Π. Αγγελόπουλος: Πάρτι υπερπαραγωγή στη Φιλοθέη για την εγγονή της Γιάννας

“Ουκ εν τω πολλώ τω ευ”, αλλά πόση άραγε αλήθεια εμπεριέχεται σε αυτή τη ρήση;

Ο πρωτότοκος γιος της Γιάννας και του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, Παναγιώτης, με τη συμβία του Έλλη Παπαδιαμάντη, αποφάσισαν να διοργανώσουν ένα πάρτι που όμοιό του δεν έχει ακουστεί τουλάχιστον τα τελευταία πέντε χρόνια στους κύκλους της βαθύπλουτης αθηναϊκής κοινωνίας. Αφορμή η βάφτιση της κόρης τους Ιωάννας, που παίρνει το όνομα της δυναμικής γιαγιάς της, η οποία βιώνει για τρίτη φορά τη χαρά αυτού του ρόλου (έχει εγγόνια από την κόρη της Καρολίνα).

Το πολυαναμενόμενο πάρτι πραγματοποιήθηκε στην έπαυλη της γιαγιάς και του παππού, από την πλευρά του πατέρα της μικρής Ιωάννας: στη βίλα Αγγελόπουλου η οποία δεσπόζει στη Φιλοθέη (όποιος γειτνιάζει, γνωρίζει καλά ότι το κινητό θα χάσει ελαφρώς το καλό σήμα του όταν περνάει οδηγώντας μπροστά από την κεντρική της πύλη!).

Η αφρόκρεμα της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας έσπευσαν να δώσουν το παρών.  Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης με την κομψότατη Μαρέβα, ενώ βρίσκονταν στην αγαπημένη τους Κρήτη το ίδιο πρωί, επέστρεψαν το απόγευμα και πήραν τη θέση τους στο κεντρικό τραπέζι -πόσο μάλλον αφού η Γιάννα ορίστηκε  εκ νέου συνεργάτης της κυβέρνησης για ακόμη ένα τιμητικό πρότζεκτ εθνικής ακτινοβολίας: τη διοργάνωση των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 “Ελλάδα 2021”. Μαζί τους βρισκόταν και η μία από τις δύο κόρες τους.

Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης με την αγαπημένη του σύζυγο Δάφνη, δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν.

Ο Τσίπρας και η Μπέτυ έλαμψαν δια της απουσίας τους (βρίσκονταν στη Θεσσαλονίκη).

Εννοείται ότι από τα σαράντα πέντε τραπέζια των οχτώ ατόμων που στήθηκαν στον κήπο της βίλας, κυριαρχούσε η …γερουσία. Οι νέοι, ήτοι οι περισσότεροι από τους συμμαθητές του Παναγιώτη και της Έλλης από το Κολλέγιο Αθηνών, τοποθετήθηκαν στα τραπέζια πίσω από τους επισήμους.

Η βραδιά ξεκίνησε χαλαρά, υπό τους ήχους μίας ζωντανής ορχήστρας που συνόδευε το ποτό της νεολαίας λίγο πάνω λίγο κάτω των τριάντα ετών. Τη θέση της πήρε ο πρωτότυπος dj Θανάσης Βασιλόπουλος που ενώ παίζει ζωντανά κλαρινέτο ο ίδιος, τον συνοδεύει η σύγχρονη μουσική στα ντεκ του. Έγινε γνωστός από το παραθαλάσσιο μπαρ Σκορπιός της Μυκόνου και σήμερα κυκλοφορεί και ηχογράφηση ερμηνείας του από τη Minos EMI. Τον διαδέχτηκε η Φουρέιρα και τελευταίος ο Ρέμος με όλες τις γνωστές επιτυχίες του ο οποίος ωστόσο κατέβηκε από τη σκηνή στις τέσσερις τα ξημερώματα.

Οι συμμαθητές πάντως των νεαρών γονέων χόρευαν έως τις έξι το πρωί. Χόρεψαν μάλιστα ακόμη και ελληνικούς χορούς με την τρισευτιχισμένη γιαγιά και χαλαρή οικοδέσποινα Γιάννα Αγγελοπούλου την οποία όμως καθώς φορούσε ένα ολοστρόγγυλο μακρύ λευκό φόρεμα σαν νυφικό, φοβόντουσαν οι νέοι μήπως την… λερώσουν. Έτσι, ο Καλαματιανός έτρεχε πιο αργόσυρτα.

Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος βρίσκεται σε σχέση με την Έλλη Παπαδιαμάντη από τα σχολικά χρόνια και των δύο στο Κολλέγιο Αθηνών -εκείνη τρία χρόνια μεγαλύτερή του, τη γνώρισε μέσω του αδελφού της με τον οποίο ο Παναγιώτης ήταν συμμαθητής.

Δείχνοντας πίστη στη διαχρονική αγάπη τους, αλλά και αντισυμβατικές αρχές τους (σε σχέση με τους τυπικούς και παραδοσιακούς γονείς τους), οι δύο νέοι δεν έχουν τελέσει θρησκευτικό γάμο αλλά κάποιου είδους σύμφωνο.

Η Έλλη ολοκλήρωσε σπουδές Νομικής στην Αθήνα αλλά αφοσιώθηκε στο λυρικό τραγούδι. ‘Εχει ήδη αποδείξει τις ικανότητές της ως μετζοσοπράνο -επί παραδείγματι πριν από δύο χρόνια στην παράσταση “Ενα” στην αίθουσα Δημήτρη Μητρόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής, μία σύζευξη της μπαρόκ παράδοσης με το σύγχρονο ρεπερτόριο, της κλασικής μουσικής ερμηνείας με την art performance και το χορό, με έξι διαφορετικούς σολίστ.

Από την άλλη, ο γόνος της μεγάλης επιχειρηματικής οικογένειας Αγγελόπουλου, ύστερα από τις σπουδές στο Χάρβαρντ, ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ φάσμα ιδεών και ορισμένοι επίσης ισχυρίστηκαν ότι -πολιτικοποιημένος νέος γαρ-, ενστερνίστηκε και αριστερίζουσες ιδέες, φιλικές προς την πλευρά Βαρουφάκη.

Ο ίδιος σημείωνε άλλωστε σε άρθρο του με αφορμή το κίνημα των δυσαρεστημένων το 2011:

“Στις 25 Μάη ξέσπασε στην πλατεία Συντάγµατος ένα µαζικό πολιτικό κίνηµα αντίστασης και χειραφέτησης, που αποτέλεσε µια κρίσιµη καµπή στον «παρατεταµένο λαϊκό πόλεµο», ο οποίος ξεκίνησε µε την ψήφιση του επαχθούς Μνηµονίου και κλιµακώθηκε µε έντεκα πανεργατικές γενικές απεργίες. Στην υπό «κινεζοποίηση» Ελλάδα της διαρκούς λιτότητας και της οικονοµικής εξαθλίωσης, του εργασιακού µεσαίωνα και της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, το κίνηµα των πλατειών εξέφρασε τη διάρρηξη των παγιωµένων σχέσεων αντιπροσώπευσης και των αστικών κοινωνικών συµµαχιών, µεταµορφώνοντας την κρίση από οικονοµική σε πολιτική. Kαθοριστικής σηµασίας στοιχείο, συµβάλλον και στην αντιφατικότητα του κινήµατος, υπήρξε η συµµετοχή χιλιάδων ψηφοφόρων του πελατειακού δικοµµατισµού, ορµώµενων από τη δυσαρέσκεια και την απόγνωση απέναντι στην πολιτική αφαίµαξης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ».

Και πρότεινε εν κατακλείδι: “Βασικοί άξονες πρέπει να είναι η στάση πληρωµών και η διαγραφή του χρέους σε ρήξη µε την Ε.Ε., η αναδιανοµή του εισοδήµατος εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ της µισθωτής εργασίας, η υπεράσπιση του δηµόσιου και δωρεάν χαρακτήρα των κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία), η εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων και η χάραξη βιοµηχανικής πολιτικής µε στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανακούφιση των εργαζοµένων, η θέσπιση αποκεντρωµένων αµεσοδηµοκρατικών θεσµών και η κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας».

Μένουν στην Αθήνα σήμερα. Θα τον τραβήξει η Πολιτική, οι business ή και τα δύο; Πάντως στο προσκήνιο θα έρθει για να μείνει, αργά ή γρήγορα. Ίδωμεν…