Ποια είναι τελικά η αξία της ΔΕΗ; Πώς γίνεται από ασχημόπαπο μέσα σε λίγους μήνες να ….κοντεύει να μεταμορφωθεί σε κύκνο; Και γιατί υπερηφανεύεται ο σημερινός υπουργός Ενέργειας Κωστής Χατζηδάκης για την πορεία της στο πρώτο  εξάμηνο του 2019, που τελικά ήταν εξάμηνο κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Κι αν ήταν «καλό» το εξάμηνο, πώς γίνεται να οφείλεται στο νέο υπουργό, που ανέλαβε μετά τη λήξη του;

Το «παράδοξο της ΔΕΗ», πώς μια εταιρεία διπλασίασε την αξία της -ουσιαστικά- κερδίζοντας το πιο δύσκολο κοινό, τους επενδυτές, που πάντα επικεντρώνονται σε κάτι απόλυτα  υλικό όπως το κέρδος τους, επειδή άλλαξε κάτι τόσο άυλο όπως  η στρατηγική, αποδεικνύει πώς η υπεραξία της ΔΕΗ δεν είναι ούτε οι μονάδες της, ούτε το μερίδιό της στην αγορά ή η αξία του brand της. Όλα αυτά τα είχε και πριν λίγους μήνες όταν η μετοχή της κατακρυμνίζονταν.

Επίσης αποδεικνύει, ότι ούτε το  πρόβλημά της,  βρισκόταν σε κάτι υλικό όπως τα δάνειά της (4 δισ. ευρώ!) ή οι μεγάλες ζημιές της κοντά στο 1 δισ. ευρώ το 2018, τα οποία σήμερα παραμένουν  το ίδιο ψηλά, (μπερδεύοντας τους σχολαστικούς και τους ορθολογιστές).  Αλλά σε κάτι άυλο, όπως το έλλειμμα προοπτικής. Και  κυρίως αποδεικνύει ότι ζούμε στην εποχή της μετανεωτερικότητας και της μετα-αλήθειας: Τα υποκειμενικά στοιχεία είναι ισχυρότερα από τα αντικειμενικά και η ερμηνεία είναι η μόνη πραγματικότητα…

Η υπεραξία, ή ο κίνδυνος, δεν είναι υλικά, είναι άυλα και  δεν μετρώνται από τα αντικειμενικά δεδομένα και από όσα φαίνονται αλλά από τις ερμηνείες  και τις εκτιμήσεις, τις υποθέσεις και όσα δεν φαίνονται. Τα μοντέλα των επενδυτών για την προοπτική της ΔΕΗ βασίζονται σε αναλύσεις που λαμβάνουν υπόψιν μελλοντικές καταστάσεις και όχι σημερινές. Έτσι, η  «δυνητική αξία» λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, προκαταλαμβάνοντας τόσο πολύ, όσους της την αποδίδουν, που τελικά απεικονίζεται στο παρόν και όχι στο μέλλον.

Τα υποκειμενικά στοιχεία αλλάζουν το πλαίσιο, και η αλλαγή πλαισίου, αλλάζει όλη την εικόνα, όλα τα δεδομένα που βάζουν στα μοντέλα τους οι αναλυτές και οδηγούν σε άλλη προοπτική.

Με την αλλαγή πολιτικής που έφερε το υπουργείο Ενέργειας, συνολικά στον ενεργειακό τομέα, πάτησε ένα γερό restart  στη ΔΕΗ,  και γυρίζοντας το τιμόνι προς μια άλλη κατεύθυνση,  (ακόμη κι αν αυτό δεν δίνει απαντήσεις σε όλα τα προβλήματα και εξασφαλισμένη θετική πορεία), τουλάχιστον απέφυγε το παγόβουνο…

Και οι αποφάσεις αυτές, και οι επιλογές της νέας κατεύθυνσης, απολιγνιτοποίηση, πράσινη στρατηγική, ιδιωτικοποίηση δικτύων έχουν τη δική τους υπεραξία καθώς αλλάζουν το επιχειρηματικό μοντέλο. Εξάλλου, η ταχύτητα με την οποία τρέχει ο χρόνος και γίνονται οι αλλαγές στις συνθήκες, λόγω των επιδράσεων της τεχνολογίας και της κλιματικής αλλαγής, κάνουν τα αντανακλαστικά των αγορών ευαίσθητα και  αντιδρούν γρήγορα στα σημάδια των αλλαγών, προεξοφλώντας και αποτιμώντας γρήγορα το μέλλον στο παρόν.

Γι αυτό και από το 2015 μέχρι και το 2017, υπήρξαν 181 startup εταιρίες, των οποίων η αξία υπερέβη το  1 δισ. δολάρια. Το 2018 που  ήταν μια ξεχωριστή χρονιά για τους «Μονόκερους»,  τα περισσότερα startups που έκαναν δημόσια εγγραφή και εισήχθησαν στα χρηματιστήρια, μέσω της διαδικασίας του ΙΡΟ, ήταν …ζημιογόνες εταιρίες. Αποδεικνύοντας, ότι οι επενδυτές αγοράζουν ζημιές ελπίζοντας στα κέρδη. Έλκονται από ένα δύσκολο παρόν ελπίζοντας σε ένα αποδοτικό μέλλον….

Το 2018 λοιπόν, οι ζημιογόνοι (με όρους EBITDA) «Μονόκεροι» είχαν μέση απόδοση στα χρηματιστήρια +120%, εν αντιθέσει με τις κερδοφόρες εταιρίες που εισήχθησαν στα χρηματιστήρια και γνώρισαν πτώση των τιμών τους κατά -60% κατά μέσο όρο.Οι μονόκεροι συχνά είναι ζημιογόνες εταιρίες, που όμως πως έχουν μεγάλες προοπτικές καθώς αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας των γνωστών μέχρι πρότινος επιχειρηματικών μοντέλων. Έτσι υπόσχονται πλεονεκτική θέση στην αγορά του μέλλοντος.

Βέβαια η ΔΕΗ δεν είναι startup, αλλά πλέον …δεν είναι και δεινόσαυρος… Και η αλλαγή του επιχειρηματικού μοντέλου που επιχειρείται,  αν πετύχει  μπορεί να  κάνει το ασχημόπαπο,  όχι κύκνο αλλά … μονόκερο.. Έστω…. γέρο- μονόκερο.