Ένα όμορφο και φωτεινό διαμέρισμα με ξύλινα και γυάλινα στοιχεία στη Βούλα (11 pics)

Το διαμέρισμα βρίσκεται στη Βούλα, σε μια πολυκατοικία της δεκαετίας του 1990. Οι ιδιοκτήτες, ένα νέο ζευγάρι με παιδί, δεν ένιωθαν ότι ο χώρος τους αντιπροσωπεύει. Άνθρωποι με αντίληψη αισθητική, κατανοούσαν πως ο χώρος δεν παρουσίαζε αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, αντίθετα, η προβληματική διαρρύθμιση στους κοινόχρηστους χώρους τους δημιουργούσε μια αίσθηση αμηχανίας και έλλειψης θαλπωρής.

Μέσα στο νοητό τετράγωνο του καθιστικού και της τραπεζαρίας παρεμβαλλόταν ο κλειστός χώρος της κουζίνας, εμποδίζοντας με τους τοίχους του τη διάχυση του φωτός της ανατολής, ενώ η είσοδος στην κουζίνα και στα υπνοδωμάτια γινόταν με πόρτες απευθείας από το καθιστικό, δίνοντας την αίσθηση ότι ο χώρος του σαλονιού είναι μεταβατικός.

Έτσι, οι δύο τοίχοι της κουζίνας αποξηλώθηκαν, εντάσσοντάς την οπτικά στο τετράγωνο των κοινόχρηστων χώρων του σπιτιού. Τη θέση τους πήραν στη μία πλευρά μια διάτρητη επιφάνεια από ξύλινες περσίδες και στην άλλη δύο γυάλινες συρόμενες επιφάνειες. Οι περσίδες επιτρέπουν την οπτική επαφή από την τραπεζαρία προς τον πάγκο του πρωινού, ταυτόχρονα όμως κρύβουν τη θέα προς το νεροχύτη, ενώ οι γυάλινες επιφάνειες προσφέρουν τη δυνατότητα εναλλαγής κλειστής – ανοιχτής κουζίνας, χωρίς να εμποδίζουν το φως που μπαίνει από το παράθυρο να διαχυθεί στο καθιστικό.

Ταυτόχρονα, η διαφάνεια του γυαλιού και η ανακλαστική του ιδιότητα δημιουργούν ενδιαφέρουσες αντανακλάσεις. Με την ίδια λογική αναμορφώθηκε και το τζάκι, στο οποίο μια κρεμαστή συρόμενη επιφάνεια από μαύρο γυαλί μεταμορφώνει τη σύνθεση κατά τη βούληση των ιδιοκτητών. Η τηλεόραση, οι ηλεκτρονικές συσκευές και η βιβλιοθήκη, όταν δεν χρησιμοποιούνται, κρύβονται πίσω της, αφήνοντας την όψη απέρριτη, απαλλαγμένη από περιτή οπτική πληροφορία.

Αυτή η δυαδικότητα του κλειστού – ανοιχτού, του κρυφού – φανερού, επιλέχθηκε για να ακυρώσει την αίσθηση της μεταβατικότητας που είχε ο χώρος του σαλονιού ως πέρασμα προς τα υπνοδωμάτια. Έτσι, η πόρτα αντικαταστάθηκε από ένα συρόμενο διάτρητο πέτασμα από ξύλο και γυαλί, που όταν κλείνει το πέρασμα στέκει σαν γλυπτό, αλλάζοντας όψη ανάλογα με το φως, που είτε αντανακλάται επάνω του είτε το διαπερνά σε διαφορετικές ώρες της ημέρας.

Ένα σημαντικό στοιχείο του σπιτιού, το λευκό μαρμάρινο δάπεδο, δεδομένης της φυσικής ψυχρότητας αλλά και λάμψης του, οδήγησε στην επιλογή των νέων υλικών. Το φυσικό ξύλο έδωσε τη ζεστασιά του και μαζί με το τραχύ τσιμεντοκονίαμα ισορρόπησαν την ψυχρότητα και τις αντανακλάσεις του μαρμάρου και του γυαλιού.