Αγγελική Γυπάκη: Είμαι οπαδός της ομαδικής δουλειάς, της ειλικρινούς συνεργασίας και της αλληλοσυμπλήρωσης

«Είμαι οπαδός της ομαδικής δουλειάς και της ειλικρινούς συνεργασίας και της αλληλοσυμπλήρωσης», αναφέρει στο mononews.gr, η Αγγελική Γυπάκη, δημοσιογράφος, Αντιπρόεδρος ΔΣ ΕΔΟΕΑΠ, Γραφείο Τύπου ΕΟΤ και Σύμβουλος Περιεχομένου www.ecozen.gr.

Γυναίκα αυτοδημιούργητη, από πολύ νωρίς επέλεξε να σταθεί στα δικά της πόδια, καθώς όπως μας εκμυστηρεύεται και η ίδια, δεν είχε επαφές στο δημοσιογραφικό ή και τον πολιτικό χώρο που θα τη βοηθούσαν να βρει δουλειά. Ωστόσο, αυτό δεν την πτόησε και η δυναμικότητα, η οποία την χαρακτηρίζει, την οδήγησε σε θέσεις ηγεσίας. Βέβαια, στην επιτυχημένη πορεία της δημοσιογράφου δεν ήταν όλα ρόδινα. Μία από τις αναμνήσεις που θυμάται έντονα ήταν όταν είχε πάει να ζητήσει δουλειά σε μία μεγάλη εφημερίδα και ο αρχισυντάκτης της είπε «Δεν προσλαμβάνουμε γυναίκες κυρία Γυπάκη γιατί οι γυναίκες παντρεύονται και κάνουν παιδιά!!!».

Όπως επισημαίνει η ίδια, μέχρι και σήμερα «Μία γυναίκα με ευθύνη, άποψη και αξίες δεν εισακούεται εύκολα και… όχι μόνον από άνδρες συναδέλφους», ενώ στη συνέχεια θα μας πει «Όταν πρόσφατα εξέθεσα την κατάσταση αυτή σε  έναν φίλο, μου είπε μια κουβέντα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ: «Όταν προτείνεις μια λύση σε ένα πρόβλημα και λειτουργεί, αισθάνονται μειωμένοι γιατί δεν το σκέφτηκαν αυτοί»! Το άκουσα πραγματικά με έκπληξη και ας χαρακτηριστώ αφελής. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι», ενώ στη συνέχεια συμπληρώνει «Από την  εμπειρία μου συμπεραίνω δυστυχώς ότι η γενιά μου δεν έχει ξεπεράσει σε ικανό βαθμό τις καλά χαραγμένες εγγραφές του παρελθόντος».

Έχοντας από παιδί ως μότο της το «Ο τολμών νικά», η Αγγελική Γυπάκη μιλά στο mononews.gr για την πορεία της στον χώρο της δημοσιογραφίας, από τα πρώτα της βήματα στη Θεσσαλονίκη μέχρι και την ανάληψη θέσεων ηγεσίας.

– Πώς ξεκίνησε η καριέρα σας και τι σας ώθησε να ακολουθήσετε αυτόν τον επαγγελματικό δρόμο;

Ήρθα από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να σπουδάσω Πολιτικές Επιστήμες στη Νομική. Ήταν η 10ετία του ‘80 με έντονη την επιρροή της πολιτικής σκηνής στην κοινωνία. Οι σπουδές μου και η ανάγκη μου να σταθώ ανεξάρτητη στα πόδια μου με οδήγησε να επιλέξω τη δημοσιογραφία. Όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν μια δύσκολη επιλογή για ένα νεαρό κορίτσι από την περιφέρεια, χωρίς συγγενείς και φίλους, σε μια απρόσωπη υπερκινητική μεγαλούπολη που σάρωνε στο δρόμο της όποιον… βραδυπορούσε. Δεν είχα τέτοιες εικόνες στη Θεσσαλονίκη της οικογένειας και των παιδικών μου φίλων. Το κυριότερο, δεν είχα επαφές στο δημοσιογραφικό ή και τον πολιτικό χώρο που θα με βοηθούσαν να βρω δουλειά. Έτσι ξεκίνησα κυριολεκτικά από το μηδέν. Πώς; Μοιράζοντας φυλλάδια ενός περιοδικού στα Super Market.Σημειώνω ότι οι γονείς μου εκείνη την εποχή είχαν Super Market στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μάλιστα το πρώτο που έγινε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στην πόλη μας.

– Ποια ήταν τα πιο σημαντικά βήματα ή στιγμές στην καριέρα σας που σας οδήγησαν σε θέση ηγεσίας;

Η αρχή έγινε στην Πάπυρος Πρες και στο περιοδικό Τηλέραμα. Μου ζήτησαν όμως να ασχοληθώ με τη διαφήμιση και όχι τη σύνταξη και…εγώ τότε το έφερα βαρέως! Ωστόσο ήταν μια πολύ σπουδαία και χρήσιμη εμπειρία για ολόκληρο τον μετέπειτα επαγγελματικό μου βίο. Μου άνοιξε το μυαλό, την επικοινωνιακή μου ικανότητα, έμαθα τα οικονομικά και τα στήσιμο ενός εντύπου και άρχισα να γράφω εμπορικά αφιερώματα που αποδείχθηκαν πολύ επιτυχημένα στην εποχή τους.

Ως νεαρή δημοσιογράφος βρέθηκα προϊσταμένη Γραφείου Τύπου σε μία πολύ δύσκολη πολιτικά εποχή (1990) του τότε υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Συνεχίστηκε η  πορεία μου ως μάχιμη δημοσιογράφος σε δύο απαιτητικά και στη βάση τους οικονομικά ρεπορτάζ για τις  εφημερίδες Ελεύθερος, Επικαιρότητα, Απογευματινή, Ισοτιμία όπως και η ανάληψη θέσεων ευθύνης στην έκδοση ειδικών περιοδικών, με αγαπημένο μου παιδί το οικολογικό περιοδικό «Α περιβάλλον» της τότε Απογευματινής. Το περιοδικό αυτό μου χάρισε το Βραβείο του Ιδρύματος Μπότση και μετά το κλείσιμο της ιστορικής εφημερίδας το 2010 μετεξελίχθηκε στο ενημερωτικό, επιστημονικό και οικολογικό site www.ecozen.gr, που διατηρεί αξιοπρεπώς τη θέση του στο «γαλαξία» του διαδικτύου μέχρι σήμερα. Υπεύθυνη Γραφείου Τύπου υπήρξα και στις Ολυμπιακές Αερογραμμές και στην συνέχεια στον ΕΟΤ.

Παράλληλα, την τελευταία 12ετία, ασχολούμαι με τα κοινά του κλάδου μας όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι συνάδελφοι μου, που συνεχίζουν να με εκλέγουν σε ολοένα και υψηλότερες θέσεις ξεκινώντας από απλό μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ και συνεχίζοντας Β’ Αντιπροέδρος ΕΣΗΕΑ,  Προέδρος Πειθαρχικού Συμβουλίου ΕΣΗΕΑ και από το 2021 Αντιπρόεδρος του πολύτιμου Ταμείου Υγείας Πρόνοιας και Επικούρησης για τους εργαζόμενους του Τύπου σε όλη την Ελλάδα, τον ΕΔΟΕΑΠ .

– Αντιμετωπίσατε ποτέ προκλήσεις ή εμπόδια λόγω του φύλου σας στον επαγγελματικό σας βίο; Πώς τα διαχειριστήκατε;

Θα σας αναφέρω ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα που τόσα χρόνια μετά δεν λέω να το ξεχάσω. Πήγα να ζητήσω δουλειά σε μία μεγάλη τότε εφημερίδα και ο αρχισυντάκτης με τον οποίο θα συζητούσα όχι μόνο δεν μου πρόσφερε μία καρέκλα να καθίσω αλλά έκανε και πώς δεν με έβλεπε με το κεφάλι σκυμμένο στα χαρτιά του. Όρθια λοιπόν μπροστά στο γραφείο του, εξήγησα τι θέλω και άκουσα μία φωνή να μου λέει: «Δεν προσλαμβάνουμε γυναίκες κυρία Γυπάκη γιατί οι γυναίκες παντρεύονται και κάνουν παιδιά»!!! Το διανοείστε αυτό σήμερα; Βεβαίως έφυγα με μαύρη καρδιά αλλά η ζωή με οδήγησε πάλι πίσω στην ίδια εφημερίδα και το ραντεβού μου αυτή τη φορά ήταν με τον προϊστάμενο του τότε διευθυντή σύνταξης. Εκεί έκπληκτη είδα μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση. Ο άνθρωπος ενδιαφέρθηκε για τις σπουδές μου (!) τις γνώσεις μου, το κείμενο μου και…βεβαίως με προσέλαβε. Ατυχώς όμως για ‘μένα…υπό τις εποπτεία του ίδιου προκατειλημμένου -επιεικής ο χαρακτηρισμός-αρχισυντάκτη.

