Μια νέα μελέτη Αυστραλών και Αμερικανών ερευνητών ανοίγει νέους ορίζοντες στην αντιμετώπιση του μεταστατικού καρκίνου του μαστού, δημιουργώντας την ελπίδα μια μέρα οι ασθενείς να μπορούν να ζουν με αυτόν αντί να πεθαίνουν από αυτόν.

Τα ευρήματά τους αποκαλύπτουν ένα προηγουμένως αόρατο «οικοσύστημα» στον προηγμένο καρκίνο του μαστού, στο οποίο ο πρωτογενής όγκος εκπέμπει σήματα που σταματούν την ανάπτυξη δευτερογενών όγκων σε άλλα μέρη του σώματος.

Η εξάπλωση του καρκίνου πέρα ​​από τον αρχικό όγκο – γνωστή ως μετάσταση – είναι η πιο θανατηφόρα εκδοχή των περισσότερων καρκίνων, καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις οι θεραπείες είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματικές και η πρόγνωση του ασθενούς επιδεινώνεται απότομα.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε ποντικούς, οι πρωτογενείς όγκοι του μαστού μπορούν να επηρεάσουν τα «αποσπασμένα» κύτταρα που τους έχουν εγκαταλείψει προκειμένου να δημιουργήσουν νέους όγκους σε όλο το σώμα. Ο πρωτογενής όγκος στέλνει το μήνυμά του μέσω μιας «φλεγμονώδους αντίδρασης» του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλείται από τον όγκο. Τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος εξαπλώνονται στο σώμα, εντοπίζοντας τα σημεία στα οποία έχουν απομονωθεί τα κύτταρα που έχουν απομακρυνθεί από τον αρχικό όγκο για την εκκίνηση νέων δευτερογενών όγκων. Μόλις τα ανοσοκύτταρα εντοπίσουν τα αποσπασμένα κύτταρα μπορούν να τα «παγώσουν» – εμποδίζοντας την ανάπτυξη νέων όγκων.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, όταν αυτά τα απομονωμένα κύτταρα εγκαθίστανται, προτού δημιουργήσουν νέο όγκο, είναι ιδιαίτερα ευάλωτα, γιατί βρίσκονται σε μια ενδιάμεση κατάσταση και η ταυτότητά τους δεν είναι ξεκάθαρη, οπότε το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να παρέμβει.

Όπως διευκρινίζει η Dr Sandra McAllister, από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, στη Βοστώνη, όταν τα κύτταρα αυτά αναγκάζονται να παραμείνουν στη μεταβατική φάση, δεν αναπτύσσονται καλά και η ικανότητά τους να σχηματίζουν ένα νέο όγκο «αιχμαλωτίζεται». Έτσι, ενεργοποιώντας την ανοσοαπόκριση, ο πρωτοπαθής όγκος σταματά ουσιαστικά την εξάπλωσή του.

Παράλληλα, υπάρχουν έμμεσες ενδείξεις ότι η ίδια διαδικασία μπορεί να συμβαίνει και στους ανθρώπους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε μια ομάδα 215 ασθενών με καρκίνο του μαστού που διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο μεταστάσεων, οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα του ίδιου τύπου ανοσοαπόκρισης είχαν καλύτερη συνολική επιβίωση σε σύγκριση με εκείνους με χαμηλά επίπεδα.

« Στόχος μας, τώρα, είναι να διερευνήσουμε πώς μπορούμε να μιμηθούμε αυτό το “πάγωμα” των δευτερογενών καρκίνων, έτσι ώστε μια μέρα να μπορούμε να επηρεάσουμε όλους τους καρκίνους του μαστού για να διατηρήσουμε τους δευτερογενείς όγκους υπό έλεγχο», αναφέρει η ερευνήτρια, Dr Christine Chaffer (Garvan), η οποία διερευνά με την ομάδα της τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να εφαρμοστεί αυτή η ανακάλυψη στην κλινική πράξη.

Όπως η ίδια εξηγεί, υπάρχουν άφθονα αποσπώμενα κύτταρα που θα ταξιδέψουν από τον πρωτογενή όγκο σε όλο το σώμα, όμως, δεν θα σχηματίσουν όλα δευτερογενείς όγκους. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, λιγότερα από το 0,02% των κυττάρων αυτών θα σχηματίσουν τελικά δευτερογενείς όγκους, οπότε  οι επιστήμονες έχουν μια πραγματική ευκαιρία να μηδενίσουν αυτό το ποσοστό.

Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Nature Cell Biology.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Καρκίνος μαστού: Κατά πόσο μειώνει τον κίνδυνο μια μικρή απώλεια βάρους

 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο καρκίνος μπορεί να προληφθεί – Δείτε πώς

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Η ώρα του δείπνου μπορεί να προστατεύει από δύο καρκίνους – Ποια είναι η ώρα-ασπίδα