Δεινός παίκτης του πινγκ πονγκ ήταν στα χρόνια της νιότης του, όταν και ζούσε στο, τότε, Ανατολικό Βερολίνο ο Σωκράτης Κόκκαλης. Εξοικειώθηκε δηλαδή από πολύ νωρίς, όχι μόνο στο να αποκρούει τα «καρφιά» των αντιπάλων, αλλά και να «καρφώνει» ο ίδιος στο απέναντι μισό του τραπεζιού. Με κινήσεις γρήγορες αλλά και με καλά, ταχύτατα αντανακλαστικά. Μόνο έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες για να κερδίσεις τα «σετ».

Για περισσότερες από πέντε δεκαετίες, ο πολυσυζητημένος Έλληνας επιχειρηματίας έχει αποδείξει πολλές φορές ότι έχει την ευχέρεια να «διαβάζει» άριστα τους αντιπάλους του, στα κάθε είδους επιχειρηματικά «τραπέζια». Και όχι μόνον σ’ αυτά. Μαχόμενος πάντα για τη νίκη.

Όμως, όπως στο πινγκ πονγκ, έτσι και στις μπίζνες, υπάρχουν και οι ήττες. Συχνά διαδοχικές. Ακόμη και τους παλιούς πρωταθλητές τους φθείρουν οι πολλοί αγώνες. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι νομοτελειακό, να διατηρηθεί κάποιος εσαεί στην κορυφή.

Αναμφίβολα, η σημερινή επιχειρηματική πραγματικότητα για τον Σωκράτη Κόκκαλη δεν έχει την ίδια εμβέλεια με εκείνην του παρελθόντος. Όπου μεταξύ των άλλων, ο ΟΤΕ και ΟΠΑΠ ήταν κρατικά «μαγαζιά», αφήνοντας σημαντικά περιθώρια ελιγμών στους προμηθευτές. Ανάλογα βεβαίως και το πόσο φιλικό ήταν γι’ αυτούς το εκάστοτε πολιτικό σκηνικό, όπως αυτό εκφραζόταν από την κυβερνητική εξουσία.

Ακόμη και με χρηματιστηριακούς όρους, οι εταιρείες του ομίλου Κόκκαλη φαντάζουν τώρα μια μικρογραφία, σε σύγκριση με την αγοραία αξία που είχαν στα προγενέστερα χρόνια. Εταιρείες που μάλιστα αδυνατούν να βγάλουν κέρδη, έχοντας φορτωθεί στην πλάτη τους σημαντικά, δανειακά βάρη.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης, αναλαμβάνοντας προσωπικά ο ίδιος πριν από οκτώ μήνες το «στοίχημα» της ανασύνταξης της Ιντραλότ, κατέδειξε ότι έχει τη βούληση να παραμείνει στην πρώτη γραμμή του επιχειρείν και να μην περιοριστεί στη «βολικότερη» λύση του συμβουλάτορα.

Παράλληλα, η επιχειρηματική του σύζευξη με την πλευρά των αδελφών Λασκαρίδη, για το υπό μεταφορά στο Μαρούσι Καζίνο της Πάρνηθας, αλλά και την από κοινού, μετοχική παρουσία στην εταιρεία που ελέγχει εκείνο της Θεσσαλονίκης, δημιούργησαν ιδιαίτερη αίσθηση.

Υπήρξε βεβαίως και η σύμπραξη με τον Δημήτρη Κούτρα, που μπήκε στην Ιντρακάτ (θυγατρική της Ιντρακόμ) με ποσοστό 20% αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και τη θέση του Προέδρου στον κατασκευαστικό βραχίονα του ομίλου.

Εξ αιτίας όλων τούτων, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για «ολική επαναφορά» του Σωκράτη Κόκκαλη.

Σκηνές… Rock με τη Hard Rock

Προς αυτήν την κατεύθυνση, συνέτεινε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που ήθελε την Ιντρακάτ να συμμαχεί ως κατασκευαστικός εταίρος, με την αμερικανική Hard Rock. Η οποία και «μονομαχεί» με την επίσης αμερικανική Mohegan, για την κατασκευή καζίνο στο Ελληνικό. Το έργο ανάπλασης του οποίου είχε αγκιστρωθεί στα γρανάζια της κυβέρνησης Σύριζα, αλλά η νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να το ξεμπλοκάρει άμεσα.

Ωστόσο στα τελευταία 24ώρα, έχουν αρχίσει να διαδραματίζονται… σκηνές Rock γύρω από τη συμμετοχή της Ιντρακάτ στο project της κατασκευής του καζίνο.

Η ανακοίνωση της Hard Rock ήρθε να πει ότι η αμερικανική εταιρεία υπέβαλε μόνη της την προσφορά για το ολοκληρωμένο τουριστικό συγκρότημα στο Ελληνικό. Διότι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, βασίζεται αποκλειστικά στη δική της ικανότητα να σχεδιάσει, να κατασκευάσει, να λειτουργήσει και να χρηματοδοτήσει το έργο.

Η αγορά, άρχισε να ερμηνεύει την απάντηση αυτή ως «άδειασμα» της Ιντρακάτ, που με δηλώσεις του Δημήτρη Κούτρα (στην Deal News της περασμένης Παρασκευής) έκανε λόγο ότι «πάμε μαζί με τη Hard Rock» για το κατασκευαστικό κομμάτι του έργου.

