31 χρόνια στον ΑΝΤ1 ο Γιώργος Παπαδάκης σαρώνει ασυγκράτητος τα νούμερα τηλεθέασης της πρωινής ζώνης στη τηλεόραση. Καλεσμένος στο «Late Night» του Γιώργου Λιάγκα, που την περασμένη εβδομάδα έκανε 14% μέσον όρο τηλεθέασης, ο Παπαδάκης έκανε τον μποναμά ένα 26,5%! Χα!

Και ξημερώματα και μεσάνυχτα και όλο το 24ωρο, όπου κι αν πας, το κοινό θα σε βρει κυρ Γιώργο, όπως σ αρέσει να σε λένε, απλά και λαϊκά, χωρίς «κυριλίκια» τυπικούρες. Εν ανάγκη, αν αποφασίσεις να καθίσεις σπίτι, θα σου χτυπάμε πρωί πρωί τα κουδούνια και θα σου λέμε «τι νέα; Και καλημέρα Ελλάδα»…

Καλημέρα και σε σένα Γιώργο Παπαδάκη

Ήταν το 1986 και ο Γιώργος Παπαδάκης, μέτραγε μόλις 35 χρόνια ζωής, όταν πρωτοβγήκε στην ΕΡΤ με το «Τρεις στον Αέρα» της Σεμίνας Διγενή, του Γιάννη Δημαρά και του Νάσου Αθανασίου. Είχε τρακ, αγωνία, άγνοια κινδύνου και δεν κοίταζε την κάμερα. Όμως τσακώθηκε δυναμικά και ορμητικά, με έναν νομάρχη!

Και έδωσε το στίγμα του για τα υπόλοιπα χρόνια και συνηθίσαμε, μες στα σπίτι μας, να φωνάζει, επιμένει, εμμένει κάποτε, για το δίκιο και πάλι του φοιτητή, του άνεργου, του εργάτη, του συνταξιούχου. Κρίνεται, επικρίνεται, κατακρίνεται κυρίως από συναδέλφους του, αλλά όχι απ το κοινό. Αυτό, το κοινό, κάθε πρωί θα ανοίξει την τηλεόρασή του, μην απιστώντας του ούτε για μια μέρα και θα ακούσει το «δικό του» να λέει «καλημέρα σας, κυρίες και κύριοι». Καλημέρα, Γιώργο Παπαδάκη! Ένα βράδυ του 1988, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα. ήταν ο Μίνωας Κυριακού που του πρότεινε μαζί με τον Βασίλη Τσιβιλίκα να παρουσιάζουν στο ραδιόφωνο του ΑΝΤ1 μια δίωρη καθημερινή εκπομπή με θέματα επικαιρότητας.

Ένα χρόνο μετά, το Νοέμβριο του 1989, βγαίνει στον αέρα ο πρώτος ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός, το Mega, που ζητάει από τον Γιώργο Παπαδάκη να παρουσιάσει μια ημίωρη εκπομπή αμέσως μετά το δελτίο ειδήσεων. Ο Κυριακού του είπε να μη πάει πουθενά και πως σε λίγες μέρες θα έβγαζε τον τηλεοπτικό ΑΝΤ1. Τα πρώτα συμβόλαια που έγιναν ήταν το δικό του, του Τέρενς Κουίκ και της Λιάνας Κανέλλη. «Και ποιος θα σε βλέπει, ρε Γιώργο; Οι συγγενείς σου μόνο» ήταν η απάντηση του Κυριακού όταν ο Παπαδάκης πρότεινε πρωινή, ενημερωτική εκπομπή Το γραφείο του, ήταν σε μια αποθήκη και οι χώροι ξεχώριζαν με χαρτόκουτα! Λίγο αργότερα ο Μίνωας Κυριακού του λέει: «Γιώργο, μάλλον από εδώ θα πάρεις σύνταξη, από το Καλημέρα Ελλάδα». Και πράγματι από τότε κάθε πρωί, δεκαετίες πια, είναι εκεί, κάθε πρωί, ένα φαινόμενο σταθερά υψηλής τηλεθέασης, με πιστό κοινό, που δεν ξεκινάει τη μέρα αν δεν ακούσει τι γινεται στη χώρα απ τον Παπαδάκη.

Διαβάστε ακόμα: Late Night: Σάρωσε τα νούμερα τηλεθέασης ο Γιώργος Λιάγκας! Ποσοστό-ρεκόρ στο δυναμικό κοινό

Το να καταμετρήσεις τις κορυφαίες ή τις ατυχείς στιγμές του, το να αναλύσεις ως φαινόμενο τη διάρκειά του και τη βεβαιότητα του κοινού, την ασφάλεια που του προσφέρει η πρωινή παρουσία του -θεσμός πια σ’ ένα τοπίο υπό κατάρρευση- είναι αδύνατον.

Ο Γιώργος Παπαδάκης έχει χιλιάδες επί χιλιάδων ώρες στον αέρα, τίμιος στο να μην κρύβει τις πολιτικές του θέσεις, συνεπής στο να μη μεταλλάσσεται ιδεολογικά, αμετακίνητος σε θέματα αρχής γι’ αυτόν όπως το ασφαλιστικό, τα εργασιακά δικαιώματα, τα κεκτημένα των εργαζομένων στη δημόσια υγεία. Αυθόρμητος, ακόμη και τόσο ειλικρινής, ώστε να μην παίξει ρόλο σοβαροφανούς αλλά να ‘ναι ανθρωπινά, λαϊκά, ουσιαστικά σοβαρός.

Βιοπορισμός, περίπτερο, οικοδομή και… γραφείο κηδειών

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι το 1951, σε μια οικογένεια που πάντα αγωνιζόταν για το βιοπορισμό της. Χρειάστηκε να βγει στην εργασία νωρίς, κάνοντας ό,τι δουλειά μπορούσε, ώστε να βοηθήσει και να συντηρηθεί. Μια δεκαετία πριν, που η Ελλάδα ζούσε το παραμύθι του ιλουστρασιόν και της εικόνας εις βάρος κάθε ουσίας και που οι άνθρωποι μετριόντουσαν με υλικά πράγματα σε ντουβάρια μεζονέτων και λαμαρίνες πολυτελών αυτοκίνητων, σαν κατηγορία εκσφενδόνιζαν πάνω στον Παπαδάκη τη δουλειά που αγριεύτηκε να κάνει κάποτε, βάρδιες, δηλαδή, σ’ ένα περίπτερο.

Ο «περιπτεράς», κρυφογέλασαν ανόητα εκείνοι που ‘χαν τη δουλειά για ντροπή. Ο «περιπτεράς», όμως, μιλώντας μόνος του γι’ αυτό φέρνει ως παράσημο κάθε δουλειά που έχει κάνει πριν γίνει ο «Παπαδάκης» του κοινού. Έχει δουλέψει ακόμη οικοδομή, αλλά και σε γραφείο τελετών. «Ήμασταν μαζί με κάποιον ο οποίος είναι σήμερα καθηγητής πανεπιστημίου. Πηγαίναμε τα στεφάνια. Ήμουν μικρός, δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε το φέρετρο! Μετά πηγαίναμε τα λουλούδια που περίσσευαν στις μανάδες μας». Κάποτε άλλοτε μιλά για την πείνα. «Τι να φας σ’ ένα σπίτι που δεν υπήρχε τίποτα; Τις μπετούγιες;». Παιδί στο σπίτι της γιαγιάς του, στον Κολωνό, έβγαζε το σοφά απ’ τον τοίχο και τον έτρωγε. Το λέει δημόσια. Κοιτάζει πίσω και θυμάται. Γιατί όποιος ξεχνά είναι ύποπτος, και ψεύδος ξεδιάντροπο η εφεύρεση του εαυτού του.

Πίσω σ’ εκείνα τα χρόνια, ο Γιώργος χάνει έναν αδελφό. Κλείνεται στον εαυτό του. Αφοσιώνεται στα ανίψια του. Χρόνια αργότερα, αυτός που δεν μιλά για τα προσωπικά του, που δεν κάνει κοσμικές εμφανίσεις, που δεν κάνει αναγκαστικές συναναστροφές για δημόσιες σχέσεις, παραμένει διάφανος μπροστά στο κοινό του. Μιλάει για την αδελφή του που είχε σύνδρομο down και που με τις ώρες ο έφηβος Γιώργος καθόταν δίπλα της και της έπαιζε κιθάρα. Δουλευε μανιωδώς, πια σε εφημερίδες, στο ελεύθερο ρεπορτάζ, αλλά κάθε μέρα θα έβρισκε χρόνο να περάσει με την αδελφή του…

Και το μουστάκι; Σύμβολο!

«Αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις. Να μου το θυμηθείς. Αυτή αν δεν σε κάνει φλώρο, εμένα να μην με λένε Μεμά!» έλεγε ο Γιάννης Βογιατζής στις «Θαλασσιές Χάντρες», αλλά η τηλεόραση δεν έκανε ποτέ τον Γιώργο Παπαδάκη, να ξυρίσει το μουστάκι του! Κάποτε, μάλιστα, έγινε και ευφάνταστο τρέιλερ, όπου όλοι οι συνεργάτες του και όλοι όσοι βλέπει κάθε μέρα -θυρωροί, δημοσιογράφοι, αρχισυντάκτες, οι κυρίες στο μεικ απ- είχαν μουστάκι! Αυτοσαρκάζεται στις εκπομπές του!

Θυμώνει, απαντά στα μηνύματα, νευριάζει με τα τεχνικά λάθη, μετά γελάει πάλι, πειράζει τους συνεργάτες του. Μα η τηλεόραση και το να αντέχεις τόσο καιρό σ’ αυτήν θέλει βαλβίδες σαν αυτές από τις χύτρες για απασφάλιση. Μια δική του, κάποτε, βαραίνει. By pass, την Παρασκευή, μετά την εκπομπή. Ξημερώματα Δευτέρας είναι στο πλατό του και συνεχίζει σαν να μην έγινε τίποτα. Κόβει το τσιγάρο, βάζει κιλάκια, πίνει τα τσιπουράκια του τα Σάββατα το μεσημέρι, έχει φίλους ζωής, κάνει μακρινά ταξίδια, να χορτάσει εικόνες η ψυχή του, ενώ εμφατικά τονίζει πως δεν θα ασχολούταν με την πολιτική «ποτέ, ποτέ, ποτέ»! Κοσμικότητες δεν έχει! Ούτε δημόσιες σχέσεις. «Δεν συγκαταλέγομαι στους celebrities και, επίσης, σιχαίνομαι το τζαμπατζιλίκι» έχει πει και η φράση ακούγεται σαν προειδοποίηση. «Αν θέλω να δω μια παράσταση, θα πληρώσω για να τιμήσω τον καλλιτέχνη. Αυτό το μπροστά οι επώνυμοι και πίσω η πλέμπα, που έχει πληρώσει κιόλας, το απεχθάνομαι».

Στο χώρο της τηλεόρασης και εκείνον της δημοσιογραφίας, ο καλός λόγος δεν ακούγεται παρά για ελάχιστους. Ένας απ αυτούς, είναι και ο Γιώργος Παπαδάκης. Όχι μόνο, γιατί δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα για τη προσωπική του ζωή ή με προκλήσεις, σπατάλες και σκανδαλάκια, αλλά κυρίως γιατί είναι πάντα με τη μεριά αυτού που έχει ανάγκη! Νεαρός συνάδελφος όταν αντιμετώπιζε τεράστια προβλήματα στη καθημερινότητα σε κάποια εκπομπή του ΑΝΤ1, είχε μόνο τον Γιώργο Παπαδάκη, τον βετεράνο, για να του λέει «καλημέρα» και να τον στηρίζει να μην τα παρατήσει, ενώ θα φρόντιζε να δείχνει την στήριξη του, μιλώντας στο πιτσιρικά στις πιο πολυσύχναστες μεριές του καναλιού. Του αρέσει η ελληνική μουσική, τα μεγάλα καλοκαίρια, να δουλεύει με τους ίδιους συνεργάτες και να ‘χει σχέσεις ζωής μαζί τους. Ίσως γι’ αυτό είναι και ο μοναδικός εργαζόμενος που δεν έκανε μεταγραφή ώστε να αυξήσει τις αποδοχές του στην ιστορία της ιδιωτικής τηλεόρασης. Πρόσφατα παραδέχτηκε πως όποια αύξηση πήρε τη χρωστάει στα άλλα κανάλια γιατί μάθαινε τις προτάσεις που δεχόταν ο ΑΝΤ1.

Και; Με τόσο πρωινό ξύπνημα, κάθε μέρα, χρόνια τώρα και ώρες πολλές στον αέρα, έβγαλε χρήματα ο Γιώργος Παπαδάκης; «Όσα χρήματα έβγαλα, τα χρησιμοποίησα για να καλύψω τις βασικές ανάγκες μου. Προέρχομαι από ταπεινή οικογένεια και δεν είχα περιουσία. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, έκανα ένα σπίτι. Μετά, είχα μεγάλη οικογένεια να φροντίσω. Τρία παιδιά και τώρα ένα εγγόνι».

