Αναδρομικά συνταξιούχων: Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο δήλωσε αναρμόδιο – Τι σημαίνει η απόφαση

Αναβιώνουν οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (υπέρ των συνταξιούχων του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) και του Αρείου Πάγου (κατά των συνταξιούχων της Τράπεζας της Ελλάδος) μετά τη σημερινή απόφαση του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου που δήλωσε αναρμόδιο να αποφανθεί για τη συνταγματικότητα ή όχι στις περικοπές επικουρικών συντάξεων και δώρων για το 11μηνο από 11.6.2015 έως 11.5.2016.

Το ΑΕΔ έκρινε ότι δεν μπορεί να αποφανθεί επί τοις ουσίας των υποθέσεων καθώς οι αποφάσεις των ΣτΕ και Αρείου Πάγου δεν είναι αντίθετες αφού κρίνουν διαφορετικά θέματα, κατά συνέπεια ισχύουν κανονικά.

Νομικοί εξηγούν ότι η απόφαση του ΑΕΔ σημαίνει ότι χρήματα δικαιούνται να πάρουν μόνο όσοι συνταξιούχοι των ΝΠΔΔ ( δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) που είχαν προσφύγει μέχρι 21/7/2020 στο ΣτΕ για τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις το επίμαχο 11μηνο.
Συνεπώς τα καλά νέα δεν αφορούν όσους δεν είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη μέχρι τις 21 Ιουλίου του 2020.

Το τελευταίο ισχύει για τους συνταξιούχους του μετοχικού ταμείου της Τράπεζας της Ελλάδος, για τους οποίους είχε εκδοθεί η απόφαση του Αρείου Πάγου που έκρινε συνταγματικές τις περικοπές τους. Ούτε εκείνοι δικαιούνται χρήματα.

Σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης:

«Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έκρινε ότι στερείται σχετικής δικαιοδοσίας, λόγω μη αντιθέσεως μεταξύ της αποφάσεως 1509/ 2023 του Αρείου Πάγου και το 2287 και 2088 / 2015 του ΣτΕ. Και τούτο, διότι το Συμβούλιο της Επικρατείας, αποφανθέν υπέρ της αντισυνταγματικότητας περιόρισε την κρίση του επί των συνταξιούχων δημόσιων φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως, στηριζόμενο στην υποχρεωτικότητα της (επικουρικής) κοινωνικής ασφάλισης και “στην συνακόλουθη παροχή της αποκλειστικώς από το κράτος ή από ΝΠΔΔ”, έλαβε υπόψη κατά τρόπο καταλυτικό το σωρευτικό αποτέλεσμα της ένδικης περικοπής με το σύνολο των προηγηθεισών, κατά τα έτη 2000 έως 2012, πολλαπλών διαδοχικών νομοθετικών περικοπών των συντάξεων, κρίνοντας -βάσει της ποσότητας και της έντασης αυτών επί της συγκεκριμένης κατηγορίας συνταξιούχων – ότι επιβαλλόταν συνταγματικώς, αλλά δεν εχώρησε η εκπόνηση ειδικής επιστημονικά τεκμηριωμένης μελέτης ως προς την επιρροή της ένδικης ρύθμιση στον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος των εν λόγω συνταξιούχων.

Από την άλλη πλευρά ο Άρειος Πάγος, υπό το πρίσμα του νομικού πλαισίου της παρεχομένης από την ίδια την Τράπεζα της Ελλάδος, ήτοι από νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, επικουρικής ασφαλίσεως των συνταξιούχων της, συνεκτιμώντας µεν τις προηγηθείσες περικοπές συντάξεων, οι οποίες, όμως, δεν αφορούσαν στο σύνολο, και δη στην πλειονότητά τους, τους συνταξιούχους της Τράπεζας, και λαμβάνοντας, επίσης, υπ’ όψιν ότι, πάντως, το ύψος των πληττόμενων συντάξεων των ασφαλισμένων στην ως άνω Τράπεζα παραμένει υψηλότερο της μέσης κυρίας και επικουρικής συντάξεως του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, έκρινε συνταγματική την ως άνω διάταξη».

Έτσι το ΑΕΔ έκρινε πως «λόγω ουσιώδους διαφοροποιήσεως του νομικού και πραγματικού υποβάθρου των υποθέσεων και των αντιστοίχων, φερομένων ως αντίθετων, αποφάσεων του Αρείου Πάγου αφενός και του Συμβουλίου της Επικρατείας αφετέρου, δεν καθίσταται κρίσιμη και αναγκαία για την μία υπόθεση η γενομένη από το άλλο δικαστήριο ερμηνευτική προσέγγιση του ζητήματος της συνταγματικότητας ή µη της αυτής νομοθετικής διατάξεως και, συνακολούθως, δεν τίθεται ζήτημα αντιθέσεως, κατ’ άρθρο 100 παρ.1 περ.ε’ του Συντάγματος, των προαναφερθεισών αποφάσεων των ως άνω Δικαστηρίων».