Eίναι η Βουλγαρία και η Ελλάδα BFF (συντομογραφία του Best Friends Forever); Λένε πως οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Έτσι, η Ελλάδα μάλλον θα πρέπει να νιώθει αρκετά μόνη τον τελευταίο καιρό. Από τότε που η χώρα χρεωκόπησε, πριν περίπου 7 χρόνια, η υπόλοιπη Ευρώπη προσπαθεί να κρατήσει τις αποστάσεις της. Πέρα από κάποιους ηλιοκαμμένους Άγγλους τουρίστες, όλοι προσποιούνται πως η Ελλάδα δεν υπάρχει. Όλοι, εκτός από τη Βουλγαρία.

Βέβαια, για να μην παρεξηγούμαστε, το μικρό αυτό βαλκανικό κράτος δεν διαδραματίζει το ρόλο του καλού Σαμαρείτη. Αντιθέτως, η Ελλάδα έχει προσφέρει μια ολόκληρη περιουσία στη γείτονα χώρα.

Μέχρι το 2009, περίπου 10.000 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν μεταφέρει τις έδρες τους στη Βουλγαρία, σύμφωνα με το Ελληνικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο στη Βουλγαρία (HBCB). Και αυτοί οι ”μετανάστες” πωλούν κάτι περισσότερο από γύρο και γιαούρτι. Μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, που δραστηριοποιούνται σε τομείς, όπως είναι η μεταλλουργία, το λιανικό εμπόριο, η διανομή καυσίμων, οι κατασκευές και η πώληση ακινήτων, συρρέουν σε αυτή τη νέα Γη της Επαγγελίας.

Η Βουλγαρία δίνει στην Ελλάδα την ευκαιρία να διατηρήσει “τον εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας της”, λέει ο Roumen Galabivon, ένας Βούλγαρος τραπεζίτης επενδύσεων και επικεφαλής του Εθνικού Προγράμματος για τη Διαχείριση Καταστροφικών Κινδύνων.

Αν είστε αρκετά απελπισμένοι, τα κίνητρα είναι πολλά. Ενώ η βουλγαρική αγορά – περίπου 7 εκατομμύρια άνθρωποι, λιγότεροι δηλαδή από τον πληθυσμό της Νέας Υόρκης –  μπορεί να μην φαίνεται τόσο λαμπερή, όσο οι γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Γερμανίας ή της Γαλλίας, για τους Έλληνες που παλεύουν να επιβιώσουν όμως, φαντάζει ιδανική. Οι εταιρικοί φόροι και το κόστος εργασίας είναι ιδιαίτερα χαμηλά και, παρά τα υψηλά ποσοστά διαφθοράς, οι βουλγαρικές τράπεζες είναι αρκετά αξιόπιστες – με υψηλή ρευστότητα και  κεφαλαιακούς ελέγχους – συγκεντρώνοντας επαίνους από το Διεθνές Οικονομικό Ταμείο.

Εκτός από το πολύ φιλικό οικονομικό περιβάλλον και την αξιοπιστία του βουλγαρικού τραπεζικού συστήματος (κάτι που στην Ελλάδα υπάρχει μόνο σαν όνειρο), η Βουλγαρία έχει και το πλεονέκτημα της τοποθεσίας,  το γεγονός, δηλαδή, ότι βρίσκεται δίπλα στη χώρα μας. Ένας Έλληνας επιχειρηματίας δύσκολα θα μπορούσε να ”χτυπήσει” τις παγωμένες πόρτες τις γερμανικής αγοράς ή εξίσου δύσκολα θα μπορούσε να εδραιωθεί στο γκρίζο και καταθληπτικό Bristol της Αγγλίας.

Συνεπώς, το να κατευθυνθεί προς τη Βουλγαρία φαντάζει πιο πολύ σα μια βόλτα στο πατρικό σπίτι, αν βέβαια ο όρος πατρικό σπίτι σημαίνει διάσωση. Σύμφωνα με το Ελληνικό Επιχειρηματικό Συμβούλιο στη Βουλγαρία, περίπου 4.000 ελληνικές εταιρείες έχουν μεταφερθεί σε νότιες περιοχές του Sadanski και του Petrich και το 70% προέρχεται από περιοχές της βόρειας Ελλάδας.

