Βυζαντινό μοναστήρι στην έρημο του Ισραήλ με ελληνικές επιγραφές

Εχτισαν το μοναστήρι τους στην έρημο, μακριά από τον πολύ κόσμο κι έζησαν εκεί για χρόνια ώσπου μια άλλη θρησκεία ήρθε να τους εκτοπίσει και οι κατακτητές να τους εκδιώξουν ολοκληρωτικά.

Περί τα 1400 χρόνια μετά όμως, μέσα από τα ψηφιδωτά  που αποκαλύφθηκαν από τους αρχαιολόγους διηγούνται και πάλι την ιστορία τους. Πόσο μάλλον, που οι επιγραφές στην ελληνική γλώσσα ονομάζουν και τους μοναχούς που ασκήτεψαν σ΄αυτό το βυζαντινό μοναστήρι στην έρημο Νεγκέβ  του Ισραήλ, στα βόρεια της πόλης Μπερ Σεβά με την αρχαία ιστορία (Βηρσαβεέ στα ελληνικά).

Η είδηση ανακοινώθηκε από την Αρχή Αρχαιοτήτων του Ισραήλ και σύμφωνα με τον ανασκαφέα  Νιρ-Σίμσον Παράν «Το μοναστήρι ήταν καλοδιατηρημένο, πιστοποιώντας την καθημερινή ζωή των μοναχών στο Νεγκέβ κατά τη Βυζαντινή περίοδο ενώ τα ψηφιδωτά του πιθανόν να είχαν φτιαχτεί από τους ίδιους, καθώς δεν είναι ιδιαίτερης τεχνικής». Τα περισσότερα ευρήματα εξάλλου, βρέθηκαν πάνω στα δάπεδα του μοναστηριού, δείχνοντας την ξαφνική εγκατάλειψή του κατά την ύστερη Βυζαντινή ή την πρώιμη περίοδο των Ομαγιάδων (6^ος -7^ος  αιώνας). «Είναι πιθανό το μοναστήρι να εγκαταλείφθηκε κατά τη μετάβαση στην Πρώιμη Ισλαμική περίοδο, λόγω επιδείνωσης της κατάστασης , που δεν υποσχόταν καμία ασφάλεια στην περιοχή», όπως αναφέρει ο αρχαιολόγος.

Το μωσαϊκό στο παρεκκλήσι           

Το μοναστηριακό συγκρότημα περιελάμβανε παρεκκλήσι, τραπεζαρία, κουζίνα, χώρους εργασίας αλλά και πατητήρι. Ενδιαφέρον μάλιστα έχει το γεγονός, ότι το κεντρικό του κτήριο διέθετε πολύ στιβαρούς τοίχους, δίνοντας την εντύπωση μιας οχυρωμένης κατασκευής.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις όμως ήταν το μοναδικό μωσαϊκό στο παρεκκλήσι. Κι αυτό, γιατί στο κέντρο του ψηφιδωτού υπάρχει ένας σταυρός και κάτω από αυτόν, μέσα σε ένα πλαίσιο, μία ελληνική επιγραφή τριών γραμμών, που αναφέρει την ονομασία της μονής και τα ονόματα τεσσάρων μοναχών που ζούσαν εκεί. Επιπλέον, μία κοιλότητα σε σχήμα κώνου στο μωσαϊκό δάπεδο πιθανότατα χρησίμευε για να φιλοξενεί κάποιο αγγείο.

Όσο για τα ευρήματα ποικίλουν ανάλογα με τους χώρους του συγκροτήματος, κυρίως όμως είναι αντικείμενα καθημερινής χρήσης. Όπως  κεραμική που χρονολογείται από το 460–475 μ.Χ. αλλά και μία μαγειρική κατσαρόλα  (τέλη 5^ου ως 7^ο αιώνα).

Η κουζίνα εξάλλου, αναγνωρίστηκε από ένα στρώμα τέφρας, που υποδεικνύει χώρο μαγειρέματος, μαζί με τραπέζι εργασίας. Κάτω από αυτό μάλιστα, μία περίεργη κατασκευή, συγκεκριμένα ένα πιθάρι, κομμένο και βυθισμένο στο πάτωμα, πιθανότατα να χρησιμοποιήθηκε ως ένα είδος φούρνου.

Παραγωγή κρασιού

Το μοναστήρι διέθετε και μονάδα παραγωγής κρασιού. Όπως λέει ο ανασκαφέας στο βορειοανατολικό τμήμα της πτέρυγας εξυπηρέτησης ανακαλύφθηκε ένα πατητήρι, διαστάσεων 5,7 × 6 μέτρων ενώ ανασκάφηκαν επίσης, ένας επιχρισμένος λάκκος καθίζησης και μία πιθανή στέρνα.

Πέρα από αυτά εντοπίσθηκαν και δύο τάφοι με χαραγμένο σταυρό ενώ κάποια αντικείμενα, όπως ένας σπασμένος στύλος τέμπλου, ένας χάλκινος γάντζος, αλυσίδες και  γυάλινες λάμπες υποδηλώνουν, ότι  ο χώρος χρησιμοποιούνταν για λειτουργικούς σκοπούς. Όσο για τις επιγραφές που βρέθηκαν περιελάμβαναν δύο επιτάφιους, γραμμένους με κόκκινο-καφέ μελάνι, επιβεβαιώνοντας την ταφική χρήση.

Τέλος οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν και μία αγροικία της ίδιας περιόδου, ακριβώς στα νότια του μοναστηριού.  Το κτίσμα περιελάμβανε και ένα ορθογώνιο παρατηρητήριο με ένα μικρό παράθυρο ενώ  ένα νόμισμα, που βρέθηκε στο πάτωμα χρονολογήθηκε  στο πρώτο μισό του 6^ου αιώνα. Επιβεβαιώνεται δηλαδή, ο χρόνος της τελευταίας κατοίκησης, μοναστηριού και αγροικίας, καθώς φαίνεται να εγκαταλείφθηκαν ταυτόχρονα.

 

Διαβάστε επίσης:

Μπορεί να ήταν παιχνίδι; Ανατρεπτική θεωρία για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων

Περίλαμπρα κτήρια, οχυρώσεις, υποδομές, γυμνάσιο, αγάλματα – Η αρχαία Αθήνα αποκαλύπτεται

Ισημερινός – Εκλογές: Νικητής ο μεγιστάνας της μπανάνας – Αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων