Έπειτα από 31 ολόκληρα χρόνια η δικαστική διαμάχη της Κέκροψ με το Ελληνικό Δημόσιο για την κυριότητα 194 στρεμμάτων στην περιοχή Τουρκοβούνια (λατομία Ψυχικού) κλείνει υπέρ της εταιρείας.

Πέρσι, κατά τη γενική συνέλευση της Κέκροψ, εταιρεία που ιδρύθηκε το 1923, ο διευθύνων σύμβουλός της Πέτρος Σουρέτης (διευθύνων σύμβουλος και της Ιντρακάτ, μέλους του ομίλου της Ιντρακόμ) είχε δηλώσει ότι στην επόμενη γενική συνέλευση το 2019 μπορεί και να συζητηθεί το σχέδιο για την αξιοποίησης της έκτασης. Όπως φαίνεται είναι θέμα ημερών να επιβεβαιωθεί.

Η εταιρεία στην οποία μέχρι και πέρσι μέτοχος ήταν και ο πρώην εκδότης Σταύρος Ψυχάρης (το ποσοστό του πέρασε στην Alpha Bank η οποία σήμερα ελέγχει το 6,69% της εταιρείας) έχει βασικούς μετόχους τον όμιλο ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ με επικεφαλής και βασικό μέτοχο τον Γιώργο Περιστέρη, με ποσοστό 37,22% και τον όμιλο Ιντρακόμ του Σωκράτη Κόκκαλη με 34,315%.

Το ενδιαφέρον των μετόχων για την υπόθεση αυτή είναι προφανές. Εφόσον οι πληροφορίες γίνουν επίσημη είδηση η αξία του ενεργητικού της θα αυξηθεί σημαντικά, ενώ ήδη η τιμή της μετοχής της εταιρείας στο Χρηματιστήριο έχει… μυριστεί την απόφαση της Δικαιοσύνης.

Η εν λόγω έκταση βρίσκεται σε μια από τις ακριβότερες περιοχές της Αθήνας, το Παλαιό Ψυχικό, και στο μεταξύ η αγορά των ακινήτων δείχνει σημάδια θετικότερης πορείας.

Βεβαίως, είναι ένα ερώτημα τι μέρος των 194 στρεμμάτων εν τέλει δύναται να αξιοποιηθεί, ενώ να σημειωθεί ότι όπως η ίδια η εταιρεία έχει ενημερώσει με ανακοινώσεις της τμήμα 185 στρεμμάτων της έκτασης κηρύχθηκε αναδασωτέο με την με αριθμό 678/09.03.1998 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής. Η αίτηση της Κέκροψ για την ακύρωση της ως άνω απόφασης απερρίφθη με την με αριθμό 2763/2006 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το ιστορικό της δικαστικής διαμάχης ξεκινά με την αγωγή που άσκησε το ελληνικό δημόσιο ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την 01.12.1988, με την οποία διεκδικούσε την έκταση στην περιοχή Τουρκοβουνίων.

Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 5722/1997 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου. Κατά της αποφάσεως αυτής το ελληνικό δημόσιο άσκησε έφεση ενώπιον του Εφετείου Αθηνών, η συζήτηση της οποίας έγινε την 24.11.1998. Η υπόθεση δικάσθηκε την 29.11.2011. Το Εφετείο με την με αριθμό 2887/2012 απόφασή του ανέβαλε την έκδοση οριστικής αποφάσεως και υποσχέθηκε συμπληρωματική απόδειξη.

Μετά την κατάθεση της νέας πραγματογνωμοσύνης, η υπόθεση συζητήθηκε την 08.04.2014 και εξεδόθη η με αριθμό 3401/2014 Απόφαση του Εφετείου Αθηνών, η οποία δέχθηκε την αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου. Η Κέκροψ κατέθεσε Αίτηση Αναιρέσεως κατά της νέας απόφασης, ενώπιον του Αρείου Πάγου, η οποία συζητήθηκε 2 Νοεμβρίου 2016.

Επί της συζητήσεως αυτής εκδόθηκε η υπ. αριθ. 447/2017 απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία διατάχθηκε η κλήτευση και των λοιπών πλην του ελληνικού δημοσίου υπέρ της εταιρείας διαδίκων, προκειμένου εκ νέου να συζητηθεί η υπόθεση. Μετά από σχετική κλήση που κατέθεσε η Κέκροψ η παραπάνω Αίτηση Αναιρέσεως επρόκειτο να συζητηθεί κατά τη δικάσιμο της 1ης Νοεμβρίου 2017, ωστόσο, αναβλήθηκε και συζητήθηκε την 24η Ιανουαρίου 2018.

Στη συνέχεια εξεδόθη η με αριθμό 589/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου, η οποία έκανε δεκτή την ασκηθείσα από την Κέκροψ Αίτηση Αναίρεσης της υπ’ αριθ. 3401/2014 απόφασης του Εφετείου Αθηνών κατά του ελληνικού δημοσίου.

Ειδικότερα, αναίρεσε την εις βάρος της εταιρείας εφετειακή απόφαση, γιατί, κατά παράβαση του άρθρου 281 ΑΚ, είχε απορρίψει ως μη νόμιμη την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος κυριότητας του ελληνικού δημοσίου, με την οποία η Κέκροψ επικαλείτο ότι το Ελληνικό Δημόσιο επί τουλάχιστον 70 χρόνια ρητά αναγνώριζε την κυριότητά της με σειρά δηλωτικών πράξεων.

Ως εκ τούτου η υπόθεση συζητήθηκε στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών για ουσιαστική κρίση, σύμφωνα με τις δεσμευτικές για το Εφετείο κρίσεις του Αρείου Πάγου στις 4 Δεκεμβρίου 2018 και η απόφαση που αναμένεται θεωρείται η τελική.

Η Κέκροψ στο μεταξύ έχει προβεί στην πλήρη απομείωση των εν λόγω ακινήτων από το ενεργητικό της. Μια θετική απόφαση του Εφετείου θα έχει ως αποτέλεσμα την τελεσίδικη αναγνώριση της κυριότητας της έκτασης και την εγγραφή του ακινήτου στο ενεργητικό της Εταιρείας.