Σε νέες συνθήκες λειτουργίας εισέρχεται με τη λήξη του έτους η παγκόσμια ναυτιλία.

Ο χρόνος για τον διεθνή στόλο και την ένταξή του στους κανονισμούς ΙΜΟ μετρά αντίστροφα καθώς με την είσοδο του 2020 θα πρέπει να υιοθετηθούν τα νέα όρια που αφορούν την εισαγωγή καυσίμων χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο (0,5%).

Η τήρηση των ορίων είναι καθοριστική και η υιοθέτησή τους αποτελεί προϋπόθεση για την ομαλή συνέχεια.

Εμφανώς, πρόκειται για εξέλιξη με ισχυρό αποτύπωμα στον στόλο της παγκόσμιας ναυτιλίας. Και αυτό αναγνωρίζεται από όλους.

Όμως, υπάρχει και μια εστία προβληματισμού, καθώς οι απόψεις των εφοπλιστών για τον τρόπο εφαρμογής τους διίστανται.

Σε κάθε περίπτωση, οι επιλογές για τη συμμόρφωση των ναυτιλιακών στα νέα δεδομένα είναι συγκεκριμένες και βεβαίως, έχουν υψηλό κόστος, το οποίο καλούνται οι εφοπλιστές να διαχειριστούν.

Τι καταγράφεται ως πρώτη συνέπεια; Η κοστολογική επιβάρυνση.

Το κόστος διύλισης των καυσίμων χαμηλής περιεκτικότητας σε θείο θα οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα τις τιμές τους. Εκτιμάται ότι η χρήση των νέων καυσίμων χαμηλής περιεκτικότητας θείου αναμένεται να αυξήσει κατά περίπου 25% το συνολικό κόστος τους το 2020 σε σχέση με το τρέχον έτος και βέβαια η αύξηση αυτή θα έχει άμεσο αντίκτυπο στις τιμές των ναύλων.

Συνεπώς, για να αντισταθμίσουν το κόστος ορισμένες εταιρείες θα αναγκαστούν να χαμηλώσουν τις ταχύτητες των πλοίων τους, μειώνοντας ταυτόχρονα και την μεταφορική τους ικανότητα και τα περιθώρια κέρδους τους.

Εξίσου ισχυρός είναι ο προβληματισμός που εκφράζουν παράγοντες της ναυτιλίας σχετικά με το κατά πόσο υπάρχει επάρκεια στην διάθεση των νέων καυσίμων. Για τον λόγο αυτό και ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ) Θεόδωρος Βενιάμης σε συνέντευξη του, στην  Lloyd’s List ζήτησε να καθυστερήσει η εφαρμογή του κανονισμού του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ)  μέχρι να εγγυηθεί η πετρελαϊκή βιομηχανία την επάρκεια των νέων καυσίμων και να εξασφαλισθεί η χρήση ασφαλών καυσίμων για την παγκόσμια ναυτιλία.

Μια πιθανή έλλειψη στην τροφοδοσία καυσίμων θα μπορούσε να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα και να αυξήσει ακόμη περισσότερο τα ναύλα, καθώς τα πλοία θα αναγκάζονταν να κάνουν συχνά παρακάμψεις για τον ανεφοδιασμό τους.

Και βέβαια μία από τις πιο αμφιλεγόμενες, κατά τους παράγοντες της ναυτιλίας, λύσεις για τη συμμόρφωση με τους κανονισμούς ΙΜΟ είναι η επιλογή τοποθέτησης scrubbers στα πλοία αντί για τη χρήση ακριβότερων καυσίμων.

Μέχρι τώρα μόνο το 1% του παγκόσμιου στόλου έχει εξοπλιστεί με scrubbers, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις μέχρι τα μέσα του 2020 το ποσοστό αυτό θα έχει αυξηθεί στο 5%. Υπέρ της συγκεκριμένης λύσης έχουν ταχθεί και αρκετοί Έλληνες εφοπλιστές.

Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση η εξοικονόμηση κόστους θα γίνει αισθητή στις ναυτιλιακές που τα προτιμούν αρκετά χρόνια μετά από την τροποποίηση των πλοίων τους.

Όποιο δρόμο και να διαλέξουν οι πλοιοκτήτες το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα οι τιμές των ναύλων βρίσκουν υπόβαθρο για να κινηθούν ανοδικά και οι  εταιρείες θα επωμιστούν το κόστος, προσπαθώντας  η καθεμιά να το διαχειριστεί με την δική της πολιτική.