ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Για τις συγκεντρώσεις του Παραιτηθείτε, κάποιες σκέψεις, σε ιστορική σειρά:
1. Μου άρεσε όταν πρωτοεμφανίστηκε το #paraitithite ως hashtag. Είχε νόημα.
2. Ανήκω σε αυτούς που δεν ενθουσιάσθηκαν όταν ανακοινώθηκαν οι συγκεντρώσεις, για πολλούς λόγους:
α. Ένα καλό hashtag δεν είναι αυτόματα ένα καλό πολιτικό σύνθημα.
β. Πιο συγκεκριμένα, το “παραιτηθείτε” ήταν απολύτως μη-ρεαλιστικό ως σύνθημα, αφού είχε τη μορφή αιτήματος, για κάτι που όλοι ξέραμε ότι αποκλείεται να γίνει–και δεν είναι καλό να ζητάς κάτι που εγγυημένα δε θα γίνει. Και δύο εκατομύρια άνθρωποι να κατέβαιναν, αυτή η κυβέρνηση δε θα παραιτιόταν. (Αν και όταν μια κυβέρνηση παραιτηθεί, είναι επειδή δε θα αντέχει άλλο, όχι επειδή της το ζητούν.)
γ. Πολλοί αντιπολιτευόμενοι, ίδιας ή σχεδόν ίδιας νοοτροπίας με όσους πήγαν στις συγκεντρώσεις, έχουν σοβαρούς (σωστούς ή λάθος δε μετράει) λόγους να πιστεύουν ότι η κυβέρνηση αυτή είναι καλό να μείνει κι άλλο, και να φθαρεί. Το σύνθημα τους αποξένωσε, ενώ κάποιες συγκεντρώσεις γνήσια και απλά αντικυβερνητικές θα συσπείρωναν και πολλούς από αυτούς.
δ. Η στιγμή δεν ήταν κατάλληλη: είναι καλοκαίρι (αντιπολιτικός χρόνος στην Ελλάδα) και κυρίως δεν υπάρχει το timing του γεγονότος, η αντίδραση σε κάτι που μόλις έγινε, ή πρόκειται άμεσα να γίνει, ή το στοιχείο του αυθόρμητου. (Αντίθετα από το “Μένουμε Ευρώπη” που οργανώθηκε τις μέρες που υπήρχε τρομερή ένταση και αγωνία για την ευρωπαϊκή πορεία μας).
ε. Δεν υπήρχαν υποδομές, κομμάτων ή δικτύων, που θα αντιστάθμιζαν το δ, για να φέρουν κόσμο.
3. Παρ᾽ όλα αυτά, αρχικά δε σχολίασα και δεν εκφράστηκα αρνητικά, γιατί συμφωνούσα με τις προθέσεις της προσπάθειας, και έβρισκα μίζερο να κάνω αφ᾽ υψηλού κριτική, στο ξεκίνημα. Σιώπησα. “Όποιος θέλει να πάει” σκέφτηκα, “ας πάει. Δε μου πέφτει λόγος να τον κρίνω”.
4. Όταν άρχισε να αποκτά κάποια δυναμική η κίνηση, μου πέρασε από το νου μήπως είχα κάνει λάθος στις εκτιμήσεις μου (2).
5. Εκεί πάνω που το σκεφτόμουν και το συζητούσα με φίλους, άρχισαν οι επιθέσεις από τους κρατούντες. Από εκεί και πέρα, θεώρησα ότι ήταν μονόδρομος η συσστράτευση. (Εδώ νομίζω δε διαβάσαμε όλοι μας κάτι σωστά: οι επιθέσεις, ούτως ή άλλως σιχαμερές, απαίσιες και φασίζουσες στο πνεύμα, δεν είχαν κύριο σκοπό να τρομοκρατήσουν, όσο, χαρακτηρίζοντας την εκδήλωση ως ‘ακροδεξιά’ ή ᾽νεοδημοκρατική/κομματική’ να κρατήσουν μακριά από αυτή τη μεγάλη μάζα των δυσαρεστημένων από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ώστε να αποφευχθούν τα μεγάλα μεγέθη–αυτό το πέτυχαν δυστυχώς.)
6. Διαφώνησα και διαφωνώ με όσους αντιπολιτευόμενους κατηγόρησαν το “παραιτηθείτε” δημόσια, γιατί (επαναλαμβάνω) ήταν κίνηση καλών προθέσεων, ακηδεμόνευτη, θαρραλέα, αγνή. Υπήρχαν ίσως τακτικά λάθη, αλλά και τι μ᾽ αυτό; Δεν άξιζε ούτε κατακραυγή, ούτε λοιδορία, ούτε επιθέσεις από ομοφρονούντες. Κατά συνέπεια, θεωρώ άχρηστες (επιεικώς) και στενόκαρδες τις περισσότερες από τις οργανωμένες κριτικές που έγιναν δημόσια, από ανθρώπους που δηλώνουν ότι είναι (και έχω κάθε λόγο να πιστεύω ότι είναι) αντιπολιτευόμενοι. Κάποιες μάλιστα με εντυπωσίασαν με την οξύτητα και την πικρόχολη διάθεσή τους.
7. Θεωρώ ότι οι διοργανωτές δεν έχουν κανένα λόγο να μετανοούν ή να στενοχωριούνται για τους αριθμούς. Καλά έκαναν και έκαναν ό,τι έκαναν. Κακό δεν έγινε. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι, για το θάρρος και τον κόπο τους.
8. Θεωρώ ότι πρέπει όλοι, είτε όσοι διοργάνωσαν, είτε όσοι συμμετείχαν, είτε είδαν την κίνηση θετικά, ή έστω με συμπάθεια, να στοχαστούν και να αναστοχαστούν για το μήνυμα, το νόημα και το αποτέλεσμά της, πριν πάει το πράγμα παρακάτω. Μπορεί να πρέπει να συνεχιστεί, μπορεί όχι σε αυτό το στάδιο, ή πάντως όχι με αυτή τη μορφή. Αλλά την απόφαση πρέπει να την οδηγήσει η σκέψη και η συζήτηση, ούτε η απογοήτευση αλλά ούτε και το σκέτο πείσμα.
Ο Απόστολος Δοξιάδης είναι Έλληνας συγγραφέας και σκηνοθέτης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟMA:
http://www.mononews.gr/otan-astinomiki-trone-xilo-mesa-ke-exo-apo-tin-asoee/53861
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ:
http://www.mononews.gr/mraegean-eteria-chamilon-navlon-ipsilon-timon/53511
