Πολύ σωστά δεν πίστευε τα αυτιά του το συντριπτικά μεγάλο μέρος του ακροατηρίου που άκουγε τον αντιπρόεδρο των  ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς να μιλά στο συνέδριο για την ασφάλεια του Μονάχου (Munich Security Conference).

Το πολιτιστικό χάσμα ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ των MAGA έχει πλέον υπερβεί κάθε έννοια αναλογικότητας και, ακόμη χειρότερα, ανταγωνίζεται το πολιτικό και κοινωνικό ρήγμα.  Το ακροατήριο βίωσε το ψέμα να μετατρέπεται σε αλήθεια και τον αυταρχισμό σε δημοκρατία.

Η MAGA Αμερική έχει αναγάγει την ελευθερία του λόγου σε όπλο καταστολής των αντιδράσεων  στις πολιτικές της, ταυτόχρονα καταπατώντας άλλες ατομικές ελευθερίες και σκόπιμα οδηγώντας το θέμα του διαχωρισμού εξουσιών στο Ανώτατο Δικαστήριο – όπου ελπίζει πως η πλειοψηφία των δικαστών που έχει διορίσει ο Tramp θα της εξασφαλίσει την καθυπόταξη της νομοθετικής εξουσίας στην εκτελεστική.

Η βαθιά αντινομία μεταξύ λόγων και πράξεων δεν απασχολεί τους Τραμπ-Βανς. Με απόφαση που θα μείνει στην ιστορία της εθελοτυφλίας, του δογματισμού και της ιδιοτέλειας, το Ανώτατο Δικαστήριο έχει ήδη νομιμοποιήσει την προεδρική αυθαιρεσία. Ουδείς μπορεί να «ακουμπήσει» τον Τραμπ– οπότε ο Τραμπ μπορεί να κάνει και να λέει ότι θέλει. Ο Vance  είναι το πιστό φερέφωνο του, τα λόγια του και οι πράξεις έχουν το ίδιο βάρος με τα του Τραμπ.

Πολλοί στο ακροατήριο του Συνεδρίου θα εξεπλάγησαν με το θράσος του αντιπροέδρου. Λάθος. Ο Vance δεν είχε θράσος. Πίστη είχε. Κι αυτό ακριβώς είναι το πιο επικίνδυνο. Θύμα ο ίδιος της παραπληροφόρησης χαρακτήρισε την μάχη  εναντίον της ως μάχη κατά της ελευθερίας του λόγου και…επιστροφή σε Σοβιετικά πρότυπα. Στην νόμιμη ακύρωση των εκλογών της Ρουμανίας είδε  πράξη κατά της δημοκρατίας. Στην απαγόρευση του ακτιβισμού κατά των αμβλώσεων είδε κατάλυση ατομικών δικαιωμάτων. Στην ανησυχία της Ευρώπης για την άνοδο της ακροδεξιάς είδε αδυναμία των ελίτ να ακούσουν τι θέλει η κοινωνία. Όσο για την μετανάστευση; Στήριξε την ουσιαστική απαγόρευση της ως νόμιμο αίτημα της πλειοψηφίας των πολιτών.

Φαντάζομαι ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει ο παλιά αγγλική θυμοσοφία ότι «το κακό είναι στο μάτι αυτού που (θέλει να) το δει» («the evil is in the eye of the beholder”.  Αυτή είναι η ερμηνεία που δίνει η Αμερική του MEGA στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Από την πλευρά της, η Ευρώπη στις ΗΠΑ του Τραμπ την επαναφορά της αρχής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Θέλεις, π.χ., να μειώσεις τους φόρους σε όφελος των πλουσίων; Απόλυσε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φουκαράδες μεροκαματιάρηδες ώστε να εξισορροπήσεις την απώλεια εσόδων από την ταξική φορολογική πολιτική.

Το δίδυμο Τραμπ- Βανς, τώρα τρίδυμο με την προσθήκη του Μασκ, είναι ότι πιο επικίνδυνο έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη από την εποχή του Χίτλερ. Ο πρώτος μεθά με την εξουσία, ο δεύτερος με την ιερότητα της πίστης του, ο τρίτος με το συμφέρον. Ο Χίτλερ δεν έκρυψε τις προθέσεις του. Το τρίδυμο τις επενδύει με τον μανδύα της  ελευθερίας του λόγου – όπου η ερμηνεία είναι κατά το δοκούν—και υπονομεύουν θεσμούς και λειτουργίες της δημοκρατίας εκ των έσω. Σιωπηλά, ύπουλα, αποτελεσματικά.

Η Ursula von der Leiden αντέδρασε με τον πιο ανώδυνο τρόπο. Βρήκε καταφύγιο στις αμυντικές δαπάνες και στην ουσία υιοθέτησε την πρόταση Μητσοτάκη—να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος— αλλά και πάλι υποκλίθηκε  στο δόγμα της Γερμανικής οικονομικής ορθοδοξίας.  Αν δεν ήταν για την επέμβαση του Γερμανού υπουργού άμυνας  Boris Ludwig Pistorius η Ευρώπη θα είχε μείνει άναυδη. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα βρει ξανά τουλάχιστον την συλλογική  λαλιά της. Έτσι, για την τιμή των όπλων, διότι ουσιαστική απάντηση στην MAGA Αμερική δεν έχω πολλές ελπίδες πως θα υπάρξει.

Το θέμα είναι υπαρξιακό, και όσο η Ευρώπη το αντιμετωπίζει ως ένα παροδικό τετραετές φαινόμενο τόσο θα σκάβει μόνη της τον δικό της λάκκο. Αν δεν το έχει καταλάβει, το υπογραμμίζω: βρίσκεται στην αφετηρία του πολέμου έχοντας ήδη υποστεί ήττα.

Διαβάστε επίσης

Υπάρχει ακόμη Ταύρος για την Ευρώπη;