Έχοντας μεγαλώσει σε ένα σύστημα  αρχών και αξιών που όπως διαπίστωσα εκ των υστέρων ελάχιστα με βοηθούσε να λειτουργήσω σε ένα έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον, δυστυχώς δεν περνούσε καν από την σκέψη μου να μην σεβαστώ την ιεραρχία. Δηλαδή να αγνοήσω τον αμέσως προϊστάμενο μου, όπως έκαναν ξεκάθαρα κάποιοι άλλοι συνάδελφοι. Το αποτέλεσμα ήταν να περάσω δύσκολα χρόνια.

– Πώς αντιμετωπίζετε την πίεση και τις απαιτήσεις μιας θέσης ηγεσίας;

Δεν με κουράζουν οι ευθύνες. Αντίθετα τις αναλαμβάνω με χαρά, όταν πρόκειται για το κοινό καλό. Εκείνο που με κουράζει και ενίοτε με στεναχωρεί είναι η τραχύτητα του ανταγωνισμού. Επειδή όμως πάντα για ‘μένα προέχει η επίτευξη του κοινού στόχου, έμαθα με τα χρόνια να κάνω συμβιβασμούς, καταθέτοντας  όμως ως αντίτιμο μια μεγάλη προσπάθεια πειθούς και πολύ…δουλειά. Πολύ σκληρή δουλειά για να εισακουσθώ αλλά και να αποδείξω με το αποτέλεσμα την αξία της άποψής μου.

Δυστυχώς διαπιστώνω ακόμη και σήμερα, ότι μία γυναίκα με ευθύνη, άποψη και αξίες δεν εισακούεται εύκολα και… όχι μόνον από άνδρες συναδέλφους. Αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Όταν πρόσφατα εξέθεσα την κατάσταση αυτή σε  έναν φίλο, μου είπε μια κουβέντα που δεν θα την ξεχάσω ποτέ: «Όταν προτείνεις μια λύση σε ένα πρόβλημα και λειτουργεί, αισθάνονται μειωμένοι γιατί δεν το σκέφτηκαν αυτοί»! Το άκουσα πραγματικά με έκπληξη και ας χαρακτηριστώ αφελής. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.

Είμαι ακόμη και σήμερα σκληρά εργαζόμενη, αυτοδημιούργητη, ζω σε μια εποχή που οι γυναίκες διακρίνονται στον επαγγελματικό στίβο και…τόσα χρόνια μετά, έρχονται τα παθήματα να μου αποκαλύψουν ότι πίσω από αυτή την αχλή μιας καλής προσωπικής πορείας, μου διαφεύγει η πηγή πολλών καθημερινών προβλημάτων: Ότι δηλαδή τα στερεότυπα του ανδρισμού παραμένουν ακόμη βαθιά χαραγμένα στο DNA μας. Από την  εμπειρία μου συμπεραίνω δυστυχώς ότι η γενιά μου δεν έχει ξεπεράσει σε ικανό βαθμό τις καλά χαραγμένες εγγραφές του παρελθόντος. Είτε πρόκειται για άντρες είτε όμως και για γυναίκες. Βεβαίως αυτό δεν αφορά τους πάντες. Μακριά από εμένα οι γενικεύσεις. Εξάλλου σας έδωσα τα παραδείγματα δύο διαφορετικών τύπων ανδρών παραπάνω, που περιγράφουν με σαφήνεια την πραγματικότητα.

-Ποια πιστεύετε ότι είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός καλού ηγέτη;

Πάντα υποστηρίζω ότι ένας ηγέτης πρέπει να ενώνει κι όχι να χωρίζει. Να είναι δίκαιος, να αγαπάει αυτό που κάνει και να εμπνέει με το όραμα του. Να θέτει πάνω από όλα τον κοινό στόχο, να έχει οργανωτική ικανότητα και να μοιράζει ρόλους αξιοποιώντας τις ικανότητες των συνεργατών του. Το κυριότερο… να ακούει και να επιβραβεύει όσους φέρουν αποτέλεσμα χωρίς να δρέπει μόνος του τις δάφνες μιας επιτυχίας. Εξάλλου η δική του προβολή είναι το τελικό αποτέλεσμα.

-Διαφέρει ο τρόπος γυναικείας από την αντρική ηγεσία;

Δεν είμαι σίγουρη… Ίσως οι γυναίκες είναι λίγο παραπάνω οργανωτικές και τελειομανείς και κάποιες από εμάς – επιεικώς θα το έθετα- πιο αυστηρές. Και πάντως αυτό εξαρτάται από την παιδεία, τα προσόντα, το χαρακτήρα, τις καταβολές μας. Πάνω από όλα όμως μετράει το πόσο έχουμε δουλέψει με τον εαυτό μας. Είτε πρόκειται για άνδρα ηγέτη είτε για γυναίκα.

