Π. Γερουλάνος: «Τον Μάιο ψηφίζουμε για την Αθήνα την πόλη που ζούμε»

Στις εκλογές του Μαΐου ψηφίζουμε για δήμαρχο, όχι υπέρ του Τσίπρα ή του Μητσοτάκη

Όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει μεγάλη πόλωση ενόψει εθνικών εκλογών. Τα δύο κόμματα ποντάρουν -κακώς κατά τη γνώμη μου- στην πόλωση. Ελπίζω και πιστεύω ότι αυτό δεν θα επηρεάσει τις δημοτικές εκλογές, διότι εκεί ψηφίζουμε για Δήμαρχο. Ό,τι και να ψηφίσουμε στις δημοτικές εκλογές δε σημαίνει ότι θα φύγει ο Τσίπρας ή δε θα έρθει ο Μητσοτάκης. Ως δημότες οφείλουμε να ψηφίσουμε για την Αθήνα, για την πόλη μας. Τα επόμενα χρόνια στην Αθήνα είναι πάρα πολύ κρίσιμα, πάρα πολύ κομβικά, έχει μια τεράστια ευκαιρία η Αθήνα να προχωρήσει μπροστά και είναι κρίμα να πετάξουμε την ψήφο μας μόνο για να υποστηρίξουμε τον εκλεκτό του κόμματος που υποστηρίζουμε. Αυτή η νοοτροπία νομίζω ότι ανήκει στο χθες.

Έργα ουσίας όχι έργα βιτρίνας στον Δήμο την επόμενη μέρα

Το μεγάλο ερώτημα της επόμενης μέρας είναι το εξής: Θα κάνουμε έργα βιτρίνας για να πάμε να γίνουμε αρχηγοί των κομμάτων μας ή θα κάνουμε έργα ουσίας, κάτω από τις γραμμές του τρένου που λέγαμε, κάτω από την Πειραιώς, στις γειτονιές που έχουμε εγκαταλείψει για μεγάλα χρονικά διαστήματα; Αυτή η επιλογή για μένα πρέπει να καθορίσει την επόμενη μέρα στον Δήμο Αθηναίων.

Να επενδύσουμε στις γειτονιές στην κάτω μεριά του τρένου

Πάντα σκεφτόμαστε την Αθήνα του πολιτισμού, την Αθήνα της ιστορίας από την πάνω μεριά του τρένου. Σπάνια σκεφτόμαστε τι πλούτος υπάρχει στην Ακαδημία Πλάτωνος, που μαζί με το Δημόσιο Σήμα οδηγούν στον Κεραμεικό και βεβαίως στην Ιερά Οδό που είναι ένας ιστορικός δρόμος της Αθήνας. Όπου επενδύουμε στον πολιτισμό μας, όπου επενδύουμε στην ιστορία αυτής της πόλης, όπου επενδύουμε στις πηγές πλούτου που αυτή τη στιγμή είναι αναξιοποίητες μέσα στην πόλη, αμέσως αναβαθμίζεται η περιοχή και εκεί που επικρατούσε ο φόβος σε κάποιες γειτονιές αρχίζει και απομακρύνεται και πιστεύω ότι αυτό μπορούμε να το κάνουμε πράξη.

Μπορούμε να φέρουμε φοιτητές από όλον τον κόσμο στην Ακαδημία Πλάτωνος

Έχω ένα φίλο πολύ ψηλά στην ιεραρχία σε πανεπιστήμιο της Αμερικής – και θα γίνω πολύ πιο συγκεκριμένος όταν έρθουν και οι δικές τους προτάσεις- ο οποίος επισκεπτόταν την Ελλάδα και του λέω, «Έχεις δυο ώρες; Θέλω να σε πάω κάπου». Τον πήγα στην Ακαδημία Πλάτωνος, του έδειξα την περιοχή και του λέω «Σκέψου πώς θα ήταν εδώ εάν φοιτητές από όλο τον κόσμο ερχόντουσαν να σπουδάσουν ιστορία, φιλοσοφία, αρχαιολογία, πολιτικές επιστήμες. Σε ένα χώρο που δεν υπάρχει παιδί αυτή τη στιγμή που να σπουδάζει αυτές τις επιστήμες και να μην έδινε τα πάντα να έρθει για μια εβδομάδα, για έξι μήνες να κάνει μαθήματα εδώ, σε αυτό το χώρο». Μιλώ για ένα ξενοδοχειακό χώρο που θα φιλοξενεί παιδιά από το εξωτερικό. Η ουσία είναι ότι πολλά παιδιά σπουδάζουν για τον Πλάτωνα, σπουδάζουν για την ιστορική Αθήνα. Αντί, λοιπόν, να πάμε και αυτούς, μαζί με όλους τους τουρίστες, στα γνωστά τουριστικά μέρη, θα μπορούσαμε να αναβαθμίσουμε μια περιοχή, να της δώσουμε διεθνή λάμψη και να κάνουμε αυτά τα παιδιά κοινωνούς στο ότι η Αθήνα είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που  βλέπουμε στα καρτ ποστάλ.