Η Τίνα Παπαδέλη

«Είναι δεκατέσσερα χρόνια μικρότερη από μένα» σε μια απ’ τις σπανιότατες κουβέντες του για την προσωπική του ζωή και τη σύζυγο του, την Τίνα Παπαδέλη. «Τη γνώρισα και την ερωτεύτηκα, ενώ εργαζόμασταν και οι δύο στον ΑΝΤ1. Μόλις άρχισε να γίνεται γνωστή η σχέση μας, εκείνη αποφάσισε να φύγει για να μην είναι η κυρία του κυρίου. Είναι ό,τι πιο αξιόλογο έχω γνωρίσει στη ζωή μου».

Μιλώντας για εκείνο τον καιρό θυμάται πως «προσπάθησα, ως προϊστάμενος και αρχισυντάκτης της, να μη φανεί ότι ήμουν ερωτευμένος μαζί της. Γνωριστήκαμε το 1989, όταν προετοιμάζαμε το σταθμό. Με φώναξε ο Μίνωας Κυριακού και μου είπε «θέλω να σου γνωρίσω ένα κορίτσι και επιθυμώ να το προσέχεις». Νομίζω πως την έχω προσέξει πάρα πολύ! Έχουμε δύο παιδιά και είναι η κολόνα της ζωής μου. Είναι ο δεύτερος γάμος μου. Η πρώτη μου σύζυγος είναι ένα καταπληκτικό κορίτσι, που απλά θα μας έκανε κακό να μέναμε μαζί. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι, έχουμε έναν υπέροχο γιο, τον Κωνσταντή, 34, που με έχει κάνει παππού. Το μικρό Γιώργο τον λατρεύω». Ο δεύτερός του γιος του είναι ο Φοίβος και ακολουθεί ο Ιάσωνας. Και όλα αυτά τα χρόνια ήταν και είναι εκεί, κάθε πρωί, σε κάθε καλημέρισμα του στην Ελλάδα. Λύγισε και απουσίασε όταν έχασε εκείνη την αγαπημένη αδελφή, που της έπαιζε κιθάρα και την έλεγε ιστορίες για τον κόσμο έξω, πάντα με ευτυχισμένο τέλος.

«Έλειψα, επίσης, και στις γέννες του Ιάσωνα και του Φοίβου, διότι ήθελα να ζήσω τη στιγμή. Ακόμα και στη γέννηση του εγγονού μου, η ζωή τα έφερε έτσι που η νύφη μου γέννησε δύο ώρες μετά τη λήξη της εκπομπής. Ε, είχαμε πει και στο γιατρό να το καθυστερήσει λιγάκι!», παραδέχεται. Και όλα τα χρωστά στην Τίνα του λέει. «Και αν με ρώταγες «αυτή η σχετική επιτυχία που έχεις, πού μπορεί να οφείλεται» θα σου έλεγα ενενήντα τοις εκατό στο γεγονός ότι έχω έναν τέτοιο άνθρωπο δίπλα μου. Η Τίνα είναι ο άνθρωπος της ζωής μου. Όταν ξαφνικά έχασα τον αδελφό μου σε μικρή ηλικία κι έμεινα μόνος μου, χωρίς να έχω άλλους συγγενείς παρά μόνο τα ανίψια μου, η Τίνα στάθηκε ο άνθρωπος της ζωής μου. Ο άνθρωπός μου». Τρία παιδιά, εγγόνι και η δουλειά ποτέ να μη μεταφέρεται στο σπίτι είναι το μυστικό της οικογένειακής του ευτυχίας. Ούτε οι κριτικές! Ούτε οι επικρίσεις!

Οι μπουνιές του Κασιδιάρη

Είναι 7 Ιουνίου του 2012, φυσικά πρωί, κάνα τέταρτο πριν τις 10. Ο Ηλίας Κασιδιάρης ρίχνει ένα ποτήρι νερό στη Ρένα Δούρου. Η Λιάνα Κανέλλη αντιδρά, τον χτυπά με μια εφημερίδα και εκείνος, με τη σειρά του, τη σπρώχνει και τη χαστουκίζει on camera.