– Πώς διαμορφώνετε τη στρατηγική του φορέα σας και πώς διασφαλίζετε ότι η ομάδα σας είναι ευθυγραμμισμένη με τους στόχους σας;

Η προσπάθειά μου ξεκινάει πάντα από την κοινοποίηση των σκέψεων μου προκειμένου να κάνω συμμέτοχους στο όραμα τους συνεργάτες μου. Η ειλικρίνεια στην επικοινωνία είναι για ‘μένα μονόδρομος αν και πολλές φορές την έχω πληρώσει πολύ ακριβά. Έχω ακούσει το… αμίμητο: « Είσαι τόσο εντάξει ή απλώς μας δουλεύεις με επιτυχία»!!!Ωστόσο μπορώ να σας βεβαιώσω ότι έστω και αργά η στάση αυτή αναγνωρίζεται και επιβραβεύεται. Γεγονός που με κάνει να ξεχνώ τις άδικες επικρίσεις. Στο ΔΣ  του Ταμείου μας  έχουμε εκλεγεί ως μια ομάδα με κοινό όραμα. Ο στόχος μας είναι ένας:

Η επιβίωση του ταμείου μας τα επόμενα τουλάχιστον 50 χρόνια με διαρκή βελτίωση των υπηρεσιών που προσφέρει στους ασφαλισμένους μας. Εκεί που ενδεχομένως υπάρχει διαφοροποίηση είναι ο τρόπος που επιλέγει κάποιος να ασκήσει διοίκηση για να φτάσουμε στο ζητούμενο. Είμαι οπαδός της ομαδικής δουλειάς και της ειλικρινούς συνεργασίας και της αλληλοσυμπλήρωσης. Και φέρνει ουσιαστικά αποτελέσματα. Έστω και μετ’ εμποδίων γιατί…ακόμη στην ελληνική πραγματικότητα η συνεργασία μοιάζει με ουτοπία.

-Αποδέχονται οι άντρες υφιστάμενοί σας μια γυναίκα σε θέση υψηλότερη από αυτούς;

 Σας τα περιέγραψα περίπου παραπάνω. Μια γυναίκα δεν εισακούεται εύκολα. Πολύ περισσότερο όταν είναι σε θέση ηγεσίας. Δεν αντιμετωπίζεται με τον ίδιο σεβασμό που επιδεικνύουν συνήθως οι άντρες στην άποψη ενός άλλου άνδρα ακόμη κι αν δεν συμφωνούν μαζί του. Μια γυναίκα για να εισφέρει τις γνώσεις της σε ένα κοινό project-λυπάμαι που θα το πω- είναι αναγκασμένη να καταναλώσει περισσότερη ενέργεια για να αναζητήσει προηγουμένως εκείνον τον τρόπο επικοινωνίας που δεν θα θίγει τα ανδρικά στερεότυπα κυριαρχίας. Να σας το πιο απλά. Είναι ακόμη αναγκασμένη σε αρκετές περιπτώσεις -τονίζω όχι σε όλες-  να επιλέγει το ρόλο του «λαιμού που κουνάει το κεφάλι» όπως μας έλεγαν παλιά οι γιαγιάδες μας. Κι αν κάποιες από εμάς δεν έχουμε αυτό το ταλέντο τότε σίγουρα δεν περνάμε καλά.

– Πώς βλέπετε τον ρόλο της γυναίκας στον χώρο εργασίας σήμερα σε σύγκριση με το παρελθόν;

Διακρίνω μία μικρή  βελτίωση αν και μετ’ εμποδίων. Είναι  μία αναγκαστική βελτίωση που την κατακτούμε εμείς οι ίδιες οι γυναίκες με τον καθημερινό μας μόχθο. Οι παλιές εγγραφές δυστυχώς δεν αλλάζουν εύκολα και ο αγώνας είναι διαρκής για όλες εμάς που επιμένουμε να αξιώνουμε το σεβασμό που μας αξίζει.