“Είναι μια κατάσταση διπλής νίκης”, αναφέρει ο Galabivon, προσθέτοντας πως η Βουλγαρία χρειάζεται τα ταλέντα και η Ελλάδα την αγορά. Δεν προκαλεί, λοιπόν, ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός πως στα σούπερμαρκετ στη Σόφια υπάρχει πληθώρα προϊόντων με ελληνικές ετικέτες, ενώ σίγουρα θα βρεις έναν Βασίλη ή έναν Δημήτρη να διευθύνει μια επιχείρηση στη νότια Βουλγαρία. Υπάρχουν πολυεθνικές, κατασκευαστικές εταιρείες πολλών εκατομμυρίων δολαρίων όπως η ΑΚΤΩΡ, οι οποίες εδρεύουν στην Ελλάδα και δραστηριοποιούνται σε 12 διαφορετικές χώρες, ή η Chipita, που εξάγει διάφορα σνακς και σοκολάτες, τα οποία εμφανίζονται στα ράφια των βουλγαρικών σούπερμαρκετ όλο και περισσότερο. Αυτού του είδους η μετανάστευση γίνεται επίσης φανερή, αν αναλογιστεί κανείς τη μαγειρική σκηνή στη Βουλγαρία.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις fast-food ξεπηδούν δεξιά και αριστερά στους δρόμους της Σόφιας, προσφέροντας τον διάσημο και πεντανόστιμο γύρο. Παρατηρείται, επίσης, μια σημαντική αύξηση των ελληνικών μαγαζιών, που προωθούν τη μεσογειακή διατροφή, πουλώντας ελληνικά προϊόντα, όπως είναι το ελαιόλαδο, το γιαούρτι και το χαλούμι.

86194_gettyimages535038439

Πρέπει, βέβαια, να παραδεχτούμε πως όλο αυτό το φαινόμενο δεν είναι μια νέα μόδα. Ως γείτονες, οι δυο αυτές χώρες έχουν εδώ και καιρό ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς. Όπως είναι φυσικό, ορισμένα γεγονότα έχουν εκτοξεύσει τη σχέση αυτή στα ύψη. Υπάρχει, προφανώς, η οικονομική κρίση. Ενώ η Ελλάδα συνήθιζε να είναι ο “πλούσιος συγγενής” της Βουλγαρίας, τώρα φαίνεται πως η Βουλγαρία προσφέρει μια χείρα βοηθείας στη χώρα μας. Για τη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης, μεγάλη σημασία έχει και η συνεχής πολιτική και οικονομική αστάθεια της επίσης γειτονικής μας χώρας, της Τουρκίας. Η οικονομία της Τουρκίας ακολουθεί πτωτική πορεία τα 2 τελευταία χρόνια.

Και φυσικά δεν ωφελούνται μόνο οι ελληνικές επιχειρήσεις από αυτή την κίνηση. Η βουλγαρική οικονομία είχε παραμείνει στάσιμη για ολόκληρες δεκαετίες, αφού αυξανόταν με ρυθμό 1%, με ανεργία που άγγιζε το 12%. Η μαζική μετανάστευση των νέων, που διέθεταν πολλά προσόντα, με στόχο την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, άφησε τη χώρα χωρίς “μυαλιά”, δεδομένο που με μεγάλη χαρά και προθυμία ανέτρεψαν οι Έλληνες. Έτσι, ενώ καταρτισμένοι Βούλγαροι φεύγουν για να εργαστούν σε οικοδομές και βιομηχανίες στην Ισπανία, Έλληνες πηγαίνουν στη Βουλγαρία για να αναλάβουν καίριες θέσεις σε διάφορους τομείς.

Βέβαια, υπάρχουν και μειονεκτήματα. Η οικονομική μετανάστευση απειλεί την Ελλάδα με μια μεγάλη έλλειψη υψηλά καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού, αν και όταν η οικονομία ανακάμψει. Όλο το κεφάλαιο που μεταφέρθηκε στη Βουλγαρία δεν προβλέπεται να επιστρέψει σύντομα. Και το ίδιο ισχύει για το Δημήτρη και το Βασίλη που βρήκαν νέο σπίτι για τις οικογένειες στην άλλη πλευρά των συνόρων. Και αν αυτό συμβεί, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για τους Βούλγαρους που βρίσκονται στο εξωτερικό να επιστρέψουν, αναφέρει ο Krassen Stanchev, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου Οικονομίας της Αγοράς. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό πρόβλημα, δεδομένης της αυξανόμενης επιστροφής των μεταναστών στα πάτρια εδάφη. Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή, το 73% όλων των Βούλγαρων που έφυγαν από τη χώρα, στην περίοδο 2001 – 2011, επέστρεψαν στη χώρα τους σε λιγότερο από 5 χρόνια.

Ακόμα, όμως, αυτές οι συνέπειες δεν έχουν φανεί, αναφέρει ο Νικόλας Οικονομίδης, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και στο UC Berkeley. Πιστεύει πως η Ελλάδα έχει μπροστά της 5 – 10 χρόνια μέχρι ”να πείσει το κόσμο πως βρίσκεται σε μια πορεία ανάκαμψης”. Στο μεταξύ, η ύπαρξη μιας αγοράς για τα ελληνικά προϊόντα συμβάλλει στην άμβλυνση του πλήγματος της οικονομικής κρίσης, ενώ ταυτόχρονα ενισχύεται η βουλγαρική οικονομία.

Ίσως τελικά και να υπάρχει αίσιο τέλος στην τραγωδία της Ελλάδας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

http://www.mononews.gr/relans-varoufaki-kata-stournara-gia-to-perifimo-new-deal/53136