«Ήταν μια από τις χειρότερές μου στιγμές» λέει σε συνέντευξη του στο People, ο Γιώργος Παπαδάκης, συνεχίζοντας πως «μάλιστα, μου καταλόγισαν ότι έστησα όλη την ιστορία. Την ανθρωποφαγία στη δουλειά μας την έχω ζήσει. Ίσως κάποια στιγμή κι εγώ να μην ήμουν μόνο θύμα, αλλά και θύτης. Κακά τα ψέματα, λάθη κάνουμε όλοι, αλλά με πλήγωσε όταν με κατηγόρησαν πως το έκανα για την τηλεθέαση». Και πήρε τις αποφάσεις του για να μη επαναληφθεί ποτέ ξανά κατι σχετικό, βίαιο και απρόβλεπτο!

«Είπα στο σταθμό πως δεν δεχτώ ξανά κανέναν από τη Χρυσή Αυγή στην εκπομπή, διότι δεν σεβάστηκαν το χώρο της δουλειάς μου». Στην ίδια συνέντευξη, θυμάται πως κάποια στιγμή, την περασμένη δεκαετία, στο στούντιο της εκπομπής του και εκτός αέρα μετάδοσης, είχε πέσει ξύλο στο στούντιο μεταξύ δύο βουλευτών, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Με το που χαιρέτησε ο Παπαδάκης τους τηλεθεατές, σηκώθηκαν και άρχισαν να παίζουν μπουνιές… Ο «λαϊκισμός» του για το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» που έγραφε για μήνες στην εκπομπή του το κάτω μέρος της οθόνης, το ότι συνέβηκε στη δική του εκπομπή εκείνη η μαύρη στιγμή της βίας του Κασιδιάρη στις κυρίες Δούρου και Κανέλλη, ακόμη και η ηλικία του, από τον Μπογδάνο, έγιναν λάβαρα και ρομφαίες επικριτών του που δεν επιχειρηματολογούν επαρκώς, αλλά εμμένουν στο να ενοχλούνται απ’ τον Γιώργο Παπαδάκη.

Τι αποδέχεται ο ίδιος; «Εντάξει, ρε φίλε, είσαι τίμιος και σου παίρνει πολύ λίγο χρόνο για να κοιμηθείς. Αλλά πώς ξυπνάς; Δύσκολα! Γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν θα είμαι τόσο ειλικρινής όσο θα ήθελα. Και ναι, μέσα από τη δουλειά μου δεν είμαι τόσο ειλικρινής όσο θα ήθελα. Κρύβω ένα μέρος της αλήθειας. Κι αυτό με πληγώνει. Έχω την εντύπωση πως δεν λέμε όλη την αλήθεια στον κόσμο, επειδή, αν λέγαμε την πλήρη αλήθεια, τότε δεν θα βρίσκαμε τρόπο να φύγουμε και εμείς και κάποιοι άλλοι». Όσο κι αν αδικεί τον εαυτό του με αυτή την ενοχική αυτοκριτική, ξέρουμε όλοι πως δεν θα ‘χε τόσο κοινό, αν δεν ήταν με το μέρος της αλήθειας, κομμάτι του κοινού που τον βλέπει και όχι ανώτερός του ή καλύτερός του που του κάνει τη χάρη, αλλά και ένα δημόσιο πρόσωπο με βαθύτατη ανθρωπιά. Μια ανθρωπιά που τα συστατικά της έχουν μέσα μνήμη, υστέρημα, συνέχεια, σεμνότητα.

Και αν κάποτε ρίξει τους τίτλους της εκπομπής, μαζέψει τα χαρτιά του, βγει απ’ το αφώτιστο πια πλατό και ανοίξει τις πόρτες του στούντιο; Αν πει την τελευταία καλημέρα του στο κοινό, που έχει σχέση όχι οικειότητας, αλλά οικογενειακή μαζί του; Αν περπατήσει μέχρι το παρκινγκ, μπει στο αυτοκίνητό του και είναι αυτή η τελευταία φορά; Τότε θα μιλάμε για το τέλος μιας εποχής με σταθερά τη βεβαιότητα και την ασφάλεια πως ό,τι κι αν γίνει θα το ακούσουμε το πρωί στον Παπαδάκη. Και θα ‘ναι αλήθεια…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: «Κατινιές», κακιούλες και στη μέση… Λιάγκας

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:  Late Night: Σάρωσε τα νούμερα τηλεθέασης ο Γιώργος Λιάγκας! Ποσοστό-ρεκόρ στο δυναμικό κοινό

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: Ο Λάτσιος τα κατάφερε: Ηγετικός ο ΑΝΤ1 στην αρχή της σεζόν