Κινδυνεύει να χάσει την πρωτιά του το Ellinikon. Δεν θα είναι η μεγαλύτερη αστική ανάπλαση σε ακτή της ανατολικής Μεσογείου. Το Gaza Grand Resort, θα τα ξεπεράσει όλα, με έκταση 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα.

Το οικόπεδο έχει μήκος 20 χιλιόμετρα, βάθος 12, βολεύει τέλεια, με την έννοια ότι το μεγαλύτερο μέρος έχει πρόσωπο στη θάλασσα. Προς τα μέσα θα γίνουν κατοικίες για τους εργαζόμενους ή κοντέινερ για τους σκλάβους, όπως συνηθίζεται σε αρκετές χώρες της ευρύτερης περιοχής. Τέτοιες ιδέες προκύπτουν όταν γίνεται πρόεδρος της Αμερικής ο άρχοντας των κτηματομεσιτικών, ο βασιλιάς της οικοδομής.

Η ιδέα του Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε αστεία αρχικά. Δεν μπορεί να απεκδυθεί το ρόλο του εργολάβου. Αναρωτιόμαστε όμως αν έχει πιάσει στα χέρια του κάποιο βιβλίο Ιστορίας, αν έστω αναζήτησε στη Wikipedia τα λήμματα «Παλαιστίνη», «προτεκτοράτο», «Γιάσερ Αραφάτ» και άλλα βασικά.

Κάποια βασικά τα έμαθε στην προηγούμενη θητεία, όταν έφτιαχνε το ειρηνευτικό σχέδιο για την περιοχή. Να μην τα μπερδέψουμε: την προηγούμενη φορά που ήθελε να ανακατευτεί, προσπάθησε σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο. Τώρα πήγε απευθείας στο χτίσιμο μιας Ριβιέρας της Μέσης Ανατολής.

Το όραμα περιλαμβάνει κατάληψη της περιοχής και πρόταση εργολάβου: «θα σπάσω τα παλιά πλακάκια, θα μαζέψω τις νάρκες, θα διώξω τα μπάζα». Μαζί με τα μπάζα θα διώξει και 1,8 εκατομμύρια Παλαιστινίων. Θα τους βρει στέγη παραπέρα, στην όμορφη Ιορδανία και την εξωτική Αίγυπτο.

Νομίζει ο Τραμπ ότι θα μπει στα παλαιστινιακά εδάφη, με τα χέρια στις τσέπες και θα δίνει οδηγίες, που θα γίνει το καζίνο, οπωσδήποτε γκολφ και πολλά πολλά τετραγωνικά μέτρα ξενοδοχείων. Δεν υπάρχει πολιτική επιδίωξη σε όλο αυτό παρά μόνο τεράστια ανάγκη προσωπικής προβολής. Θέλει να δείξει ότι φέρνει λύσεις. Θέλει να δείξει πόσο αποτελεσματικός είναι, πόσο καλά κλείνει συμφωνίες.

Εδώ είναι το πρόβλημα. Δεν είναι όλες οι συμφωνίες ίδιες και δεν ανέχονται όλοι τον τραμπουκισμό του πιο ισχυρού, όπως είναι για παράδειγμα η πίεση του εργολάβου που ρίχνει την τιμή στους προμηθευτές. Η πολιτική δεν είναι απαραίτητα νίκη του ενός όπου μέσα από το παζάρεμα κερδίζει παραπάνω χρήμα. Σε αυτόν τον τομέα τα πήγε μια χαρά ο Πρόεδρος αλλά δεν έχει ιδέα από διαπραγματεύσεις από τις οποίες όλοι βγαίνουν κερδισμένοι επειδή βρήκαν από κοινού λύσεις. Λέγεται διπλωματική διαπραγμάτευση.

Η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής δεν θα βρει συμμάχους πουθενά. Ούτε ο απλός παλαιστινιακός λαός θέλει να εκτοπιστεί ούτε η Χαμάς να χαρίσει τον τόπο στους Αμερικανούς. Οι χώρες που υποτίθεται θα φιλοξενήσουν τους εκτοπισμένους, δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν.

Το Ισραήλ θα προτιμούσε να κρατήσει τα εδάφη και πολύ δύσκολα θα συνέβαλε σε ανοικοδόμηση που ελέγχεται από άλλη χώρα. Οπότε τίθενται ερωτήματα, πού θα βρεθεί η ενέργεια, πώς θε περάσουν τα υλικά, ποιος θα είναι ο ρόλος του στρατού και γενικά πώς το σκέφτηκε όλο αυτό και το είπε ο Ντόναλντ Τραμπ. Το μόνο που επιβεβαιώνεται προς το παρόν είναι ότι ο άνθρωπος δεν είναι με τα καλά του.