Τα τελευταία χρόνια, είναι ξανά στην μόδα η δαντέλα. Είτε σε μπλουζάκια είτε σε τελείωμα στα παντελόνια, αλλά και πολύ στα φορέματα.  Βλέποντας πρόσφατα λοιπόν ένα φόρεμα με πολύ ωραία δαντελένια μανίκια, θυμήθηκα κι εγώ ένα ξεχασμένο στην ντουλάπα φόρεμα, με δαντελένια λεπτομέρεια, που είχε παραγκωνιστεί για αρκετό καιρό από τις νέες αφίξεις.

Το φόρεμα είναι αγαπημένο μπλε σκούρο και το έχω αγοράσει από τον CAROUZO (κάποιοι ίσως να μην τον θυμούνται καν ως κατάστημα), το 2006.  Είναι λοιπόν αισίως 13 ετών. Είναι της Γερμανίδας σχεδιάστριας Dorothee Sumacher γεγονός που, φυσικά, δεν το ήξερα όταν το είδα και το αγάπησα. Είναι από χοντρό ελαστικό βαμβακερό ύφασμα, με διπλή επένδυση στο τμήμα από τη μέση και πάνω. Το φόρεμα χωρίζει ξεκάθαρα σε πάνω και κάτω μέρος, με μία οριζόντια τρέσα από μπλε δαντέλα μα μία όμορφη μοβ ρίγα. Δυστυχώς δεν φαίνεται στην φωτογραφία καθαρά, γι’ αυτό έχω βάλει την λεπτομέρεια της δαντέλας ξεχωριστά.

Από τη μέση και μετά, ξεκινάνε κάθετα προς τα κάτω δαντέλες στο ίδιο μοτίβο ακριβώς, μόνο που το ύφασμα φαρδαίνει δίνοντας ένα ωραίο alpha σχήμα στο φόρεμα, το οποίο οι δαντελένιες τρέσες βοηθάνε να διατηρηθεί όμορφο και καλοσχηματισμένο. Επειδή το ύφασμα είναι μαλακό αλλά ταυτόχρονα βαρύ, δίνει μία πολύ ωραία αίσθηση ροής.  Ο μεσαίος μου ο γιος μια φορά μου είπε όταν έφευγα για την δουλειά: «Μαμά μοιάζεις με Ισπανίδα χορεύτρια»!

Και η αλήθεια είναι ότι αν είχε λίγο παραπάνω φραμπαλά το φόρεμα και φυσικά κόκκινο χρώμα, μπορεί να παρέπεμπε και σε φόρεμα χορεύτριας φλαμένκο.

Το κρεμαστό είναι δώρο από αγαπημένη φίλη, μεγάλες κιτρινοχρυσαφί πολυεδρικές χάντρες και, φυσικά, το απαραίτητο ματάκι για να με φυλάει από την κακή ενέργεια!

Τα παπούτσια είναι ιδιαίτερα αγαπημένα. Επειδή δεν μου αρέσουν τα μυτερά παπούτσια, τα συγκεκριμένα είναι ακριβώς όσο στρογγυλεμένα τα θέλω. Επιπλέον έχουν μία όμορφη λεπτομέρεια. Ενώ είναι μπλε, το τακούνι είναι στο χρώμα του ξύλου αλλά πολύ διακριτικό. Είναι Ralph Lauren, το μοντέλο ονομάζεται Zabrina και τα έχω περίπου 10 χρόνια, οπότε δεν κυκλοφορούν δυστυχώς πια.

Επειδή η επαγγελματική μας μέρα είναι μεγάλη, τα παπούτσια είναι πάντα κρίσιμος παράγοντας επιβίωσης. Πρέπει να είναι κομψά αλλά ταυτόχρονα άνετα, για να μπορούμε να τα φοράμε 10 και πλέον ώρες. Γι’ αυτό όταν βρω κάποιο παπούτσι που με βολεύει, το παίρνω σε όσα διαθέσιμα χρώματα βρω. Αυτά τα είχα σε μαύρο, σε καφέ σκούρο αλλά και σε ένα υπέροχο tabac δυστυχώς όμως δεν αποδείχτηκαν ιδιαίτερα ανθεκτικά…

 Η τσάντα είναι Michael Kors και το μοντέλο ονομάζεται Selma. Είναι κλασσική και ως εκ τούτου, παρότι την έχω 6 χρόνια, κυκλοφορεί ακόμη και σε πολύ περισσότερα χρώματα πια.

Το κρεμαστό, τέλος, παρότι δεν διακρίνεται καθαρά στην φωτογραφία (το παραθέτω χωριστά), είναι ένα υπέροχο χρυσό κόσμημα, δώρο της αγαπημένης μου Ιορδανής φίλης Manar και είναι το όνομα Μαρία γραμμένο στα Αραβικά. Πολύτιμο όσο και μοναδικό.

Ακολουθήστε την Working in Style στην σελίδα της στο Instagram.