 – Τι πιστεύετε ότι μπορεί να γίνει για να ενισχυθεί η ισότητα των φύλων σε θέσεις ηγεσίας;

Δύσκολο ερώτημα γιατί δεν πιστεύω στις εύκολες και οριζόντιες λύσεις όπως είναι πχ  ποσοστά συμμετοχής ανδρών γυναικών στην πολιτική κ.α. Εκείνο που νομίζω ότι χρειάζονται άμεσα οι γυναίκες για να απελευθερώσουν τις δυνάμεις τους είναι ένα καλύτερο κοινωνικό κράτος που θα καλύπτει τις ανάγκες μίας οικογένειας – με ή χωρίς παιδιά- και για τα δύο φύλλα, τις οποίες ακόμη στην Ελλάδα επωμίζεται μία γυναίκα εργαζόμενη με την ταυτότητα της κόρης, της συζύγου και της μητέρας. Έτσι θα ξενοιάσει από τις επιπλέον ευθύνες που δημιουργούν εσωτερική ένταση και άγχος ώστε να ασχοληθεί απερίσπαστη στο χρόνο της εργασίας της εποικοδομητικά με την καριέρα της. Μετά όλα μπορούν να πάρουν το δρόμο τους όπως και σε έναν άνδρα.

 – Υπήρξαν γυναίκες που σας ενέπνευσαν ή σας υποστήριξαν στην καριέρα σας; Αν ναι, ποιες και πώς;

Είναι πολλές αυτές. Και είναι οι γυναίκες από κάθε κοινωνική τάξη και μορφωτικό επίπεδο που κατάφεραν να διακριθούν σε ένα βαθιά πατριαρχικά δομημένο κοινωνικό σύστημα. Από τη μητέρα μου που δούλευε ακατάπαυστα στην οικογενειακή επιχείρηση μέχρι την Μαρία Κιουρί και την Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ.

 – Ποια είναι η συμβουλή σας σε νέες γυναίκες που επιθυμούν να αναλάβουν θέσεις ηγεσίας;

Πρώτα από όλα να  ονειρευθούν εκεί που θέλουν αν φτάσουν επιδιώκοντας παράλληλα την καλλιέργεια νου και ψυχής για την επίτευξη του μέγιστου – για κάθε άνθρωπο-αγαθού ευζωίας, την αυτογνωσία . Στη συνέχεια να φροντίσουν να αποκτήσουν όλα τα κατάλληλα τυπικά προσόντα και να προχωρήσουν με θάρρος, πίστη και προσήλωση στο στόχο τους.

– Πώς διαχειρίζεστε την ισορροπία ανάμεσα στην προσωπική και την επαγγελματική σας ζωή;

Πολύ δύσκολα. Και ιδιαίτερα τώρα που μεγαλώνουν οι γονείς μου και οι  ανάγκες τους. Είναι η αλήθεια ότι ο περισσότερος προσωπικός μου χρόνος μέχρι τώρα αφιερώνονταν στην εργασία.

– Έχετε συμβουλές για γυναίκες που προσπαθούν να συνδυάσουν καριέρα και οικογένεια;

Το moto μου από παιδί ήταν: «Ο τολμών νικά». Θα τις συμβούλευα λοιπόν να ακολουθήσουν τα όνειρα τους με πίστη στον εαυτό τους και περίσσιο θάρρος. Ας θυμούνται όμως ταυτόχρονα ότι η επαγγελματική επιτυχία από μόνη της δεν φέρνει απαραίτητα την ευτυχία.

– Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο;

Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που αποφασίζουν τα επόμενα βήματα τους όταν συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν κάτι περισσότερο να προσφέρουν στον χώρο που δραστηριοποιούνται. Και ακόμη δεν έφτασε αυτή η ώρα… τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Αισθάνομαι ότι έχω ακόμη πολλά να προσφέρω στις θέσεις που βρίσκομαι.

– Πώς βλέπετε το μέλλον του ΕΔΟΕΑΠ, στο πλαίσιο της δημοσιογραφίας γενικότερα;

Ο ΕΔΟΕΑΠ συνηθίζουμε να λέμε ότι είναι το «σπίτι μας». Είναι ο «φύλακας άγγελος» της υγείας μας και  το στήριγμα όλων – δημοσιογράφων και εργαζόμενων στον Τύπο με την ευρεία έννοια- που μοχθήσαμε για το δικαίωμα της ελευθερίας στην ενημέρωση. Παρά τις δυσκολίες του πρόσφατου παρελθόντος ( σ.σ. σας θυμίζω ότι παραλίγο να τον χάσουμε στα δύσκολα χρόνια των μνημονίων), είμαστε περήφανοι που καταφέραμε όλοι μαζί, εκλεγμένοι και μη, να τον επαναφέρουμε ξανά στη θέση του καλύτερου «κοινωνικού κράτους» της Ευρώπης. Αυτό είναι το μέλλον του και αυτό θέλω και θέλουμε να στηρίζουμε για να μπορούν οι συνάδελφοι μας να υπηρετούν με ασφάλεια το συνταγματικό δικαίωμα της Ελευθερίας του Τύπου.

Ανακαλύψτε το αφιέρωμα «Ηγεσία Γένους Θηλυκού»