Ο ίδιος ο Δημήτρης Κούτρας είχε αναφέρει σχεδόν τα ίδια και σε δηλώσεις του στο «Πρώτο Θέμα», από τον περασμένο Αύγουστο.

Παραμένει άγνωστο αν οι δηλώσεις Κούτρα είναι σε συνεννόηση με τον Σωκράτη Κόκκαλη ή αν αποτελούν μια πτυχή του προσωπικού του επικοινωνιακού ταμπεραμέντου.

Από ορισμένες πηγές αναφέρεται ότι οι Αμερικανοί της Hard Rock χολώθηκαν με τις «πρωτοβουλίες» Κούτρα και έσπευσαν να τις «ακυρώσουν», θεωρώντας ότι πάνε αλλού το θέμα, που είναι η δεδηλωμένη πρόθεσή του να πάρουν το έργο.

Άλλες πηγές λένε όμως ότι η πρόθεση της αμερικανικής εταιρείας ήταν να καταδείξει με την ανακοίνωσή της ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να χρηματοδοτήσει από μόνη της την κατασκευή του καζίνο και των παράπλευρων εγκαταστάσεων.

Στο παρασκήνιο ακούγεται εντόνως ότι ανάμεσα σε Ιντρακάτ και Hard Rock υπάρχει «μνημόνιο συμφωνίας» (MoU) για το κατασκευαστικό κομμάτι, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα υλοποιηθεί, αν η εταιρεία αναδειχθεί νικήτρια του διαγωνισμού.

Ακόμη όπως και σ’ αυτήν την περίπτωση, άνθρωποι της αγοράς επισημαίνουν ότι τα MoU δεν έχουν απόλυτα δεσμευτικό χαρακτήρα και, ως τούτου, μπορεί να «σπάσουν».

Οι ίδιοι προσθέτουν ακόμη ότι απορίας άξιο το πώς οι δεσμεύσεις εμπιστευτικότητας που συνοδεύουν ένα «μνημόνιο συμφωνίας» δεν τηρήθηκαν από την πλευρά του Δημήτρη Κούτρα, που δήλωσε τα όσα δήλωσε.

Στο παρασκήνιο επίσης ακούγονται αρκετά τα οποία ανάγονται σε «πολιτικές ισορροπίες που έχουν αλλάξει», όπως επίσης και για «ήττα Κόκκαλη» από την όλη υπόθεση. Αν βεβαίως, η Hard Rock κερδίσει το διαγωνισμό και αφήσει εκτός νυμφώνος την Ιντρακάτ. Επιλέγοντας άλλον κατασκευαστή…

Για τον Σωκράτη Κόκκαλη, ασφαλώς όλα τούτα έχουν μέγιστη σημασία, αφού όπως είναι προφανές έχει ποντάρει στο «χαρτί» Κούτρα, προκειμένου να ενισχύσει με νέα και σημαντικά έργα το χαρτοφυλάκιο της Ιντρακάτ.

Δεσπόζει το προσωπικό «στοίχημα» με την Ιντραλότ

«Μητέρα των μαχών» όμως για τον Κόκκαλη, είναι όπως όλα δείχνουν το προσωπικό του «στοίχημα» για την Ιντραλότ, στην οποία κατέχει το 20,26%.

Η εταιρεία, που στα μέσα του 2009 είχε χρηματιστηριακή αξία πάνω από τα 800 εκατ. ευρώ, σήμερα αποτιμάται στα 57, 7 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή που το 2021 λήγει ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας 250 εκατ. ευρώ και τρία χρόνια αργότερα θα πρέπει να πληρωθεί ένα δεύτερο ομόλογο 500 εκατ. ευρώ. Το μεν πρώτο ομόλογο διαπραγματεύεται στο 68% της αξίας του, ενώ το δεύτερο στο 48%.

Το τι πιστεύει η αγορά είναι οφθαλμοφανές, αλλά το ερώτημα είναι αν ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι σε θέση να κάνει μια «μαγική κίνηση» για να αντιστρέψει την εικόνα αυτή. Αν δηλαδή έχει κάποιον «άσο στο μανίκι» του που θα τον εμφανίσει την κατάλληλη στιγμή.

Η Ιντρακόμ, στην οποία ο Κόκκαλης κατέχει το 23,88%, έχει χρηματιστηριακή αξία 66,2 εκατ. ευρώ, ενώ βαρύνεται με δανεισμό 204,6 εκατ. ευρώ, στα οποία εμπεριέχονται και τα 78,6 των δανείων της Ιντρακάτ, που είναι κατά 59,96% θυγατρική της. Τόσο η Ιντραλότ, όσο και η Ιντρακόμ με την Ιντρακάτ είναι ζημιογόνες, με τα ταμειακά τους διαθέσιμα να είναι στα επίπεδα των 192,3 εκατ. ευρώ συνολικά.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης μοιάζει σαν να έχει πάρει θέσει σε ένα τραπέζι του… πινγκ πονγκ και να ετοιμάζεται για ένα από τα πιο κρίσιμα επιχειρηματικά του «σετ». Μένει να αποδειχθεί αν θα βγει νικητής…