Πρέπει να ασκήσουμε πίεση για να κυνηγηθεί το μαύρο χρήμα στα Εξάρχεια

Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα Εξάρχεια έχουν πάψει να είναι αυτό που ήταν, διολισθαίνουν συνέχεια και είναι κάτι που πρώτοι από όλους το φωνάζουν οι ίδιοι οι κάτοικοι των Εξαρχείων, που έχουν γράψει μια επιστολή στον Πρωθυπουργό, με την οποία του λένε «Κάνε κάτι». Έστειλα μια συνοδευτική επιστολή μετά από τη δική τους, λέγοντας στον πρωθυπουργό ότι είναι χρυσή ευκαιρία να κάνει κάτι. Τι μπορεί να κάνει ο Πρωθυπουργός; Στα Εξάρχεια το πρόβλημα το διατηρεί μια ομάδα μαφιών που κινούν μαύρο χρήμα. Ο πιο ισχυρός Έλληνας αυτή τη στιγμή είναι ο Εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος. Αυτοί οι λογαριασμοί πρέπει να ανοίξουν, αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να κυνηγηθούν. Follow the money που λένε οι Αμερικάνοι. Να κυνηγήσεις το μαύρο χρήμα πίσω από το παραεμπόριο των τσιγάρων, πίσω από το εμπόριο των ναρκωτικών κτλ. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Δήμαρχος, και πρέπει να το κάνει, είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες έτσι ώστε να κινηθούν αυτές οι διαδικασίες. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις νομικά μέσα, επικοινωνιακά μέσα, χρήματα που έχεις στη διάθεσή σου. Πρέπει να ασκήσεις πίεση, έτσι ώστε να δούμε το πρόβλημα των Εξαρχείων διαφορετικά. Να μην το βλέπουμε μόνο σαν μια ρομαντική περιοχή που υπάρχει κάποια παραβατικότητα, αλλά σαν έναν χώρο που εκμεταλλεύονται κάποιοι για να απαξιώσουν τη συγκεκριμένη γειτονιά.

Σε ό,τι συμφωνούμε για την Αθήνα πρέπει να το προχωράμε                 

Πολιτικός πολιτισμός δε σημαίνει και πολιτική συμφωνία. Πολιτικός πολιτισμός σημαίνει ότι κάνουμε μια συζήτηση πάνω σε μια ανθρώπινη βάση με τις διαφωνίες μας, βλέπουμε πού συμφωνούμε και προχωράμε σ’ αυτά που συμφωνούμε κι εκεί που διαφωνούμε, ψηφίζουμε, εντάσσουμε τη συζήτηση σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο ή κοιτάμε εναλλακτικές λύσεις. Αλλά δε σημαίνει ότι μια πολιτισμένη συζήτηση δεν έχει και πολιτικές διαφορές, έχει πολύ μεγάλες διαφορές. Εγώ νομίζω, ας πούμε, ότι σε αυτά που φωνάζω για τα Εξάρχεια, ο κ. Ηλιόπουλος θα έλεγε «μα γιατί, αφού δεν υπάρχει πρόβλημα στα Εξάρχεια». Ή σε αυτά που έχω κατά καιρούς πει για θέματα όπως είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών ή το Πολυτεχνείο,  διαφωνεί ο κ. Μπακογιάννης, αλλά δε χρειάζεται να το κάνουμε αυτό με κορώνες.

Κανόνες άμεσα στο Airbnb για να ισορροπήσει η ανάπτυξη και να μην αλλοιωθούν γειτονιές

Το AIRBNB είναι μια οικονομική δραστηριότητα που έδωσε μια ένεση ζωής σε πολλές οικογένειες που βρίσκονταν σε δυσκολία την εποχή της κρίσης. Έδωσαν ζωή σε κάποιες γειτονιές που είχαν εγκαταλειφθεί. Όμως είναι διαφορετικό το AIRBNB που αφορά το να νοικιάσεις το διαμέρισμά σου τους μήνες που πας διακοπές, διαφορετικό το να αξιοποιείς ένα διαμέρισμα που σου άφησαν οι γονείς σου και είναι διαφορετικό αυτό που βλέπουμε σήμερα, που υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία, στημένη πάνω στο AIRBNB, εκμεταλλευόμενη το θολό φορολογικό πλαίσιο και τους θολούς κανόνες λειτουργίας ώστε να μπει δυναμικά μέσα σε γειτονιές και να φτάσει σε σημείο να τις αλλοιώνει.

Σήμερα το Κουκάκι, όπως και τα Εξάρχεια σ’ ένα βαθμό, κινδυνεύουν να χάσουν τον χαρακτήρα τους. Εάν τις αλλοιώσουμε, αν το Κουκάκι χάσει την αξία του, δε θα είναι πια αυτό που είναι για τους επισκέπτες και το AIRBNB θ’ αποδειχθεί μια φούσκα, αντίστοιχη του Χρηματιστηρίου, εάν τα πράγματα πάνε λάθος. Αν αρχίσει να πέφτει ο τουρισμός αύριο, θα πέσουν οι τιμές αυτών των σπιτιών και οι άνθρωποι που πήραν δάνεια για ν’ ανακαινίσουν τα σπίτια τους, θα χάσουν τα λεφτά τους.

