έχει δικαιώματα.

Αλλά επειδή η Άγκυρα θα κάνει το βήμα, το ζήτημα είναι πως θα δοθεί το μήνυμα περί μη ανοχής. Και σε μία τέτοια περίπτωση, μετρά και το πώς θα δοθεί – αν θα είναι διακομματικό ή όχι και όλα τα σχετικά. Άλλωστε, ο,τι γίνεται την τελευταία στιγμή, γίνεται λάθος…