Ένα πολύ ιδιαίτερο σπίτι κτισμένο για μια συγγραφέα στα Γιοφυράκια Ηρακλείου (15 pics)

Στην περιοχή Γιοφυράκια Ηρακλείου κτίστηκε ένα πολύ ιδιαίτερο σπίτι ως μόνιμη κατοικία, σε οικόπεδο περίπου δυο στρεμμάτων. Η ευχάριστα ιδιόρρυθμη συγγραφέας ήταν πολύ δεκτική σε μια μη συμβατική αρχιτεκτονική πρόταση, κάτι πολύ δημιουργικό για τους αρχιτέκτονες. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας ήταν μια κατοικία εντελώς ιδιωτικής χρήσης που λαμβάνει υπόψιν τις κοινωνικές συνήθειες μεταφράζοντάς τις με τo δικό της τρόπο.

Η πρόσβαση στο οικόπεδο γίνεται από ένα στενό χωμάτινο δρομάκι όπου η πρώτη εικόνα είναι ένας ψηλός λευκός επιχρισμένος τοίχος, η πίσω πλευρά του σπιτιού. Η γωνία που δημιουργείται και οδηγεί προς την είσοδο του οικοπέδου οριοθετείται από ένα πέτρινο τοίχο που, λόγω ύψους, δίνει μια ιδιωτικότητα.

Παλαιότερα στο τμήμα του χώρου όπου δημιουργήθηκε το ισόγειο υπήρχε τμήμα ενός υποστατικού με στάβλο, αποθήκες, κουζίνα και ένα κτίσμα για κατοικία αποτελούμενο από έναν πέτρινο τοίχο με δύο ανοίγματα. Ο τοίχος παρέμεινε στην ίδια θέση, αναστηλώθηκε και έγινε το κυρίως στοιχείο του σπιτιού.

Η πέτρα με την οποία ήταν κτισμένο χρησιμοποιήθηκε για την επένδυση ενός δεύτερου παράλληλου εσωτερικού τοίχου ο οποίος κυριαρχεί στο σπίτι.

   Το παραλληλόγραμμο, διώροφο εν μέρει, 7.00 x 17.00 μέτρα σχήμα της οικίας, το οποίο περιλαμβάνει και ένα μικρό γωνιακό αίθριο διαστάσεων περίπου 3.00 x 7.00 μέτρα ανατολικά, δυτικά διαπερνάται λοξά από μια πλάκα εμφανούς μπετόν σε σχήμα σφήνας. Εκεί που συναντιώνται παραλληλόγραμμο σχήμα και λοξή πλάκα δημιουργούνται δύο όροφοι.

Στο ισόγειο, εκτός από τον κυρίως χώρο, η πλάκα στεγάζει ένα ξενώνα με λουτρό, ο οποίος χωρίζεται από το κυρίως σπίτι με ένα ημιυπαίθριο χώρο. Στον όροφο σχεδιάστηκε το υπνοδωμάτιο το οποίο ‘βλέπει’ στο φωτεινό κενό χώρο ύψους δύο ορόφων απ’ όπου προσλαμβάνει κανείς άνετα το μέγεθος της κατοικίας.

Από τον όροφο υπάρχει πρόσβαση στο δώμα του ξενώνα, στην πραγματικότητα στη βεράντα  του υπνοδωματίου, όπου η θέα μέχρι τη θάλασσα είναι εντυπωσιακή και επιπλέον δίνει ένα στίγμα τοποθεσίας της κατοικίας.

Στο δίχωρο τμήμα του ισογείου δυο μεγάλα ανοίγματα με ένα τζάκι διαχωρίζουν την κατοικία από το αίθριο. Όταν τα ανοξείδωτα κουφώματα του ισογείου ανοίγουν η κουζίνα με το μικρό, αλλά άνετο, καθιστικό ενοποιούνται λειτουργικά με τον υπόλοιπο χώρο. Η έκπληξη ήρθε από την πλευρά της ιδιοκτήτριας η οποία δέχτηκε ασμένως να αφήσουμε ακριβώς το μισό αυτό χώρο να μείνει ανοικτός και να λειτουργεί σαν μια στεγασμένη αυλή.

Σε όλη την επιφάνεια του ισογείου έχει τοποθετηθεί βιομηχανικό δάπεδο το οποίο ενοποιεί το χώρο και του δίνει ένα λιτό χαρακτήρα. Για τον πάγκο της κουζίνας καθώς και για το λουτρό χρησιμοποιήθηκε γκρί μάρμαρο Φαιστού το οποίο είναι σε πλήρη χρωματική αρμονία με το βιομηχανικό δάπεδο του ισογείου.

Μια μεταλλική στέγη, η οποία από τη βορεινή πλευρά του οικήματος εξέχει ώστε να διαγράφεται έντονα, ‘κλείνει’ το σπίτι. Όλα τα μεταλλικά στοιχεία της είναι εμφανή, βαμμένα γκρί ανοικτό και σκούρο, δίνοντας ένα συμπαγές, σοβαρό αλλά και ανάλαφρο ύφος στο κτίριο που προβάλλει με απαλό τρόπο τη ριτύδωση της χτιστής πέτρας.

Η σιδερένια κολώνα ‘ισορροπεί’ τη στέγη μεταξύ του πέτρινου τοίχου και του μεγάλου δίχωρου ανοίγματος με τη γωνία του σπιτιού, δημιουργώντας ταυτόχρονα μια σχέση τριγώνου και με τους δύο παλαιούς φοίνικες που στέκουν στην αυλή και διαμορφώνουν εκ προοιμίου το τοπίο όπου έρχεται να εγκατασταθεί το σπίτι.

Στην αυλή, σε απόσταση λίγων μέτρων από το σπίτι ένας πελωρίων διαστάσεων Αυστραλιανός φίκος, ηλικίας πιθανότατα άνω των εκατό ετών, ο οποίος σκέπαζε το παλιό οικοδόμημα, και οι δυο παλαιότατοι φοίνικες, δίνουν μια ‘ουτοπική’ αίσθηση προσθέτοντας στην ηρεμία του τόπου και χαρίζοντάς του ταυτόχρονα μια θεατρική διάσταση.
Τα ανοίγματα των όψεων προς την αυλή προσφέρουν άμεση πρόσβαση σε αυτήν, οπτική ενοποίηση, και κατά αυτόν τον τρόπο ο εσωτερικός χώρος μεταφέρεται προς τα έξω.

Η αυλή περιμετρικά του σπιτιού έχει στρωθεί με πλάκες μπέζ απο τα Ακούμια Ρεθύμνου, ένα μονοπάτι οδηγεί προς την είσοδο, ενώ ενα δεύτερο οδηγεί προς το μεγαλύτερο και χαμηλότερο τμήμα του κυρίως κήπου, το οποιο φράσσεται με χαρουπιές, γιασεμιά κι αγοκλίματα που προστατεύουν από τον αέρα και επιτρέπουν την καλλιέργεια μιας ποικιλίας οπωροφόρων δένδρων.