Γι’ αυτό χρειάζονται άμεσα κανόνες που να αφορούν την ασφάλεια των ανθρώπων που μένουν μέσα σ’ αυτά τα σπίτια, την ησυχία, τις πολυκατοικίες που φιλοξενούν ένα τέτοιο διαμέρισμα και κανόνες λειτουργίας έτσι ώστε να μεταφερθεί για να ισορροπήσει η ανάπτυξη του AIRBNB, όχι μόνο σε δυο ή τρεις γειτονιές, αλλά σε όλη την Αθήνα. Άρα θέτοντας κανόνες για το Κουκάκι, το Παγκράτι, τα Εξάρχεια, αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη και άλλες γειτονιές, που μπορούν να χαρούν αυτόν τον πλούτο.

Η Αθήνα θα μπορούσε να ανακυκλώνει το 80% των σκουπιδιών της

Για την αποκομιδή των σκουπιδιών, παρ’ ότι υπάρχουν παράπονα, τα παράπονα αφορούν την ανακύκλωση και δικαίως, διότι η Αθήνα θα μπορούσε ν’ ανακυκλώνει 80% των σκουπιδιών της, σκουπίδια που είναι πλούτος για την πόλη και σήμερα είναι ζήτημα αν ανακυκλώνει το 20%. Γιατί; Διότι, πρώτον, δεν υπάρχουν οι υποδομές μέσα ή γύρω από την Αθήνα, για να γίνει σωστή ανακύκλωση.

Είδα με τα μάτια μου, σε μια βόλτα που έκανα μ’ ένα απορριμματοφόρο για να δω την εμπειρία των ανθρώπων που δουλεύουν αυτές τις βάρδιες, μια δημόσια Υπηρεσία που κατέβασε 14 κάδους απορρίμματα, εκ των οποίων οι 12 ήταν χαρτί. Και πήγαν κατευθείαν στη χωματερή. Μια χωματερή που ανάθεμα αν έχει 6 μήνες ζωής. Αυτό όλο επικρατεί, διότι υπάρχει έλλειψη υποδομών, παιδείας και ενημέρωσης. Υποδομές οι οποίες μπορούν να πάρουν αυτό το υλικό και να το αξιοποιήσουν, κάτι που αφορά το Δήμο αλλά κυρίως την Περιφέρεια που οφείλει να κάνει κέντρα ανακύκλωσης.

Δεύτερον, υπάρχει ένα έλλειμμα ενημέρωσης, που πιστεύω ότι μπορεί να καλυφθεί τώρα διότι θα μπουν οι λεγόμενοι καφέ κάδοι. Είναι τεράστια ευκαιρία να κάνει ο Δήμος ένα μεγάλο πρόγραμμα ενημέρωσης για το τι κάνει ο κάθε κάδος, τι πετάμε σε κάθε κάδο και τι συμβαίνει με αυτά που πετάμε σε κάθε κάδο. Διότι κι αυτό είναι σημαντικό, είναι σημαντικό ας πούμε εμείς να ξέρουμε ότι το χαρτί που θα βάλω στον κάδο με τα χαρτιά, θ’ αξιοποιηθεί προς ανακύκλωση και ότι απ’ αυτή την ανακύκλωση θα έχει ένα κέρδος ο Δήμος μου. Διότι σήμερα όλα αυτά τα σκουπίδια που πετιούνται, είναι χάσιμο πόρων που ανήκουν σ’ εμάς.

Να δώσουμε στους υπαλλήλους του Δήμου τα εργαλεία να κάνουν σωστά τη δουλειά τους

Εκεί που έχουμε δει να ιδιωτικοποιείται η δημόσια υγεία, η καθαριότητα, υπάρχουν παρασπονδίες  ανθρώπων που τα ανέλαβαν, που προκαλούν φρίκη. Το πρόβλημά μας δεν είναι πρόβλημα προσωπικού, είναι πρόβλημα εργαλείων. Κάποια στιγμή η Αθήνα βρέθηκε με 20 απορριμματοφόρα που προσπαθούσαν να κάνουν όλη τη δουλειά. Σήμερα, ήδη δουλεύει με 120 και έχει ξεκινήσει μία αγορά που θα συμπληρώσει τα υπόλοιπα εργαλεία που χρειάζονται. Κι εγώ λέω: «Γιατί αφήνουμε την Αθήνα με 20 απορριμματοφόρα; Γιατί απαξιώνουμε το έργο των υπαλλήλων; Πώς να μαζέψει ο άλλος τα σκουπίδια όταν δεν έχει τα εργαλεία να το κάνει»; Και λέω, ας έχουμε τα εργαλεία και θα δείτε πόσο δε χρειάζονται όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια ιδιωτικοποίησης και πως χρειάζεται με απλές πρακτικές λύσεις, να προχωρήσουμε μπροστά.